ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1109
แองเจลีนเดินตรงไปหาลุงแอนดี้ด้วยสีหน้าบูดบึ้งแล้วถามเขาว่า “บอกฉันหน่อย ลุงแอนดี้ เขาจ่ายคุณเท่าไรให้คุณหักหลังแกรนด์เอเซีย?”
ชายชราดูกระวนกระวาย “คุณพูดเรื่องอะไร ประธานเซเวียร์? ไม่มีใครสั่งให้ผมทำทั้งนั้น”
ดวงตาแองเจลีนฉายแววหยามหยัน “โธ่ ลุงแอนดี้ พนักงานคนอื่น ๆ ของแกรนด์ เอเซียต่างก็มีสิทธิ์ที่จะมาด่าฉันยกเว้นคุณ”
ลุงแอนดี้ดูงงงวย
แองเจลีนพูดต่อ “ตั้งแต่ตอนที่คุณป่วยหนักเมื่อสองปีก่อนนะลุงแอนดี้ คุณก็ไม่มีความสามารถที่จะทำงานได้อีกแล้ว แกรนด์ เอเซียได้ยกเลิกสัญญาจ้างคุณไปตั้งแต่เมื่อสองปีก่อน คุณลืมเรื่องนี้ไปแล้วเหรอ?”
ลุงแอนดี้ส่ายหน้า “คุณโกหก ผมไม่เคยเซ็นสัญญายกเลิกการจ้างงานอะไรทั้งนั้น”
แองเจลีนชำเลืองมองเกรย์สัน เขาหันกลับแล้วเดินขึ้นตึกไป
ไม่นานนัก เกรย์สันก็กลับลงมาพร้อมเอกสารการเลิกจ้างงานของลุงแอนดี้ แล้วส่งให้แองเจลีนอย่างนอบน้อม
แองเจลีนโยนเอกสารไปให้ลุงแอนดี้ “ลองดูสิว่านี่ใช่สัญญายกเลิกการจ้างงานไหม แล้วดูสิว่าใช่ลายเซ็นคุณไหม”
ลุงแอนดี้เปิดดูเอกสารสัญญายกเลิกจ้างงานและมองที่ลายเซ็นของตัวเองอย่างไม่อยากเชื่อ
แองเจลีนพูด “เรื่องที่คุณทำก็แค่มานั่งที่ออฟฟิศไปวัน ๆ คุณไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นก็ยังได้เงินเดือนเท่ากับคนอื่น ๆ คุณคิดว่าคุณได้รับเงินเดือนจากการทำงานของคุณเหรอ? เข้าใจผิดแล้ว เงินเดือนของคุณแต่ละเดือนนั้นโอนให้จากบัญชีส่วนตัวของฉันเอง”
“หรือให้พูดง่าย ๆ ก็คือ ตลอดสองปีที่ผ่านมา ฉันให้คุณยังได้ทำงานอยู่ก็เพราะเห็นแก่ท่านประธานคนก่อน แต่คุณก็ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวแล้วก็ทรยศหักหลังคนที่คอยช่วยเหลือคุณ รับสินบนจากคนอื่นแล้วก็ยังมาดูถูกอาการป่วยของฉัน”
แองเจลีนยังคงพูดต่อด้วยน้ำเสียงคุกคาม “ลุงแอนดี้ นับจากพรุ่งนี้เป็นต้นไปคุณไม่ต้องมาทำงานอีกแล้ว”
คราแรกบรรดาคนมุงทั้งหลายต่างก็ไม่พอใจที่เห็นแกรนด์ เอเซียใช้อำนาจรังแกคนอ่อนแอกว่า พวกเขาต่างก็อยากเรียกร้องความยุติธรรมให้ชายชรา
แต่แองเจลีนพูดเพียงไม่กี่คำก็เปลี่ยนลุงแอนดี้จากชายแก่อ่อนแอน่าสงสารที่โดนรังแกให้กลายเป็นตัวร้ายที่ไม่รู้บุญคุณคน ชาวบ้านที่มุงพากันมองลุงแอนดี้ด้วยสายตาไม่พอใจ
ลุงแอนดี้พูดอย่างร้อนรน “คุณโกหก”
แองเจลีนยกมือของลุงแอนดี้ที่สั่นไม่หยุดขึ้นมา เธอกล่าวว่า “ทำไมไม่ให้ทุกคนดูล่ะว่าฉันให้เงินคุณเปล่า ๆ จริงหรือไม่?”
มือของเขาสั่นอย่างรุนแรง ลุงแอนดี้ดูไม่เหมือนคนที่สามารถทำงานได้เลยสักนิด
“หน้าไม่อาย”
“ใช้อายุของตัวเองมาเที่ยวรังแกคนอื่น”
ฝูงชนต่างก็พากันวิจารณ์เหยียดหยามลุงแอนดี้
ลุงแอนดี้อับอายจนเกินทน
ดวงตาเจย์ฉายแววชื่นชม เขาประเมินแองเจลีนต่ำไปจริง ๆ ผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจอย่างแท้จริง
เอกสารเลิกจ้างงานของสองปีก่อนแน่นอนว่าต้องเป็นการใช้โปรแกรมตัดต่อทำขึ้นมาในนาทีสุดท้าย
แต่ว่าก็เป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ว่าแองเจลีนยังมีใจกุศลจ้างเขาไว้ แม้ว่าลุงแอนดี้จะทำงานไม่ได้แล้วก็ตาม
แองเจลีนใช้ประโยชน์จากความเห็นใจของบรรดาผู้อยากรู้อยากเห็นที่มุงดูและความที่พวกเขาอยากรู้ความจริง การปะทะกันนี้เป็นเรื่องที่น่าชมจริง ๆ
ตอนนั้นเองก็มีเสียงเย่อหยิ่งลอยมาจากด้านข้างของเจย์
“โอ้โห ไม่ต้องสงสัยเลยว่าประธานแกรนด์ เอเซียเป็นคนสอนเธอมาเองกับมือ เธอสามารถจัดการได้กับพวกนักเลงแล้วก็บดขยี้พวกมดแมลงใต้เท้าได้ราบคาบเลย ผู้หญิงคนนี้แม่งโคตรเจ๋ง”
เจย์ชำเลืองมองไปข้าง ๆ แล้ว จีนก็มองมาที่เขาพอดี
เมื่อทั้งสองสบตากัน จีนก็ตกใจจนตัวแข็ง
“พี่ชายเหรอ?”
เจย์หรี่ตาเหยี่ยวลง “คุณเรียกผมว่ายังไงนะ?”
