ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1022
ไม่คิดว่าหลังจากลับเหลี่ยมคมมาหลายปี แองเจลีนที่ตอนนี้อยู่ในตำแหน่งที่ครองอำนาจและอิทธิพลมานานจะสามารถดูดุดันเฉียบคมได้ขนาดนี้
“คิดจะขโมยผู้สมัครของฉันเหรอไงคะ คุณเซเวียร์? ต้องขอโทษด้วยที่คุณมาช้าไปก้าวหนึ่ง” ยูมิหัวเราะ
เธอไม่เคยคิดว่าแองเจลีนเป็นน้องสะใภ้ของเธอเลย
แม้ว่ายูมิจะเป็นพี่สะใภ้ของแองเจลีนแต่เธอก็ไม่คิดจะยอมถอย
แองเจลีนกล่าวอย่างมีอำนาจว่า “การฉีกสัญญาหลังจากเซ็นไปแล้วมันก็สามารถทำได้นี่!”
ยูมิมองเจย์ “ดูรายละเอียดของสัญญาให้ถี่ถ้วนก่อนนะ ว่าจะมีผลตามมายังไงถ้าฉีกสัญญา ก่อนที่คุณจะตัดสินใจว่าจะทำหรือไม่ทำ”
เจย์ไม่สนใจผลใด ๆ ของการฉีกสัญญาแต่เขาก็ไม่ชอบที่แองเจลีนทำตัวเผด็จการใส่
“คุณคิดจะทำอะไรกันแน่?” เขาถามเธออย่างโมโห
เมื่อแองเจลีนหันมามองเขา ความเย็นชาบนดวงหน้าเธอก็หายไป เธอพูดด้วยรอยยิ้ม “บริษัทเล็ก ๆ ของเธอไม่คู่ควรกับความสามารถของคุณหรอกค่ะ มาที่แกรนด์เอเซียดีกว่า คุณเขียนรายการมาได้เลยว่าต้องการอะไรบ้าง”
เจย์ตอบ “ไม่ล่ะครับ ขอบคุณ”
เมื่อเห็นเธอจ้องมองเขาด้วยสายตาเหมือนโรคจิตแถมยังใช้คำพูดหรูหราเหมือนเย้าเขา เขาก็ตัวสั่นขึ้นมาอย่างคุมไม่ได้
เมื่อยูมิเห็นว่าเจย์ปฏิเสธแองเจลีนเสียงแข็ง เธอก็มีสีหน้าที่ยินดี
เธอคิดว่าหากนายท่านอาเรสตัดสินใจมาร่วมงานกับบริษัทของเธอแล้ว ยังไงก็ไม่มีทางที่แองเจลีนจะเปลี่ยนใจเขาได้
ยูมิกล่าว “คุณเซเวียร์ คุณอาจจะเป็นประธานของแกรนด์เอเซียที่ทุกคนต้องก้มหัวให้ แต่ไม่ใช่ทุกคนจะชอบบริษัทของคุณ บ้านเมืองมีกฎหมาย คุณคงจะมาเที่ยวบีบบังคับใครต่อใครเขากลางวันแสก ๆ ไม่ได้หรอกมั้ง?”
แองเจลีนตวัดสายตามองยูมิ “คุณไม่มีสิทธิ์พูดอะไรทั้งนั้น”
เพราะว่ายูมิเรียกเธอว่า คุณเซเวียร์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แล้วทำไมเธอถึงจะต้องให้ความเคารพยูมิในฐานะคนในครอบครัวอีกล่ะ?
ยูมิกัดฟันกรอดด้วยความโมโห
แองเจลีนมองเจย์ ไล่ข้อดีข้อเสียให้เขาฟังด้วยสีหน้าที่แสดงถึงความจริงใจ “คุณเหมาะที่จะทำงานที่แกรนด์เอเซียมากกว่า ในเมืองอิมพีเรียลนี้บริษัททุกบริษัทที่มีชื่อเสียงล้วนแต่ร่วมมือกับแกรนด์ เอเซีย พวกที่เหลือก็เป็นแค่บริษัทต๊อกต๋อยที่ต้องดิ้นรนเอาตัวรอดในธุรกิจ พวกเขาไม่มีความเป็นมืออาชีพ พวกทีมงานก็ยิ่งเป็นเหมือนตัวถ่วง…”
ก่อนที่เธอจะพูดจบ เจย์มองเธออย่างยียวนพร้อมกล่าว “ผมชอบบริษัทเล็ก ๆ มากกว่า ผมอยากจะท้าทายแล้วก็เล่นเกมกับพวกบริษัทยักษ์ใหญ่”
แองเจลีน “…”
ชายคนนี้คิดจะทำลายบริษัทของตัวเองหรือไงกัน?
แองเจลีนหัวเสียมาก ในเมื่อเขาไม่ยอมฟังเหตุผล เธอก็จำเป็นต้องบังคับเขา
“คุณไม่อยากมาที่แกรนด์ เอเซียจริง ๆ ใช่ไหม?”
เขาไม่สะทกสะท้านใด ๆ สีหน้าเขาแสดงชัดว่าเขาตัดสินใจแล้ว
“ตามใจ งั้นก็ไปที่ไททัส เอนเตอร์ไพรส์เลย ฉันจะไม่ห้ามคุณ” แองเจลีนปล่อยมือ
เจย์ดึงสัญญามาแล้วส่งให้ยูมิ
ยูมิมองแองเจลีนด้วยสีหน้าและแววตาเย้ยหยัน เธอรู้อยู่แล้วว่าแองเจลีนไม่มีทางเปลี่ยนใจเจย์ได้
เจย์หันหลังเตรียมเดินจากไป…
ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินแองเจลีนสั่งลูกน้องว่า “เกรย์สัน คนที่ชื่อเทมเพสนั่นตายหรือยัง? ถ้ายังตอนนี้ก็สั่งหยุดการรักษาเขาได้เลย”
เจย์ตัวแข็งทื่อ เขาหันมาทันทีพร้อมตะคอกใส่ “คุณมันเลว แองเจลีน เซเวียร์”
แองเจลีนยิ้มสดใสราวดอกไม้บาน “ฉันเลวเหรอ?”
“แล้วก็นะ เกรย์สัน ไหน ๆ แล้วก็หาซื้อที่ไว้ฝังเทมเพสไว้ด้วย…”
“คุณมันไร้ยางอาย” เจย์กัดฟันกรอด
“ใช่ ฉันไร้ยางอาย” แองเจลีนเชิดหน้าขึ้นแล้วมองเจย์อย่างผู้ชนะ
แองเจลีนรู้ว่าถ้าต้องการให้เจย์เปลี่ยนใจ อธิบายเหตุผลกับคนหัวรั้นแบบเขาไปก็ไม่มีประโยชน์ เขาฟังแต่ความคิดตัวเองเท่านั้นไม่ฟังคนอื่น
