“ถ้าหากมันเป็นศัตรูตัวเดียวที่ปรากฏออกมาล่ะนะ”
“ไม่ ไม่ ได้โปรดอย่าพูดอะไรที่มันเป็นลางแบบนั้นเลย!? เดี๋ยวมันก็เป็นจริงขึ้นมาหรอก!”
ลิเลียตะโกนเสียงดัง
วงแหวนเวทย์มนตร์ปรากฏออกมาอีกครั้ง ในที่ที่ชุดเกราะสีทองเคยปรากฏออกมา
“เห็นไหม!? บอกแล้วว่าอย่าพูดออกมา!”
“…ไม่เห็นมีอะไรโผล่ออกมาเลย?”
เป็นไปอย่างที่ไรนะพูด วงแหวนเวทย์มนตร์นี่เพิ่งปรากฏออกมา
ผมลองเดินเข้าไปใกล้ๆวงเวทย์นั้น
“หืม พวกเราจะสามารถกลับขึ้นไปด้านบนด้วยสิ่งนี่ได้ไหมนะ?”
ไม่มีอะไรในห้องนี้ที่เปลี่ยนไปแม้ว่าผมจะจัดการบอสไปแล้ว
ไม่มีประตูที่ดูเหมือนทางออกเลยด้วย
“ม-มันจะไม่เป็นอะไรจริงๆงั้นเหรอ…?”
“ถ้าไม่อยากไปก็อยู่ที่นี่ไปล่ะกัน”
“ขอโทษค่าาาา!”
“ฉ-ฉันจะไปด้วย!”
ทั้งสามคนรีบออกจากห้องนี้อย่างรวดเร็ว
ทั้งสามคนรีบเข้าไปในวงแหวนเวทย์มนตร์ทันที
หลังจากถูกปกคุมไปด้วยแสง หลังจากนั้นพวกเราก็เจอสถานที่ที่คุ้นเคย
“ชั้นแรกของดันเจี้ยน”
“………..พวกเรากลับมาแล้วงั้นเหรอ?”
พวกเรารอดแล้ววววว~ ทั้งสามคนกระโดดด้วยความดีใจ
หลังจากนั้นพวกเราก็ออกจากดันเจี้ยนและกลับไปที่กิลด์
เพราะว่าหมอนี่คือพยานคนสำคัญ พวกเราจึงพาชายหนุ่มที่วางกับดักพวกเรากลับมาด้วย
จะว่าไปแล้ว ตอนนี้ผมบนหัวของเขาโล้นไปแล้ว
ดังนั้นต่อจากนี้จะเรียกนายว่าหัวโล้นล่ะกัน
“หัวโล้น”
“ผมชื่อดีลต่างหาก!”
เขาตะโกนว่า “ม่ายยยยย” ด้วยเหตุผลบางอย่าง
“มีอะไรงั้นเหรออาจารย์”
“…อาจารย์?”
“เพราะว่าคุณคือผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตผมไว้! ได้โปรดให้ผมเรียกว่าอาจารย์ด้วยเถอะ!”
หัวโล้นอยู่ๆก็ทำตัวสุภาพและพูดแบบนั้นออกมา
“ขอปฏิเสธ”
“ทำไมกันล่ะ”
“ผมยังไม่ได้แก่ขนาดนั้นนะ”
“อายุไม่ใช่เรื่องสำคัญหรอก! ในเมืองแห่งนี้ คนที่แข็งแกร่งนั้นคือที่สุด! เพราะอาจารย์คืนคนที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองนี้ยังไงล่ะ! การที่ได้เป็นศิษย์ของคนแบบนี้ ช่างเป็นพรจากสวรรค์จริงๆเลย! ไม่ใช่สิ เรื่องโชคร้ายก่อนหน้านี้เหมือนหายไปเลยล่ะ!”
เพราะอย่างนี้ไงผมเลยไม่อยากรับลูกศิษย์
“จะว่าไป คุณดิลอยู่แรงค์อะไรงั้นเหรอ?”
“ผมยังเป็นนักดาบแรงค์ B อยู่! อาชีพคือ กลาดิเอเตอร์ ซึ่งเป็นอาชีพระดับสูง และยังเป็นนักดาบที่แข็งแกร่งที่สุดในกิลด์ <วอ> ด้วยนะ! ถึงแม้จะเป็นกิลด์เล็กๆก็เถอะ!”
“’งั้นก็เป็นลูกศิษย์ได้เลย”
“จริงเหรอ!?”
“แต่ว่าจะต้องเข้ากิลด์เขี่ยวมังกรก่อนนะ!”
“แน่นอน ฉันจะเข้าด้วย!”
เฮ้ยๆ เดี๋ยวก่อน
“ถ้างั้นตอนนี้ช่วยส่งเอกสารขอลาออกไปที่กิลด์เดิมด้วยนะ”
“เข้าใจแล้ว!”
