เรื่องเพิ่งเกิดขึ้นไม่กี่วัน ทำไมน้ำทิพก็รู้เรื่องแล้วเหรอ ฉันจึงถามน้ำทิพย์ว่า “แกไปรู้มาจากไหนนิ”
น้ำทิพย์ไม่พอใจอย่างมาก ใส่มากับฉันว่า “กูจะไปรู้มาจากไหน แกยังมีหน้ามาถามอีก แกไม่ได้ถือกูเป็นเพื่อนใช่ไหม เรื่องใหญ่ขนาดนี้ แกไม่คิดจะมาปรึกษากับฉันเลยสักนิดหน่อย แกก็ไปทำแท้งเฉยเลย”
ผู้หญิงคนนี้พอหงุดหงิดขึ้นมานี่ ฉันรับมือไม่ไหวจริง ๆ ฉันเอามือจับที่หน้าผาก รู้สึกปวดหัวนิดหน่อย และบอกเธอว่า “ฉันก็กลัวถ้าขืนเรื่องราวมันยิ่งปล่อยไว้นาน ๆ เดี๋ยวยิ่งทำให้เรื่องที่ไม่ดีเกิดขึ้นอีกไงคะ ฉันเลยรีบตัดสินใจแล้วรีบทำๆ ไปเลย ทีแรกฉันก็ว่าจะบอกเธอก่อนนั่นแหละ แต่ฉันก็คิดว่าแกน่าจะยุ่ง ๆ อยู่ ฉันก็ตั้งใจว่าจะบอกแกวันสองวันนี้อ่ะแหละ”
“ไม่ต้องมาอธิบายเลย จะรีบ ๆ ตัดสินใจอะไรของแก แกไปทำแท้งลูกฉันไม่ว่านะ แต่แกไปทำแท้งมันต้องมีคนไปเป็นเพื่อนคอยดูแลแก แกไม่บอกกูเลยสักคำ ถ้าเป็นอะไรขึ้นมา จะให้กูทำไงเนี่ย”เธอท่าจะโกรธมาก ถึงบอกความในใจออกมาขนาดนี้
พอรู้ว่าเธอเป็นห่วงฉัน ฉันนี่ก็รู้สึกอบอุ่นใจมาก ฉันฟังเธอบ่นอยู่เงียบ ๆ มาตั้งนาน ถึงจะพูดขึ้นมาว่า “แก ฉันตัดสินใจจะหย่ากับอาธิปแล้วนะ ต่อไปฉันก็น่าจะไปจากเมืองนี้ แกจะไปด้วยเปล่า”
เรื่องทำแท้งลูกไม่ได้บอกเธอล่วงหน้า ตอนนี้ก็มาถึงขนาดนี้แล้ว จะไปอธิบายอะไรอีก็เปล่าประโยชน์ไปแล้ว แต่เรื่องที่จะย้ายไปเมืองอื่น ยังไงก็ต้องบอกเธอหน่อย น้ำทิพย์ย้ายมาอยู่เจียงเฉิงก็มาเพื่อฉัน ถ้าฉันไปเลยโดยที่ไม่ได้บอกเธอ เธอต้องโกรธฉันและจะไม่คุยกับฉันอีกแน่ ๆ
พอพูดจบ ฝั่งโน้นก็เงียบไปสักพัก แล้วเธอถึงจะถามฉันอีกว่า “จะย้ายเมื่อไร แล้วจะไปไหนล่ะ”
“ก็เดือนสองเดือนนี้อ่ะแหละ ฉันรู้สึกว่าเมืองจิ้งเฉิงน่าอยู่ ว่าจะย้ายไปอยู่จิ้งเฉิงน่ะ”
ฉันเพิ่งพูดจบ เธอก็ตอบมาเลยว่า “เค รู้ละ”
แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรต่อเลย ฉันคิดว่าเธอจะคุยอะไรกับฉันมากกว่านี้ เห็นเธอเงียบ ฉันก็ว่าจะวางสายไปก่อน
แล้วตอนนี้ที่ฉันกำลังจะว่างสาย น้ำทิพย์ก็บอกฉันว่า “มาที่ผับฉันรับผัวแกกลับไปด้วย เมามากเลย”
ฉันอึ้งเลย ว่า “อาธิปอ่ะนะ”
เธอตอบมาแบบไม่สบอารมณ์ว่า “นอกจากเขาแล้ว แกยังมีผัวคนไหนอีกล่ะ”
ฉัน…..
