ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 929
นักฆ่าคนนั้นเดินเข้าหาเซ็ตตี้น้อยที่ละก้าว ในตอนที่เขายืนมือออกไปยังเซ็ตตี้น้อย ฟินน์ได้รวบรวมพลังขึ้นเล็กน้อยขณะที่เขากระโจนขึ้นบนอากาศ เขาใช้พลังทุก ๆ ออนซ์ที่เหลือเพื่อที่จะใช้ลูกเตะแบบกรรไกร กระแทกนักฆ่าคนนั้นลงพื้นอย่างรุนแรง
น่าเสียดายที่ฟินน์ไม่สามารถลุกขึ้นได้อีกแล้ว
“ฟินน์” เซ็ตตี้น้อยหมอบต่อหน้าฟินน์และร้องไห้อย่างบีบหัวใจออกมา
ฟินน์ลืมตาอย่างอ่อนแรง เมื่อเขาเห็นดวงตาที่ดำสนิทและเป็นประกายของเซ็ตตี้น้อยที่ท่วมท้นไปด้วยความหมดหนทาง ฟินน์ก็ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาของเธอ
“เด็กดี ไม่ร้องนะ”
“อดทนไว้นะ ฟินน์ หนูจะพาคุณไปที่โรงพยาบาล”
เมื่อเซ็ตตี้น้อยเห็นรถพ่วงที่จอดอยู่ข้างห้องเก็บของ เธอจึงดึงฟินน์ขึ้นรถพ่วงด้วยแรงทั้งหมดของเธอ และมัดเชือกของรถเข็นที่ร่างผอมบางของเธอ
ระยะทางไปยังโรงพยาบาลไม่ได้ไกลเลย
อย่างไรก็ตาม แต่ละก้าวที่เซ็ตตี้น้อยเดินให้ความรู้สึกที่หนักแปลก ๆ
บางครั้ง เธอจะก้าวไปข้างหน้าก้าวหนึ่งและถูกดึงกลับไปสองสามก้าว
โชคยังดีที่เซ็ตตี้น้อยหัวแข็งและไม่ยอมแพ้ ในที่สุดเธอก็พาฟินน์ไปถึงยังโรงพยาบาล
เมื่อวินิจฉัยจากการบาดเจ็บของฟินน์แล้ว ทางโรงพยาบาลได้ทำการตัดสินใจที่จะส่งตัวเขาไปยังอีกโรงพยาบาลอีกแห่งในทันที ดังนั้น เซ็ตตี้น้อยจึงอยู่เป็นเพื่อนฟินน์ไปยังโรงพยาบาลแกรนด์ เอเซีย
สถาบันเยาวชนในตำนาน
นักฆ่าโลกาวินาศคาร์สัน ยอร์คได้รับคำสั่งให้จับตัวเจนสัน
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากสถาบันเยาวชนในตำนานเป็นโรงเรียนเก่าของเหล่าอาจารย์ขององค์กรโลกาวินาศหลาย ๆ คน คาร์สันจึงไม่กล้าพอที่จะทำอะไรหุนหันพลันแล่นหรือใจร้อน
คาร์สันเข้าไปหาอาจารย์ใหญ่และแสดงเจตจำนงของเขาออกมา “ท่านครับ ถ้าท่านไม่อยากต่อต้านกลุ่มโลกาวินาศ ผมแนะนำให้ท่านมอบตัวเด็ก ๆ ทุกคน เราจะออกไปในตอนที่เราเจอคนที่เรากำลังตามหา”
อาจารย์ใหญ่รู้เรื่องผลที่ตามมาถ้าเขาขัดขวางองค์กรโลกาวินาศ แม้สถาบันเยาวชนในตำนานเป็นปราสาทที่แข่งแกร่ง แต่อย่าลืมว่า วัตถุประสงค์ของโรงเรียนคือการฝึกฝนเหล่าพรสวรรค์ชั้นนำของโลก การต่อสู้กับองค์กรโลกาวินาศจะกระทบต่อกระบวนการเรียนการสอนอย่างแน่นอน
อาจารย์ใหญ่ออกคำสั่งให้เด็ก ๆ ทุกคนไปรวมตัวกันที่สนามกีฬา
ณ ตอนนี้ ในออฟฟิศศัลยกรรมพลาสติกของปีเตอร์ เจนสันกำลังนั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งกำลังดึงหน้าที่ยาวและเย็น เขากำลังจ้องไปที่ปีเตอร์ด้วยความไม่พอใจอย่างยิ่ง
“ผมจะไม่แต่งหน้าให้ดูเหมือนกับผู้หญิง ไม่มีวัน”
ปีเตอร์ยกนิ้วขึ้น “ไม่ เธอจะไม่เป็นไรและแต่งหน้าซะ”
เจนสันกล่าว “เพราะคุณหลอกคุณพ่อของผมไม่ได้ อย่าคิดว่าคุณจะหลอกลูกชายของเขาได้เหมือนกัน คุณมันโรคจิตซะจริง”
สีหน้าของปีเตอร์เริ่มมืดมน จากนั้นเขาก็ยื่นซองหนึ่งให้กับเจนสัน “เปิดมันสิ’
เจนสันรับมันและดึงจดหมายออกมา
จดหมายนั่นถูกเขียนด้วยลายมือที่มีพลังของคุณพ่อ ‘เจนส์ ยกโทษให้พ่อด้วยสำหรับการตัดสินใจในครั้งนี้ เมื่อลูกอ่านจดหมายนี้ พ่อคงจะรอพวกลูก ๆ ทุกคนในสวรรค์ไปแล้วตอนนี้’
‘ลูกจำเป็นต้องขยันและตั้งใจมากขึ้น 10 เท่าหรือไม่ก็ 100 เท่า พยายามเรียนให้จบก่อนเวลาและจะได้กลับบ้านไปอยู่กับแม่
‘น่าเสียดายที่ร็อบบี้น้อยได้หายตัวไป สัญญากับพ่อนะว่าลูกจะตามหาเขาไม่ว่ายังไงก็ตาม’
‘แล้วก็ ปกป้องน้องสาวของลูกแทนพ่อด้วย’
‘ขอแสดงความนับถือ พ่อที่จะรักลูกอยู่เสมอ’
จดหมายร่วงลงพื้นอย่างช้า ๆ
จิตวิญญานที่เยือกเย็นและเงียบสงบของเจนสันเป็นเหมือนกับดินแดนอันอุดมสมบูรณ์ที่พืชผลถูกเผาเป็นจุล ทิ้งไว้เพียงเศษดินสีดำที่ไหม้เกรียม
เขาหลับตา เมื่อลืมตาอันมีเสน่ห์อีกครั้ง เม็ดพันธุ์แห่งความเกลียดชังนับไม่ถ้วนดูเหมือนจะฝังรากลงบนพื้นดึ้นสีดำนั้นแล้ว
เจนสันนั่งบนเก้าอี้โต๊ะเครื่องแป้งอย่างไม่ขัดขืน
ในขณะที่แต่งหน้า ปีเตอร์ก็พูดว่า “ฉันได้ยินมาว่าอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนถูกไฟเผาเป็นจุลและสิ่งมีชีวิตทุกอย่างในนั้นถูกเผาจนเป็นเถ้าถ่าน บรรดาชายที่ยืนอยู่ตรงนั้นคือนักฆ่าขององค์กรโลกาวินาศที่ฆ่าคุณพ่อของนาย ถ้านายอยากที่จะแก้แค้ให้กับพ่อในตอนที่นายโตขึ้น ทักษาการแฮ็กเพียงอย่างเดียวคงไม่พอ
นายต้องเรียนศิลปะการต่อสู่และเรียนรู้กลยุทธ์และการวางแผนด้วยเหมือนกัน อาจารย์ของสถาบันเยาวชนในตำนาน วิค วินแดมได้ฝึกฝนผู้บรรชาการขององค์กรโลกาวินาศมากมาย เธอสามารถลงทะเบียนชั้นเรียนของเขาได้นะ แต่ฉันไม่รู้ว่าเขาจะยอมรับเธอหรือไม่เพราะเธอไม่มีความรู้พื้นฐานในด้านศิลปะการต่อสู้เลย”
แววตาของเจนสันฉายแววความมุ่งมั่น “คุณพ่อ คุณแม่และพี่ชายของผมมีทักษะศิลปะการต่อสู้ที่น่ายกย่อง ผมจะไม่ห่างชั้นเกินไปหรอก”
