ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1027
หลังจากเกรย์สันกลับมาถึงบริษัท เขาก็คิดทบทวนซ้ำแล้วซ้ำอีก ก่อนตัดสินใจรายงานเรื่องสภาพความเป็นอยู่ของเจย์ให้แองเจลีนได้รับรู้
เกรย์สันพูดด้วยเสียงกลั้นสะอื้น “ท่านประธานเซเวียร์ เขากินอยู่ไม่ดีเลยครับ ผักที่บ้านพวกเขาก็เหี่ยวเหลืองแล้ว แถมยังปรุงรสเผ็ดด้วย ไม่มีอะไรที่ดีต่อสุขภาพท้องไส้ของนายท่านเลย”
แองเจลีนอึ้งไปนานเมื่อได้ยินสิ่งที่เขารายงาน
“ฉันเพิ่งให้เงินเขาไปไม่ใช่เหรอ?”
“มาริลินบังเอิญทำบัตรหายแล้วเงินก็โดนขโมยไปหมดเลยครับ”
มีประกายความโทสะแวบในตาของแองเจลีน “ฉันอยากให้นายไปตรวจสอบดูว่าใครมันขโมยบัตรไป พอหาตัวไอ้โจรนั่นเจอฉันอยากให้นายลงโทษมันให้หนัก”
เกรย์สันกำหมัดแน่น “แน่นอนครับ”
“งั้นไปได้”
เมื่อเกรย์สันจากไป เขาก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้เมื่อเดินไปถึงประตู เขาหยุดชะงักก่อนหันมามองแองเจลีน
แองเจลีนกำลังก้มหน้าอ่านเอกสารอยู่
เกรย์สันรู้สึกแย่มาก
หลายปีที่ผ่านมาท่านประธานเซเวียร์ใช่บ่าที่แสนบอบบางของเธอแบกรับภาระของแกรนด์เอเซียแทนนายท่านอาเรสและเป็นหัวหอกหลักของบริษัท เธอยังคงมุ่งมั่นและทุ่มเทแม้จะมีมีความหวังเพียงริบหรี่ที่นายท่านอาเรสจะกลับมา
ถ้าความหวังอันน้อยนิดนั้นหายไป หัวใจอันเปราะบางของเธอคงไม่สามารถทนรับไหว ดังนั้นคงเป็นการดีที่บอกให้เธอรู้ไว้บ้างเธอจะได้เตรียมใจไว้เผื่อ
“มีอะไรอีกเหรอเปล่า?” แองเจลีนเงยหน้ามองเกรย์สัน
เกรย์สันโพล่งออกมา “ท่านประเซเวียร์ ผมเจอซองถุงยางในห้องน้ำบ้านเขาวันนี้ครับ”
จากนั้นเกรย์สันก็เร่งจากไป ไม่กล้าที่จะอยู่มองสีหน้าของเธอ
แองเจลีนนิ่งงันเหมือนรูปปั้น
ซองถุงยางงั้นเหรอ?
นี่ก็เป็นหลักฐานว่าเขานอนกับมาริลินสินะ!
แม้เธอจะรู้ว่ามันช่วยไม่ได้เพราะว่าเขาเป็นสามีภรรยากัน แต่เธอก็ยังรู้สึกเจ็บปวดใจเหลือแสนเมื่อได้รู้
แองเจลีนอารมณ์ขุ่นมัวจนเธอกระแทกแฟ้มปิดลง
จากนั้นเธอก็มองหาปากกาและกระดาษ เขียนหน้าที่ของผู้ช่วยส่วนตัวอย่างฉุนเฉียว
เธอใส่ตารางให้เขาเต็มแน่นทั้ง 24 ชั่วโมง นอกจากงานในหน้าที่รับผิดชอบของบริษัทแล้ว เขายังต้องกิน ดื่ม และอยู่เป็นเพื่อนเธออีกด้วย
แองเจลีนขู่ฟ่อ “คิดถึงแต่เรื่องเซ็กส์สินะ? งั้นนี่ก็จะเป็นการลงโทษคุณ”
วันต่อมา
แสงทองยามเช้าส่องกระทบตึกที่เป็นเอกลักษณ์ของเมืองอิมพีเรียลอย่างตึกแกรนด์ เอเซีย จากนั้นแสงก็ตกกระทบกระจกสีบนหน้าต่าง แสงระยิบระยับเหมือนทะเลไฟที่ผุดขึ้นกลางท้องฟ้า
พนักงานจำนวนมากหลั่งไหลกันมาตั้งแต่เช้ามืด เพิ่มชีวิตชีวาให้ตึกที่ดูเยียบเย็นแต่น่าตื่นตานี้
ในห้องประธานบริษัท
แองเจลีนถือกระจกในมือขณะพินิจดูการแต่งหน้าของตนอย่างละเอียด เธอคงเสน่ห์ที่ดูเย็นชาด้วยการแต่งตาแบบสโมกกี้ไว้ แต่เธอเลี่ยงความฉ่ำเยิ้มของน้ำผึ้งไป
แน่นอนว่าเป็นเพราะเจย์ที่ทำให้เธอต้องเสียสละแบบนี้
แองเจลีนไม่อยากกระตุ้นอาการกลัวเชื้อโรคของเขาหลังจากที่เห็นเธอ ดังนั้นเธอจึงประนีประนอมให้ด้วยการแต่งหน้าแบบใหม่
ไม่มีน้ำผึ้งและลงรองพื้นแค่บาง ๆ เท่านั้น แม้ว่าจะเป็นเฉดสีเข้มที่สุดแต่ก็ยังถือว่าจืดจางเมื่อเทียบกับน้ำผึ้ง
เมื่อถึงเวลาเก้าโมงเช้า เจย์ก็เข้ามาในห้องประธานด้วยท่าทางหมดอาลัยตายอยาก
เขาส่งสายตาขุ่นเคืองให้แองเจลีน ไม่สนใจการแต่งหน้าใหม่ของเธอสักนิดขณะที่เขาจ้องเธอด้วยหน้านิ่งไร้รอยยิ้ม
แองเจลีนมอบรายการหน้าที่ของผู้ช่วยและตารางเวลาที่เธอทำปริ้นไว้นานแล้วให้เขา
เจย์แค่นเสียงเยาะเมื่อเห็นตารางเวลา
“กิน ดื่ม และอยู่เป็นเพื่อนคุณเหรอ? เรื่องนอนด้วยนี่ตัดออกไปใช่ไหม?”
แองเจลีนกล่าว “ก็ถ้าคุณอยากทำแบบนั้นก็ไม่มีปัญหามั้ง?”
เจย์โยนตารางงานผู้ช่วยคืนไปให้แองเจลีนอย่างโกรธเกรี้ยว “ผมไม่อยากทำงานเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของคุณ”
แองเจลีนกัดฟันพร้อมกล่าว “ฉันเป็นประธานของแกรนด์ เอเซีย จำไว้ซะว่าคุณต้องทำทุกอย่างตามที่ฉันสั่ง”
‘เวรเอ๊ย นั่นรวมถึงกิน ดื่ม และนอนกับฉันด้วย!’
