เช้าวันใหม่ เป็นเช้าที่ดีสำหรับการเดินทาง
ผมขึ้นมาสูดอากาศบนดาดฟ้าของเรือในยามเช้าตรู่ที่ซึ่งอากาศดีมากๆ ในขณะที่คนอื่นกำลังหลับพักผ่อนกันอยู่นั้น ผมใช้โอกาสนี้ในการนั่งบนขอบเรือและมองดูพระอาทิตย์ค่อยๆขึ้นมาจากทางตะวันออก
ดูๆไปแล้วที่โลกนี้มันก็ไม่ได้ต่างจากโลกเก่าสักเท่าไหร่ เพียงแค่มีสิ่งที่แปลกใหม่เพิ่มเข้ามามากมายเลยก็แค่นั้น เรียกได้ว่าช่วงเวลาที่ผมได้อยู่ที่โลกนี้มันมีความสุขและลุ้นระทึกมากกว่าโลกเก่ามากเลยทีเดียว
ตอนนั้น ผมก็ได้ยินเสียงเท้าเปล่ากระทบกับบันไดไม้ทางด้านหลังของผม
แก็ก.. แก็ก.. ตึก ตึก..
ค่อยๆก้าวขึ้นมาช้าๆ ผมหันกลับไปมองตามเสียงนั้นด้วยความอยากรู้
“ หาว~ ตื่นเช้าจังเลยนะ.. อัลเลียน ”เร็กซ์
เร็กซ์เดินขึ้นมาในสภาพที่กำลังใส่ชุดนอนที่ทำมาจากเนื้อผ้าบางๆ ส่วนชุดที่ชุดนอนเธอสวมทับอยู่ดูจะมีแค่เกราะอก กับซับในสีขาวก็เท่านั้น…
นี่เธอคงไม่ลืมหรอกใช่ไหมว่าผมน่ะเป็นผู้ชาย?
อีกอย่าง ท่าทางสะลึมสะลือของเธอตอนนี้มันไม่ปลอดภัยสุดๆ นี่คุณเธอไม่กังวลเกี่ยวกับคนที่พึ่งเคยเจอกันเมื่อวานหน่อยรึไง คืออย่าว่างั้นงี้เลยนะ ผมขอแบกเธอไปส่งที่เตียงละกัน
“ …นี่..กำลังจะพาฉันไปไหนน่ะ? ”เร็กซ์
“ พาเธอกลับที่เดิมไง ”
แล้วก็ลงเอยด้วยการที่ผมแบกเธอขึ้นบ่า ก่อนจะลงมาที่ห้องพักและส่งกลับเตียงของเธอตามเดิม
ผมสังเกตว่าตอนนี้ก็เริ่มที่จะเช้ามากแล้ว เลยกลับขึ้นมาบนดาดฟ้าของเรืออีกรอบ หันซ้าย หันขวาและได้เห็นกัปตันโรมิโอกำลังดูแผนที่ของเขาอยู่ในห้องกัปตัน ผมตรงไปหาเขาทันทีที่เห็น
“ห้องครัวไปทางไหนหรอครับ? ”
“ ห้องใต้บันไดน่ะ ”โรมิโอ
ผมขอบคุณเขาก่อนจะเดินออกมาหาห้องครัวต่อ รู้สึกว่า.. ห้องใต้บันไดจะมีแค่ห้องของกัปตันเรือนะ แล้ว… ห้องครัวมันไปทางไหนฟระ
ผมเดินอ้อมไปหลังบันไดที่ใช้ขึ้นไปแถวหัวเรือ ก็ได้พบเข้ากับประตูหนึ่ง พอเปิดเข้าไปดูแล้วปรากฏว่ามันเป็นห้องครัวอย่างที่กัปตันบอกจริงๆ และมันค่อนข้างใหญ่พอสมควรเลยล่ะ อีกทั้งอุปกรณ์ยังครบครันเลยด้วย
“ ยอดเยี่ยมมมมมมม ”
วัตถุดิบก็เยอะถูกใจผมจริงๆ
ขอเวลาผมสักครู่ แล้วผมจะทำอาหารเช้าให้พวกเขากินกัน!
