ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 961
เจย์ลังเล แต่ทอมมี่อ้อนวอนเขา “เบน นายจะต้องตกลงกับคำขอของท่านประธานเซเวียร์นะ ทั้งหมู่บ้านจะขอบคุณนาย”
เจย์วอกแวก “ฉันมีงานอยู่แล้ว”
ทอมตอบกลับอย่างผิดหวัง “อ่อ นายมีงานแล้ว เพราะงั้นนายจะไม่ช่วยเราอีกแล้ว”
แองเจลีนรู้ว่าเจย์คือชายรักษาคำพูด เนื่องจากเขาสัญญาว่าจะเป็นครูสอนเปียโนให้กับเซ็ตตี้น้อย เขาจะไม่รับงานอื่นอีก
เพื่อที่จะคลายความกังวลของเขา แองเจลีนก็ตอบกลับว่า “นายไม่ต้องอยู่หน้างานเพื่อทำงาน ที่ต้องทำคือดูแลพวกชาวประมงอย่างใกล้ชิดและทำให้แน่ใจว่าพวกเขาทำตามกฏของที่นี่”
จากนั้นเจย์ก็ตกลง “เอางั้นก็ได้”
เกรย์สันโทรหาตำรวจและหลังจากที่หยอกล้อเล็กน้อย เขาก็หันไปหาแองเจลีนเพื่อพูดว่า “พวกเขาต้องการผู้ประกันตัว”
เจย์พูดว่า “ฉันเอง”
แองเจลีนรำพึงถึงความจริงที่ว่าชาวประมงเหล่านั้นยังคงโหดเหี้ยมและป่าเถื่อน ถ้ามีปัญหาใด ๆ อีก ผู้ประกันคงจะเสียใจกับการเป็นผู้ประกันตั้งแต่แรก
เธอกลอกตาใส่เจย์ “นายงั้นเหรอ? ทุกอย่างบนตัวนายมีมูลค่าน้อยกว่าเล็บของฉันนิ้วหนึ่ง นายจะเป็นคนประกันตัวได้ยังไง?”
เจย์ตอบกลับว่า “เธอนี่มันหยาบคายมาก!”
แองเจลีน “…”
เกรย์สันเข้าใจสถานการณ์ ดังนั้น เขาจึงตอบกลับทางโทรศัพท์ว่า “ท่านประธานจะเป็นผู้ประกันตัวครับ ปล่อยพวกเขาไปในทันที”
หลังจากที่ทอมมี่และเจย์ออกจากแผนกออกแบบในตึก ทอมมี่ก็ไม่ทำอะไรนอกจากชมแองเจลีน “เบน ฉันคิดว่าประธานไม่ได้น่ากลัวเหมือนกับที่ข่าวลือบอก เธอเยือกเย็นแค่ภายนอก แต่ดีที่ข้างใน เธอดูร้าย แต่เมื่อเธอได้ยินเรื่องความยากลำบากของเธอและการหาเงินของเรามันยากมากแค่ไหน เธอก็กลายเป็นคนใจดีมาก… ฉันคิดว่าเธอดีกว่าผู้หญิงพวกนั้นในหมู่บ้านของเราที่ดูดีและใจกว้างแต่ที่จริงแล้วก็นินทาลับหลังเรา”
เจย์ครุ่นคิดหนัก
เขาคิดว่ายัยแม่มดนั่นทำข้าวต้มให้กับเขา ส่งเขาไปหาหมอในตอนที่ป่วย และตอนนี้ก็ช่วยพวกชาวประมงออกมาได้อย่างไร การกระทำทั้งหมดของเธอช่างอบอุ่นใจ แต่เมื่อเขามาคิดว่าเธออยากจะเก็บเขาไว้เป็นคู่สมรสของเธอ เจย์ก็ไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่ทอมมี่กล่าว
“นางมารร้ายนั่นมีแรงจูงใจซ่อนเร้นในการทำเรื่องทั้งหมดนี่ทั้งนั้นแหละ”
