บรรยากาศภายในห้องจู่ๆก็มารวมตัวกัน ทุกคนต่างก็นิ่งเงียบไม่กล้าเปิดปาก กลัวว่าจะเป็นการหาเรื่องใส่ตัว
กู้ฉางชิงที่นิ่งเงียบมาตลอดจู่ๆก็มีเสียงยิ้มเยาะออกมา พูดกับลู่ซือยวี่ว่า“ต้องขอบคุณคุณลู่จริงๆที่ชอบ”
นี่เป็นบ้าอะไรขึ้นมา?
สายตาของทุกคนล้วนจับจ้องไปที่กู้ฉางชิง
หรือว่านี่จะโดนลู่ซือยวี่พูดกระทบกระเทือนจิตใจ?
ลู่ซือยวี่แบะปาก“ฉันพูดตอนไหนว่าชอบเธอ? ฉันก็แค่ชอบภาพออกแบบภาพนั้นก็เท่านั้น”
กู้ฉางชิงก็ไม่ได้โกรธเคือง จัดการภาพออกแบบที่เฟิงจิงเหยาโยนไว้ข้างๆไปด้วยพูดไปด้วย“เพราะว่าฉันเป็นคนออกแบบภาพออกแบบภาพนั้นบนเว็บมิลานเอง ตอนอยู่ที่มหาลัย นี่เป็นงานอดิเรกของฉันอยู่แล้ว ก็เลยมักจะออกแบบสิ่งของเล็กๆน้อยๆ”
“งานอดิเรก?”ลู่ซือยวี่หัวเราะ“งานอดิเรกจำเป็นต้องทำออกมาให้ดีขนาดนี้เลยเหรอ? กู้ฉางซินเธอจะโกหกใครอีก?”
เขารู้จักกู้ฉางซินดี สามารถพูดได้ว่า บนโลกใบนี้ไม่มีใครรู้จักผู้หญิงคนนี้ดีเท่าเขา
เขาเป็นคนออกแบบภาพออกแบบนั่น นี่เป็นเรื่องตลกที่สุดแล้ว
กู้ฉางชิงกลับไม่เข้าใจเขา จัดเรียงภาพออกแบบทีละใบ“ก่อนหน้านี้ฉันมีเวลาว่าง ไม่ได้ทำอะไร ก็เลยร่างภาพออกแบบขึ้นมาส่งไปที่เว็บ คิดไม่ถึงว่าภาพออกแบบภาพนี้จะได้รับรางวัลหลายต่อหลายครั้ง”
“ไร้ยางอาย！”ลู่ซือยวี่แอบกัดฟัน
ดูจากใบหน้าของลู่ซือยวี่ทนไม่ไหวขึ้นไปทุกที กู้ฉางชิงก็เสริมอีก“ช่วงนี้ทั้งในและนอกประเทศมีบริษัทไม่น้อยมาติดต่อร่วมงานกับฉันจริงๆนั่นแหละ แต่ฉันยังไม่ได้ตอบรับ สิทธิ์ในการตีพิมพ์ตอนนี้อยู่ที่ฉัน”
พูดจบ ภาพออกแบบกองนั้นในมือเขาก็จัดการเสร็จเรียบร้อยพอดี มือทั้งสองของเขาตบเบาๆด้านบน เห็นได้ชัดว่าเขามั่นใจมาก
ที่กู้ฉางชิงพูดล้วนแต่เป็นความจริง แต่ก่อนหน้านี้อาการของคุณแม่ทรุดหนักลง เขาจะไปมีอารมณ์ออกแบบที่ไหนกัน
เรื่องต้นฉบับออกแบบ เสียเวลาอยู่พักหนึ่ง ถ้าไม่ได้ลู่ซือยวี่พูดขึ้นมา เขาก็เกือบจะลืมไปแล้ว
ถึงยังไงด้านในยังมีบริษัทเสื้อผ้าแบรนด์จากต่างประเทศอีก ที่ส่งมาเชื้อเชิญเขา
แต่เพราะว่าเขาไม่มีเวลาตลอดเลย และก็ยังไม่ได้มอบอำนาจ ไม่เช่นนั้นก็คงไม่มีการถกเถียงกันบนเว็บหรอก
จนถึงตอนนี้ในข้อความส่วนตัวของเขา ยังมีหลายสิบข้อความที่ขอให้เขาร่วมงานด้วย
แต่ก็เพราะแบบนี้ ภาพออกแบบที่ยอดเยี่ยมภาพนี้ ถึงแม้ว่าบริษัทพวกนั้นอยากจะได้ กลับไม่มีทางได้
จู่ๆเรื่องก็พลิกล็อค คนรับใช้พวกนั้นตลึงตาค้างเพราะคาดไม่ถึง
คุณนายรองเปลี่ยนแปลงเร็วเกินไปแล้ว
ส่งภาพออกแบบไปอย่างไม่ได้ตั้งใจยังได้รางวัลใหญ่
“ไม่ นี่ไม่มีทางเป็นไปได้”
กู้ฉางชิงพูดจบ ลู่ซือยวี่ตื่นตระหนก เขาส่ายหัวอย่างสุดกำลังเพื่อที่จะปฏิเสธทุกอย่าง
กู้ฉางซินเป็นคนแบบไหน เขารู้ดีที่สุด
นี่มันเป็นไปได้ยังไง
กู้ฉางซินที่เขาเกลียดที่สุด ใช้สิ่งที่ตัวเองถนัดที่สุดโจมตีเขาจนพ่ายแพ้
นี่เหมือนกับว่าเหยียบหน้าเขาแล้วปีนขึ้นไป
ยังไงซะเมื่อสักครู่เขาเพิ่งเป็นคนเปิดโปงเรื่องกู้ฉางซินก๊อปปี้ผลงาน แล้วยังเล่นใหญ่ชมLongอะไรนั่นอีกด้วย
ตอนนี้กู้ฉางซินกลับพูดถึงเขา จะให้เขายอมรับไหวได้ยังไง
“กู้ฉางซิน เธอโกหกทั้งทีไม่พาต้นฉบับมาด้วยเหรอ?”
คุณนายเฟิงถามอย่างเหยียดหยาม และมองลู่ซือยวี่อย่างกังวล เด็กคนนี้ไม่ว่าอะไรก็ดีไปหมด ผิดก็แต่จริงจังเกินไป
คุณนายเฟิงคุยโวรู้จักกู้ฉางซินดี เรื่องแบบนี้ เหมือนว่าเขาคงทำออกมาได้สบาย
คนอย่างกู้ฉางซิน มีความจำเป็นต้องพูดจาไร้สาระกับเขาที่ไหนกันล่ะ
“พวกคุณไม่เชื่อ?”กู้ฉางชิงกลับไม่โมโห ยิ้มเบาๆแล้วถามกลับ
ได้ฟังคำถามแบบนี้ คุณนายเฟิงเฮอะไม่พอใจอีกรอบ ลู่ซือยวี่ก็มองไปทางเขา
“’งั้นเธอจะพิสูจน์ตัวเองยังไง?”
เฟิงจิงเหยาเลิกคิ้วถาม คนที่อยู่ด้านข้างจ้องตาไม่กะพริบ เหมือนกับว่ารอดูหลักฐานของกู้ฉางชิง
ลู่ซือยวี่อย่างกับฟ้าส่งคนมาช่วยชีวิต“ใช่ กู้ฉางซิน เธอจะพิสูจน์ยังไงว่าเธอคือLong?”
เขาพูดไปด้วยปลอบใจตัวเองไปด้วย คนที่มีพรสวรรค์อย่างLong ไม่มีทางเป็นกู้ฉางซินได้แน่นอน
ไม่อย่างนั้นคนที่มีนิสัยรักสนุกอย่างกู้ฉางซิน ก็คงก่อความวุ่นวายจนทุกคนรู้นานแล้ว
เรื่องนี้มีหลายอย่างที่แปลกไป ที่จริงแล้วถ้าต้องการพิสูจน์นั้นง่ายนิดเดียว
กู้ฉางชิงยักไหล่ ตอบอย่างเป็นธรรมชาติ “นี่ยังไม่ง่ายอีกเหรอ ฉันสามารถเข้าสู่ระบบด้วยบัญชีอีเมลบนเว็บนั้นได้”
ตอนที่เขาพูด ก็มีคนนำโน้ตบุ๊คของเขาส่งมาให้
ยังมีอะไรที่น่าจะเป็นตำนานมากไปกว่าคุณนายรองอีกไหม
พวกคนรับใช้ที่มายืนมุงดู แต่ละคนอย่างกับไปกินเลือดไก่มา
กู้ฉางชิงเอาโน้ตบุ๊ควางไว้บนโต๊ะ เปิดเครื่องต่อหน้าทุกคน แล้วเข้าสู่ระบบด้วยอีเมลของเว็บมิลาน
ลูกศรเมาส์ลากไปยังข้อมูลของผู้อยู่เบื้องหลัง ชัดเจนแล้วว่าระบบแสดงภาพออกแบบ ถูกส่งออกมาจากบัญชีผู้ใช้ของกู้ฉางชิง
งั้น งั้นภาพออกแบบนั่นเป็นของกู้ฉางซินจริงๆ?
