กู้ฉางชิงจะผลักเขาออก แต่ก็ถูกเขากดไว้อย่างแรง มือข้างหนึ่งจับเธอไว้ อีกข้างดึงเสื้อเธอ
“เฟิงจิงเหยา คุณจะทำอะไร?” กู้ฉางชิงเอียงตัวออก
กลิ่นเหล้าที่ฉุนมาก จนรู้เลยว่าเขาเมามาก
เธอตกใจมาก จึงสูดหายใจเข้าไปลึกๆ แล้วตัวอุ่นๆของเขาก็แนบชิดตัวเธอ อย่างกับจะมาครอบครองร่างกายของเธอ
กู้ฉางชิงพยายามโค้งโก่งตัว แต่กลับถูกเขาทับไว้ขยับไม่ได้
เขาทำแล้วทำอีก อย่างกับว่าจะอยากเห็นที่เธอขอร้องเขา
ในที่สุดกู้ฉางชิงเธอก็อยู่นิ่งๆ ยอมจำนนท์อย่างจนใจ
เวลาผ่านไป ไม่รู้ว่านานแค่ไหนแล้ว กู้ฉางชิงแทบจะสลบแล้ว
“จำคืนนี้ไว้ จากนี้ไป ห้ามไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่นอีกเด็ดขาด!”
เขาพูดข้างๆหูเธอด้วยเสียงที่ดูโหดเหี้ยม
และเขาก็หยุดทุกการกระทำลง
เขาไม่ได้มาพยุงตัวเธอไว้ เธอจึงนอนล้มลงไป
ชายที่ทับอยู่บนร่างของเธอ ราวกับเขาพึ่งจะตื่นตัวขึ้นมา เขาเดินออกไปจากห้องในทันที
ทิ้งให้กู้ฉางชิงอยู่คนเดียว
ทั้งตัวเธอถูกทับเป็นเวลานาน เธอเจ็บและเมื่อยไปทั้งตัว
เธอเคยถูกรังแกแบบนี้ที่ไหนกัน เธอทำได้แค่นอนร้องไห้อยู่บนเตียง
ส่วนอีกฝั่ง เฟิงจิงเหยาเข้าไปนอนที่ห้องรับแขก ซึ่งเขาก็เริ่มตื่นตัวบ้างแล้ว
เขาคิดถึงสิ่งที่เขาทำอยู่ในใจลึกๆ รู้สึกว่าไม่น่าทำเลย
“แบบนี้มันจะไม่เกินไปใช่มั้ย?”
“เธอจะโทษตัวเองมั้ย?”
เขาพลิกตัว ไม่………นั่นไม่ใช่ความผิดของเขา
จริงๆแล้วเธอกับฉินเป่ยหานต่างหาก ที่ไม่ชัดเจน เขาแค่อยากสั่งสอนเธอ
ใช่ แบบนี้แหละ
แต่ในใจเขาก็ยังคิดมาก จนนอนไม่หลับทั้งคืน
วันที่สองเขาตื่นเร็วกว่าปกติ ซึ่งเขาไม่ได้กินข้าวเช้าที่บ้าน และรีบออกจากบ้านแต่เช้า
คนใช้ที่บ้านเห็นเขาอารมณ์ไม่ดี เลยไม่ได้เข้าไปขวาง
……
จากที่เมื่อวานเกิดเรื่องกันแบบนี้ เมื่อกู้ฉางชิงตื่นน่ะ พระอาทิตย์ก็ขึ้นตรงกลางฟ้าแล้ว
เธออาบน้ำล้างหน้า ใส่ชุดสบายๆแล้วลงไปข้างล่าง
แม้คนใช้จะรีบเตรียมอาหารเช้าให้กับเธอ แต่เธอกลับนั่งเหม่อลอยอยู่ที่โต๊ะอาหาร
ดูเหมือนคนอารมณ์ไม่ค่อยดี
ทุกคนรู้สึกแปลกใจ “วันนี้คุณชายกับคุณหญิงเป็นอะไรกัน? ทำไมแปลกๆ?”
อาหารที่จืดชืดเรียงรายขึ้นบนโต๊ะ มีสาวใช้คนหนึ่งเอาจานกระเบื้องสีเขียวอมฟ้ามาเสิร์ฟ
“นี่คืออะไร?”กู้ฉางชิงมองแล้วสงสัย เมื่อก่อนไม่มีแบบนี้นิ
สาวใช้คนนั้นอมยิ้ม “คุณหญิงคะ อันนี้คือซุปที่คุณชายสั่งไว้ให้คุณหญิงตั้งแต่เช้าก่อนคุณชายออกไป เขาสั่งไว้ค่ะ ซุปนี้ทำให้หญิงมีสมรรถภาพดีค่ะ”
ดูจากถ้วยยังมีไอออกมาอยู่เหมือนจะพึ่งทำเสร็จ
เห็นสาวใช้กำลังจ้องมองเธอ เธอเลยชิมซุปและพยักหน้าให้
“เดี๋ยวฉันจะดื่มให้หมดเลย”
สาวใช้คนนั้นจึงเดินออกไปอย่างดีใจ กู้ฉางชิงถึงค่อยรู้สึกปล่อยวางขึ้นมาหน่อย
เฟิงจิงเหยารู้สึกผิดหรอ? อยากจะชดใช้รึไง?
แต่ในตอนนี้เธอไม่อยากกินอะไรเลยจริงๆ
แต่ยังไงก็เป็นความตั้งใจเขา
เธอทำปากขมุบขมิบหยิบช้อนขึ้นมาและกลั้นใจเพื่อดื่มซุป
…..
