ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1138
เมื่อเซ็ตตี้มองราวเสื้อผ้าที่พ่อของเธอเพิ่งกวาดไป ใบหน้าน้อย ๆ ของเธอก็ฉายแววสิ้นหวัง
พอคิดภาพตัวเองเดินต่อหน้าเพื่อนร่วมชั้นใส่เสื้อผ้าแบบเดิมแค่ต่างสีไปเรียนทุกวัน เหมือนกับว่าเธอไปเดินแฟชั่นโชว์ เซ็ตตี้ก็รู้สึกว่าตัวเองต้องดูงี่เง่าเหลือแสน
เซ็ตตี้รู้สึกหมดหวัง เธอเดินไปหาพ่อ “แค่เอาสีชมพูของทุกแบบก็พอค่ะคุณพ่อ ทำไมต้องสื้นเปลืองเงินไปกับสีที่หนูไม่ชอบด้วย”
เจย์ถือบัตรเงินสดแล้วบอกอย่างมีอารมณ์ “ก็มันต้องมีคนใช้เงินที่แม่ของลูกทำงานหนักหามาไง”
เมื่อเธอรู้สึกได้ว่าพ่อนั้นกำลังโกรธแม่ผู้แสนบ้างานของเธออยู่ เซ็ตตี้น้อยก็หุบปากเงียบทันใด
เจย์เขียนที่อยู่ให้พนักงานขายก่อนจ่ายเงินพร้อมบอกว่า “ส่งเสื้อผ้าพวกนี้ไปที่สวนบันทึกรักนะ”
“ได้ค่ะ” พนักงานขายตอบด้วยรอยยิ้ม
เมื่อออกมาจากร้านเสื้อผ้าเด็กแล้ว เซ็ตตี้น้อยก็เสนอว่า “เราไปที่ห้างของพวกผู้ใหญ่กันดีไหมคะ คุณพ่อ?”
เจย์คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนพยักหน้า “เอาสิ”
เซ็ตตี้คิดว่าบางทีเธอน่าจะเตือนพ่อให้ซื้อเสื้อผ้าให้แม่ด้วย อย่างที่เขาบอกว่าพอได้ดื่มน้ำจากบ่อ ก็อย่าลืมนึกถึงคนขุดบ่อน้ำ
น่าแปลกใจที่เซ็ตตี้น้อยไม่ต้องเอ่ยปากเตือนด้วยซ้ำ เพราะว่าเจย์นั้นเดินมุ่งตรงไปที่แผนกเสื้อผ้าสตรีทันที
เซ็ตตี้บอก “คุณพ่อคะ คุณพ่อจะซื้อเสื้อผ้าให้คุณแม่เหรอคะ?”
เจย์ตอบ “คุณแม่ของลูกมักจะใส่แต่สูทกับเสื้อคลุม เราก็มาถึงร้านทั้งที พ่อน่าจะเลือกกลับไปให้แม่สักหน่อย”
แม้เขาจะว่า ‘ไหน ๆ เราก็มาถึงร้าน’ สุดท้ายเขาก็ตั้งอกตั้งใจเลือกเสื้อผ้าอย่างดี
เซ็ตตี้เองอดอิจฉาไม่ได้เมื่อเห็นว่าพ่อของเธอจริงจังแค่ไหน “พ่อคะ ตอนเลือกเสื้อผ้าหนูก่อนหน้านี้พ่อเลือกเร็วมากเลย แล้วทำไมตอนเลือกให้แม่ถึงได้นานแบบนี้ล่ะคะ?”
เจย์ตอบ “เพราะว่าหาเสื้อผ้าที่ดูเรียบร้อยของเด็กมันง่ายกว่าของผู้ใหญ่ไงล่ะ”
เซ็ตตี้น้อย “…”
หลังจากสิ้นเปลืองแรงและเวลาไปกับการเลือกเสื้อผ้า เจย์ก็เลือกชุดที่ดูดีออกมาได้ส่วนหนึ่ง
เซ็ตตี้ชะโงกหน้ามามองแล้วก็คิดเรื่องอะไรร้าย ๆ ขึ้นมาได้ เธอบอกว่า “คุณพ่อคะ คุณพ่อไม่อยากซื้อชุดชั้นในเซ็กซี่ ๆ ให้คุณแม่บ้างเหรอคะ? แบบที่คุณแม่ใส่ให้คุณพ่อดูแค่คนเดียว…”
เจย์รู้ว่าเซ็ตตี้ต้องการจะบอกอะไร เขาจึงดุเธอด้วยสีหน้ามืดครึ้ม “ใครสอนเรื่องพวกนี้ให้ลูกเนี่ย?”
เซ็ตตี้น้อยตอบ “เด็กผู้หญิงในชั้นหนูแอบดูพ่อแม่แล้วก็เห็นพวกเขากำลังทำอะไรกัน”
พอเห็นว่าเจย์อึ้งไม่พูดอะไร เซ็ตตี้ก็พูดต่อ “อย่าหัวโบราณนักเลยค่ะคุณพ่อ คู่รักคู่ไหน ๆ สมัยนี้เขาก็ทำกันทั้งนั้น ลองคิดดูสิคะว่า คุณพ่อมีภรรยาที่สวยขนาดนั้น ถ้าไม่ชื่นชมเธอให้หนำใจในช่วงที่เธอกำลังงามสะพรั่ง พอเธออายุเยอะขึ้นแล้วจะมาเสียใจทีหลังเอานะคะ”
เจย์เริ่มลังเลขณะที่ยังทำหน้าไร้อารมณ์อยู่
เซ็ตตี้น้อยกระทืบเท้า “ให้ตายสิ งั้นหนูจะไปซื้อให้คุณแม่เองค่ะ”
ไม่นานเซ็ตตี้ก็กลับมาพร้อมยัดถุงใส่มือเจย์ “กลับไปบ้านแล้วก็บอกคุณแม่ว่า คุณพ่อเป็นคนซื้อ หนูว่าคุณแม่ต้องดีใจแน่เลยค่ะ”
เจย์กลืนน้ำลายแล้วจ้องมองงูน้อยจอมเจ้าเล่ห์ของเขา จากนั้นเขาก็หยิกแก้มของเซ็ตตี้ “ลูกนี่ไม่ธรรมดาเลยนะ ใช่ไหม?”
เซ็ตตี้น้อยยิ้มกระจ่างให้เขา
เมื่อทั้งพ่อลูกกำลังออกจากห้าง ก็มีเสียงหวานใสของผู้หญิงดังขึ้นด้านหลัง
“พี่เขย เซ็ตตี้น้อย!” เสียงของเธอฟังดูนุ่มนวลน่าฟัง
เจย์และเซ็ตตี้หันกลับไปมองแล้วเห็นสาวแต่งตัวงดงามยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา
