ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1139
”คุณเป็นใครครับ?” เจย์ขมวดคิ้ว
แองเจลีนเคยบอกเขาว่าเธอกับเซร่าเป็นลูกสาวเพียงสองคนของตระกูลเซเวียร์ ถ้าเป็นแบบนั้นแล้วผู้หญิงที่จู่ ๆ โผล่มาเรียกเขาว่าพี่เขยนี่คือใครกัน?
“ฉันซิดนีย์ น้องสาวของโรสไงคะ” ซิดนีย์แนะนำตัวเองพร้อมรอยยิ้ม
“โรสเหรอ?” ดวงตาเจย์ฉายแววสงสัย
ชื่อนี้ดูคุ้นหูมากเมื่อได้ยิน
เซ็ตตี้น้อยดึงแขนเสื้อเจย์และกระซิบว่า “คุณพ่อคะ โรสคือชื่อเก่าของคุณแม่ค่ะ!”
เจย์อึ้ง
เซ็ตตี้น้อยอาจจะไม่รับรู้ถึงความสำคัญของชื่อและตัวตนนั้น แต่เจย์เป็นคนที่สนใจเรื่องราวต่าง ๆ
แองเจลีนเป็นลูกสาวของตระกูลเซเวียร์แห่งเมืองนางแอ่น
แต่โรสนั้นน่าจะเป็นลูกสาวของตระกูลลอยล์แห่งเมืองอิมพีเรียล
คนเรามีตัวตนได้เพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น
ซิดนีย์เดินเข้ามาหาเจย์ “ขอคุยลำพังได้ไหมคะเจย์?”
เจย์ชำเลืองมองเซ็ตตี้และบอกว่า “นั่งอยู่ตรงนี้แล้วอย่าไปไหนนะเซ็ตตี้น้อย รอจนกว่าคุณพ่อจะกลับมา”
เมื่อพูดจบเจย์ก็เดินไปด้านข้าง แต่เขาก็ไม่ละสายตาจากเซ็ตตี้เลย
ซิดนีย์เดินตามเขาไปแล้วพูดด้วยน้ำตาเอ่อคลอ “ตอนนั้นคุณทำให้ทั้งเมืองปั่นป่วนเมื่อข่าวเรื่องที่คุณแต่งงานกับพี่สาวฉันกระจายออกไป ปีต่อมาพวกคุณก็หย่ากัน แล้วอีกห้าปีต่อมาพี่สาวของฉันก็กลับไปที่เมืองอิมพีเรียลพร้อมลูก ๆ ของคุณ แล้วคุณก็ไล่ตามตื๊อเธอไม่หยุด แต่ว่าหลังจากนั้นพี่สาวฉันหายไปไหนคะ?”
ดวงตาเหยี่ยวของเจย์เต็มไปด้วยความงงงัน “นี่คุณพูดเรื่องอะไรกัน?”
ซิดนีย์พูดอย่างเศร้า ๆ “ครอบครัวของฉันตามหาตัวพี่สาวมานานมากแต่ก็ไม่ได้เรื่อง ตอนนี้เธออาจจะไม่มีชีวิตอยู่แล้ว พูดกันตามเหตุผล สมาชิกตระกูลลอยล์ที่ไม่สำคัญคงไม่มาโต้เถียงกับนายท่านที่ทรงอำนาจแห่งเมืองอิมพีเรียลอย่างคุณหรอกค่ะ แต่คุณไม่เคยนึกถึงพี่สาวฉันบ้างเลยเหรอคะ ช่วงหลายปีมานี้? คุณไม่คิดถึงเธอเหรอ ผู้หญิงที่เป็นแม่ของลูกทั้งสามของคุณน่ะ?”
เจย์ตัวสั่น “ลูกสามคนเหรอ?”
ซิดนีย์พูดอย่างโศกเศร้า “ค่ะ ลูกสามคน นอกจากเซ็ตตี้ก็ยังมีเด็กชายอีกสองคน คนหนึ่งชื่อว่าเจนสันและอีกคนคือร็อบบี้น้อย พวกเขาไม่เพียงแต่วิเศษมากเท่านั้นแต่พวกเขายังเหมือนคุณมากอีกด้วย น่าเสียดายที่ทั้งสองก็หายตัวไปไร้ร่องรอยในเมืองอิมพีเรียลด้วยเหมือนกัน คุณรู้ไหมว่าพี่สาวฉันรักคุณแค่ไหนเจย์? ตกลงเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่?”
ซิดนีย์หยิบรูปสามใบออกมาจากกระเป๋าและส่งให้เจย์พร้อมสะอื้น “นี่ไงดูสิ พี่สาวฉันเป็นผู้หญิงแสนดีอ่อนโยน เจนสันกับร็อบบี้น้อยก็ทั้งฉลาดแล้วก็หล่อเหลา เจย์ คุณช่วยทำให้แน่ใจได้ไหมคะว่าคนที่มีส่วนทำให้พวกเขาหายตัวไปต้องได้รับการลงโทษ?”
เจย์รับรูปมาแล้วเขาก็เห็นโรส เธอดูไร้พิษภัย ใสซื่อ และอ่อนโยนเหมือนลูกแกะ เพียงมองแวบแรกเขาก็บอกได้ว่าเซ็ตตี้น้อยได้เค้าโครงหน้ามาจากโรส
คิ้วของเธอดูละมุนราวแสงจันทร์ เจย์พบว่าตัวเองลุ่มหลงเธออย่างไม่มีเหตุผล
เจย์เกือบบอกได้ทันทีว่าเซ็ตตี้น้อยนั้นเป็นลูกสาวของโรส
เมื่อดูรูปของโรสแล้วเขาก็ดูรูปที่สอง เมื่อได้เห็นเด็กชายตัวน้อยในรูปเขาก็อึ้งงงงันไป
เด็กชายคนนี้เหมือนเขาอย่างกับแกะ เขาสามารถบอกได้ทันทีว่านี่คือลูกของเขาโดยที่ไม่ต้องตรวจ DNA ด้วยซ้ำ
สีหน้าเย็นชาเคร่งขรึมของเด็กในรูปฉายแววหม่นเศร้าในขณะที่คิ้วดูเท่หล่อเหลา
เจย์รู้สึกได้ถึงความรู้สึกของการเป็นพ่ออย่างท่วมท้นเมื่อมองเด็กชายในรูป
ซิดนีย์อธิบายให้เขาฟังว่า “คนนี้คือเจนสัน เจนส์เป็นออทิสติกและเขาก็ไม่ค่อยพูดเท่าไร”
เจย์ลูบผ่านภาพใบหน้าของเจนส์ เขารู้สึกได้ถึงอย่างมีอยู่ของเด็กคนนี้ในชีวิตเขาได้อย่างแรงกล้า
เมื่อเขาหยิบรูปที่สามออกมาแล้วเห็นร็อบบี้น้อยที่มีรอยยิ้มสวยงาม กระจ่าง สดใส เจย์ก็เก็บกักอารมณ์ไว้ไม่ได้อีกต่อไป น้ำตาเอ่อคลอเต็มทั้งดวงตาทั้งสองซึ่งทำให้เขายิ่งดูมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น
