ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1036
เพราะว่าเจย์ไม่ได้รับข้อความตอบกลับจากแองเจลีน เขาจึงไม่สบายใจจนนอนไม่หลับทั้งคืน
ถึงแบบนั้นโทรศัพท์เขาก็ยังไม่มีเสียงเรียกเข้า ไม่มีข้อความตอบกลับที่เขารอคอย
เมื่อมาริลินตื่นขึ้นมาตอนเช้า เจย์ก็ออกจากบ้านไปแล้ว
มาริลินรู้สึกมึนงงไปชั่วขณะ เธอจำได้ว่าเมื่อคืนนี้แองเจลีนแวะมาหา ชายคนไหนจะไม่หลงเสน่ห์ความงามจนน่าตะลึงของเธอได้เมื่อได้พบเธอ?
เมื่อเธอมองตัวเองและเสื้อผ้าราคาถูกที่สวมอยู่ มาริลินก็ตัดสินใจที่จะเปลี่ยนภาพลักษณ์ของตัวเอง ยังไงตอนนี้เบ็นก็หาเงินได้แล้ว
สิ่งเดียวที่เธอคิดออกในตอนนี้คือทำให้ชายผู้นี้พอใจ ถ้าพวกเขามีลูกด้วยกันได้ จากนั้นความสัมพันธ์ต้องยิ่งแน่นแฟ้นขึ้นแน่
ที่แกรนด์ เอเซีย
เมื่อเจย์มาถึงทางเข้าบริษัท เขาก็เห็นแองเจลีนออกมาจากรถส่วนตัว
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร สายตาที่แองเจลีนมองเขาวันนี้ดูต่างออกไปมา สายตาของเธอเหมือนมีพิษร้ายอยู่
เขาไปทำอะไรให้เธอโกรธละเนี่ย?
พวกเขาเดินตามกันมาเข้าไปในลิฟต์พนักงานที่มีคนแน่นแล้ว เมื่อทั้งสองเข้ามาพร้อมกันลิฟต์ก็ร้องเตือนขึ้น
ลิฟต์น้ำหนักเกินแล้ว!
แองเจลีนมองเจย์ ส่งสายตาชัดเจนว่าสั่งให้เขาออกไป
เจย์แกล้งเธอ กล่าวว่า “ลิฟต์ส่วนตัวสำหรับประธานนี่มีไว้โชว์เฉย ๆ เหรอครับ?”
ไม่มีพนักงานคนใดกล้าพูดสักแอะ
ช่วงหลังเมื่อประธานทั้งสองเจอกันต่างก็ปะทะคารมกันไม่หยุดหย่อน เมื่อพายุอารมณ์เริ่มกระหน่ำ พวกเขาก็ไม่รู้จะเลือกเข้าข้างใครดี
ดังนั้นพวกเขาเลยเลือกยืนดูอยู่ข้างสนามดีกว่า
เพราะว่าทั้งแองเจลีนและเจย์ต่างก็ไม่ยอมออกจากลิฟต์ ตอนนี้ลิฟต์ก็เลยไม่ยอมขึ้นไปไหน สุดท้ายแองเจลีนก็ก้าวออกไปพร้อมพูดว่า “ช่างมันเถอะ ผู้หญิงที่แท้จริงไม่มัวมาทะเลาะกับผู้ชายหรอก”
เจย์ก็เดินออกมาเช่นกัน
ประตูลิฟต์ปิดลง ปล่อยให้ทั้งสองต่างยืนจ้องหน้ากันอยู่
แองเจลีนหงุดหงิดที่เจย์ทำให้เธอนอนไม่หลับทั้งคืน เธอตวัดสายตาค้อนใบหน้าที่ซีดพอกันของเจย์ พร้อมเยาะ “นายดูสภาพไม่ดีเลยนะ เมื่อคืนใช้แรงบนเตียงไปเยอะเหรอไง?”
จากนั้นเธอก็เอื้อมมือไปหยิกเอวเขา “นายชักแก่แล้ว เรื่องแบบนี้ก็เพลา ๆ ลงหน่อย ดูสิ หน้าซีดเชียว”
เจย์จ้องกลับอย่างหงุดหงิดพร้อมคำราม “ไม่คิดว่าคุณจุ้นจ้านไปหน่อยเหรอ?”
แองเจลีนพูดหน้าตาเฉย “ฉันแค่กลัวว่านายจะใช้แรงบนเตียงมากจนไตวาย แล้วส่งผลต่อการทำงานของนายต่างหาก”
เมื่อประตูสิฟต์เปิด แองเจลีนและเจย์ก็ก้าวเข้าไปพร้อมกัน
แองเจลีนไม่ได้ยินว่าเขาสวนกลับมาเป็นเวลานาน เธอจึงเงยหน้าขึ้นจ้องเขา แล้วจึงเห็นดวงตาสีดำ เกรี้ยวกราดของเขากำลังมองเธออยู่
แองเจลีนพูดกวนโทสะ “ทำไม? โมโหเหรอไง?”
“คุณรู้ไหมว่าตัวเองมีใบหน้าที่น่าชกมาก?” เขาพูดด้วยเสียงดุร้าย
แน่นอนว่าแองเจลีนยิ่งต้องยั่วยุเขาด้วยท่าทีกวนประสาทกว่าเดิม “อยากชกฉันเหรอ ฮะ? นายก็รู้ว่านายทำอะไรฉันไม่ได้หรอกเพราะว่าฉันมีศิลปะป้องกันตัว? นายกล้ำกลืนความไม่พอใจเอาไว้ดีกว่านะ”
เจย์มองเธออย่างหมดคำพูด
บางทีเขาก็อดคิดไม่ได้ว่าผู้หญิงคนนี้มีนิสัยเหมือนเด็ก ชื่อเสียงยิ่งใหญ่ของการเป็นหญิงเก่งของเธอนั้นดูไม่เข้ากันเสียเลย
“ผมไม่ทำร้ายผู้หญิงหรอก” เจย์พูดหน้านิ่ง
แองเจลีนยิ้มเหมือนดอกไม้บาน “เพราะว่านายไม่มีปัญญาไงล่ะ”
“นายกล้าชกฉันแน่เหรอ?”
สีหน้าของเจย์แสดงออกมาชัดเจนว่าเขาอยากทำมาก เขาอยากทำจริง ๆ อยากแทบตายเลย
แองเจลีนพูด “ดีเลย กำปั้นของฉันก็คันตงิด ๆ พอดีวันนี้ นายกล้าไปชกกับฉันบนสังเวียนไหมล่ะ?”
