วีรบุรุษไร้อาชีพ ~ถึงจะไม่มีสกิลก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร~ – ตอนที่ 29 เทคนิคนั้นฉันก็ชำนาญ

วีรบุรุษไร้อาชีพ ~ถึงจะไม่มีสกิลก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร~

 

“นายพูดจริงงั้นเหรอ ที่บอกว่าเจ้าหญิงแห่งดาบฟาร่าคือเทพดาบ!? และยิ่งกว่านั้น ทำไมคุณอาเรลถึงใช้สกิลเหล่านั้นได้…?”

“มันก็ไม่ได้มีอะไรหรอก ก็อย่างที่บอกไป”

 

มันไม่ได้มีแค่สกิลของเจ้าหญิงแห่งดาบหรอกนะที่ผมได้เรียนภายในห้าปีที่ผ่านมา ผมได้เรียนสกิลของเทพดาบมาด้วยน่ะ

 

ถ้าให้พูดตามตรงก็คือ อันสุดท้ายนั่นแหละที่ใช้เวลามาก

 

ผมเรียนสกิลของเจ้าหญิงแห่งดาบภายในเวลาหนึ่งปี แต่สกิลของเทพดาบผมใช้เวลาเกือบสี่ปีในการเรียนมัน

 

ในตอนนั้นเอง แรงกดดันที่รู้สึกได้จากชุดเกราะมีชีวิตสีทองก็ได้เพิ่มขึ้นอย่างกระทันหัน

 

ด้วยแรงกดดันนั้นทำให้ ชายหนุ่มและคนอื่นทรุดลงไปกองอยู่กับพื้น

 

“ดูเหมือนว่ามันจะเอาจริงแล้วนะ”

 

สกิลของเทพดาบ <บัญชาสวรรค์> 

 

มันเป็นเทคนิคที่เพิ่มความสามารถทางกายภาพได้หลายเท่า

ความสามารถทั้งหมดเช่น พละกำลัง, ความว่องไว และความแม่นยำ ของเทพดาบนั้นแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ จนไม่มีใครสามารถเทียบได้ ราวกับว่าพระเจ้าได้ลงมาอยู่ต่อหน้า

 

“แต่ผมเข้าใจเทคนิคนั้นแล้ว”

ผมก็ได้ใช้สกิลบัญชาสวรรค์กลับไปด้วยเหมือนกัน

 

เหล่าผู้ที่ได้เข้าไปสู่ระดับเดียวกับเทพเจ้านั้นได้ปะทะกัน และทำให้เกิดพายุขนาดใหญ่ขึ้นมา

 

ชิ้งๆๆๆๆๆๆๆ~!!

 

ดาบที่ปะทะกันนั้นได้ส่งเสียงดังออกมา

 

“ด-เดี๋ยวนะ นี่มันอะไรกัน นี่มันไม่ใช่การต่อสู้ของมนุษย์แล้ว! มันเหมือนกับภัยพิบัติทางธรรมชาติเลยนะ!”

“นั่นคือบัญชาสวรรค์งั้นเหรอ……………!?”

“ฉันหมายถึงว่า ทำไมคุณอาเรลที่ไร้อาชีพทำไมถึงใช้สกิลของเทพดาบได้กัน นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น!?”

 

ลิเลียและไรนะตะโกนคุยกัน และดูเหมือนว่าพวกเธอทั้งสองจะปลิวไปตามแรงลมซะแล้ว

 

สกิลของเทพดาบนั้นมันไม่ใช่สิ่งที่จะสามารถใช้งานได้ง่ายๆ

มันได้สร้างภาระให้แก่ร่ายกายมากกว่าสกิลของเจ้าหญิงแห่งดาบซะอีก

 

โดยเฉพาะสกิลบัญชาสวรรค์

อย่างไรก็ตาม พลังที่ได้รับเพิ่มขึ้นมาอย่างมหาศาลนั้น จะสร้างภาระให้แก่ร่ายกายอย่างรุนแรง

การรักษาพลังนี้เอาไว้จึงทำให้พรคุ้มกันศักดิ์สิทธิ์ลดลงแทน

 

ต้องขอบคุณการฝึกกล้ามเนื้อ และสกิลแข็งแกร่งเลย ตอนนี้มันดีกว่าแต่ก่อนมากเลย

 

“….อย่างไรก็ตาม ศัตรูที่อยู่ข้างหน้าผมนั้นไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยเลย”

 

ชุดเกราะมีชีวิตนั้นเป็นเกราะปล่าวๆ ไม่มีร่างกายอยู่ข้างใน

พวกมันจึงไม่รู้สึกเมื่อยล้ากล้ามเนื้อ หรือสูญเสียพละกำลังแบบมนุษย์

ยกเว้นการทำลายเกราะซึ่งเป็นเหมือนโครงกระดูกของมัน ดังนั้นมันจึงสามารถใช้สกิลบัญชาสวรรค์ได้อย่างไม่จำกัด

 

พูดสั้นๆคือ ถ้าไม่รีบจบการต่อสู้อย่างรวดเร็ว มันจะแย่ได้—–

บางทีมันคงไม่อยากจนมุม ดังนั้นชุดเกราะมีชีวิตจึงเริ่มเคลื่อนไหวก่อน

 

นี่คือ…………สกิลสั่งตายของเทพดาบ <ทลายไร้ขีดจำกัด> งั้นสินะ

 

