ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1044
เมื่อเวลาผ่านไป เขาก็ไม่กล้ารับประกันว่าจะไม่เผลอตกหลุมรักเธอ
ดูอย่างวันนี้เป็นต้น เมื่อเห็นว่าเธอหน้าซีดหลังจากบริจาคเลือดไป เขาก็เจ็บปวดใจเหลือคณาอย่างไม่รู้สาเหตุ เป็นความเจ็บปวดที่ทำให้เขาแทบเสียสติ
“ไม่มีอะไร” เขาพูด ฟังดูมีแววสั่นเครือเล็กน้อย
“นี่ก็ดึกแล้ว คุณควรกลับไปพักผ่อน” เสียงเขากลับมาไร้อารมณ์และห่างเหินเช่นเดิม
แองเจลีนตอบ “ฉันแค่จะเข้ามาดูว่านายต้องการอะไรหรือเปล่า ฉันจะไปบอกพยาบาลให้หาให้นายแล้วก็จะกลับบ้านแล้ว”
เธอเดินวนไปรอบ ๆ ห้อง ก่อนจากไปอย่างลังเล
ไม่นานจากนั้น พยาบาลก็เข้ามาและเปลี่ยนทุกอย่างบนเตียงญาติเฝ้าไข้ตามคำสั่งของแองเจลีน
ผ้าปูที่นอนสีสดและปลอกหมอนกำมะหยี่ก็ถูกเปลี่ยนเป็นสีเทาและสีเงิน
เจย์มองพยาบาลอย่างสงสัย “ท่านประธานสั่งให้คุณมาเปลี่ยนเหรอ?”
พยาบาลพยักหน้า “ใช่ค่ะ ท่านประธานกลัวว่าคุณจะนอนไม่หลับเพราะว่าคุณไม่ชอบของที่สีสด ๆ ท่านขอเราเป็นพิเศษว่าให้เปลียนให้คุณ”
เมื่อเจย์มองผ้าห่มสีเทาเงิน เขาก็รู้สึกซับซ้อน เธออ่านใจเขาออกหรือไงกันนะ? เธอรู้นิสัยแปลก ๆ ของเขาได้อย่างไร?
ก่อนที่พยาบาลจะออกไป เธอหันมายิ้มและบอกเจย์ว่า “ฝันดีนะคะ”
เจย์พยักหน้าเล็กน้อย
แองเจลีนได้รับสายจากเกรย์สันทันทีที่เธอออกจากโรงพยาบาลแกรนด์ เอเซีย เกรย์สันพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังดังนั้นแองเจลีนจึงบอกเขาว่า “มาคุยกันหน่อยดีกว่า”
เมื่อแองเจลีนรีบกลับไปถึงแกรนด์ เอเซีย เกรย์สันก็รอเธออยู่ที่ห้องประธานแล้ว
“ท่านประธาน”
เกรย์สันส่งบัตรธนาคารให้ เมื่อเธอมองบัตรดวงตาก็เบิกกว้าง “นี่มันบัตรที่มาริลินทำหายใช่ไหม?”
เกรย์สันพยักหน้า
“คนของเราเจอในถังขยะตรงถนนแถวหมู่บ้านซันไชน์ คอร์ตครับ”
แองเจลีนถาม “แล้วจับขโมยได้ไหม?”
เกรย์สันส่ายหน้า “อีกฝ่ายดูร้ายกาจไม่ธรรมดาเลย พอคนของเราจะสาวถึงตัวเขาก็หนีไปแล้วครับ”
แองเจลีนแค่นเสียง “นี่มันหัวขโมยมีประสบการณ์ในการหนีตำรวจสินะ”
เกรย์สันยังมีสีหน้าเคร่งขรึมจริงจัง
แองเจลีนสังเกตุความผิดปกติบางอย่างได้จึงถาม “มีอะไรเหรอ? คุณรู้บางอย่างเกี่ยวกับตัวตนของโจรคนนี้เหรอ?”
เกรย์สันพยักหน้าอย่างเคร่งเครียด
“ว่ามา” แองเจลีนอยากรู้คำตอบมาก
หลังจากได้รู้ว่าไทเกอร์ไม่ใช่ลูกของเจย์ แองเจลีนก็รู้สึกระแวดระวังและสงสัยทุกอย่างที่เกี่ยวกับมาริลิน
เกรย์สันพูด “เราตรวจดูวิดิโอจากกล้องวงจรปิดและเห็นหน้าของชายคนที่โยนบัตรลงถังขยะ หลังจากเราตรวจสอบตัวตนของเขา เราก็ได้รู้ว่าเขาชื่อเคน เป็นชาวประมง”
ดวงตาแองเจลีนเบิกกว้าง “ชาวประมงเหรอ?”
เกรย์สันพูดต่อ “เขาอาจจะรู้จักกับมาริลิน ถ้าเขาขโมยบัตรของมาริลินจริง หล่อนก็จะไม่มีทางรู้ตัวได้ เพราะว่าเขาเป็นโจรที่ดูมีประสบการณ์”
แองเจลีนยกมือบอกให้เกรย์สันหยุดพูดและมาขัดความคิดของเธอ
เมื่อเกรย์สันสังเกตเห็นความกระวนกระวายและความไม่สบายใจบนใบหน้าที่มักจะสงบนิ่งเสมอของแองเจลีน เขาก็แปลกใจเล็กน้อย
แม้ว่าท่านประธานจะเป็นผู้หญิง แต่เธอไม่สะทกสะท้านหรือหวั่นไหวกับปัญหาและอุปสรรคใด ๆ ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา
มีเพียงคนเดียวที่เธอกลัวก็คือ นายท่านอาเรส
หลังจากผ่านไปสักพัก ความคิดวุ่นวายในหัวแองเจลีนก็เริ่มแน่ชัดและกระจ่างขึ้น เงื่อนงำต่าง ๆ เริ่มปรากฏขึ้น
ไทเกอร์ไม่ใช่ลูกของเจย์บี้
เคนได้บัตรของมาริลินไป
แล้วพ่อที่แท้จริงของไทเกอร์คือใครกันแน่
อาจจะเป็นเคนก็ได้ใช่ไหม?
ถ้าหากว่าเป็นเคน เป็นไปได้ไหมว่ามาริลินเป็นคนขโมยเงินทั้งหมดของตัวเองออกไป?
เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้ว่า มาริลินขโมยเงินของเจย์ที่เขาหามาอย่างยากลำบากเพื่อเอาไปปรนเปรอชายอีกคน แองเจลีนก็กำมือแน่นด้วยโทสะ
