ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1152
เชอร์ลีย์ยิ้มอย่างแจ่มใส “แอปเปิลดีเลยค่ะ แองเจลีนน้อยบอกว่าแอปเปิลหมายถึงความปลอดภัยตลอดปีเชียวนะ!”
เซย์นพึมพำขณะที่ปอกแอปเปิล “อย่าเชื่อที่แองเจลีนพูดซะหมดเลย แม่นั่นก็คิดแต่เรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ แค่นั้นแหละ ผมไม่คิดว่าเธอจะฉลาดกว่าคุณหรอกนะ”
เขาพูดต่อ “อีกอย่างนะ คุณก็เป็นพี่สาวส่วนเธอเป็นน้อง ผมควบคุมอะไรเธอไม่ได้เพราะงั้นคุณก็ต้องช่วยผม ใช้ความเป็นพี่สาวของคุณสั่งสอนเธอหน่อยเวลาที่เธอทำอะไรไม่ถูก เธอน่ะจะฟังคุณแต่ไม่ยอมฟังอะไรผมเลย”
เชอร์ลีย์ตอบ “ทำไมแองเจลีนน้อยถึงทำผิดได้ล่ะคะ? เธอน่ะทั้งใจดี ขนาดคนไม่ดีเธอก็ยังมีไมตรีให้ แถมเธอยังอุทิศทุกอย่างให้คนรอบตัว ฉันจะไปดุเธอได้ยังไงกัน?”
เซย์นประหลาดใจมาก เขาถ่มแอปเปิลออกจากปากและครวญ “นี่คุณแต่งงานกับผมหรือแต่งกับเธอกันแน่? ผมอยู่กับคุณมาตั้งนานแต่ไม่เห็นคุณจะเคยเยินยอผมขนาดนี้เลย”
เชอร์ลีย์ยิ้ม “เซย์น แองเจลีนน้อยอยากให้เราหย่ากัน เธอได้บอกเรื่องนี้กับคุณไหมคะ?”
เซย์นผุดลุกขึ้นยืนอย่างตกใจ พอเขาได้เห็นเชอร์ลีย์ยิ้มกว้างมาให้เขาก็ถึงรู้ตัวว่าตื่นตระหนกมากไป
แต่เขาก็ได้ยินไม่ผิด แองเจลีนอยากบังคับให้เขาหย่ากับเชอร์ลีย์ดังนั้นนี่น่าจะเป็นเรื่องที่จริงจังทีเดียว
“เธอมีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนั้นกัน? มีคนโสดในแกรนด์ เอเซียตั้งมากมายให้เธอไปวุ่นวายด้วยไม่ใช่เหรอไง ทำไมเธอต้องมากังวลเรื่องคู่แต่งงานแบบเราด้วย?”
ยิ่งคิดเซย์นก็ยิ่งไม่สบายใจ “แม่คนนั้นกังวลเรื่องอะไรต่ออะไรมากมายไปหมด ไม่แปลกใจเลยที่เธอเป็นโรควิตกกังวล”
เซย์นกลัวว่าคำแนะนำของแองเจลีนจะทำให้เชอร์ลีย์เสียใจ เขาเลยยกมือขึ้นแล้วกล่าวคำสาบานต่อหน้าเธอ “เชอร์ลีย์ คุณไม่ต้องห่วง ผมไม่ใช่คนที่มองอะไรสั้น ๆ ผมบอกว่าผมจะดูแลคุณตลอดไป ก็คือตลอดไป”
เชอร์ลีย์พยักหน้าแล้วพูดว่า “ฉันเชื่อว่าคุณจะดูแลฉันไปตลอดชีวิตของฉันค่ะ ไม่ว่าฉันจะเป็นภรรยาของคุณหรือไม่ก็ตาม”
เซย์นส่ายหน้าปฏิเสธอย่างแรง “ถ้าคุณไม่ใช่ภรรยาผม ผมก็จะไม่ดูแลคุณ ผมจะดูแลแค่ครอบครัวของผมเท่านั้น ถ้าผมยังมีข้าวพอกินจะต้องไปสนใจคนอื่นทำไม?”
เชอร์ลีย์ยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไร
เซย์นหรี่ตามอง “คุณดูมีความสุขนะที่แองเจลีนอยากให้เราหย่ากัน เชอร์ลีย์ โทมัส นี่… หมายความว่ายังไงกัน? คุณไม่พอใจในตัวผมเหรอ? แบบนี้ถ้าได้หย่ากับผม คุณก็จะมีความสุขมากกว่าใช่ไหม?”
เชอร์ลีย์ตอบ “เซย์น เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าคุณชอบโจเซฟิน ทำไมคุณต้องปิดบังเรื่องนี้ตั้งแต่แรกแล้วมาแต่งงานกับฉันแทนล่ะคะ?”
“เธอรักผมและผมก็เคยติดค้างเธอ ตอนนี้เราไม่ติดค้างอะไรกันอีกแล้ว แต่ผมติดค้างคุณแล้วก็…”
“คุณก็เลยแต่งงานกับฉันเพื่อมอบครอบครัวให้ฉันใช่ไหมคะ?”
เซย์นพยักหน้าอย่างกระอักกระอ่วน “เชอร์ลีย์ ผมอาจจะทำทุกอย่างได้ไม่ดีนัก แต่ผมก็พยายามทำให้ดีที่สุด”
“คุณมันงี่เง่าจริง ๆ นั่นแหละ”
“…”
เชอร์ลีย์พูดต่อ “คุณรู้ไหมว่าแองเจลีนน้อยอยากให้ฉันมอบความรักคืนกลับให้คุณด้วยการมอบอิสรภาพให้คุณ…”
เซย์นหงุดหงิด เขาพูดว่า “ฟังที่เธอพูดผ่าน ๆ ไปไม่ต้องใส่ใจหรอก เธออยู่ข้างเดียวกับโจเซฟิน ถ้าโลกนี้ไม่มีผมกับเจย์ พวกเธอสองคนนั้นคงได้คบกันแล้วล่ะมั้ง”
เชอร์ลีย์ยกมือขึ้นมาปิดปากเซย์นและพูดว่า “เซย์น ฟังฉันพูดให้จบก่อน แองเจลีนน้อยบอกว่าระหว่างเราสองคนมันไม่ได้มีความรักใด ๆ โจเซฟินนั้นรักคุณมากแล้วคุณก็รักเธอเหมือนกัน ถ้าฉันมอบความรักคืนคุณไปมันก็เหมือนฉันได้ปลดภาระลง ฉันก็คงจะโล่งใจรู้สึกดีกว่านี้มาก
“ความฝันของฉันก็คืออยากมีครอบครัวที่รักและอบอื่น แองเจลีนบอกว่าเธอจะขอให้คุณปู่รับฉันเป็นลูกสาวของตระกูลเซเวียร์ จากนั้นฉันก็จะได้เป็นพี่สาวคนโต พวกคุณทุกคนก็ต้องเชื่อฟังฉัน”
เซอร์ลีย์ยกมือที่ปิดปากเซย์นออกเมื่อเธอพูดจบ
