ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1171
เซร่าและซิดนีย์มองกันด้วยสีหน้าตื่นตระหนก แต่พวกเธอก็กลับมานิ่งสงบได้อย่างรวดเร็วเพราะคิดว่าอย่างไรเสียเด็กหนุ่มก็ไม่มีทางรู้ความจริง
เจย์จ้องมองเด็กหนุ่มเขม็ง “นายบอกว่าพวกเขาโกหก แสดงว่านายมีหลักฐานใช่ไหม?”
ซิดนีย์เยาะและบอกว่า “เจย์คะ เขาก็เป็นแค่เด็กไม่รู้หัวนอนปลายเท้า เขาจะมารู้เรื่องระหว่างคุณกับโรสได้ยังไงกัน?”
เจย์มองเด็กหนุ่มผู้ที่จู่ ๆ ก็เงียบไป ริมฝีปากเซ็กซี่ของเขาโค้งเป็นรอยยิ้นหยันตัวเอง
เขาอยากที่จะหาข้อตัวให้กับแองเจลีนแทบขาดใจ แม้ว่าจะมีช่องทางเพียงเล็กน้อยเขาก็ไม่รีบคว้าไว้แล้วก็คาดหวังเต็มที่
ตอนที่เจย์เกือบจะเชื่อแล้วว่าเด็กหนุ่มนั้นก็แค่เพียงอยากจะสร้างเรื่องป่วนเท่านั้น เด็กคนนั้นก็พูดต่อว่า “มันเป็นความจริงที่ว่าโรส ลอยล์เป็นคนโง่เง่า แล้วก็เป็นเรื่องจริงที่คุณแต่งงานกับโรสลอยล์ แต่ว่า…”
เด็กหนุ่มหยุดพูด
เซร่าคิดว่าเด็กคนนี้ไม่ได้มีข้อมูลอะไรที่มีน้ำหนัก เธอรู้สึกว่าเขาก็แค่มาป่วนสร้างปัญหาเท่านัั้น ดังนั้นเธอจึงพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “ไอ้หนู อย่าเข้ามาพูดแทรกเลย ถ้าพูดออกมาให้ดังชัดถ้อยชัดคำไม่ได้”
เจย์ตวาดเซร่าอย่างฉุนเฉียว “หุบปากเธอไปซะ”
เซร่ารู้สึกตกใจจนพูดไม่ออกที่เขาเข้ามาขวาง
เจย์ลากสังขารที่อ่อนล้าของเขาเข้าไปหาเด็กหนุ่ม จากนั้นก็ย่อตัวลงแล้วถามว่า “นายรู้อะไรมา?”
เด็กหนุ่มพูดพึมพำ “ช่างมันเถอะ บอกไปคุณก็ไม่เชื่ออยู่ดี”
เจย์พูดออกมา “ฉันจะเชื่อนาย”
เด็กหนุ่มอึ้งไปพักหนึ่ง เขาเงยหน้าขึ้นมามองเจย์ “คุณอยากเชื่อว่าแองเจลีนจะไม่มีวันทำร้ายคุณใช่ไหม? คุณไม่เคารพความคาดหวังของตัวเองเหรอ?”
เจย์ย้อน “ฉันต้องการหลักฐาน”
ซิดนีย์เข้ามาขัดจังหวะ “ไอ้หนู แองเจลีนทำลายชีวิตคนด้วยมือของหล่อนไปถึงสามชีวิตนะ ตอนนี้จะมาบอกให้น้องเขยฉันเชื่อในสัญชาตญาณตัวเองได้ยังไงกัน? สัญชาตญาณคนเรามันพลาดกันได้ หลักฐานสิถึงจะเป็นสิ่งที่พิสูจน์ความจริง”
เด็กหนุ่มพูดต่อ “ตอนนั้นคุณไม่ได้ตั้งใจจะแต่งงานกับโรส คนที่คุณต้องการแต่งงานด้วยจริง ๆ ก็คือคนรักที่ตายจากไปแล้วของคุณ แองเจลีน เซเวียร์ การแต่งงานหลังจากที่ตายแล้ว”
เมื่อได้ฟัง เจย์ก็ตัวแข็งทื่อ
เซร่าและซิดนีย์ต่างก็ระเบิดหัวเราะออกมา
ซิดนีย์เยาะ “นี่มันตลกจริง ๆ ตอนนี้แองเจลีนยังอยู่ดีมีสุข เธอตายตอนไหนกัน?”
เจย์เองก็รู้สึกว่าคำพูดของเด็กหนุ่มนั่นประหลาด และสีหน้าเขาก็ฉายแววผิดหวัง
ทันใดนั้นเด็กหนุ่มก็จับมือเขาไว้และบอกว่า “เชื่อผมสิ”
เจย์มองเขา แล้วก็ด้วยเหตุผลบางอย่าง เด็กหนุ่มคนนี้ทำให้เขารู้สึกเชื่อถือมาก
“ถ้านายอยากให้ฉันเชื่อ ฉันก็ต้องการหลักฐานที่มากกว่านี้” เจย์บอก
ประโยคนี้เหมือนเป็นกุญแจไขกล่องคำพูดของเด็กหนุ่ม เขาเริ่มพึมพำด้วยเสียงเบา ๆ “เมื่อ 12 ปีก่อน แองเจลีนและโรสต่างก็ตายในอุบัติเหตุรถยนต์”
คำพูดของเด็กหนุ่มนั้นไม่เยิ่นเย้อ และสีหน้าของเขาก็หนักแน่น
เจย์หันไปมองคุณลอยล์ อาจจะเป็นเพราะว่าเขารู้ว่าพวกผู้หญิงในห้องนี้ต่างก็แสดงละครกันเก่งแล้วคำพูดของพวกเธอก็ล้วนเชื่อถือไม่ได้
คุณลอยล์ตะลึงไปจนถ้วยชาในมือตกลงกระแทกโต๊ะ
คุณนายลอยล์ตอบอย่างสงบ “เด็กคนนี้พูดถูกแค่ครึ่งเดียว แองเจลีนและโรสต่างก็ประสบอุบัติเหตุจริง แต่วันต่อมาโรสลูกสาวของฉันก็ตื่นขึ้น”
เจย์ถามต่อ “งั้นแล้วแองเจลีนล่ะ?”
คุณนายลอยล์ตอบอย่างตระหนก “ใครจะไปรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน? ตระกูลลอยล์พาตัวเธอไป แล้วเราจะไปรู้ได้ยังไงว่าเธออยู่หรือตาย?”
เด็กหนุ่มตอบด้วยความเศร้าโศก “แองเจลีนตายไปแล้ว”
ใบหน้าหล่อเหลาของเจย์มีสีหน้าประหลาดใจ
เซร่าเริ่มตะโกน “มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน? ถ้าแองเจลีนตายไปแล้ว ป่านนี้ร่างเธอต้องเน่าไปแล้วสิ บนโลกนี้ก็ต้องไม่มีแองเจลีนอยู่แล้ว แต่ก็เห็นชัด ๆ ว่าเธอยังไม่ตายแล้วอยู่สบายดี”
เด็กหนุ่มตอบ “แองเจลีนที่อยู่ตอนนี้ไม่ได้เป็นแค่โรส ลอยล์เท่านั้น แต่เธอก็คือแองเจลีน เซเวียร์ด้วย”
