ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1250
ผู้ชายนั้นใส่เสื้อคลุมกันลม ร่างสูงระหงของเขารวมกับใบหน้าหมดจดทำให้เขาดูเด็กมาก
มีสาวสวยที่ยืนอยู่ข้างชายคนนั้น เธอใส่แว่นกันแดด ถักเปียสไตล์ฮิปฮอป ใส่กางเกงตัวโคร่งและเสื้อเอวลอยพอดีตัว เธอดูเหมือนพวกสาวหัวขบถ
เซย์นจ้องคู่หนุ่มสาวนั้นอย่างอึ้ง ๆ ก่อนชมพวกเขาอย่างเรื่อยเปื่อย “หนุ่มหล่อนั้นดูดีมาก นอกจากปีศาจโอ๋เมียคนนั้นแล้ว เขาก็เป็นผู้ชายที่หน้าตาดีเป็นลำดับสองที่ฉันเคยเห็นเลย”
ทันทีที่เขาพูดจบ คู่รักวัยรุ่นนั้นก็เดินเข้ามาหาเซย์น เขาก็รู้สึกได้ถึงพลังกดข่มรุนแรงที่แผ่ออกมา
“นายคิดจะทำอะไร?” เซย์นดึงโจเซฟินมาหลบไว้ด้านหลังและเดินไปเผชิญหน้า “ฉันก็แค่เรียกนายว่าหนุ่มหล่อแค่นั้นเองไม่ใช่เหรอ? ทำไมกัน? ฉันเรียกว่าหนุ่มหล่อไม่ได้เหรอ?”
“ดูให้ดี ๆ สิว่าฉันเป็นใคร” เจย์ชี้จมูกตัวเอง
เสียงที่คุ้นหูทำให้เซย์นตัวแข็งทื่อ “เวรเอ๊ย คุณเองเหรอ?”
จากนั้นเขาก็หันไปมองแองเจลีน “งั้นสาวสวยตรงนี้ก็คือน้องสาวฉันเหรอ?”
แองเจลีนวางมือเรียวงามของเธอบนบ่าของเซย์นก่อนที่จะเต้นแบบเซ็กซี่ไปรอบ ๆ ตัวเขา
เมื่อเทียบกับแองเจลีนที่อ่อนโยนนุ่มนวล เธอดูผิดไปเป็นคนละคนเลย
เจย์รู้สึกว่าขัดหูขัดตามาก เขาจึงดึงแองเจลีนมาไว้ในอ้อมแขน “ถ้าเธออยากจะเต้นนะแองเจลีน ฉันเต้นกับเธอได้ พอเธอไปยืนข้างเขา การเต้นที่งดงามนี่มันก็เหมือนโฉมงามกับอสูรแค่นั้นแหละ”
เซย์นหงุดหงิดใจมาก
ในที่สุดเซย์นก็เข้าใจว่าทำไมเจย์ถึงเลือกที่จะหยุดที่นี่
เพื่อให้พวกเขาได้ปลอมตัวจะได้ปกปิดตัวตนที่แท้จริงของเขาและแองเจลีน
แบบนี้พวกเขาก็จะหลบเลี่ยงความสนใจจากพวกองค์กรโลกาวินาศได้
หลังจากที่เจย์มอบหน้ากากที่เหมือนจริงให้พวกเขาแล้ว เซย์นและคนอื่น ๆ ต่างก็เข้าไปเพื่อปลอมตัวเหมือนกัน
หลังจากการหยุดพักช่วงสั้น ๆ เจย์และกลุ่มของพวกเขาก็เดินทางไปสู่เป้าหมายสุดท้าย ชายแดนเหนือประเทศพีชบลอสซั่ม
เจย์นั้นเป็นคนรอบคอบ เพื่อที่จะเก็บตัวตนของพวกเขาไว้เป็นความลับ เจย์ก็เตือนเกรย์สันและคนอื่น ๆ ก่อนที่จะขึ้นเครื่องว่า “นี่เป็นเที่ยวบินตรงไปประเทศพีชบลอสซั่ม ดังนั้นบนเครื่องอาจจะมีคนขององค์กรโลกาวินาศอยู่ ฉะนั้นคุยให้น้อยแล้วสังเกตให้มาก อย่าเปิดเผยตัวตนเด็ดขาด”
ในที่สุดเซย์นและโจเซฟินก็ได้รู้ว่าพวกเขาเข้าใกล้อันตรายมากแค่ไหน เซย์นนั้นกลัวขึ้นมาจนกอดโจเซฟินไว้แน่น เหมือนเอาเธอเป็นที่ยึดเหนี่ยว
พี่เชอร์ลีย์หัวเราะและบอกว่า “คุณเป็นผู้ชายนะเซย์น”
เซย์นหน้าแดงและรีบผละออกจากโจเซฟินทันที
เจย์บอกว่า “ชาติหน้านายเกิดใหม่เป็นผู้หญิงอาจจะดีกว่า”
โจเซฟินลูบหัวเซย์นและปลอบเขา “ไม่ต้องกลัวนะ ฉันจะปกป้องคุณเอง”
เซย์นคอตกขณะที่แก้ตัว “มันก็ปกติไม่ใช่เหรอที่จะเตรียมตัวหรือกลัวบ้างตอนที่ต้องเจออันตรายน่ะ มันเป็นปฏิกิริยาตอบโต้ของสมอง มันตลกตรงไหนกัน?”
ทั้งกลุ่มพากันเดินไปที่เกตขาออกพร้อมทั้งคุยและหัวเราะไปด้วย
ก่อนที่จะขึ้นเครื่อง ผู้โดยสารก็มารอกันเต็ม
เจย์นั้นดูแลแองเจลีน ตอนที่เขาป้อนน้ำให้เธอดื่ม เขาก็ใส่ใจที่จะหยิบหลอดให้ตรงกับปากของเธอ
มี “ชาย” คนหนึ่งจับมือเด็กหญิงตัวเล็กผอมแห้งเดินมาทางพวกเขา ชายคนนั้นดูชราและพิการ แต่เสียงของเขานุ่มนวลอ่อนโยนมากตอนที่พูด
“เลิกงอแงได้แล้วเด็กน้อย ฉันจะซื้อลูกอมให้เธอตอนที่เราไปถึงประเทศพีช บลอสซั่มแล้ว”
เด็กหญิงกระทืบเท้าอย่างขัดใจ
เจ้าหมอนี่ฉวยโอกาสจากสถานการณ์แกล้งเธอไม่หยุดตั้งแต่ที่พวกเขาเริ่มออกเดินทางมาเลย
พวกเขาอาจจะแสร้งทำเป็นพี่น้องกันก็ได้ และถ้าแบบนั้นไม่ได้ผล พวกเขาก็แสร้งเป็นคนรักได้ แต่หมอนี่ยืนกรานที่จะเป็นพ่อกับลูก
เขาทำแบบนี้ได้ก็เพราะเขาตัวสูงแค่นั้นแหละ
เขาต้องกินฮอร์โมนเร่งโตแน่นอน เพราะเขาอายุยังไม่ถึง 13 ด้วยซ้ำแต่ว่าก็สูงห้าฟุตเจ็ดแล้ว ตอนนี้เธออายุ 11 แต่ว่าสูงแค่สี่ฟุตเก้านิ้วเท่านั้น