…
“ เอ… กลิ่นอะไรอ่ะ หอมจัง ”ครูว์
ฉันเดินตามกลิ่นของอาหารจนขึ้นมายังชั้นดาดฟ้าของเรือ สิ่งที่ฉันเห็นตรงหน้าก็คือโต๊ะอาหาร ที่มีทุกคนนั่งกินอยู่.. ยกเว้นฉัน!!!
“ อ๊าาา!! เร็กซ์ทำไมไม่ปลุกกันบ้างเลยอ้าา!! ”ครูว์
“ ฝึกตื่นเช้าไงครูว์ ฝึก ”เร็กซ์
“ ยัยบ้าาา!! ”ครูว์
ไม่อยากจะเชื่อเลย.. ว่าจะไม่มีคนปลุกฉันกันเลยสักคน! แย่ที่สุดเลย! ฉันเองก็หิวนะ!
“ ฮ่าๆๆ ถ้าตื่นช้ากว่านี้คงจะอดกินแล้วล่ะ~ มานั่งเร็วๆสิ! ”เร็กซ์
อย่างน้อย… ยัยนี่ก็ยังพอมีความเป็นผู้เป็นคนอยู่บ้างล่ะนะ!!
…
ผมว่าตอนแรกผมก็ทำมาเยอะอยู่นะ แต่ไหงพอครูว์มาแล้วมันดันหมดไวขึ้นถึง 3 เท่าเลยล่ะเนี่ย.. หรือเธอจะตะกละ-
“ เสียมารยาทนะ! ”ครูว์
ลืมไปแฮะ ว่ายัยนี่มันอ่านใจได้
“ ขอโทษนะ ”
ขอโทษที่คิดอะไรแปลกๆก็แล้วกันนะ
ก็… หลังจากที่พวกเราเสร็จกิจกันหมดแล้ว เราก็ไม่มีธุระอะไรที่จะต้องอยู่เมืองนี้ต่อแล้วล่ะ
คุณโรมิโอก้าวขึ้นไปยังหัวเรือก่อนที่จะประกาศว่าตอนนี้พวกเรากำลังจะออกล่องเรือกันแล้ว
“ อย่าลืมเช็คของของพวกแกด้วยล่ะ! เพราะถ้าเกิดไปถึงอัฟฟาแล้วมีอะไรหายไปข้าไม่รับผิดชอบนะ! เอาล่ะ ถอนสมอเรือได้!!! “โรมิโอ
ผมหันไปยังที่ที่ใช้ดึงสมอเรือขึ้นมา ก็พบว่าพวกมันกำลังถอนสมอเรือขึ้นด้วยตัวเอง หรือนี่จะเป็นความสามารถของเวทมนตร์?
“ กางใบเรือ!!”โรมิโอ
แล้วใบเรือพวกนั้นก็กางออกกันเอง ไม่นานนักกระแสลมก็ได้พัดมาทำให้เราของเราเริ่มเคลื่อนที่ไปข้างหน้า นี่มันกำลังล่องเรืออยุ่จริงๆสินะ สุดยอด!
