ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1233
เชอร์ลีย์พยายามพยุงเธอด้วยความเป็นห่วงแต่แองเจลีนปฏิเสธ “ฉันไปเองคนเดียวได้ค่ะพี่เชอร์ลีย์ เจย์บี้ต้องตื่นเต้นต้องดีใจที่ได้เห็นว่าฉันอาการดีขึ้นแน่เลย”
ดังนั้นพี่เชอร์ลีย์จึงยืนอยู่ห่าง ๆ และมองแองเจลีนเดินไปที่ห้องของเจย์
เพราะว่าสายตาของเธอยังไม่หายดี แองเจลีนจึงวางมือหนึ่งไว้บนผนังทางเดินและค่อย ๆ ไต่ข้ามประตูไปหลายบาน เธอจำทุกอย่างได้ขึ้นใจ
แองเจลีนไม่หยุดเดินจนกระทั่งไปถึงห้องของเจย์
ก๊อก ก๊อก
เสียงงัวเงียของเจย์ดังขึ้น “แองเจลีนเหรอ?”
“อื้ม” แองเจลีนตอบกลับอย่างร่าเริง
เมื่อเขาได้ยินเสียงสดใสของเธอ เจย์ก็รู้สึกหดหู่ซึมเศร้าน้อยลง ใบหน้าหล่อเหลาของเขาฉายรอยยิ้มอบอุ่น
เขาดึงผ้าห่มออกจากตัวและก่อนที่เขาจะทันเปลี่ยนชุดนอนเซ็กซี่ของเขาออก เขาก็เดินดุ่มไปที่ประตูทันที
ทันทีที่เขาเปิดประตูออก แองเจลีนก็กระโดดเข้าใส่เจย์อย่างตื่นเต้นดีใจและโอบแขนไว้รอบคอเขาเหมือนหมีโคอาล่า
เรื่องนี้เป็นสิ่งเยียวยาที่เขาเคยชื่นชอบอย่างมาก
เจย์อึ้งตะลึงจนอ้าปากค้าง
แขนยาว ๆ ของเขาโอบรอบเอวเพื่อพยุงเธอไว้ทันที หลังจากที่แน่ใจว่าเธอจะไม่ล้มลงเพราะอ่อนแรง เขาก็สงบใจที่เต้นรัวแรงลงก่อนถามอย่างตื่นเต้น “นี่เธอมาคนเดียวเหรอ แองเจลีน?”
แองเจลีนพยักหน้า “ใช่สิคะ”
เจย์ลูบหัวเล็ก ๆ ของเธอและจับให้ซุกตรงซอกคอของเขา บางทีเขาอาจจะประหลาดใจเกินไปหรือเพราะความสุขนั้นมาเคาะประตูห้องเขาแต่เช้า ดังนั้นเขาจึงโอบกอดเธอไว้อย่างเนิ่นนาน และไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี
จนกระทั่งพี่เชอร์ลีย์เดินเข้ามาหาพร้อมรอยยิ้ม เจย์กล่าวขอบคุณเธอจากใจ “ขอบคุณนะพี่เชอร์ลีย์ พี่ทำได้ยังไงเหรอ?”
เชอร์ลีย์หัวเราะ “ฉันคิดว่าแองเจลีนน้อยคงมีความสุขมากหลังจากที่ได้ยินข่าวดีของตระกูลเซเวียร์เมื่อวานนี้ ดังนั้นอาการป่วยของเธอเลยดีขึ้น”
ตอนนั้นเองประตูของห้องข้าง ๆ ก็เปิดออก ทั้งเซย์นและโจเซฟินต่างก็เดินออกมาดูเปี่ยมด้วยความรัก
ประตูของห้องนอนทั้งสองห้องนั้นอยู่ติดกัน ดังนั้นเจย์จึงตำหนิด้วยสายตาดุดัน “ระวังตัวไว้”
เซย์นตะลึงไป
เขามองเจย์และแองเจลีนอย่างประหลาดใจ
จากนั้นเขาก็รวบรวมความกล้าและโต้กลับไป “ทำไมพวกคุณถึงทำได้แต่ผมทำไม่ได้ล่ะ? คุณมักจะแสดงความรักในที่สาธารณะกับน้องสาวผมตลอดเลยไม่ใช่เหรอ?”
เจย์ตอบ “พวกเราจดทะเบียนกันแล้ว แต่พวกนายยัง”
เซย์นอับจนคำพูด
โจเซฟินบอก “เซย์นและฉันต่างก็แน่ใจว่าเราต่างก็ต้องการกันนะพี่ เราก็แค่ยังไม่จดทะเบียน”
เจย์ทำหน้าบึ้งและด่า “ถ้าพวกเธอไม่มีทะเบียนสมรส การแสดงความรักในที่สาธารณะก็มีแต่พวกตลาดล่างที่ทำ เธออยากจะคบกับพวกนักเลงตลาดล่างเหรอ?”
เซย์นนั้นสุดแสนจะประทับใจกับความสามารถการใช้คารมคมคายและโต้ไปว่า “ก็ได้ ก็ได้ พอเถอะ โจเซฟินกับผมจะไปจดทะเบียนสมรสกันวันนี้แล้ว”
เจย์พูดท่าทางสะใจ “แล้วก็อย่าลืมไปที่ตระกูลอาเรสพร้อมสินสอดแล้วก็ของขวัญด้วยล่ะ”
เซย์นจนมุม “รู้แล้ว ๆ ครับ”
แองเจลีนทำหน้าบึ้งทันที ดูไม่พอใจกับการรังแกของเจย์
เจย์รู้สึกได้ว่าผู้หญิงข้างกายดูหงุดหงิดหลังจากที่เขาโพล่งออกมาโดยที่ไม่ทันคิด
ตอนนั้นเขางงไปเล็กน้อย ถ้าเขารู้ว่าแองเจลีนจะโมโห เขาก็คงจะแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น
“เซย์น…”
ตอนที่เซย์นและโจเซฟินจับจูงกันเตรียมออกไป จู่ ๆ เจย์ก็เรียกเขา
“ไม่มีอะไร” เขากัดฟันพูด
เซย์นและโจเซฟินมองกัน พวกเขาต่างก็ไม่รู้ว่าทำไมจู่ ๆ เจย์ถึงคิดเปลี่ยนใจ
ปากบึ้ง ๆ ของแองเจลีนเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม เธอรู้สึกพอใจและก็ซุกหน้าลงกับบ่าเขา
นี่เป็นนิสัยที่เธอติดมาตั้งแต่ยังเด็ก
สีหน้าเจย์อ่อนโยนลง ความสุขของเธอทำให้เขากลับมาอารมณ์ดีอีกครั้ง
