ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1103
เมื่อเห็นว่าแองเจลีนไม่ตอบอะไรหลังจากผ่านไปเป็นเวลานาน เซย์นก็ดึงแขนของแองเจลีนมาคล้องคอของตนไว้ จากนั้นก็รีบพุ่งไปโรงพยาบาลโดยแบกแองเจลีนไว้บนหลัง
เขาวิ่งไปจนถึงลิฟต์ของโรงพยาบาลโดยมีแองเจลีนอยู่บนหลัง
จากนั้นเขาก็วางเธอลงแล้วก็จับแขนเธอไว้อย่างระมัดระวัง “เธอเป็นอะไรไหม แองเจลีน?”
ใช้เวลาสักครู่ใหญ่กว่าที่แองเจลีนจะได้สติ ดวงตาสีดำสนิทของเธอเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้งก่อนจะพึมพำ “ฉันไม่เป็นไร เซย์น”
เซย์นเช็ดเหงื่อเม็ดโตออกจากหน้าผากของตน เมื่อเขาได้ยินคำตอบของเธอ เขาก็โมโหจนแทบกระอัก
“แล้วทำไมก่อนหน้านี้เธอไม่พูดอะไรล่ะ แองเจลีน? รู้ไหมว่าฉันกังวลแค่ไหนตอนที่ฉันแบกเธอวิ่งจากสำนักงานมาที่โรงพยาบาลนี่น่ะ? ดูสิว่าฉันวิ่งจนเหงื่อท่วมตัวหมดแล้ว”
แองเจลีนตอบ “ฉันก็ไม่ได้บอกว่าตัวฉันมีอะไรผิดปกติซะหน่อยนี่”
เซย์นคำราม “แล้วทำไมเธอถึงอึ้งไปหลังจากที่รับโทรศัพท์ตอนที่อยู่บริษัทล่ะ? เธอรู้ไหมว่าดูน่ากลัวแค่ไหน?”
แองเจลีนงึมงำ “มีเรื่องเกิดขึ้นกับพี่สาว”
ตอนนั้นเองที่เซย์นเป็นฝ่ายอึ้งเงียบไปเหมือนพระเข้าฌาณ
แองเจลีนลากเซย์นออกมาจากลิฟต์อย่างยากลำบาก
เชอร์ลีย์ถูกเข็นเข้าห้องผ่าตัด ทั้งคุณท่านเซเวียร์ แอน และเซร่าต่างก็ยืนรออยู่หน้าห้อง
“เกิดอะไรขึ้นคะคุณพ่อ?” แองเจลีนวิ่งไปหาแล้วถามอย่างร้อนรน
นายท่านเซเวียร์ชำเลืองมองไปทางเซร่าด้วยแววตาแฝงความหมายบางอย่างก่อนตอบ “พี่สะใภ้ของลูกตกจากระเบียงห้องครัวมาตามบันไดหิน ตอนที่เกิดอุบัติเหตุมีแค่เซร่าน้องสาวลูกอยู่ในครัว ลูกลองไปถามเธอดูสิว่าเกิดอะไรขึ้น”
แองเจลีนกวาดตาคมกริบมองเซร่าทันที “เกิดอะไรขึ้น เซร่า?”
ต่อหน้าคนที่มีอำนาจและมีบรรยากาศของอำนาจและความเหนือกว่า เซร่าก็ตัวสั่นอย่างรู้สึกผิด ร่องรอยความตระหนกและความรู้สึกผิดฉายวาบในแววตาเธอ
แม้จะเป็นแบบนั้นเซร่าก็กัดฟันทน ไม่ยอมรับ “ฉันไม่รู้ ตอนที่เกิดเรื่องพี่ใหญ่อยู่ที่ระเบียง ส่วนฉันอยู่ในครัว ฉันไม่เห็นว่าเธอตกลงไปได้ยังไง ทำไมเธอต้องมาสงสัยฉันด้วย?”
แองเจลีนตอบ “ก็เพราะว่ามันมีราวกั้นที่ระเบียง ไม่มีทางที่พี่ใหญ่จะตกลงไปถ้าไม่มีใครผลักเธอ”
เซร่างงจนไปต่อไม่ถูก
“เธออาจจะกระโดดไปเองก็ได้ เพราะว่าอาจจะมีเรื่องไม่สบายใจบางอย่าง?”
แองเจลีนตอบ “ถ้าแบบนั้นเธอน่าจะกระโดดจากชั้นที่สูงกว่านี้”
ขณะที่เซย์นฟังการสนทนาของแองเจลีนและเซร่านั้น เขาก็เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น จู่ ๆ เขาก็คลั่งแล้วก็บีบคอเซร่า “เธอกล้าดียังไงมาทำร้ายเซอร์ลีย์? ฉันจะฆ่าเธอซะ”
แองเจลีนหลับตาก่อนสั่งอย่างอ่อนแรง “ปล่อยเธอไปเซย์น นั่นมันแค่การคาดเดาของฉันเท่านั้น ก่อนที่เราจะมีหลักฐานชัดเจน เราก็ต้องปล่อยเธอให้ยังเหลือศักดิ์ศรีอยู่บ้าง ถึงยังไงตระกูลก็เลี้ยงเธอมาในฐานะลูกสาวเพราะงั้นเธอก็เป็นน้องของเรา”
เซย์นคลายมือออกอย่างหงุดหงิด ก่อนคำรามก้อง “ถ้าเธอเป็นคนทำร้ายเชอร์ลีย์จริงนะเซร่า ฉันจะต้องให้เธอชดใช้แน่แม้ฉันต้องเอาชีวิตเข้าแลกก็ตาม”
เซร่าจับลำคอที่เจ็บแวดและรู้สึกกลัว ถ้าหากว่าตระกูลเบลพ่ายแพ้ คงไม่ต้องสงสัยเลยว่าชีวิตเธอต้องเหมือนตกนรกแน่เมื่ออยู่ในเงื้อมมือของพี่น้องคู่นี้
แต่ตอนนี้เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพึ่งดวงเท่านั้น
หลังจากการผ่าตัด หมอก็เดินออกมาจากห้องผ่าตัด
แองเจลีนรีบเข้าไปถาม “พี่สะใภ้ฉันเป็นยังไงบ้าง?”
หมอมีสีหน้าเคร่งเครียดและตอบตามจริง “คนไข้อาการไม่ดีนักครับ ท่านประธานเซเวียร์์”
แองเจลีนโมโห “ก็แค่ตกบันไดไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงอาการหนักได้?”