“ เร่งความเร็ว!! ”โรมิโอ
จากนั้นลมก็ได้พัดเข้ามาแรงขึ้น จนทำให้แบล็คเดรคลำนี้เคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็วดังคำที่เขาพูด
“ ก่อนที่จะถึงเขตทะเลมรสุม เรามาพักกันก่อนดีกว่านะ ”เร็กซ์
เร็กซ์เธอเดินเข้ามาบอกกับผม ก่อนที่เธอจะไปนั่งตรงริมขอบของเรือเพื่อรับความรู้สึกของทะเลและสายลม นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ผมได้เดินทางออกทะเลทั้งในโลกนี้และโลกก่อน มันเป็นความรู้สึกที่วิเศษไปเลย
ทั้งลมเย็นๆที่พัดมาทำให้ผมขนลุก และกลิ่นของทะเลที่มันสดชื่นสุดๆ เป็นความรู้สึกที่สุดยอดจริงๆ
“ นี่ ”ครูว์
แต่แล้วครูว์ก็เดินมาทักผม
“ คือว่า.. ไอ้โลกก่อนที่ว่าน่ะ หมายถึงต่างโลกใช่ป่ะ ”ครูว์
เดี๋ยวนะ เธอรู้ได้ไงเนี่ย?.. อ่อ ผมพึ่งบอกในช่องบรรยายไปนี่หว่าว่าโลกก่อน
ผมเลยตอบกลับเธออย่างตรงไปตรงมา
“ ก็ประมาณนั้น ”
“ ฉันว่าเราไปคุยกันตรงนั้นดีกว่า ”ครูว์
เธอพาผมมานั่งแถวๆท้ายเรือ เพื่อที่จะคุยเรื่องที่คาไว้กัน
“ สุดยอดไปเลยแฮะ คนจากต่างโลกเนี่ย ฉันก็ได้ยินมาบ่อยๆว่ามีพวกคนจำพวกนายอยู่เหมือนกัน ที่มาจากต่างโลกน่ะ ”ครูว์
“ อืม ”
ผมตั้งใจฟังสิ่งที่เธอจะพูด เพื่อที่จะได้เป็นการเก็บข้อมูลไปในตัว เพราะไอ้เรื่องต่างโลกที่ว่าเนี่ย ผมก็ไม่รู้ว่ามันจะใช่โลกเดียวกับโลกที่ผมอยู่รึเปล่า
“ แล้วก็นะ นายรู้ป่ะ ว่าดันเจี้ยนที่เกิดขึ้นในพื้นที่ของเมืองต่างๆทั้งหลายน่ะ มันก็เป็นประตูที่เชื่อมไปสู่ต่างโลกด้วยนะ แต่เป็นโลกที่พระเจ้าถูกฆ่าแล้วมอนสเตอร์ยึดครองอะไรประมาณนั้นน่ะ ”ครูว์
“ จริงๆมันก็ไม่ได้มีแค่โลกเดียวหรอกนะที่มาปรากฏเป็นดันเจี้ยนน่ะ ฉันเองก็ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไงนะ แต่พวกของที่มาจากต่างโลกเนี่ยมัน.. เท่จังเลย ”ครูว์
“ ดูนี่สิ! ”ครูว์
เธอแสดงนาฬิกาให้ผมดู.. ซึ่งดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผิดแปลกอะไรไปจากโลกนี้ ..แต่ไม่ใช่ ไอ้เจ้านี่น่ะเป็นสิ่งที่อยู่ในโลกของผมแน่ๆ
“ ฉันได้เจ้านาฬิกานี่มาจากคนต่างโลกคนหนึ่งที่เคยไปช่วยไว้น่ะ! ”ครูว์
แถมยังเป็นยี่ห้อ Rolex ซะด้วย แต่ดูเหมือนว่า.. เจ้านาฬิกาตัวนี้มันจะตายไปแล้ว.. คงจะเป็นผลเนื่องมาจากมิติเวลาไม่ตรงกับทางโลกเก่า ทำให้มันรวนจนพังไปในที่สุด
“ แบบนี้นี่เอง.. มันเป็นของที่อยู่ในโลกเก่าของนาย ชื่อแบรนด์ว่าโรเลกซ์ สินะ! ”ครูว์
“ ดูเธอจะชอบมันนะ ”
“ ใช่ ฉันชอบมันมากเลยล่ะ! ถึงแม้ว่ามันจะใช้ไม่ได้แล้วก็เถอะ”ครูว์
ครูว์พูดออกมาอย่างร่าเริงพร้อมกับรอยยิ้มอันเป็นเอกลักษณ์ ทำให้ผมเริ่มคิดมาแล้วว่าเจ้าผู้หญิงที่นั่งข้างๆผมตรงนี้เนี่ย ก็น่ารักเหมือนกันแฮะอะไรแบบนี้
“ … ”ครูว์
ไม่นานนักเธอก็ทำหน้ามุ้ยใส่ผม
“ จะบอกว่าก่อนหน้านี้ฉันไม่ได้น่ารักรึไง ฮึ ”ครูว์
ก็ไม่เชิงหรอก มันก็น่ารักนะ แต่น่าหยิกมากกว่า
“ .. มันก็น่ารักไม่ใช่รึไง ”ครูว์
ก็นั่นน่ะสิ ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
หลังจากนั้นพวกเราก็คุยอะไรกันหลายอย่างเลยล่ะ อย่างว่าแหละพอเริ่มเปิดอกคุยกันอะไรๆก็จะคุยง่ายขึ้น ไม่เหมือนกับตอนที่พึ่งเจอกันครั้งแรกหรอก.. มั้ง
ผ่านไปอีกสักพักใหญ่ๆ ทันทีที่เรือของเราข้ามผ่านน่านน้ำที่ติดกับเมืองออลการ์ดมา พายุฝนฟ้าคะนองกับกระแสคลื่นที่รุนแรงก็เริ่มที่จะซัดมา ถาโถมเข้าใส่เรือแบล็คเดรค
ฟ้ามันมือมัวหมองหม่น ทำให้เราได้รู้ว่าตอนนี้เรากำลังอยู่ในเขตทะเลมรสุม และคลื่นที่ซัดมาก็ยังเป็นคลื่นลูกยักษ์ที่ซัดมาจนถึงบนดาดฟ้าเรือได้อีก
มันทำให้บนดาดฟ้าเรือตอนนี้เปียกน้ำไปหมดแล้ว
“ถึงพวกแกทุกคน!! ตอนนี้เราข้ามออลอินมาแล้ว กำลังจะเข้าสู่ เคิร์สซี เตรียมตัวให้พร้อม! แถวนี้เป็นเขตของเดอะดีป เรากำลังจะเข้าปะทะกับพวกมันแล้ว!! ”โรมิโอ
ถึงจะไม่รู้ว่าไอ้เจ้าเดอะดีปนี่มันคืออะไร แต่ผมคิดว่ามันก็น่าจะเป็นสัตว์ร้ายจากใต้ทะเลลึกตามชื่อของมันนี่แหละ
“เดอะดีป ถ้าเรียกให้เข้าใจง่ายๆก็คงเป็นมนุษย์ปลาน่ะ ”ครูว์
มีคนอ่านใจได้นี่มันดีแบบนี้เองสินะ.. ว่าแต่มันไม่ใช่มนุษย์เงือกหรอ?
“ อย่าใช้ฉันเป็ยพจนานุกรมสิ!! แล้วก็พวกมันไม่ใช่มนุษย์เงือกด้วย! เดอะดีปน่ะดุกว่าพวกนั้นเยอะเลย!!”ครูว์
สีหน้าเธอดูไม่ดีเลยแฮะ ..งี้ผมเองก็ต้องเตรียมตัวบ้างแล้วสิ
ขณะที่ผมกำลังจะลงไปเอาขวานทลายเหล็กกล้าของผมนั้น ทันทีที่คลื่นยักษ์ซัดเข้ามาก็ได้มีสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งกำลังจะใช้ฉมวกเหล็กจบชีวิตผมโดยที่ผมยังไม่ทันได้ตั้งตัว
“ ปกป้อง! ”เรีย
โล่ห์สีทองปรากฏขึ้นเบื้องหน้าของผม แล้วสะท้อนกลับการโจมตีของมันจนกระเด็นออกไปไกลถึงทะเล
