ออร์คเป็นมอนสเตอร์ที่เก่งในด้านการโจมตีและป้องกัน เพราะว่ามีผิวหนังที่หนาและกล้ามเนื้ออันแข็งแกร่ง
แต่ในการกลับกันมันมีการเคลื่อนไหวที่ช้าและสติปัญญาที่ต่ำ ดังนั้นมันจึงจัดการค่อนข้างง่ายหากคุณระมัดระวัง
แต่ว่านั่นมันในกรณีที่มาจำนวนน้อย
“เฮ้ย ไม่ใช่ว่ามันมีมากกว่ายี่สิบตัวหรือไง?!”
“และไอ้ตัวข้างหลังนั่น… มันคือออร์คคิงไม่ใช่หรือ…?”
ไม่เหมือนออร์คธรรมดาที่มีผิวสีแดงน้ำตาล แต่สีผิวของออร์คคิงนั้นเป็นสีเทาตะกั่ว
ออร์คคิงนั้นเป็นออร์คที่อยู่สูงกว่าออร์คธรรมดา
ด้วยขนาดร่างกายที่ใหญ่กว่าออร์คธรรมดา และมีความแข็งแกร่งมากที่สุดในเหล่าออร์ค
เมื่อออร์คมีหัวหน้าและรวมตัวกันเพื่อโจมตีหมู่บ้านหรือเมือง กองกำลังปราบปรามขนาดใหญ่จะถูกจัดตั้งขึ้นทันทีหลังจากพบเจอ
“โอวววววววววววว”
เมื่อเสียงของออร์คคิงดังขึ้น เหล่าออร์คจะเดินไปข้างหน้าพร้อมกัน
แผ่นดินสั่นสะเทือน
“ท…ท่านนักดาบ ได้โปรดช่วยพวกเราด้วย!”
ผู้โดยสารขอร้องกลาดิเอเตอร์คนนั้น
ผู้ชายคนนั้นปฎิเสธอย่างไว
“อ…อย่ามาล้อเล่นกับฉันนะเว้ย! ไม่มีทางที่ฉันจะจัดการกับออร์คคิงที่นำออร์คจำนวนขนาดนี้ได้หรอก!”
เขากระโดดออกจากขบวน โดยทิ้งผู้โดยสารเอาไว้และหนีไป
“ฉันด้วย ขอโทษที! ฉันไม่อยากจะมาจบชีวิตของตัวเองกับไอ้ตัวอะไรแบบนี้!”
แล้วหญิงสาวนักดาบคู่ก็หนีไปอีกคน
“พวกเขาน่าสมเพชจริงๆ”
ผมกระโดดลงจากขบวน
และเดินหน้าไปหาฝูงออร์คที่กำลังใกล้เข้ามา
“เดี๋ยวก่อน! คุณผู้โดยสารไร้อาชีพ มันไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่คุณสามารถสู้ได้เลยนะ!“
ผมถีบพื้นขณะที่ฟังเสียงของคุณน้าคนขับรถจากทางด้านหลัง
ระยะห่างระหว่างผมและออร์คใกล้ขึ้นในทันที
“อู๊ด!?”
ดาบของผมฟันไปที่หัวของออร์คและทำให้ร่างกายใหญ่ๆของมันล้มลง
“น-นี่มันอะไรกัน!? ความเร็วขนาดนั้น…!?”
“ไม่มีทาง สกิล <เคลื่อนที่ฉับพลัน> อย่างนั้นเหรอ!?”
โอ้ว แค่เห็นครั้งเดียวก็ดูออกเลยเหรอเนี่ย
อันที่จริงมันไม่ใช่ <สกิลเคลื่อนที่ฉับพลัน> หรอก แต่เป็น <เคลื่อนที่ฉับพลัน> ที่ผมเลียนแบบมา
เมื่อเพื่อนของมันถูกฆ่าตายอย่างกระทันหัน เหล่าออร์คก็อารมณ์เสีย
พวกมันเริ่มโกรธขึ้นมา จากนั้นก็ตะโกนและโจมตี
และเสียงก็หายไปในเวลาไม่นาน
เหล่าออร์คเริ่มโจมตีด้วยขวานโบราณและไม้ที่มันถืออยู่
แต่ไม่มีทางที่จะโดนผม
“เต้นรำงั้นเหรอ…?”
“จริงเหรอเนี่ย! เจ้าหนูนั้นกำลังเต้นรำและโจมตีศัตรู!?”
“ไม่ ไม่ใช่แค่นั้น! ลองดูดีๆสิ! เหล่าออร์คเริ่มค่อยๆตายไปทีละตัว…!”