ทอมมี่ตอบกลับอย่างไร้เดียงสาว่า “แต่เธอก็เสนอให้ที่หลบภัยกับชาวประมงที่หมดหนทางอย่างพวกเรา เพราะงั้นเธอคือนักบุญที่มีชีวิตสำหรับฉัน”
เจย์ส่ายหน้า “มาดูกันถ้าคนอื่น ๆ กลับมา จนถึงตอนนั้น นายจะได้เก็บความชื่นชมไว้คราวหลัง”
เขาแค่ไม่อยากเชื่อว่านางมารร้ายจะช่วยชาวประมงที่บริสุทธิ์โดยไม่มีเหตุผลที่ชัดเจนได้
ในตอนค่ำ บรรดาชาวประมงก็กลับมา
พวกเขาทะเลาะกันและกร่นด่าเรื่องที่พวกเขาเสียงานไป
ทอมมี่บอกพวกเขาว่า “เราทั้งหมดจะได้อยู่ต่อ แต่ท่านประธานออกคำสั่งให้พวกเราทุกคนเชื่อฟังเบน”
เหล่าชาวประมงยังคงเงียบ พวกเขาตาเขียวด้วยความอิจฉาต่อเจย์
กลับไปยังหมู่บ้าน ชายคนนั้นเกาะผู้หญิงกินเพื่อมีชีวิตออยู่ เขาถูกสะใภ้ของเขาดูถูกด้วยซ้ำ เช่นนั้นแล้ว พวกผู้ชายในหมู่บ้านต่างพากันดูถูกเขา
ในตอนนี้ จู่ ๆ เขาก็รับตำแหน่งที่จะกำกับดูแลพวกเขา
ชาวประมงจำนวนหนึ่งไม่พอใจ พวกเขาประท้วงว่า “นายอยากให้เราเชื่อฟังเจ้าอโดนิสน้อยนี่งั้นเหรอ? นายเป็นบ้าไปแล้วรึไง? ฉันคิดว่าเขาเป็นใบ้ เขาจะนำเราได้ยังไง?”
เสียงของคนอื่น ๆ ก็ดังขึ้นด้วยความเห็นพ้อง “ใช่”
เจย์ตอบกลับอย่างเยือกเย็นว่า “คำสั่งไม่ใช่ให้คุณเชื่อฟังผม ทั้งหมดก็เพื่อให้คุณเชื่อฟังและทำตามกฏของบริษัท”
บรรดาชาวประมงมองหน้ากัน “ไม่ว่ายังไงเราก็จะไม่เชื่อฟังนาย”
แองเจลีนกำลังเฝ้ามองจากที่ไกล ๆ และเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดถูกเปิดเผย สีหน้าของเธอดูอธิบายไม่ได้
เธอคิดถึงตอนที่ครั้งหนึ่งเจย์บี้ของเธอเป็นดั่งเจ้าชายของเมืองอิมพีเรียล ในตอนนี้ เขาจัดการพวกกลุ่มชาวประมงไม่ได้ด้วยซ้ำ โอ้ ความยิ่งใหญ่ได้ล่มสลายลงแล้ว
แองเจลีนเดินเขาไปหาพวกชาวประมงพร้อมกับกอดอก เธอพูดด้วยน้ำเสียงวางตัวว่า “คนที่เต็มใจเชื่อฟังเขาก็อยู่ ส่วนคนที่ไม่เต็มใจ ก็ไปซะเดี๋ยวนี้”
ขณะที่กล่าวเช่นนั้น พวกชาวประมงก็เปลี่ยนจุดยืนของพวกเขาในทันทีและยกยอเจย์ “เบน ในเมื่อท่านประธานพูดแล้ว งั้นพวกเราก็ควรเชื่อฟัง”
แองเจลีนช่วยเจย์คลี่คลายสถานการณ์ด้วยความหวังว่าเขาจะขอบคุณ ใครจะรู้ว่าเจย์จ้องเธอด้วยสายตาที่ขุ่นเคือง บ่งบอกว่าเธอทำตัวสอดรู้สอดเห็น
แองเจลีนพูดอย่างสบาย ๆ กับเกรย์สันว่า “ทำประกันให้ชาวประมงทุกคน ประกันสังคมและอื่น ๆ ทั้งหมด”