“ ….. ”
ผมแทบจะใจหายเลยล่ะ มันเกิดขึ้นเร็วมากจนผมแทบจะไม่รู้สึกตัวเลยล่ะ.. เรื่องที่ผมรอดมาได้ก็ต้องขอบคุณเรียที่ใช้เวทปกป้องผมได้ทัน แล้วเธอก็ดูจะไม่ได้เหนื่อยอะไรเลยด้วย
“ มันมากับคลื่นหรอ?! ”
“ ใช่! พวกมันมักจะบุกขึ้นเรือมากับคลื่นน่ะสิ แล้วยิ่งมรสุมรุนแรงแบบนี้เรือเราก็จะคว่ำง่ายยิ่งขึ้นไปอีก! ”โรมิโอ
“ อ่าวเห้ยลุง! ไหนว่าชำนาญไง! ”
“ ก็ชำนาญไงเล่า!! แกน่ะไปช่วยพวกสาวๆซะ ทางนี้ให้ข้าจัดการเอง! ”โรมิโอ
“ รับทราบ! ”
อะไรก็ไม่รู้แหละ แต่ผมต้องรีบลงไปเอาขวานด่วนๆเลย
พอได้อาวุธมาแล้วผมก็รีบตรงดิ่งขึ้นมายังสนามรบทันที ทว่าสิ่งที่ผมในตอนนี้เห็นนั้นคือภาพของมุษย์ ที่มีหัวเป็นปลา มีเหงือกอยู่ตรงลำตัว ตาสีแดง ถือฉมวกอยู่กำลังล้อมพวกผู้หญิงแต่ละคนเอาไว้ ดูจากสถานการณ์แล้วนี่มันค่อนข้างแย่เลยทีเดียว
“ ท- ทุกคน!!– เหวยย!??– ”
เรือยิ่งโคลงเคลงหนักกว่าเก่าเมื่อคลื่นยักษ์สุดแรงซัดมาพร้อมกัน 2 ฝั่ง หลังจากนั้นเหล่าสาวๆที่ดูเชิงอยุ่ก็ได้ชิงลงมือจัดการพวกมันในทันที
ครูว์สร้างแผ่นใสๆขึ้นมาจากพลังเวท 4 แผ่น ก่อนจะหมุนพวกมันจนเป็นเหมือนกับใบเลื่อย แล้วเฉือนไอ้พวกเดอะดีปตามที่เจ้าตัวต้องการ เธอใช้ใบเลื่อยเวทมนตร์นั่นในการจัดการเดอะดีปรอบๆตัวเธอจนหมด
มาน็อคทำสัญญาณมือ ก่อนที่ปาร์ตี้ของเธอทุกคนจะกระโดดพร้อมกัน พวกเธอไม่ได้กระโดดเพราะจะทำให้เรือมันโยกกว่าเดิม แต่ที่พวกเธอกระโดดพร้อมกันนั้น เพื่อเป็นการหลบเวทมนตร์ของมาน็อคด้วย ทันทีที่เธอร่ายเวท อากาศรอบๆก็เริ่มเย็นลงและจับตัวกันเป็นน้ำแข็งอย่างเห็นได้ชัด
“ ดินแดนเยือกแข็ง ”มาน็อค
พื้นดาดฟ้าเรือถูกแปลี่ยนให้กลายเป็นน้ำแข็ง และเมื่อรวมเข้ากับน้ำทะเลที่ซัดมาบนดาดฟ้าแห่งนี้ และตัวของพวกมันที่เปียกอยู่แล้วนั้นทำให้พวกมันทุกตัวแข็งเป็นน้ำแข็ง
แม้ว่าเธอจะเป็นแรงก์ S ก็ตามแต่เหมือนว่าเธอจะคุมพลังของตัวเองไม่ค่อยอยู่สักเท่าไหร่ เวทมนตร์ของเธอเลยเปลี่ยนผมให้กลายเป็นน้ำแข็งด้วยอีกคน แต่ก่อนที่ผมจะแข็งไปทั้งร่างกายทั้งจิตใจ ผมก็ทำลายพันธนาการน้ำแข็งนั่นออกมาได้อย่างทันท่วงที
และเป็นเวลาเดียวกับที่ผมเห็นเธอใช้ด้ามดาบที่พกติดตัวเคาะเบาๆที่เดอะดีปที่กลายเป็นน้ำแข็งพวกนั้น แล้วร่างของพวกมันก็แตกละเอียดเป็นผงไปซะทุกตัว