ทุกคนล้วนกลั้นหายใจ มองไปทางสายตาของกู้ฉางชิงที่มีความแปลกไป
“เป็นไงบ้าง? มีใครสงสัยอะไรอีกไหม?”
กู้ฉางชิงยิ้ม มองไปทางลู่ซือยวี่
ลู่ซือยวี่ถอยหลังไปไม่กี่ก้าว มือพยุงกับโต๊ะรับประทานอาหาร สีหน้าซีดเผือด ถึงขนาดรู้สึกว่าร้อนวูบ
เขาคาดไม่ถึงว่าจะโดนผู้หญิงเลวอย่างกู้ฉางซินหักหน้า
คุยโวว่ามาจากตระกูลสูงส่งอย่างเขารับไม่ได้ จู่ๆก็พุ่งออกไป
เห็นว่าเขาหนีเตลิดทางด้านหลัง คุณนายเฟิงก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี
บรรยากาศภายในห้องก็กลับคืนสู่ปกติ
พวกที่ยืนดูฉากละครเมื่อสักครู่ก็แยกย้ายกันไปทำงาน
“คิดไม่ถึงจริงๆ คุณนายรองมีความสามารถแบบนี้ด้วย”
“ดูๆไปแล้วคุณลู่เขาก็น่าสงสารนะ”
“สงสารอะไรกัน? เห็นๆกันอยู่ว่าเขาใส่ร้ายคุณนายรองชัดๆ”
“ใช่ ฉันก็บอกอยู่ว่าคุณนายรองเปลี่ยนไปแล้ว พวกเธอก็ไม่เชื่อ”
มีผู้หญิงคนหนึ่งพูดแทรกขึ้นมา เสี่ยวเหลียนยืนอยู่อีกฝั่งไม่กล้าออกมา
ฉากเมื่อสักครู่ สะเทือนใจจริงๆ
กู้ฉางซินคนโง่คนนั้นทำให้คุณลู่โมโหหนีไป
“คุณมองฉันทำไม?”
กู้ฉางชิงจัดการเก็บของ พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นว่าเฟิงจิงเหยากำลังมองตนเองอยู่
สายตาคู่นั้นเป็นประกาย เหมือนกับว่า……เหมือนกับได้รับของมีค่ายังไงอย่างงั้น
กู้ฉางชิงโดนเขาจ้องจนรู้สึกกระอักกระอ่วน
คุณนายเฟิงกระแอมไปที เฟิงจิงเหยาถึงจะหันไปทางเขา“คุณแม่ เรื่องที่ฉางซินไปทำงานที่บริษัท คุณแม่ไม่ต้องสนใจนะครับ เดี๋ยวผมจัดการเอง”
คุณนายเฟิงกลืนไม่เข้าคายไม่ออก อีกใจก็ไม่ไว้วางใจ
เฟิงจิงเหยารู้ว่าเขาลงจากตำแหน่งไม่ได้ ก็พูดอีก“วางใจเถอะครับ เรื่องที่บริษัทอยู่ในความดูแลของผม”
คุณนายเฟิงถอนหายใจ“ก็ได้ พวกลูกทำงานไปละกัน แม่ แม่จะไปดูลู่ซือยวี่”
พูดจบเขาก็รีบเดินออกไป อย่างกับว่าไม่อยากจะอยู่สักวินาทีเดียว