และหัวโล้นคุงก็วิ่งออกไปด้วยความเร็วสูงสุด
“ลิเลีย อย่าตัดสินใจเอาเองโดยที่ไม่ขออนุญาตสิ”
“ด้วยเหตุนี้จำนวนสมาชิกเลยเพิ่มขึ้นมาหนึ่งคน! อีกอย่างถ้าหากเรามีนักดาบสองคนที่เข้าร่วมศึกชิงถ้วยเทพแห่งดาบแล้วล่ะก็ จะต้องมีคนอยากเข้าร่วมกิลด์เพิ่มมาอีกแน่เลย! อ๊ะ~ ก่อนหน้านั้น ฉันต้องไปรายการการปราบบอสมอนสเตอร์ให้สุดๆไปเลย! ฟุฟุฟุ ในที่สุด หลังจากผ่านช่วงเวลาที่เจ็บปวดมาอย่างยาวนาน ตอนนี้มันถึงเวลาที่กิลด์เขี้ยวมันกรจะกลับมาเป็นแชมป์ของเมืองนี้อีกครั้ง!”
ลิเลียนั้นไม่ได้ขออนุญาตจากผมเลยสักนิ
“ทลาย—–”
“หยุดดดดด! นั่นคิดจะทำอะไรน่ะ จะลงโทษกันด้วยสกิลสั่งตายเลยงั้นเหรอ!? และอีกอย่าง นั่นมันสกิลของเทพดาบไม่ใช่เหรอ!? ฉันจะต้องตายแน่ๆเลยนะ!”
เมื่อพวกเรากลับมาถึงที่ฐาน ผมก็ได้ยินเสียงคนทะเลาะกัน
“มันหมายความว่ายังไง ที่ลูกสาวของฉันยังไม่กลับออกมาจากดันเจี้ยน!? แกทำอะไรลงไปใช่ไหม ไอ้สารเลว?!”
“ไม่ ไม่ ฉันสาบานเลยก็ได้ ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย? แต่ดูเหมือนจะมีสมาชิกในกิลด์ของฉันเห็นพวกนั้นโดนกับดักเคลื่อนย้าย มันเพิ่งเกิดขึ้นไม่นานมานี้ และยิ่งกว่านั้น มันเป็นกับดักที่เลวร้ายที่สุดที่ไม่มีใครสามารถกลับออกมาได้ อันที่จริง ในอดีตนักดาบแรงค์ A ในกิลด์ของเราเคยลองมาหลายครั้งแล้ว แต่ไม่มีใครกลับออกมาเลย ไม่แน่อาจจะมีบอสมอนสเตอร์รอพวกนั้นอยู่ก็ได้”
นั่นมันคุณลุงที่เป็นพ่อของลิเลีย อดีตหัวหน้ากิลด์ และหัวหน้ากิลด์ดาบทมิฬ โก…โก…โก…ผมจำไม่ได้ว่าเขาชื่ออะไร
“อย่ามาล้อเล่นกันนะโว้ย! ถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้นกับลิเลียล่ะก็—–ลิเลีย?”
เมื่อคุณลุกสังเกตเห็นว่าพวกเรากลับมาแล้ว ก็ทำตาปริบๆ
โกหันกลับมามองและก็ทำตาเบิกกว้าง
“ท-ทำไมพวกนายถึงมาอยู่ที่นี่กัน…? พวกนายควรจะตายด้วยกับดักนั้นแล้วนิ….!?”
บางทีอาจจะมีใครสักคนยืนยันว่าพวกเราโดนกับดัก และไปรายงานกับเขา
“ใช่แล้วล่ะ! ขอบใจที่ทำให้พวกเราเกือบตาย แต่ว่าพวกเราก็กลับมาได้ หลังจากที่จัดการบอสมอนสเตอร์ตัวนั้นลง!”
“ป-เป็นไปไม่ได้ ไม่ใช่ว่ามันมีชุดเกราะมีชีวิตสีทองอยู่งั้นเหรอ…!”
“แน่นอนว่ามันเป็นสีทอง และมันยังเป็นชุดเกราะมีชีวิตของเทพดาบด้วย!”
“อะไรนะ…..! ถ้าแบบนั้นพวกนายก็ไม่น่าจะ….”
“ฉันก็คิดแบบนั้น! อา แต่ว่าฉันอยากจะให้นายเห็นจริงๆเลย ตอนที่คุณอาเรลจัดการชุดเกราะเทพดาบน่ะ!”
“ช-ชนะเทพดาบงั้นเหรอ..?”
