วีรบุรุษไร้อาชีพ ~ถึงจะไม่มีสกิลก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร~ – ตอนที่ 60 ฝึกด้วยวิธีไหนกัน

หลังจากที่ผมได้สิทธิ์ในการสอบเลื่อนชั้นจากอาจารย์เฮนเกลแล้ว หลังจากนั้นผมก็สามารถสอบผ่านได้ปลอดภัย

“ธ-เธอจะเข้ามาอยู่ในกลุ่มวิจัยของฉันไหม?”

ไม่รู้ว่าทำไมอาจารย์เฮนเกลถึงพูดแบบนั้น แต่ว่าเธอก็ถูกหยุดด้วยคำพูดของผม “ผมขอคิดดูก่อน”

แต่ถึงยังงั้นผมก็สามารถสอบผ่านเป็นนักเรียนชั้นปีที่สองที่สถาบันสีน้ำเงินได้สำเร็จ หลังจากสอบผ่านที่สถาบันสีแดง

แน่นอนว่าที่สถาบันอื่นๆ ผมก็จะสอบเลื่อนชั้นให้เร็วที่สุดเหมือนกัน

ดังนั้นผมจึงไปหาอาจารย์ที่สถาบันสีเขียวเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้

“นั้นมันเป็นเรื่องยากมากเลย การสอบเลื่อนชั้นจะจัดขึ้นปีละครั้ง เฉพาะช่วงสิ้นปีเท่านั้น ไม่มีทางที่เธอจะสามารถสอบได้ในช่วงเวลานี้” (อาจารย์)

ดูเหมือนว่าที่สถาบันสีเขียวจะไม่มีระบบเหมือนกับสองสถาบันก่อนหน้านี้

“ในอดีต ดูเหมือนจะเคยมีนักเรียนคนหนึ่งเคยเลื่อนชั้นจากนักปีที่หนึ่งไปเป็นนักเรีบยนชั้นปีที่สองอยู่นะ แต่ดูเหมือนว่านั่นจะเป็นกรณีพิเศษ ที่มีเพียงแค่ครั้งเดียว แน่นอนว่านั้นจะต้องได้รับการอนุมัติจากผู้อำนวยการโดยตรง” (อาจารย์)

“หืม แค่ได้รับอนุมัติจากผู้อำนวยการก็พอสินะ” (อาเรล)

“……ฉันไม่คิดว่านั้นจะเป็นได้นะ เว้นเสียแต่ว่าเธอจะมีอะไรพิเศษ… อีกอย่างคือผู้อำนวยการนั้นมีงานที่ยุ่งมาก ถ้านักเรียนจะเข้าพบ ฉันคิดว่าอย่างเร็วที่สุดน่าจะใช้เวลาสักสองถึงสามเดือนได้” (อาจารย์)

“เข้าใจแล้ว” (อาเรล)

ดูเหมือนว่าจะต้องเข้าพบอย่างเดียวสินะ

ไม่สิ บางทีผมอาจจะเข้าพบผู้อำนวยการตรงๆได้—

“กรุณาหยุดวางแผนเรื่องแบบนั้นด้วยคะ? ถ้าทำแบบนั้นเธออาจจะถูกไล่ออกจากสถาบันได้นะ”(อาจารย์)

ผมรู้สึกเหมือนถูกอ่านความคิดอยู่เลย

“ใช่แล้ว…มันยังไม่ได้หมดหนทางไป มันยังมีทางอยู่…” (อาจารย์)

“ทำไงเหรอ?” (อาเรล)

“แต่ว่ามันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย” (อาจารย์)

ช่วยบอกวิธีนั้นให้ผมที

“เธอรู้ใช่ไหม? ว่าจะมีการจัดการแข่งขันเวทบินในเร็วๆนี้ ซึ่งผู้อำนวยการก็จะมาชมการแข่งขันด้วย และผู้ชนะจะได้รับรางวัลจากผู้อำนวยการโดยตรง” (อาจารย์)

“สรุปก็คือ ถ้าผมชนะการแข่งได้ ผมก็จะได้พูดคุยกับผู้อำนวยการโดยตรงสินะ” (อาเรล)

นอกจากนี้ถ้าหากผมชนะการแข่งขันได้ ผมก็จะได้พิสูจน์ตัวเองไปพร้อมๆกัน

และเรื่องราวหลังจากนั้นก็คงจะง่ายกว่านี้

“แต่ว่าก่อนหน้านี้เธอยังใช้เวทบินไม่ได้ไม่ใช่เหรอ ถึงแม้ว่าเธอจะลงทะเบียนเอาไว้แล้ว แต่ก็อาจจะถูกเพิกถอนได้ถ้าเธอทำเกินกว่าเหตุนะ” (อาจารย์)

“ไม่ต้องห่วง ผมฝึกจนเชี่ยวชาญแล้ว จะให้ผมแสดงให้ดูตอนนี้เลยไหม?” (อาเรล)

ผมบินขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างช้าๆ

และโชว์เปลี่ยนทิศทางอย่างรวดเร็ว ตีลังกา และก็บินพร้อมกับหมุนตัวไปด้วย

“นั่นมัน” (อาจารย์)

เมื่อผมร่อนลองที่พื้นหลังจากแสดงเวทบินให้เห็น อาจารย์ก็ได้สตั้นไป

“น-นั่นมันเรื่องโกหกใช่ไหม เป็นไปไม่ได้…แค่เวลาไม่นาน…? เธอฝึกด้วยวิธีไหนกัน….” (อาจารย์)

