สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา – บทที่ 46 กันไฟกันขโมยกันเขา

ออกจากร้านกาแฟ กู้ฉางชิงก็กลับบ้านทันที

เธอไม่มีอะไรทำในวันธรรมดาจึงแอบวาดภาพออกแบบอยู่ในห้องเพื่อฆ่าเวลา

ตกดึก กำลังวาดอย่างเพลิดเพลินก็ได้ยินเสียงประตู “ก๊อกๆ” ประตูถูกเปิดจากด้านนอก

กู้ฉางชิงเงยหน้าขึ้นมอง เห็นเฟิงจิงเหยาเดินเข้ามาพร้อมถือแฟ้มไว้ในมือ

ทันทีที่เดินเข้ามาเขาก็โยนแฟ้มให้กู้ฉางชิง “เอาไปดูเอง! ”

กู้ฉางชิงหยิบแฟ้มขึ้นมา เปิดด้วยความสงสัยและถามว่า “มันคืออะไร? ”

” การถือหุ้นที่เจ้าต้องการร้อยละสามสิบ ”

เสียงของเฟิงจิงเหยาฟังไม่ออกว่าเสียงสั่นๆเล็กน้อย ใบหน้าเต็มไปด้วยความเย็นชา ดูเหมือนว่าเขาจะเหนื่อย

กู้ฉางชิงอึ้งไปชั่วขณะ เปิดสัญญาออกมาทั้งสองฉบับ

สัญญาไม่หนามากนัก เป็นแค่สัญญาหุ้น

ทุกข้อระบุไว้อย่างชัดเจนรวมถึงการแบ่งเงินปันผลต่างๆ

กู้ฉางชิงกวาดตาไปเห็นข้อต่อรองเพิ่มเติมที่หน้าสุดท้าย

1、หุ้นทั้งหมดของกู้ชิงฉางไม่สามารถโอนให้ผู้อื่นและขายหุ้นได้ ไม่สามารถใช้สิทธิ์ของตนเองนำคนอื่นเข้ามามีส่วนร่วมในหุ้นหรือทำประโยชน์ให้บุคคลภายนอก

2、หากมีการหย่าร้างในอนาคต กู้ฉางซินต้องขายหุ้นกับเฟิงซือกรุ๊ปเท่านั้น……

และอื่นๆอีกเล็กน้อย

เฟิงจิงเหยาเป็นคุณชายที่มีชื่อเสียงในเกียวโต การทำแบบนี้เป็นการรักษากฎระเบียบของบริษัท ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับปัญหาที่จะตามมาในอนาคต และทำให้เสียชื่อเสียง

เขาได้คำนึงถึงปัญหาที่จะเกิดขึ้นไว้หมดแล้ว

เห็นได้ชัดว่าเพื่อป้องกันกู้หงเซิน

กู้ฉางชิงปิดสัญญาลงและไม่พูดอะไร

กู้หงเซินหยาบคายมาก ไม่รู้ว่าแบบนี้จะผ่านได้ไหม

เห็นใบหน้าเธอเต็มไปด้วยความลังเล เสียงที่ไม่พอใจของเฟิงจิงเหยาดังขึ้น “นี่คือทั้งหมดที่ฉันให้ได้ ลองพิจารณาดู หากเธอไม่พอใจอย่างนั้นก็อยู่บ้านทำหน้าที่คุณนายรองของเธอไป อย่าคิดจะได้ออกไปมีหน้ามีตาในสังคม ”

อย่างไรก็ตามนี่เป็นสิ่งที่มากที่สุดที่เฟิงจิงเหยาจะยอมได้

กู้ฉางชิงหัวใจเต้นแรง กู้หงเซินตามตื้อขนาดนี้หากพลาดโอกาสนี้ไป ไม่รู้ว่าภารกิจจะสำเร็จเมื่อไหร่ ”