โกตกใจและหันหน้ามามองผม
เอาเถอะ ถึงแม้ว่าผมจะใช้สกิลของเทพดาบได้ก็จริง แต่มันก็เป็นแค่เวอร์ชั่นที่ลดคุณภาพลง
หรือถ้าให้พูดตามตรง มันเป็นพียงแค่ชุดเกราะมีชีวิตน่ะ
มันเป็นนักดาบที่แย่มากที่ขาดจิตวิญญาณ และสัญชาตญาณในการต่อสู้
อีกอย่าง มันดูออกง่ายมากตอนที่มันกำลังจะปล่อยทลายไร้ขีดจำกัด
“แล้วก็คนที่หลอกพวกเราไปโดนกับดักนั้นยังปลอดภัยอยู่ และก็ยอมรับแล้วด้วย! ว่านายเป็นคนที่สั่งหมอนั่น โดยการเอาเงินจำนวนมากมาล่อ! การพยายามฆ่าตามคำสั่งของหัวหน้ากิลด์ดาบทมิฬ! นี่จะต้องเป็นข่าวใหญ่แน่เลย! บางที มันอาจจะทำให้นายมีปัญหาในการเข้าร่วมรอบชิงชนะเลิศศึกชิงถ้วยเทพแห่งดาบก้ได้นะ!”
ลิเลียกอดอก
และสูดหายใจเข้าอย่างแรง
“อ๊ะ! แต่ว่าฉันอยากจะเห็นนายแพ้ให้กับคุณอาเรลในที่ที่มีคนอยู่เยอะๆล่ะนะ! แต่ถ้านายไม่เข้าร่วม ฉันก็ทำแบบนั้นไม่ได้น่ะสิ! อ๊ะ ใช่แล้ว! ถ้าอย่างนั้นก็ต้องทำให้นายเข้าร่วมในรอบชิง และหลังจากนั้นค่อยปล่อยข่าวนี้ออกไปล่ะกัน!”
อย่างที่คิดเลย เธอเป็นผู้หญิงที่นิสัยเสียจริงๆ
ที่กิลด์ดาบทมิฬ
“ไอ้พวกเด็กเปรต…”
เกรกนั่นได้กลับมาที่กิลด์ของเขาและพูดออกมา ในขณะกำลังเดินไปที่ห้องทำงาน
แต่ผิวของเขานั้นดูซีดราวกับคนตาย
“ถ้าหากยังเป็นแบบนี้ต่อไป…ฉันจะ…”
เขากัดฟันอย่างแรงจนเกิดเสียงกรอบแกรบออกมา
ถ้าหากเขาปล่อยมันไปล่ะก็ เขาจะต้องสูญเสียตำแหน่งและชื่อเสียงที่เขาสร้างมาจนถึงตอนนี้
“…ไม่ มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ ใช่แล้ว ไร้อาชีพน่ะไม่มีทางเอาชนะชุดเกราะมีชีวิตของเทพดาบได้หรอก ถ้าหากเราชนะในศึกชิงถ้วยเทพแห่งดาบได้ล่ะก็ บางทีเราอาจจะปกปิดเรื่องนี้ได้ ถึงแม้ว่าพวกนั้นพยายามที่จะแฉก็ตาม”
เขาพยายามที่จะให้กำลังใจตัวเอง เพราะว่าเขานั้นไม่รู้ถึงสัญชาตญาณของนักดาบ
เขาบ่นออกมาเพราะว่าสู้เด็กหนุ่มคนนั้นไม่ได้
หลังจากนั้นเขาก็จ้องไปที่ประตูที่อยู่หลังห้องทำงานของเขา และเขาก็ได้เดินเข้าไป
เมื่อเขาเปิดประตู ก็พบกับดาบนับไม่ถ้วนเรียงรายกันอยู่
มันคือดาบที่เขาสะสมมา โดยได้รวบรวมมาจากทั่วโลก
มีดาบอยู่มากมายหลายประเภท รวมถึงดาบเวทย์ด้วย
“…ใช่แล้ว…ถ้าหากฉันใช้สิ่งนี้…แม้ว่าฉันจะต้องสูญเสียชื่อเสียง แต่อย่างน้อยฉันก็ยังเป็นนักดาบระดับท๊อปได้”
เกรกกัดฟันและพึมพำออกมา
และสิ่งที่เตะตาเขาอยู่ในตอนนี้คือ กล่องที่มีรูปร่างน่าดึงดูด
เมื่อเขาเปิดกล่องนั้นออก เขาก็ถูกดึงดูดด้วยอะไรบางอย่างในนั้น และสิ่งที่อยู่ในนั้นมันก็คือดาบ
[ใช้ข้าสิ]
ราวกับว่าดาบนั้นคุยกับเขา เกรกได้หยิบดาบนั้นขึ้นมา
Note : ถ้าใครต้องการสนับสนุนค่าไฟหรือค่ากาแฟสามารถโดเนทได้ตามด้านล่างครับ