“ผมฝึกขณะนอนหลับทุกคืนน่ะ” (อาเรล)                           

“ขณะนอนหลับ? เธอหมายถึงอะไร…” (อาจารย์)

“ก็ตามที่พูดนั่นแหละ” (อาเรล)

หลังจากนั้นผมก็อธิบายการฝึกขณะนอนหลับอย่างย่อออกไป แต่ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงไม่เข้าใจคำอธิบายของผมเลย

“…นักเวททุกคนนั้นจะมีวิธีการฝึกลับของตัวเอง และถ้าเธอไม่อยากจะบอก ฉันก็ไม่บังคับเธอหรอก” (อาจารย์)

ดูเหมือนอาจารย์จะคิดว่าผมพูดโกหกสินะ

แต่ว่านั่นมันเป็นความจริง

เอาเถอะ ตอนนี้ผมมีเป้าหมายในการเข้าร่วมการแข่งแล้ว งั้นมาเริ่มกันเลยดีกว่า

***

และแล้วก็ถึงวันแข่ง

จุดเริ่มต้นคือสนามฝึกซ้อมกลางแจ้งของสถาบันสีเขียว

นักเรียนที่เข้าแข่งขันเริ่มเข้าแถวกันที่ตรงนี้

ดูเหมือนว่าจะมีผู้เข้าแข่งขันทั้งหมดประมาณ 100 คน

มีที่นั่งชมบริเวณรอบๆสนามฝึกซ้อม ซึ่งที่นั่นเต็มไปด้วยนักเรียนและคณาจารย์ที่ไม่ได้เข้าร่วมการแข่งขัน

นอกจากนี้ยังมีผู้ชมจากนอกสถาบันด้วย

“อาจารย์! พยายามนะครับ!” (ไคท์)

“คอลเล็ต เธอไม่เข้าแข่งด้วยเหรอ?” (คูฟา)

“ส-สำหรับฉันน่ะ ไม่ไหวหรอก…” (คอลเล็ต)

ในหมู่คนเหล่านั้น มีร่างของคนสามคนที่คุ้นเคยอยู่

“นั่นคืออาจารย์ใหญ่ของสถาบันสีเขียวงั้นเหรอ?” (อาเรล)

ตรงกลางที่นั่งของผู้ชม มีที่นั่งพิเศษที่หรูหรากว่าที่อื่นอย่างเห็นได้ชัด และมีชายที่ดูมีอายุแต่สง่างามนั่งอยู่

ผมเคยเห็นใบหน้าของเขาจากภาพบุคคลมาแล้ว ดังนั้นผมจึงค่อนข้างมั่นใจ

ดูเหมือนเขาตั้งใจจะมาดูการแข่งขันนี้นะ

“เฮ้ยๆ นายจะเข้าร่วมจริงๆอย่างนั้นเหรอ?” (???)

ผมถูกใครบางคนเรียก เขาเป็นเด็กตัวเล็กที่ผมเคนเห็นที่ไหนสักแห่ง

“นั่นใครน่ะ?” (อาเรล)

“อ-อย่าทำมาเป็นลืมกันสิ!? ฉันกับนายเรียนภาคปฏิบัติเดียวกันนะ!” (???)

“อย่างนี้นี่เอง? แต่ว่าโทษทีนะ ผมจำไม่ได้น่ะ” (อาเรล) 

ผมพยายามนึก

ผมได้ดึงความทรงจำเก่าๆที่ไม่จำเป็นกลับมา

“ผมจำได้แล้ว นายคือคนที่แสดงเวทบินอย่างภาคภูมิใจ และสร้างเสียงหัวเราะให้กับเหล่านักเรียน” (อาเรล)

“นี่นายจำไม่ได้จริงๆใช่ไหมเนี่ย?” (???)

“ก็นั่นมันเป็นเรื่องจริงไม่ใช่เหรอ?” (อาเรล)

และผมก็จำได้ว่าผมจะชนะการแข่งนี้

“ฉันสไกด์ ชายผู้ที่จะเป็นคนใช้เวทบินที่เก่งที่สุดในโลกในอนาคต แน่นอนว่าฉันจะไม่แพ้ในการแข่งขันนี้!” (สไกด์)

“โทษทีนะ แต่ผู้ที่จะชนะการแข่งขันนี้คือผม” (อาเรล)

“ฮ่าๆๆ~ นายไม่มั่นใจในตัวเองเกินไปเหรอ? แต่ดูเหมือนว่านายจะฝึกมาบ้างแล้วนะ” (สไกด์)

“ใช่แล้ว ฉันฝึกขณะนอนหลับทุกคืนเลย” (อาเรล)

“????” (สไกด์)

เด็กที่ชื่อสไกด์—-นั้นแสดงสีหน้าออกมาว่า “ฉันไม่เข้าใจที่นายพูด” อยู่ครู่หนึ่ง

“อ-เอาเถอะ การพัฒนาตัวเองภายในช่วงเวลาสั้นๆอย่างนี้ มันก็ไม่มีประโยชน์อะไร อย่างดีที่สุดก็อย่าแสดงเรื่องน่าอายตอนแข่งล่ะ” (สไกด์)

เขาพูดอย่างนั้นและก็จากไป

“……มันสะดวกนะรู้ไหม การฝึกขณะนอนหลับน่ะ” (อาเรล)