บ้านตระกูลเฟิง มีสาวใช้หญิงแอบเข้ามา หันหน้ามองไปรอบๆด้วยความตื่นตระหนก
“หยุด” มีอีกคนหนึ่งปรากฎตัว “ทำไมเธอพึ่งมาวันนี้ คุณหนูรอเธอนานแล้ว”
“เมื่อกี้มีเรื่องนิดหน่อยค่ะ”สาวใช้พูด
อีกคนหนึ่งก็ถามขึ้น “เรื่องอะไร?วันนี้เธอถึงมาเองได้”
สาวใช้เงียบและไม่พูด
คนที่เดินนำมาถอนหายใจ “ให้พูดก็ไม่พูด กลัวดอกพิกุลจะร่วงรึยังไง”
ทั้งสองคนคุยกัน และเดินไปในห้องนอนของลู่ซือยวี่
เธออยู่คนเดียวเบื่อๆจึงกำลังนั่งทาเล็บเลย
น้ำยาสีชมพูดเงาๆ ทาลงบนเล็บมือที่มือขาว พอได้ยินเสียงจากประตู เธอจึงพูด “มาแล้วหรอ?”
“คุณหนูลู่!” สาวให้คนนี้ชื่อเสี่ยวหลิง เธอเดินเข้าไปอย่างนอบน้อม เธอมองไปที่ลู่ซือยวี่และรู้สึกตื่นเต้นปนกลัวนิดๆ
คนที่อยู่ข้างๆรีบถอยออกไปโดยอัตโนมัติ และปิดประตูห้อง
ในห้องเหลือแค่พวกเธอสองคน ลู่ซือยวี่พูด “ฉันบอกแกแล้วไม่ใช่หรอ อย่ามาหาฉันบ่อย? ช่างเหอะ มีอะไรก็พูดมา ที่บ้านใหม่มีข่าวอะไรอีก?”
สาวใช้คนนี้กับเธอร่วมมือกันมาซักระยะแล้ว เรื่องที่คืนนั้นเฟิงจิงเหยาเข้าไปในห้องกู้ฉางชิงได้ยังไง แล้วหลังจากนั้นก็ไปนอนที่ห้องรับแขกได้ยังไง เธอเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง
ลู่ซือยวี่ตาสว่าง “แกพูดว่า เมื่อคืนพี่ชายจิงเหยากับอีนั่นแยกห้องกันนอนหรอ ?”
เธอวางยาทาเล็บที่อยู่ในมือ แล้วก็ยืนขึ้นมาอย่างดีอกดีใจ “นังกู้ฉางชิงมันก็ได้แค่นั้นแหละ นึกว่าเธอจะมีดีซักแค่ไหนเชียว ที่จะมามัดใจพี่จิงเหยา”
สาวใช้ก้มหัวลงต่ำ เพราะคำพูดแบบนี้ไม่ใช่คนแบบเธอที่จะฟังได้
ลู่ซือยวี่ดีใจจนแทบจะประสาท เธอบีบคางของสาวใช้คนนั้นขึ้นมา ถามให้แน่ใจอีกรอบ “แกแน่ใจนะ ว่าแกมองเห็นชัดเจน?”
“ค่ะ จริงแท้แน่นอนค่ะ”สาวใช้พูดอย่างนอบน้อม
“ดี แกทำได้ดี ถึงเวลาฉันได้เป็นคุณหญิงของที่นี่ขึ้นมาละก็ แกได้ดีแน่นอน”
ลู่ซือยวี่ได้ยินข่าวนี้มาก็ดีใจเป็นอย่างมาก
เธอพูดไปพร้อมกับโยนเงินสามพันหยวนในมือให้สาวใช้ “ให้แก! รางวัล ติดตามต่อไป! อย่าให้ใครจับได้”
“ขอบคุณค่ะ วางใจได้เลยค่ะ!”
สาวใช้ก้มหัวขอบคุณ ลู่ซือยวี่ก็โบกๆมือ เธอเลยรีบออกไป
ลู่ซือยวี่ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเธอจะออกไปยังไง เธอเอามือเปิดหน้าต่าง รู้สึกว่าวันนี้อากาศจะดีกว่าทุกวัน
ในที่สุดโอกาสของเธอก็มาแล้วจริงๆใช่มั้ย?
กู้ฉางชิง แล้วเจอกัน!!
……..
สองวันมานี้กู้ฉางชิงนอนไม่เต็มอิ่ม เธอจึงจะนอนตอนกลางวันซักหน่อย ใครจะรู้พอนอนๆไปแล้ว เมื่อตื่นมาอีกทีก็ตกดึกแล้ว
ตอนกลางวันนอนไปซะเยอะ ตอนนี้เลยนอนไม่ค่อยหลับ
ตอนนี้เวลาสี่ทุ่มแล้ว
ท้องเธอเริ่มร้อง ตอนแรกก็ว่าจะทนไว้อยู่
แต่พอร้องเป็นเสียงดังขึ้นอีก เธอเลยไม่คิดจะทนแล้ว
เธอลูบๆท้องพร้อมเดินไปที่ห้องครัว “ช่างเหอะ ไปในครัวเลยละกัน”
เธอเดินวนในห้องครัวรอบหนึ่ง เฟิงจิงเหยาน่ะกินอาหารสุขภาพตลอด เลยไม่มีอาหารว่างอะไรให้กินเลย
แต่มีบะหมี่อยู่นิดหน่อย กู้ฉางชิงเลยต้มแล้วยกไปวางไว้บนโต๊ะ
“นี่อะไร?” เธอวางชามบะหมี่ลง กำลังจะกิน ก็เหลือบไปเห็นเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะ
