“อาธิปคะ ยังไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวจะทำให้ติดเชื้อแบคทีเรีย” นัชชาก็เพิ่งแท้งลูกมาเหมือนกัน อาธิปก็ทำอะไรกับเธอไม่ได้ ส่วนฉันก็เหมือนกัน เขาเป็นแบบนี้ ฉันก็เข้าใจแหละ
เห็นเขายังไม่ยอมหยุด ฉันเลยเริ่มกลัง จึงขอร้องเขาว่า “อาธิป หมอบอกว่าให้งดหนึ่งเดือน ฉันขอร้อง”
ฉันเกือบจะร้องไห้แล้ว
เขาอาจจะรู้สึกได้แล้วว่าฉันขอจริง ๆ เขาเลยค่อย ๆ หยุดการกระทำทุกอย่าง และกอดฉันแน่น ๆ โดยไม่พูดไม่จา และก็เลียต้นคอฉันเบา ๆ
สักพักใหญ่ เขาถึงจะควบคุมหายใจได้ แล้วถึงปล่อยฉัน เขาถามฉันว่า “หิวแล้วเหรอ”
ฉันรู้สึกอายจริง ๆ เมื่อกี้ท้องร้องขึ้นมาโดยไม่ใช่จังหวะ ฉันพยักหน้า และยิ้มแบบอาย ๆ ว่า “ไม่ได้กินอะไรเลยทั้งวัน”
อาธิปตะลึงใจ และมองไปที่แตงกวานั้น สายตายสื่ออารมณ์ซับซ้อน และบอกว่า “เมื่อกี้เธอล้างแตงกวามากินจริง ๆ เหรอ”
ฉันพยักหน้า และบอกว่า “กลิ่นเหม็นน้ำมันในห้องครัวหนักมาก ฉันขี้เกียจทำกับข้าวอ่ะ ก็เลยว่าจะล้างแตงกวามากิน”
เขาหลิ่วตาลง และยกมุมปากขึ้น ดูเหมือนจะเป็นยิ้ม ก็ดูเหมือนรู้สึกหมดหนทางจริง ๆ
สักพัก เขาก็เดินเข้าไปในห้องครัว ตอนออกมา ก็ออกมาพร้อมบะหมี่ชามหนึ่ง และใส่ไข่ด้วยสองฟอง
เห็นฉันตะลึงใจ เขายักคิ้วและบอกว่า “รีบมากิน” ถึงจะเป็นคำสั่ง แต่ก็รู้สึกดี
ฉันเลยคิดถึงคำพูดที่คุณกวินแนะนำฉันมาวันนี้ ถ้าฉันพูดความจริงกับอาธิป เขาจะแก้ไขปัญหาให้เรียบร้อยเองใช่ไหม
ฉันลุกขึ้นมาเดินไปที่โต๊ะทานข้าว เห็นอาธิปทำมาแค่ชามเดียว ฉันเลยถามเขาว่า “คุณกินข้าวมาแล้วเหรอ”
เขาพยักหน้า และบอกให้ฉันรีบกิน แล้วเขาก็ก้มหัวอ่านข้อความในมือถือเขาไป
บะหมี่ที่เขาทำมา รสชาติดีจริง ๆ แต่ไม่รู้ทำไม กินไปไม่กี่คำ ฉันก็รู้สึกเคลื่อนไส้ ฉันพยายามกั้นที่อยากจะอาเจียนไว้หลายรอบ
สุดท้ายก็กั้นไม่ไหว เลยต้องเปล่งเสียงอาเจียนออกมา แล้วก็รับวิ่งไปที่ห้องน้ำ อ้วกบะหมี่ที่กินเข้าไปเมื่อกี้ออกมาหมดเลย แสบกระเพาะมาก
“ไม่อร่อยเหรอ” ข้างหลังมีเสียงเย็นชาพูดขึ้นมา ฉันตะลึงใจ หันหน้าไปเห็นอาธิปยืนพิงอยู่ที่ประตู
ฉันรีบส่ายหัว และบอกว่า “เปล่าค่ะ อาจะเป็นเพราะว่าฉันไม่ได้กินอะไรเลยทั้งวัน พอกินอะไรเข้าไปตอนนี้ เลยทำให้กระเพาะรับไม่ได้ ก็เลยเคลื่อนไส้นิดหน่อย”
เขาพยุงฉันลุกขึ้นมาแล้วก็พาฉันขึ้นไปชั้นสอง ฉันตะลึงใจเลย
“เป็นอะไรหรือเปล่า”
เขาถอดชุดสูทเขาออก แล้วก็เปลี่ยนชุดไลฟ์สไตล์ และมองฉันว่า “เปลี่ยนชุดเลย อยากกินอะไร เดี๋ยวเราไปกินข้างนอกกัน”
ฉันตกใจ และรีบบอกเขาว่า “ฉันไม่หิวเท่าไร ออกไปข้างนอกก็กินไม่ลง ไม่ต้องออกไปหรอกค่ะ”
แต่ ฉันพูดอะไรไปก็เปล่าประโยชน์ เขามองหน้าฉัน แล้วบอกฉันว่า “ฉันรอข้างนอกนะ” ไม่ให้โอกาสฉันปฎิเสธอีกเลย
เอาจริง ๆ ฉันไม่หิวเลยจริง ๆ แต่……
ลองคิดดูแล้ว สุดท้ายฉันก็ยอมเปลี่ยนชุด และออกไปกับเขา
ตอนเวลาทุ่มสองทุ่มของเมืองเจียงเฉิง กำลังครึกครักอยู่ คนเยอะแออัด อาธิปขับรถ และชายตามองฉันพร้อมถามว่า “อยากกินอะไรล่ะ”
ฉันคิดแล้วบอกว่า “กินอะไรจืด ๆ หน่อยค่ะ”
อาจจะเป็นเพาะตั้งครรภ์อยู่ เลยไม่ค่อยชอบกลิ่นคาว
เขาพยักหน้าเล็กน้อย มองดูใบหน้ารูปหล่อ สีหน้าอ่อนโยนของผู้ชายคนนี้ ทำให้ฉันรู้สึกว่าวันนี้เป็นวันแรกที่เราสองคนอยู่กันอย่างกลมเกลียวหลังจากเราแต่งงานกัน
บางวินาที ฉันยังแอบคิดว่า ถ้าเราสองคนเป็นแบบนี้ไปตลอดจะดีมาก พ่อแม่ลูกอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ช่างมีความสุขเหลือเกิน
รถจอดไว้ที่ร้านโจ๊กหนานจี้ ฉันลงจากรถ และก็เดินเข้าไปหาที่นั่งในร้าน ช่วงเวลานี้คนค่อนข้างจะน้อย
ฉันเพิ่งนั่งลง พนักงานเสิร์ฟก็ยื่นเมนูให้ฉัน อาธิปเขากินข้าวมาแล้ว และฉันก็ไม่ค่อยอยากกินข้าว ก็เลยสั่งไปของทานเล่นสองสามอย่างและโจ๊กฟักทองหนึ่งที่
แต่ที่ทำให้ฉันแปลกใจคือ อาธิปจอดรถเสร็จแล้ว ก็เดินเข้ามาพร้อมกับนัชชาและเฉียวจิ่นเหยน
นี่คือมาเจอโดยบังเอิญหรือตั้งใจนัดกันมา
