ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 945
ทอมมี่ยังคงโน้มน้าวเขาด้วยความสุข “จากที่ฉันได้ยินมา โครงการนี้เป็นโครงการฟื้นฟูของท่านประธานแกรนด์เอเซียเพื่อที่จะฟื้นฟูอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนน่ะ เธอมีเงินเยอะมาก แล้วก็จ่ายเงินพวกเราตรงเวลาตลอดเลยนะ กลับไปกับฉันเถอะ”
เบ็นคิดทบทวนอีกรอบ เขาไม่มีเงินสักเพนนีเดียว รวมทั้งไม่มีความเชี่ยวชาญในสายงานใดแบบเฉพาะเจาะจงเลย ดังนั้นเขาจึงกลับไปที่สถานที่ก่อสร้างพร้อมกับทอมมี่
เมื่อสแตนและคนอื่น ๆ เห็นว่าเขากลับมา พวกเขาต่างก็เยาะเย้ยอย่างเป็นกันเอง “ทำไมถึงกลับมาล่ะ? ฉันนึกว่านายออกไปหาเงินได้ก้อนโตแล้วเสียอีก”
เบ็นมองไปที่สถานที่ก่อสร้างที่แสนสกปรกแล้วถามสแตนว่า “หัวหน้าโครงการนี้อยู่ที่ไหนเหรอ?”
บางทีเขาอาจจะไม่เหมาะกับงานที่สกปรกโสโครกแบบนี้ แต่เขาอาจจะลองทำงานอื่น ๆ ได้
สแตนมองเขาอย่างสงสัย แล้วก็จ้องไปที่ใบหน้าของเบ็นที่ช่างแตกต่างกับของพวกเขาอย่างมาก ชาวประมงอย่างพวกเขาล้วนมีผิวสีแทนตั้งแต่เด็ก แต่ใบหน้าของเบ็นดูงามและไร้ที่ติ เขาดูดีกว่านายน้อยในเมืองใหญ่ ๆ เสียอีก
สแตนครุ่นคิดและคิดได้ว่าเบ็นอาจจะมีความสามารถในด้านอื่น ดังนั้นเขาจึงชี้ไปทางห้องทำงานของหัวหน้าโครงการที่เป็นตึกคอนกรีตหล่อที่เป็นอพาร์ตเมนต์ เขากล่าวว่า “นายเห็นตรงนั้นไหม? ห้องทำงานของหัวหน้าโครงการคือห้องที่สองบนชั้นสอง เขาเองก็มาจากหมู่บ้านของเราเหมือนกัน นายตามหาเขาทำไม?”
เบ็นไม่ได้ตอบสแตน แต่ทว่าเขากลับหมุนตัวกลับไปและเดินมุ่งไปทางตึกคอนกรีตหล่อที่เป็นอพาร์ตเมนต์แทน
หัวหน้าโครงการกำลังเคร่งเครียด เพราะว่าพิมพ์เขียวถูกน้ำชาหกใส่เลอะไปทั่ว ทำให้มีลายเส้นหลายเส้นเลื่อยหายไป
เมื่อเบ็นเดินเข้ามา ผู้จัดการฮาเนสผู้ที่รับผิดชอบในเรื่องนี้ดูเหมือนจะเหลือที่พึ่งสุดท้าย เลยเอยถามเขาว่า “นายรู้วิธีการวาดพิมพ์เขียวไหม?”