จะถือว่านี่เป็นการจบงานในเวฟแรกก็ได้ ทว่ายังไม่ทันที่เราจะได้พักหายใจกัน คลื่นน้ำขนาดใหญ่กว่าเรือเราถึง 2 เท่าก็โถมเข้ามารอบทิศ และกำลังจะจมพวกเราทั้งเป็น ทันใดนั้นตัวของเร็กซ์ก็ส่องสว่างเป็นแสงสีเหลืองทองพร้อมๆกับดวงตาของเธอที่เรืองแสงเป็นสีเดียวกัน ออร่านั้นได้ส่งผลไปยังโล่ที่เธอถืออยู่ด้วย ราวกับว่าสกิลของเธอนั้นเป็นสกิลที่ใช้ทั้งร่างกายในการรับแรงปะทะ
เร็กซ์กำโล่ขนาดใหญ่ในมือของเธอแน่น ก่อนที่จะใช้เท้าขวากระทืบลงบนพื้นเรือจนคลื่นออร่าสีทองได้สนั่นหวั่นไหวไปทั่ว เป็นเวลาเดียวกับที่คลื่นน้ำขนาดใหญ่นั่นกำลังจะจมพวกเรา
“ ปราการทองคำ!! ”เร็กซ์
ออร่าที่เวียนอยู่โดยรอบแปรเปลี่ยนเป็นป้อมปราการขนาดใหญ่ล้อมรอบเรา แล้วผลักคลื่นน้ำคลั่งพวกนั้นที่พัดพาพวกเดอะดีปมาด้วยออกไป
ทว่าก็ยังมีบางตัวเหลือรอดแอบปีนขึ้นเรือมาได้อยู่ แต่พวกมันก็ไม่ได้มีชีวิตอยู่นานนักหรอก
แผล๊ะ-
เพราะเรีย.. เธอต่อยหน้าเจ้าตัวนั้นทีเดียวหัวแบะเลยยังไงล่ะ
“ อาร่า.. แย่จัง เปื้อนซะแล้วสิเรา~ ”เรีย
แถมในเวลาแบบนี้ยังทำตัวไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรอีกนะ
“ ก็บอกแล้วไงให้ระวังน่ะ ”เร็กซ์
“ มันยังไม่จบ.. ”วิกตอเรีย
หลังจากที่คุณวิกตอเรียพูดจบ พวกเดอะดีปเป็นร้อยๆก็กระโดดขึ้นมาจากน้ำและพุ่งกระโจนใส่เราพร้อมๆกันเป็นร้อยๆตัว …ทางผมก็เตรียมตัวพร้อมจะโจมตีสวนกลับแล้วล่ะ แต่ทว่า
ฉับ-
มันเกิดขึ้นเร็วมากจนสายตาผมมองตามไม่ทัน แต่ที่ผมเห็นแน่ๆคือร่างของพวกเดอะดีปทุกตัวที่ถูกตัดเป็นชิ้นๆภายในอากาศด้วยความเร็วที่สายตาของคนๆหนึ่งไม่อาจจะมองตามได้ทัน
“ ผ่า.. สามพันโลก ”วิกตอเรีย
ออร่าของวี เป็นสีขาวบริสุทธิ์ปะปนกับออร่าสีทองสง่างาม ท่วงท่าการโจมตีของผมนั้น แม้แต่ผมเองก็ไม่มั่นใจว่าจะรับมันได้ไหม ..เอาเป็นว่าผมมั่นใจแล้วล่ะว่าปาร์ตี้นี้คือแรงก์ S จริงๆไม่ได้โม้ ขนาดผมเองยังยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้ ก็ยังไม่ได้มีบทอะไรในการต่อสู้กับเขาบ้างเลย..
นี่น่ะหรือ พลังของแรงก์ S
ตัดจบตอน
ออลอิน – ทะเลด่านหน้าของออลการ์ด ที่เป็นศูนย์รวมทุกชาติพันธ์เอาไว้
เคิร์สซี – ทะเลมรสุมที่มีมอนสเตอร์อันตรายอาศัยอยู่และมีพายุฝนฟ้าคะนองรุนแรงตลอดทั้งปี
