ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! – บทที่ 888

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 888

เซร่าร้องไห้คร่ำครวญ “ไม่ว่ายังไงฉันก็เป็นลูกสาวของเขา เขาจะไม่ปฏิเสธฉันจริง ๆ หรอกใช่ไหม? คุณผู้หญิง คุณได้โปรดอย่าพูดอีกเลย คุณเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของฉันด้วยการอยากให้ฉันอยู่ที่นี่งั้นเหรอ? คุณมันเห็นแก่ตัวเกินไปหรือเปล่าคะ?”

คุณผู้หญิงรู้สึกหมดหนทาง เธอหลับตาลงขณะที่น้ำตาสองสายไหลอาบลงมา

“เซร่า ถ้าเธออยากไป ฉันจะไม่ห้ามเธอเลย แต่เธอต้องคิดให้รอบคอบ ตระกูลอาเรสไม่ใช่ที่ที่เธอจะมาก็มา จะไปก็ไปได้ตามใจชอบ แล้วก็เรื่องของอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน คุณท่านปู่อาเรสได้ออกคำสั่งและขอให้เราเก็บเงียบเรื่องนี้เอาไว้ ดังนั้นเธอไม่สามารถเปิดเผยอะไรได้แม้แต่เรื่องเดียวหลังจากที่เธอไป ไม่อย่างนั้น จากสิ่งที่ฉันรู้มาเกี่ยวกับคุณท่านปู่อาเรส เขาจะไม่มีวันปล่อยเธอไปอย่างง่ายดายแน่ถ้าเธอได้สร้างหายนะไว้”

เซร่าเพียงต้องการหนีจากสถานที่อันเลวร้ายนี้เท่านั้น “ฉันจะไม่พูดอะไรทั้งนั้นค่ะคุณผู้หญิง ไม่ต้องห่วงเลยค่ะ ฉันจะไม่พูดอะไรสักคำ”

“งั้นก็สาบานต่อหน้าแท่นบูชาสิ” จู่ ๆ ดีแลนก็เดินเข้ามา

เซร่ายกมือขึ้นทันทีและสาบาน “ฉันสาบานว่า ฉัน เซร่า เซเวียร์ จะยอมรับความตายถ้าหากฉันหลุดพูดไปแม้แต่เดียวเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน”

ดีแลนพูดต่อ “ในเมื่อใจของเธอไม่อยู่ที่นี่แล้ว เธอก็ไปได้”

เขาเหลือบมองมาที่คุณผู้หญิง “ในเมื่อเธอต้องการไปอย่างตามอำเภอใจ ไม่ว่าเธอจะมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว คุณก็ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเธออีกต่อไปในวันข้างหน้านะ”

คุณผู้หญิงหน้าแดงและพูดอย่างกระซิบ “ค่ะ คุณท่าน”

ดีแลนส่งคนให้มาพาเซร่ากลับไปที่บ้านของเซเวียร์

ในขณะที่เซย์นนั้นอยู่ที่บ้าน แองเจลีนได้ย้ายออกจากห้องนอนของเชอร์ลี่ย์และย้ายเข้าไปอยู่ในห้องนอนที่เซร่าเคยพักอยู่ก่อนหน้านี้

เมื่อเซร่ากลับมาอย่างกะทันหัน เธอจึงไม่มีที่ให้อยู่

เซร่านั่งบนโซฟาตรงชั้นหนึ่งและร้องไห้อย่างช้ำใจ

“ฉันเพิ่งไปได้ไม่นาน แล้วตอนนี้ก็ไม่มีห้องให้ฉันอยู่ในบ้านหลังนี้ซะแล้ว นี่พวกคุณทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง?”

แอนเดินออกมาและเห็นว่าสีหน้าของเซร่าคือโกรธและไม่เต็มใจด้วย

“เซร่า ฉันเลี้ยงแกมามากกว่า 20 ปี แกเป็นคนตัดสินใจเองว่าจะไปและทิ้งฉันไว้อย่างโหดร้าย แล้วทำไมถึงกลับมาตอนนี้ล่ะ?”

เซร่าเงยหน้าที่อาบไปด้วยน้ำตาขึ้นและมองไปที่แอน “คุณแม่ ถ้าคุณแม่ไม่ลำเอียงไปที่เซธ ทำไมหนูต้องถึงเลือกที่จะหนีด้วยล่ะคะ?”

แอนเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง “ฉันยอมรับว่ามันผิดที่ฉันเข้าข้างพี่ชายของแก แต่แกก็ไม่ควรทำให้เขาขายหน้าในงานแต่งงานของเขา แกตั้งใจให้ห่อซองสีแดงขนาดใหญ่กับตระกูลไททัส แต่ไม่ให้เงินพี่ชายของแกเลยแม้แต่เซ็นต์เดียว แกตั้งใจอยากแยกออกไปจากพวกเราไม่ใช่เหรอ? แล้วถ้าอย่างนั้น แกกลับมาทำไมล่ะ?”

ความรู้สึกของความละอายใจปรากฏบนใบหน้าของเซร่า

จอร์จ, เซย์น และแองเจลีนได้ยินการโต้เถียงทะเลาะกันที่ชั้นล่าง

เมื่อเซร่าเห็นจอร์จ ก็รีบทำตัวเหมือนเด็กน้อยใส่เขา “คุณพ่อคะ คุณแม่กำลังลำเอียงไปทางเซธ”

จอร์จมองเซร่าด้วยท่าทางเย็นชา “มันก็ผิดที่เธอลำเอียง แต่ความลำเอียงของเธอก็ไม่ใช่ข้ออ้างที่ทำให้แกต้องเสียศักดิ์ศรี ไม่ใช่ว่าแกกำลังใช้ชีวิตอย่างสุขสบายในอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนหรอกเหรอ? แกกลับมาทำไม?”

เซร่าโพล่งออกมาว่า “มีผู้คนเสียชีวิตที่อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน แล้วหนูก็กลัว!”

เซย์นตกตะลึง สติของเขาได้หลุดปลิวไปแล้วในตอนนั้น

เซร่ารู้ตัวว่าเธอหลุดพูดไป เธอจึงรีบกอบกู้สถานการณ์ “คนใช้ที่รับใช้คุณผู้หญิงล้มป่วยและตายไป หนูกลัว หนูเลยกลับมาอยู่ที่นี่สักพักหนึ่ง”

แองเจลีนไม่ได้เกิดความสงสัยอย่างแน่แท้

เพราะในความเห็นของเธอ การเกิด แก่ เจ็บและตาย ล้วนเป็นปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ

เซย์นหน้าถอดสี เขาเดินโซเซขึ้นไปชั้นบนและขังตัวเองไว้

ความกังวลของเจย์นั้นถูกต้อง มีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นที่อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนจริง ๆ

เซย์นกังวลใจมากจนเขาเริ่มเหงื่อออก “ไม่ ไม่ ฉันต้องพาร็อบบี้น้อยออกไปจากที่นี่”