เบ็นครุ่นคิด “ผมจะลองดู”
ดูเหมือนว่าผู้จัดการฮาเนสจะพบกับผู้ที่ช่วยชีวิตเขาไว้ เขาได้ให้เบ็นเป็นแขกผู้มีเกียรติของเขาและลากเก้าอี้มาให้เบ็นนั่ง “เร็ว ๆ เข้า ช่วยแก้ไขจุดที่พิมพ์เขียวมันเปื้อนให้ฉันหน่อย ถ้านายช่วยฉันเรื่องนี้ได้ ฉันจะดูแลนายอย่างดีในวันข้างหน้าแน่นอน”
เบ็นลองลงมือแก้ไขแบบพิมพ์เขียวให้กับเขา
เมื่อครั้นผู้จัดการฮาเนสเห็นว่าการวาดของเบ็นดูดีแค่ไหน เขาก็ลูบมือและพูดด้วยความดีใจว่า “พระเจ้าคงได้ยินเสียงอ้อนวอนของฉันแล้วก็ส่งคนช่วยมาให้ฉันสินะ นายอาจจะไม่รู้เรื่องนี้ แต่ว่าโครงการอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนนี้เป็นโครงการก่อสร้างที่อยู่ในการควบคุมโดยตัวของท่านประธานแกรนด์เอเซียเองเลยนะ”
แล้วตอนนั้นเอง เขาก็มองไปข้างนอกอย่างระแวดระวังและกระซิบว่า “นายคงไม่รู้เรื่องนี้ แต่ว่าฉายาของท่านประธานแกรนด์เอเซียก็คือ ‘นายหญิงเผด็จการ’ เธอเป็นคนที่ใจดำและโหดเหี้ยมมาก คอยจิกหัวใครก็ตามที่ทำผิดพลาด ถ้าเธอรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับพิมพ์เขียวล่ะก็ พวกเราไม่ใช่แค่จะสูญเสียงาน แต่เราจะยังสร้างปัญหาให้กับอนาคตของลูกหลานเราด้วย แม้แต่พวกชาวประมงที่ฉันมอบหมายงานไปให้ก็จะขาดรายได้เหมือนกัน”
เบ็นยืนขึ้น “พิมพ์เขียวแก้เสร็จแล้วครับ ลองดูไหมครับ?”
ผู้จัดการฮาเนสมองดูพิมพ์เขียวแล้วก็พบว่าเบ็นได้แก้ไขมันได้อย่างไร้ที่ติ เขายกย่องเบ็นด้วยความชื่นชม “นายเป็นคนมีของจริง ๆ ด้วย เอาอย่างนี้ ทำไมเราไม่ทำแบบนี้ล่ะ? จากนี้ไปนายจะคอยอยู่ข้าง ๆ ฉันและเป็นธุระจัดการเรื่อง ๆ ต่างให้ฉัน”
เบ็นพยักหน้าและพูดว่า “คุณสามารถหาห้องพักส่วนตัวให้ผมได้ไหมครับ?”
ผู้จัดการฮาเนสตะลึงงันไป ตาที่คมเข้มและล้ำลึกเผยขึ้นมาบนใบหน้าที่มีชีวิตชีวาของเขา “นี่นายเป็นคนหยุมหยิมใช่ไหม? โอเค ก็ได้ หลังจากนี้นายพักที่หอพักของพนักงานได้”
เบ็นกล่าวว่า “ขอบคุณครับ”
น้ำเสียงของเขาฟังดูไม่หยิ่งยโยและก็ไม่ประสบประแจงเช่นกัน
เมื่อเบ็นเดินออกไปจากตึก เขาก็เจอกับทีมหัวหน้าของแกรนด์เอเซียที่มาสำรวจดูสถานที่ก่อสร้าง
ประธานของแกรนด์เอเซีย แองเจลีน เซเวียร์ ดูเหมือนราวกับจักรพรรดินีที่ล้อมรอบไปด้วยชายที่ดูดีในเครื่องแบบ
เบ็นมองไปยังแองเจลีนที่อยู่ไกล ๆ ความเป็นประทับใจเมื่อแรกเห็นของเขาที่มีต่อเธอก็คือสีหน้าของผู้หญิงที่หนักใจและเย็นชา ราวกับความเธอกำลังทรมานจากรอบประจำเดือน ใบหน้าของเธอช่างนิ่งเฉยเป็นใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกราวกับภูเขาน้ำแข็ง
ผู้จัดการฮาเนสเดินออกมาในตอนนั้นและพูดกับเบ็นว่า “เห็นนั่นไหม? ผู้หญิงคนนั้นคือท่านประธานของแกรนด์เอเซีย เคยได้ยินถึงอาณาจักรแกรนด์เอเซียไหม? นั่นเป็นบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในเมืองอิมพีเรียล เป็นบริษัทเดียวที่ควบคุมชีวิตของทุกบริษัทขนาดเล็กและขนาดกลางในเมืองอิมพีเรียลนี้เลยล่ะ”