ทำไมอาธิปไปกินเหล้าจนเมาแบบนั้น วางสายปุ๊บ ฉันก็รีบแต่งตัว หยิบเสื้อคลุมขึ้นมาใส่แล้วก็รับขับรถออกไปที่ผับของน้ำทิพย์
ผับไทม์บาร์ห่างจากบ้านเราไม่ไกล ฉันขับรถไปใช้สิบกว่านาทีก็ถึงแล้ว
น้ำทิพย์นั่งดื่มเหล้าอยู่หน้าเค้าเตอร์ เห็นฉันเดินเข้ามา แล้วเธอก็บอกฉันว่า “อยู่ห้องขึ้นบน เมาเละเทะไปหมดแล้ว”
ฉันใส่กุญแจรถเข้ากระเป๋า แล้วมองหน้าน้ำทิพย์บอกว่า “เขามาดื่มเหล้าที่นี่ได้ยังไงเนี่ย”
“ฉันจะไปรู้ได้ไง มาตั้งแต่สองวันก่อนแล้ว มาทุกวัน แต่สองวันก่อนมีผู้ช่วยเขามาด้วย เขาไม่ทันได้เมา ผู้ช่วยตัวสูง ๆ หล่อ ๆ ของเขาก็ดึงตัวเขากลับไปแล้ว แต่วันนี้สงสัยผู้ช่วยเขาติดธุระไม่ได้มา เขาเลยได้มีโอกาสกินให้เมาเละเทะเลย น้ำทิพย์วางแก้เหล้าลง และแม้มปากพูดว่า “แกไม่ปรึกษากับเขาสักคำ ก็ไปทำแท้งลูกเขาเลย แกคิดว่าเขาจะไม่เสียใจได้ไง”
ฉันตะลึงใจ อาธิปเขาเสียใจกับเรื่องแท้งลูกด้วยเหรอ
ขึ้นมาชั้นสอง หาเจอห้องของอาธิปแล้ว ฉันก็ยืนเคาะประตูหลายครั้ง แต่ไม่มีเสียงอะไรตอบกลับเลย ฉันเลยผลักประตูเข้าไปข้างใน
พอเปิดประตูเข้าไป ก็ได้กลิ่นบุหรี่เหม็นไปเต็มห้อง และกลิ่นเหล้าฉุนจัด ๆ ฉันเปิดประตูทิ้งไว้ให้กลิ่นบุหรี่จางไปหน่อย แล้วถึงเดินเข้าไปข้างใน
ในห้องนั้นแสงไฟแบบมืด ๆ ผู้ชายที่นั่งอยู่บนโซฟาหลับตาไว้ แม้มปากเบา ๆ ดูสภาพเขาแล้วเหมือนไม่ได้เมา แค่หลับตาพักผ่อน
“อาธิป”ฉันเรียกชื่อเขา เหลือบตาไปดูที่โต๊ะเห็นมีขวดเหล้าวิสกี้ที่กินหมดแล้วหลายขวด ไอ้ผู้ชายคนนี้ กินไปซะขนาดนี้ไม่กลัวกระเพาะจะรับไม่ไหวหรือไง
พอได้ยินเสียง เขากระตุกขนตาที่ดำและยาว และลืมตามาหลิ่วตามองฉันแบบเย็นชา
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฉันส่งเสียงรบกวนเขาหรือเปล่า บรรยากาศในห้องเพิ่มความอึดอัดใจขึ้นจากเดิมมีแต่ความนิ่งสงบ สายตาที่เขามองฉันยังเกลียดชังขึ้น
ฝีปากบาง ๆ ของเขาเปิดพูดขึ้นแค่คำเดียวว่า “ออกไป!” เสียงต่ำและไม่เป็นมิตรเลย
