ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1261
แองเจลีนตัวสั่นเทา
ป้อมตระกูลยอร์กนั้นอาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกโลกาวินาศ ตอนนี้เจย์บี้อยากจะไปที่นั่น ระดับความอันตรายก็เป็นเหมือนกับตอนที่โคล ยอร์กจัดการล้างบางตระกูลอาเรสในตอนนั้นเลย
เจย์รู้ดีว่าแองเจลีนกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของเขา ดังนั้นเขาจึงโอบไหล่และปลอบเธอว่า “ไม่ต้องห่วง ฉันจะไปที่ป้อมตระกูลยอร์กวันนี้แค่ไปแจ้งเรื่องการตายของนายท่านที่อยู่ห้องข้างล่างกับคุณท่านยอร์ก ฉันจะไม่เปิดเผยตัวตนหรอก ฉันจะทำให้แน่ใจว่าฉันได้กลับมาไว ๆ นะ”
แองเจลีนมองเขาออกทะลุปรุโปร่ง “สามี คุณคิดจะใช้โอกาสนี้เพื่อแอบเข้าองค์กรโลกาวินาศและหาข่าวเกี่ยวกับร็อบบี้น้อยใช่ไหม?”
เจย์เงียบไป
ผ่านไปชั่วครู่เจย์ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแปลกใจกับความฉลาดหัวไวของแองเจลีน เธอรู้จักเขาดีจริง ๆ
เขาไม่สามารถปกปิดอะไรจากเธอได้เลย
“อืม”
“แล้วป้ายของคุณไปไหนล่ะ?” แองเจลีนถาม
ป้ายนั้นโคลอี้ ยอร์กทิ้งไว้ให้เจย์เพื่อช่วยให้เขารู้จักกับญาติของตัวเอง หากว่าองค์กรโลกาวินาศสร้างปัญหาให้เขา ป้ายนี้ก็อาจจะช่วยชีวิตเขาได้
เจย์ลังเลและตอบไปอย่างว้าวุ่นใจว่า “ป้ายโดนขโมยไปแล้ว พอฉันมาคิดดูดี ๆ ชายคนที่มาชนเราที่สนามบินน่าจะมีอะไรมากกว่าที่เราเห็น”
แองเจลีนกำหมัดแน่นและทุบโต๊ะ “ทั้งหมดเป็นความผิดของฉันเอง ถ้าหากว่าฉันรู้ว่าเจ้านั่นมีเจตนาแอบแฝงล่ะก็ ฉันต้องให้คุณสั่งสอนมันแล้ว”
การเสียป้ายไปหมายถึงการเสียเครื่องช่วยชีวิตไป
ทันใดนั้นบรรยากาศในห้องก็หนักอึ้งขึ้นมาทันใด
เซย์นแนะนำให้พวกเขาถอยก่อน “ไม่มีป้ายมันก็เหมือนเป็นภารกิจฆ่าตัวตายเลยถ้าเข้าไปในองค์กรโลกาวินาศไม่ใช่เหรอ? ผมคิดว่าเราไม่น่าไปแล้วล่ะ อีกอย่างเราก็เห็นหิมะในเมืองเหนือกันแล้ว งั้นเรากลับบ้านกันเถอะ”
“สามี ฉันจะไปกับคุณ” แองเจลีนผุดลุกขึ้นยืน
“แห่กันไปเยอะ ๆ มีแต่จะทำให้สะดุดตา ฉันจะรีบไปรีบกลับเอง” เจย์ไม่อยากเอาชีวิตของแองเจลีนไปเสี่ยงแบบนั้น ดังนั้นเขาจึงพยายามจะให้เธอล้มเลิกความคิด
“เจย์บี้ โคล ยอร์กยังติดค้างฉันอยู่ เราอาจจะสามารถเอาตัวรอดได้ด้วยการเปิดเผยตัวตนของฉันให้เขารู้แล้วก็ทำให้เขารู้ตัว” แองเจลีนโน้มน้าว
เมื่อเจย์ได้ยินชื่อของโคล มือของเขาก็กำหมัดแน่น
เกรย์สันและพี่เชอร์ลีย์ต่างก็ก้าวออกมา “เราก็จะไปด้วย”
เซย์นและโจเซฟินเองก็ไม่อยากโดนทิ้งไว้ “ถ้าพวกคุณไปกันหมด แล้วใครจะปกป้องเราล่ะ? เอาเป็นว่าเราจะไปด้วยแล้วกัน”
เจย์ตัดสินใจและบอกว่า “งั้นก็ไปกันทุกคนเลย”
เวลาเดียวกันที่กระท่อมภูเขามรกตในประเทศพีชบลอสซั่ม
เด็กหนุ่มหน้าตาสวยถือป้ายทองคำขาวไว้ในมือและจ้องมองมัน
“นายพลขององค์โลกาวินาศเหรอ? ฮิฮิ”
แววตาใสซื่อของเด็กหนุ่มเปลี่ยนเป็นชั่วร้ายโดยพลัน นิ้วมือของเขาซีดขาวเพราะแรงที่เขาจับป้ายไว้จนแน่น
ตอนนั้นเองที่เด็กหนุ่มใจดี นุ่มนวลอบอุ่นกลายเป็นเหมือนรูปปั้นน้ำแข็ง
“สวรรค์เข้าข้างฉันแล้ว มีป้ายนี้ฉันก็สามารถเข้าป้อมตระกูลยอร์กได้ตามสบาย โคล ยอร์ก ฉันจะแก้แค้นเรื่องการตายของพ่อ ถึงเวลาแล้วที่เราต้องเจอกัน”
เด็กสาวมองเขาอย่างวิตก “นายท่านสั่งให้ฉันบอกนายว่า ภารกิจของนายคือการหาสมบัติไม่ใช่การล้างแค้น”
ดวงตาเด็กหนุ่มมีเส้นเลือดแดงก่ำ สีหน้าเขาเปลี่ยนไปอย่างเร็ว “เธอก็รู้ว่าภารกิจครั้งนี้ยากมาก ฉันอาจจะต้องฆ่าใครไปบ้างเพื่อให้ได้สมบัติมา”
เด็กสาวส่ายหน้าอย่างหมดปัญญาและเตือนเขาว่า “อย่าลืมกฎของหน่วยข่าวกรองทหารแล้วกัน แล้วก็อย่าเอาชีวิตนายมาทิ้งแบบนี้”
เด็กหนุ่มมองเธออย่างไม่พอใจ “น่าเบื่อ”
