ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 976
ในตอนนั้นเอง เกรย์สันก็รีบเข้าไปในห้องและอยู่ในท่าทางตื่นตระหนก “ท่านประธานครับ อาการของเทมเพสแย่ลงครับ”
แองเจลีนพูดอย่างโมโหกับเจย์ว่า “นายไม่ต้องไล่ฉันหรอก ฉันไปเองได้” เธอเดินออกไปและปล่อยให้เจย์ยืนอยู่ตรงนั้น
เจย์รู้สึกอึ้งตกใจอย่างมากจนเขาลืมไปว่าเขาจะพูดอะไรต่อ
เทมเพสตกอยู่ในอันตราย?
เขารีบวิ่งออกไปข้างนอก “คุณเซเวียร์?”
แองเจลีนมองกลับมาที่เขา “อะไรอีกล่ะ?”
“คุณพาผมไปด้วยได้ไหม?”
“นายไม่ยอมขอร้องฉันไม่ใช่เหรอ?” แก้มของเธอป่องเหมือนขนมปังในร้านขายขนมปัง เธอก็ดูน่ารักดี
เห็นได้ชัดเจนว่าเธอยังโกรธเขาอยู่
เจย์ “…”
ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงที่โกรธเคืองของแองเจลีนเรียกเขา “ขึ้นรถสิ”
เจย์เดินขึ้นไปและนั่งข้างเธอ
แล้วเกรย์สันก็ออกรถ
แองเจลีนจ้องมองไปที่ดอกทานตะวันในรถ เธอพึมพำกับตัวเองว่า “ให้ดอกทานตะวันกับฉันทำไม? ความสุขนิรันดร์ไม่มีอยู่บนโลกใบนี้สักหน่อย ไม่ใช่เหรอ?”
เจย์คิดว่าเธอกำลังพูดกับเขา แต่เขานึกไม่ออกว่าเขาเกี่ยวอะไรกับดอกทานตะวันในรถนี้ เขาจึงทำได้แค่ฟัง
แล้วเฟอร์รารี่ก็มาถึงทางเข้าของแกรนด์เอเซียหลังจากนั้นไม่นาน
เจย์รู้สึกว่าเขารีบเปิดประตูรถได้อย่างรวดเร็วแล้ว แต่แองเจลีนเปิดประตูและออกไปด้วยความเร็วราวกับลูกศรทีพุ่งออกไป
ขณะที่พวกเขารอลิฟต์ เจย์เหลือบมองแองเจลีนเล็กน้อย เธอดูกลุ้มใจและกังวลมาก เจย์รู้สึกซาบซึ้งใจ แต่ความรู้สึกนั้นก็หายไปอย่างรวดเร็ว
พวกเขามาถึงไอซียูที่ชั้นเก้า
หมอออกมาจากห้องผ่าตัดและรายงานต่อแองเจลีนด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม “ท่านประธานครับ ชีพจรของเทมเพสนั้นอ่อนแอมากครับ การหายใจของเขาอ่อนลงเรื่อย ๆ ดังนั้นทางเราจึงต้องหยุดการผ่าตัดไปก่อน”
แองเจลีนชำเลืองมองเจย์และพูดว่า “เอาชุดป้องกันมาให้เขาที ให้เขาได้พูดสองสามคำกับเทมเพสหน่อย”
เจย์สวมชุดแล้วเข้าไปในไอซียู
แม้ว่าเขาจะเป็นห่วงเทมเพสมาก แต่เขาก็เป็นผู้ชายที่พูดได้อยู่ไม่กี่คำ อันที่จริง สำหรับคนที่ไม่มีอดีตให้พูดถึง เขาก็ไม่รู้ว่าจะพูดให้กำลังใจเทมเพสอย่างไรดี
เมื่อแองเจลีนเห็นคลื่นหัวใจของเทมเพเรียบนิ่ง เธอก็ตกใจมากจนต้องสวมชุดป้องกันและเข้าไปในห้องไอซียู
เจย์รู้สึกแปลกใจมากที่เธอเข้ามา “คุณเข้ามาทำอะไรที่นี่?”
แองเจลีนตอกกลับ “นายคิดว่าเขาจะมีชีวิตอยู่กับนายเพียงแค่นายจ้องมองเขาเหรอ?”
ความรู้สึกที่ทำอะไรไม่ถูกได้สะท้อนให้เห็นในแววตาของเจย์
แองเจลีนยืนอยู่ข้าง ๆ เขา แต่ทว่าเจย์อยากรักษาระยะห่างจากเธอ ตอนที่เขาเขยิบถอยออกห่าง จู่ ๆ แองเจลีนก็คว้ามือเขาไว้!
แววตาของเจย์เย็นชา “พวกเราอยู่ในไอซียู คุณช่วยเคารพสถานที่บ้างได้ไหม?”
แองเจลีนมองเขาด้วยสายตาที่เป็นกังวล “นี่นายกำลังคิดอะไรอยู่? ถึงฉันจะเป็นคนคลั่งรัก แต่ฉันก็จะไม่แสดงมันออกมาที่นี่หรอก!”
เจย์ “…”
แองเจลีนจับมือของเขาและวางลงบนฝ่ามือของเทมเพส เธอพูดว่า “เทมเพส คนที่นายต้องการปกป้องอยู่ที่นี่แล้วนะ เขาสบายดี ดังนั้นนายต้องมีชีวิตอยู่ต่อนะ”
เจย์มองเธออย่างประหลาดใจ
เสียงของเธอเหมือนกำลังกล่อมเด็กให้หลับ นุ่มนวลและอ่อนโยน
แองเจลีนสังเกตว่าเขากำลังมองเธออยู่ เธอจึงมองเขากลับ
แววตาของเธอช่างอ่อนโยนและใจดี
เจย์ไม่รู้ว่าทำไมจู่ ๆ หัวใจของเขาก็เริ่มเต้นแรงขึ้น
แองเจลีนยิ้มอย่างสดใสและพูดว่า “นายควรคุยกับเขา เขาจะดีขึ้นถ้าเขาได้ยินเสียงของนาย”
“ผมเข้าใจแล้ว” เจย์พูด
ในขณะนั้น หมอที่ยืนอยู่ข้าง ๆ พูดว่า “ผู้ป่วยมีชีพจรขึ้นมาแล้ว มันดีมากเลยครับ!”
แองเจลีนเริ่มคลายคิ้วที่ขมวดลง
