ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1226
จากนั้นเซร่าก็ได้ยินเสียงหงุดหงิดใจดังขึ้น “แล้วเธอล่ะเป็นใครกันเซร่า? เธอคิดว่าจะมารังแกคุณหนูใหญ่ของตระกูลเซเวียร์ได้เหรอ?”
เชอร์ลีย์ลืมตาขึ้นมีน้ำตาเอ่อปริ่ม
กลายเป็นว่าคนที่มาขวางตบนั้นไว้ให้เธอก็คือเซย์น
คนที่ด่าเซร่าให้เธอก็คือ แองเจลีนน้อย
“ฉันขอโทษที่มาสายนะคะพี่ วันนี้ฉันตื่นสายไปหน่อยทำให้พี่ต้องเสียใจแล้ว” แองเจลีนอธิบายอย่างละอาย
เจย์นั่งย่อตัวลงตรงหน้าแองเจลีนและเห็นว่าเธอโมโหแค่ไหน ซึ่งยิ่งทำให้เขาเสียใจและกระวนกระวาย
“แองเจลีนอย่าโมโหเลย มันจะกระทบร่างกายของเธอแล้วฉันก็จะเสียใจมาก”
แองเจลีนมองเจย์ซึ่งกำลังมองเธออย่างสงสารด้วยดวงตางดงาม ดูเหมือนลูกหมาตัวน้อย
แองเจลีนยิ้มขึ้นมาทันทีและลูบหัวเขาเบา ๆ “เอาล่ะ ฉันไม่โมโหแล้ว”
เจย์จับมือที่สั่นเทาของเธอแล้วกุมไว้แน่นในอุ้งมือ
โจเซฟินเดินเข้าไปหาคุณนายอาเรสทันใดแล้วยื่นมือออกมา ดวงตาของเธอแดงก่ำ “คือบัตรมาให้ฉัน”
หล่อนจะยินยอมคืนบัตรให้โจเซฟินได้อย่างไรกัน? บัตรนี่ไม่ใช่แค่ให้หล่อนไม่ต้องกังวลเรื่องเสื้อผ้าอาหารอีกต่อไป แต่ที่สำคัญทั้งหล่อนและเซร่าต่างก็อยู่ดีมีสุขได้ภายใต้ชื่อของโจเซฟีน
คุณนายอาเรสอ้อนวอน “แม่เป็นแม่ของลูกนะโจซี่ แม่ไม่เคยทำอะไรผิดต่อลูกเลยนะใช่ไหม? ลูกจะทำแบบนี้กับแม่ได้ยังไง?”
น้ำตาโจเซฟินร่วงเผาะลงพื้น “ฉันก็จะปล่อยคุณไปแล้วก็คอยช่วยคุณถ้าหากว่าคุณรู้ที่ทางตัวเองแล้วเปลี่ยนเป็นคนดี แต่ดูเรื่องที่คุณทำลงไปดี ๆ สิ คุณใช้ชื่อฉันเพื่อเข้ามาที่แกรนด์ เอเซียแล้วตอนนี้คุณก็มารังแกพี่ใหญ่ของฉัน คุณยังเป็นคนอยู่ไหม?”
เซร่าพูดยั่วยุเธอ “โจซี่ เชอร์ลีย์เป็นคนที่แย่งคนรักเธอไป หล่อนไม่สมควรได้รับความเมตตาจากเธอหรอกนะ”
โจเซฟินคำราม “หล่อนเป็นผู้มีพระคุณของทั้งเซย์นและฉัน ตอนนี้หล่อนยังเป็นพี่สาวใหญ่ของฉันและแองเจลีนด้วย เป็นพี่สาวร่วมสายเลือด ไม่ว่าใครที่กล้ามาหาเรื่องหล่อนในอนาคตก็ต้องผ่านฉันไปก่อน”
สีหน้าเซร่าเปลี่ยนเป็นซีดเทา
โจเซฟินและเชอร์ลีย์เป็นคู่แข่งกันแท้ ๆ เธอไม่เคยคิดเลยว่าทั้งสองจะกลายมาเป็นพี่น้องกันแบบนี้
เมื่อเห็นว่าทุกคนต่างก็พากันรุมเซร่า คุณนายอาเรสก็รีบลากรถเข็นของเซร่าออกไปข้างนอกอย่างตื่นตระหนก
แต่รถเข็นของเธอก็หยุดชะงักเมื่อผ่านหน้าเจย์
คุณนายอาเรสมองสีหน้าน่ากลัวของเจย์ กลิ่นอายน่าสะพรึงแผ่ออกมาจากดวงตาเหยี่ยวของเขา
พอเขาเอ่ยปากพูด น้ำเสียงของเขาก็เย็นเยียบจนเกือบทำให้ตัวแข็ง
“เธอใช่ไหมที่บอกว่าแองเจลีนที่รักของฉันเป็นภาระ?”
น้ำเสียงเจย์ดูสบาย ๆ แต่ลอยมาเข้าหูกับเหมือนเป็นเหยื่อถูกทรมาน ซึ่งสามารถทำให้เลือดไหลออกทวารทั้งเจ็ดได้
เซร่าตัวสั่นระริกเหมือนใบไม้ไหว
เจย์มองขาที่เข้าเฝือกไว้ของเธอแล้วพูดสบาย ๆ ว่า “แองเจลีนที่รักของฉันจะเป็นที่รักของฉันไปตลอด เธอต่างหากที่เป็นภาระอย่างแท้จริง”
ด้วยเหตุผลบางอย่าง เซร่ารู้สึกว่าเธอไม่มีความรู้สึกที่ขาอีกต่อไป เหมือนกับว่าร่างกายท่อนร่างของเธอนั่นแยกออกจากร่างกายส่วนที่เหลือ
ความรู้สึกนั่นน่าหวาดหวั่นมากจนเธอเริ่มเหงื่อแตกพลั่ก
“คุณจะบอกอะไรนายท่านอาเรส?”
เจย์ไม่ใส่ใจจะสนใจอะไรเธออีก
เจนสันตะคอก “ไสหัวไป”
คุณนายอาเรสลากเซร่าจากไปอย่างอับอาย
“เดี๋ยวก่อน” จู่ ๆ แองเจลีนก็หยุดพวกเขาไว้
