ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1183
เมื่อขาขวาของเซร่าหัก เธอก็ล้มลงนอนกองกับพื้น ใบหน้าเซร่าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด เธอมองเจย์ด้วยแววตาไม่ยินยอม
ชายโหดร้ายและไร้ความปรานีได้กลับมาแล้ว
คุณนายอาเรสจ้องเซร่าด้วยดวงตาหวาดกลัว ทั้งร่างเธอสั่นเทาอย่างรุนแรง
“เซร่า เซร่า…”
บางทีการได้เห็นสภาพน่าสมเพชของลูกสาวก็กระตุ้นความรักฉันท์มารดาในตัวของคุณนายอาเรสขึ้นมา ทำให้เธอตะคอกใส่เจย์ “แกกล้าทำแบบนั้นกับเธอได้ยังไงกัน เจย์? ให้ตายสิ ฉันเลี้ยงแกมาหลายปีแล้วแกตอบแทนฉันแบบนี้เหรอ? ตอบแทนด้วยการทำร้ายลูกสาวฉันเนี่ยนะ?”
เจย์หันไปมองคุณนายอาเรสด้วยสายตาคมกล้าเย็นเยียบ ก่อนเอื้อมมือไปบีบคอเธอไว้แน่นดุจคีมเหล็ก “เธอไม่มีค่าพอจะมาเป็นแม่ฉัน เธอฉวยโอกาสที่ฉันความจำเสื่อมแล้วก็ใช้ฉันทำร้ายแองเจลีน ให้เธอตายสัก 10,000 รอบก็ยังลบล้างความเกลียดในใจฉันไม่ได้เลย”
คุณนายอาเรสจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาแต่จริงจังและไร้ปรานีของเจย์ จากนั้นเธอก็ได้เข้าใจลึกซึ้ง…
จากวินาทีที่เธอทำร้ายแองเจลีน ตอนนั้นก็เท่ากับเธอตัดขาดความสัมพันธ์ฉันท์แม่ลูกระหว่างเธอกับเจย์ไปจนไม่เหลือซากแล้ว
“เจย์ แองเจลีนป่วยอยู่นะ ลูกควรจะไปหาเธอ…” คุณนายอาเรสหาทางออกในช่วงคอขาดบาดตายเช่นนี้ ความใจดีอย่างปุปปับของเธอนั้นก็เหมือนฟางเส้นสุดท้ายที่เธอจะจับยึดเพื่อให้รอด
เจย์ผลักคุณนายอาเรสออกไปอย่างแรง ก่อนจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วผลุนผลันจากไปดุจพายุ
คุณนายอาเรสเอามือจับคอตนเองและสัมผัสได้ถึงรอยนิ้วมือทั้งห้านิ้วบนลำคอ เมื่อกี้เธอรู้สึกราวกับว่าเฉียดตายไปแค่เส้นยาแดงผ่าแปดเท่านั้น
เจย์เกือบจะฆ่าเธอแล้ว
ตอนนั้นเองที่คุณนายอาเรสได้รู้ถึงตำแหน่งของเธอในใจ ซึ่งเทียบไม่ได้แม้สักเสี้ยวของแองเจลีน
เซร่านอนขดตัวบนพื้นเหมือนลูกหมา สีหน้าเธอหดหู่และสิ้นหวัง
คุณนายอาเรสพยายามสุดกำลังที่จะอุ้มเธอขึ้นมา แล้วปลอบใจเซร่า “ไม่ต้องกลัวนะเซร่า แม่จะเรียกหมอมาเดี๋ยวนี้แหละ ที่นี่เป็นโรงพยาบาลของเบล เอนเตอร์ไพรส์ พวกเขาต้องหาทางช่วยรักษาขาของลูกได้แน่”
เซร่าคว้ามือของคุณนายอาเรสทันทีก่อนขอร้องเธออย่างน่าสงสารด้วยน้ำตาเอ่อคลอ “แม่คะ ไปหาและขอร้องคุณท่านแจ็คดีกว่าค่ะ แม่กับเขายังไม่ได้หย่ากัน ดังนั้นทางกฎหมายก็ยังเป็นสามีภรรยากันอยู่ คุณท่านแจ็คอาจจะช่วยเราได้เพราะว่ายังไงแม่ก็เป็นภรรยาของเขานะคะ”
ใบหน้าสูงวัยของคุณนายอาเรสฉายแววอึ้งงัน “เซร่า เธอก็เห็นว่าเจย์มีท่าทียังไง แล้วยังจะขอให้แม่ไปหาแจ็คเพื่อขอร้องเขาอีกเหรอ? รู้ไหมว่านับตั้งแต่ตอนที่แม่ทรยศแจ็ค ความรักแบบสามีภรรยาของเราก็ไม่มีเหลืออยู่อีกต่อไป มีแต่ความเกลียดชังเท่านัั้นน ถ้ากลับไปแม่ต้องตายแน่ ๆ”
เซร่าร้องไห้โฮ “หนูรู้ว่าแม่รักหนู ได้โปรดเห็นแก่หนูเถอะค่ะ ถ้าแม่ไม่ไปแล้วหนูจะมีชีวิตอยู่ต่อไปทำไมกัน? หนูน่าจะกระโดดลงไปจากตึกนี่แล้วก็ตาย ๆ ไปซะ จะได้ไม่ต้องมีชีวิตอยู่ใต้เงาของแองเจลีนที่หนูต้องอยู่อย่างอับอายขายหน้าไปชั่วชีวิต”
คุณนายอาเรสน้ำตาไหลด้วยความรู้สึกเสียใจเมื่อเซร่าเอาชีวิตตนเองมาต่อรอง “แม่ผิดเอง แม่ผิดเองเซร่า”
ชั่วขณะนั้นเองที่คุณนายอาเรสนึกเสียใจที่ตามใจเซร่า เธอมอบความรักและความปรารถนาที่เพ้อฝันกับเซร่ามากเกินไป
เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจะฟื้นศักดิ์ศรีของลูกสาวขึ้นมา เพียงเพื่อที่จะได้รู้ว่าลูกสาวของเธอนั้นไม่เหลือศักดิ์ศรีอะไรแล้ว
ในใจของเซร่ามีแต่ความเกลียดชังเท่านั้น
“ก็ได้ แม่จะทำให้ลูกสมหวัง และนี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่แม่จะมอบความรักให้หนูได้ แม่จะไปแล้วขอร้องให้คุณท่านแจ็คช่วย แต่ก็อย่าตั้งความหวังไว้มากล่ะ” คุณนายอาเรสเดินออกประตูไปด้วยขาสั่นเทา
เมื่อเธอเดินไปถึงประตู คุณนายอาเรสก็หันกลับมาและส่งยิ้มขมขื่นให้เซร่า “ถ้าหากว่าแม่ไม่กลับมา ก็หวังให้อนาคตหนูโชคดีนะ”
เซร่าลืมตาขึ้น เธอรู้สึกเหมือนทั้งร่างโดนไฟฟ้าช็อต ชั่วขณะเธอลังเลและอ้าปากจะพูด แต่กลับไม่มีคำใดหลุดปากออกมา
คุณนายอาเรสจากไปอย่างผิดหวัง