เหมือนกับผีเสือร่ายรำ หลบการโจมตีทั้งหมด ตอนที่อีกฝ่ายเปิดช่องว่าง
ก็จะแกว่งดาบและสังหารศัตรูในเวลาเดียวกัน
<ระบำดาบ> นั่นมัน <ระบำดาบ> จริงๆด้วยสกิลที่สามารถใช้ได้แค่เฉพาะอาชีพระดับสูง <เจ้าหญิงแห่งดาบ> แต่ว่าทำไมไอ้หนูนี่ถึงใช้มันได้ล่ะ…?
น้าคนนั้นรู้เยอะเหมือนกันนะ
แน่นอนว่ามันไม่ใช่สกิล มันคือระบำดาบที่ผมเรียนเอง
ดูเหมือนว่าเหล่าออร์คนั้นถูกกำจัดหมดแล้วนะ
ไม่ บาดแผลมันตื้นไป บางทีมันอาจจะยังมีชีวิตอยู่และพยายามโจมตีผมจากด้านหลัง
“อู๊ดด…”
ผมแกว่งดาบและแทงไปข้างหลังโดยที่ไม่มอง
นั่นมันสกิล <ณานรับรู้> …?
เอาล่ะ เหลือตัวเดียวแล้วสินะ
“โอววววววววว”
อย่าเพิ่งโกรธสิ แค่ลูกน้องนายตายหมดแค่นั้นเอง
กระบองขนาดใหญ่พุ่งเข้ามา
และเมื่อมันเข้ามาใกล้ๆ ผมก็ปัดกระบองมันออกไป
“อันตราย!?”
ด้วยเสียงคำรามที่ดังก้อง พื้นดินสั่งสะเทือนและฝุ่นละอองที่ลอยฟุ้ง
“โอออออออออ”
ออร์คคิงมั่นใจในชัยชนะ และตะโกนออกมา
“แย่หน่อยนะ แต่มันไม่โดนสักนิด”
“อาาาาา!?”
ผมอยู่ด้านหลังออร์คคิง และกระโดดขึ้นไป
ชักดาบออกมาหลังหัวของมัน
“จบแค่นี้แหละ”
ผมแทงดาบเข้าไปที่หัวของออร์คคิง
กระโหลกแตกออกและดาบก็แทงทะลุเข้าไป
ร่างขนาดใหญ่นั้นล้มลง
ออร์คคิงตายแล้ว
“โอ้วววววว!!”
ผู้โดยสารคนอื่นที่ดูการต่อสู้ และลืมที่จะวิ่งหนี ตะโกนออกมาด้วยความดีใจ
“ยอดไปเลย! นายจัดการออร์คคิงและออร์คทั้งหมดได้ด้วยตัวคนเดียว”
“ยอดไปเลยเจ้าหนู”
“ฮ่าๆ ที่บอกว่าไร้อาชีพนี่โกหกกันแน่ๆเลย!”
ผมไม่ได้โกหกนะ
แต่ ช่างมันเถอะ
รถม้าได้เคลื่อนที่ไปยังจุดหมายต่ออีกครั้ง
โชคดีที่ไม่มีใครบาดเจ็บหรือตาย
แต่ไม่มีคนอีกสองคนที่จะไปยังเมืองแห่งดาบ
เพราะว่าพวกเขาหนีไปก่อนที่ผมจะจัดการกับเหล่าออร์ค
“นักดาบที่หนีไป ไม่คู่ควรกับเมืองนั้นหรอกนะ”
และนั่นก็เป็นบทสรุปทั้งหมด
“อย่างไรก็ตาม ปล่อยให้พวกนั้นได้ใจกับอาชีพระดับสูงไปเถอะ อาชีพระดับสูงเป็นเพียงจุดเริ่มต้นในเมืองนั้นเท่านั้น ที่สำคัญที่สุดคือจะเพิ่มความสามารถของตัวเองยังไง คุณจะต้องแข็งแกร่งขึ้นแม้ว่าคุณจะต้องตายก็ตาม ถ้าหากไม่รู้สึกแบบนั้นก็จะไปต่อไม่ได้“
มันเป็นเรื่องยาก
แต่ว่ามันเป็นความจริง
หลังจากนั้นก็ไม่มีมอนสเตอร์มาโจมตีอีก ในที่สุดก็เห็นกำแพงขนาดใหญ่หลังจากผ่านหมู่บ้านและเมืองอีกหลายเมือง
“นั่นเมืองแห่งดาบสินะ?”
Note : ถ้าใครต้องการสนับสนุนค่าไฟหรือค่ากาแฟสามารถโดเนทได้ตามด้านล่างครับ