การโจมตีอย่างต่อเนื่องที่จะโจมตีจนกว่าคู่ต่อสู้จะตาย

นอกจากนี้แล้ว การโจมตีนี้ยังเป็นการโจมตีอย่างต่อเนื่องที่สมบูรณ์แบบมาก ถ้าหากโดนการโจมตีครั้งแรกที่ปล่อยออกมา คู่ต่อสู้จะไม่สามารถหลบหนีออกไปได้ 

 

“แบบนี้ท่าจะแย่แล้ว”

 

ผมไม่อยากจะถูกต้อนให้จนมุม

มันคงจะดีถ้าได้ต่อสู้ต่อ ถ้าหากไม่ต้องสูญเสียพละกำลังจากสกิล

 

ผมรู้ตัวว่าผมสามารถเรียนสกิลดาบได้แม้ว่าผมจะไร้อาชีพก็ตาม และได้ขอให้แม่ช่วยสอนให้

อย่างไรก็ตามมันยากที่จะสอนสกิลดาบให้กับผู้ที่ไม่มีสกิล

ในตอนแรก แม่นั้นไม่เก่งพอที่จะสอนคนอื่น

 

ดังนั้นแล้วผมจึงดูและเรียนรู้สกิลจากที่แม่แสดงให้เห็นเท่านั้น…แน่นอนว่าการมองดูอย่างเดียวมันเป็นไปไม่ได้ที่จะสร้างสกิลขึ้นมาใหม่

ดังนั้นผมจึงต้องวิเคราะห์สกิลอย่างละเอียด

ผมนั้นได้เข้าใจอย่างละเอียดทุกด้าน เช่น อิริยาบท การหายใจ การเคลื่อนไหวของดวงตา และวิถีของดาบ

แม้แต่สกิล<ทลายไร้ขีดจำกัด>ก็ไม่เว้น

 

ดังนั้นการโจมตีนั้นจึงไม่ได้ผลกับผม

 

ผมรู้ว่าช่วงเวลาไหนที่การโจมตีจะถูกปล่อยออกมา และตอนนั้นผมก็ทำลายมันทันที

เมื่อสกิลนั้นถูกทำลายสมดุล จึงทำให้สกิลนั้นถูกยกเลิก

 

[!?]

 

ชุดเกราะมีชีวิตสีทองที่ไร้หัวใจนั้นได้แสดงความรู้สึกประหลาดใจออกมา

 

“ผมจะคืนมันกลับไปให้เอง”

 

ชุดเกราะมีชีวิตที่โดนขัดขวางสกิลสั่งตายนั้นตัวแข็งไม่ขยับไปไหน

ผมไม่ปล่อยให้โอกาสนี้พลาดไป

ผมได้ปล่อยสกิลสั่งตายของผมในขณะที่กำลังเล็งอยู่

 

ผมได้ใช้สกิลทลายไร้ขีดจำกัด

 

*กึกกัก กึกกัก*ชุดเกราะได้ทรุดลงกับพื้นและส่งเสียงดัง

ไม่ ตอนนี้มันไม่เรียกว่าชุดเกราะอีกต่อไปแล้ว

 

แขนทั้งสองข้างขาดออกจากกันและขานั้นงอไปคนละทิศละทาง

แทบจะไม่เหลือรูปร่างแต่ก่อนให้เห็นเลย ตรงเอวนั้นขาดออกจากกัน ถ้าลองดึงดูมันก็จะแยกออกเป็นท่อนบนกับท่อนล่างอย่างง่ายดาย

 

ตอนนี้ชุดเกราะสีทองได้พังไปแล้ว

 

“……………ตามที่คาดเลย มันเหนื่อยจริงๆ”

 

ห้าสิบแปด

นั่นคือจำนวนครั้งที่ผมฟันเพื่อทำลายชุดเกราะสีทอง

 

ผมรู้สึกว่าฟันแค่ 40 ครั้งก็น่าจะพอแล้ว แต่ในกรณีนี้ผมได้ทำลายมันอย่างรุนแรง

เนื่องจากพวกมันคลื่อนไหวด้วยพลังเวทย์มนตร์ ดังนั้นพวกมันจึงสามารถต่อสู้ได้ตามปกติแม้ว่าแขนของพวกมันจะถูกตัด

 

ผมลองใช้ดาบสะกิดมันดู แต่ดูเหมือนว่ามันจะหยุดทำงานแล้ว

 

“พ-พวกเรา…….รอด…………..?”

 

ชายหนุ่มที่วางกับดักพวกเราได้ถามออกมา

 

“ถ้าหากว่ามันเป็นศัตรูตัวเดียวที่จะปรากฏออกมาล่ะนะ”

“ไม่ ไม่ ได้โปรดอย่าพูดอะไรที่มันน่ากลัวแบบนั้นเลย!?”

 

Note : ถ้าใครต้องการสนับสนุนค่าไฟหรือค่ากาแฟสามารถโดเนทได้ตามด้านล่างครับ

วีรบุรุษไร้อาชีพ ~ถึงจะไม่มีสกิลก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร~

วีรบุรุษไร้อาชีพ ~ถึงจะไม่มีสกิลก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร~

Status: Ongoing
“อาชีพ” จะได้รับเมื่ออายุครบ 10 ขวบ และการที่มีหรือไม่มี “ทักษะ” จะส่งผลต่อชีวิตอย่างมาก อาเรลลูกชายของ “เจ้าหญิงดาบ” ฟาร่า และ “ราชาแห่งเวทมนตร์” ลีออน ถูกตราหน้าว่าเป็น “ไร้อาชีพ”… แต่ถึงแม้จะไม่มีงานทำหรือทักษะใดๆ อาเรลเชื่อว่าเขาสามารถได้ทักษะเหล่านั้นผ่านความพยายามได้

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท