ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! – บทที่ 1155

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1155

จู่ ๆ ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นในหัวเขา “เจย์บี้ คุณต้องจับมือฉันไว้แน่น ๆ นะ อย่าปล่อยล่ะ”

“ฉันจะทำงานให้หนักแล้วหาเงินมาให้ภรรยาตัวน้อยของฉัน”

เจย์ปวดหัวขึ้นมาจนเขาต้องเอามือกุมหัวแล้วทรุดลงนั่งกับพื้น

เด็กหญิงค่อย ๆ เอาสร้อยเส้นนั้นยัดใส่มือเขาแล้วบอกว่า “พี่ชาย ฉันเอาสร้อยเส้นนี้ให้คุณก็แล้วกัน หวังว่ามันจะนำโชคดีมาให้คุณนะ”

“ขอบคุณ” เจย์พูดอย่างเจ็บปวดทรมาน

เขาดึงทึ้งผมของตัวเอง หัวเขาปวดมากจนเหมือนมันจะระเบิด

มีผู้คนมากหน้าหลายตาวูบไหวรอบตัว เสียงต่าง ๆ มากมายดังก้องในหูเขาไม่หยุด

“แผ่นกันรอยหน้าจอ แผ่นกันรอยหน้าจอ แผ่นกันรอยโทรศัพท์”

“คุณผู้หญิง อยากได้แผ่นกันรอยไหม?”

“ท่านประธาน คุณนี่เก่งเรื่องติดแผ่นกันรอยมากเลยนะ” เสียงร่าเริงดังขึ้น

เจย์รู้สึกตกใจจนพูดไม่ออก ทำไมถึงมีเสียงแปลก ๆ พวกนี้ดังก้องในหัวเขากันนะ?

ท่านประธานแบบไหนกันที่ทำตัวต่ำต้อยจนต้องมานั่งติดแผ่นกันรอยเนี่ย?

บทสนทนาต่อมาที่ดังก้องในหัวทำให้เขาหมดสภาพ

“โรส ลอยล์ กลับบ้านมากับฉัน”

“ฉันมีเงื่อนไขของฉัน”

“ว่ามา”

“ในอนาคต คุณห้ามรังแกฉันอีก คุณห้ามโกหกฉัน แล้วก็ห้ามทำหน้าเย็นชาแบบนั้นด้วย ในสายตาของคุณ ฉันต้องเป็นคนที่สวยที่สุด แล้วพอคุณคิดถึงฉันก็ต้องยิ้ม…”

“ก็ได้”

ทันใดนั้นเจย์ก็ตระหนักว่าทั้งหมดเป็นความทรงจำที่อยู่ในหัวของเขา เรื่องที่เคยเกิดขึ้นมาในชีวิตของเขา

โรส ลอยล์เหรอ?

เป็นโรส ลอยล์จริง ๆ เหรอ?

ผู้หญิงที่เขาพากลับมาบ้านคือโรสไม่ใช่แองเจลีน

เป็นแบบนั้นไปได้อย่างไรกัน?

เจย์พยายามลุกขึ้นยืน สร้อยคอเครื่องรางหล่นลงบนพื้นและเขาก็เก็บมันขึ้นมา แววตาฉายรอยยิ้มขอบคุณ

เขาอยากจะมองหาความทรงจำพวกนั้นที่เขาเสียไปแล้วหาตัวตนเขาคืนมา

เปปเปอร์รัซซี่เป็นศูนย์กลางของข่าวและเรื่องซุบซิบสุดฮ็อตของเมืองอิมพีเรียล ที่นี่เป็นแหล่งรวมของบรรดานักข่าวปาปารัซซี่ที่มีประสบการณ์จำนวนมาก พวกเขามีข้อมูลของพวกชนชั้นสูงในเมืองแล้วข้อมูลที่มีก็ครบถ้วนและถูกต้อง

เจย์ไปที่เปปเปอร์รัซซี่พร้อมคำถามมากมายในหัว

เมื่อเขาก้าวเข้าไปในสำนักงาน ทุกคนที่นั่นต่างก็อ้าปากค้าง

สิ่งที่เกิดขึ้นต่อมาก็คือพวกบรรดาพนักงานต่างก็พากันซุบซิบไม่หยุด

“นั่นมันผู้ก่อตั้งแกรนด์ เอเซีย นายท่านอาเรสนี่” มีบางคนกล่าวออกมา

“ทำไมเขาถึงมาที่นี่ได้? เมื่อก่อนเขาไม่เคยสนใจที่นี่เลยนะ”

“เขาความจำเสื่อมไง”

เจย์รู้ทันทีว่าเขามาถูกที่แล้ว

“ผมอยากจะพบหัวหน้าของคุณ” เจย์พูดอย่างสบาย ๆ

“นายท่านอาเรส เชิญทางนี้เลยค่ะ” พนักงานต้อนรับกล่าวขณะที่เธอเดินนำเจย์ไปที่ห้องทำงานของหัวหน้า