สมองของกู้ฉางชิงแล่นอย่างรวดเร็ว คิดถึงความเป็นไปได้ของเรื่องนี้

ในใจเธอ กู้หงเซินรักและเอ็นดูกู้ฉางซิน อยากถือหุ้นก็คงทำเพื่อลูกสาว

แค่เพียงมีชื่อของกู้ฉางซินมีสิทธิ์แบบนี้เขาก็คงไม่ว่าอะไร

ถ้าเป็นอย่างนี้ ข้อตกลงสัญญานั้นก็คงไม่มีความหมายอะไร

แบบนี้ก็แสดงว่าเธอได้ทำงานที่กู้หงเซินมอบหมายให้สำเร็จ ทุกคนดีใจมีความสุข

คิดถึงตรงนี้แล้วกู้ฉางชิงอดไม่ได้ที่จะปิดปาก กัดฟันและพูดว่า “ข้าตกลง”

เฟิงจิงเหยาเม้มริมฝีปากและยืนดูมือเล็กๆของเธอกำลังเซ็นสัญญาอย่างรวดเร็ว

เมื่อเซ็นเสร็จ เฟิงจิงเหยาก็หยิบสัญญาทั้งสองฉบับมาเซ็นชื่อของตัวเองอย่างไม่ลังเล

กู้ฉางชิงหันไปมอง ก็เห็นปลายปากกาสามคำ ” เฟิงจิงเหยา” สวยงดงามดั่งหงส์ร่อนมังกรรำ

หลังจากที่เขาเซ็นเสร็จก็ยื่นให้กู้ฉางชิงหนึ่งฉบับ “เธอเก็บไว้ ส่วนตำแหน่งหลังจากนี้ก็เริ่มจากการออกแบบธรรมดาก่อน นี่คือกฎของเฟิงซื่อ มีปัญหาอะไรไหม? ”

“ไม่มี ”

กู้ฉางชิงตอบอย่างจริงใจ เธออยากเริ่มจากศูนย์แต่แรกอยู่แล้ว ค่อยๆพัฒนาฝีมือ

ยิ่งไปกว่านั้นเธอรู้ว่าเฟิงซื่อกรุ๊ปมีการแข่งขันระดับสูงคนที่มีความสามารถเหมือนเธอ

ใช่ว่าจะไม่มี

ทุกคนพยายามอย่างหนักที่จะได้เลื่อนตำแหน่ง ต้องมีความพยายามของตัวเอง

“ฉันจะพยายามให้ถึงที่สุด ”

เธอกล่าวรับปากกับเฟิงจิงเหยาด้วยหน้าตาที่มั่นใจ

เห็นหน้าตาเธอตื่นเต้นมาก เฟิงจิงเหยาพยักหน้า “โอเค ไปพักผ่อนเถอะ ”

เขาไม่ได้ยืนหยุดอยู่นานนัก ก็เดินจากไป

กู้ฉางชิงเดาว่าเฟิงจิงเหยาน่าจะไปที่ห้องทำงาน

เธอกับเฟิงจิงเหยาถือว่าอยู่ด้วยกันมาสักพักหนึ่งแล้ว แต่เฟิงจิงเหยากลับมาถึงบ้านทุกวันก็ยังคงเอาแต่ไปที่ห้องทำงาน ทำงานต่อเป็นเวลานาน

สัญญาฉบับนั้นยังคงวางอยู่บนโต๊ะ กู้ฉางชิงไม่อยากเชื่อเลยเปิดอ่านอีกครั้ง

มั่นใจแล้วว่าไม่มีปัญหาอะไร เธอจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและส่งข้อความหากู้หงเซิน “ได้เซ็นสัญญากับเฟิงจิงเหยาในนามของกู้ฉางซินแล้ว ถือหุ้นอยู่จำนวนร้อยละสามสิบ ”

ได้ยินเช่นนี้แล้ว ดูเหมือนว่ากู้หงเซินจะอารมณ์ดีมาก “เยี่ยมมาก แกก็ทำดีต่อไปแสดงบทบาทของแก ส่วนที่เหลือฉันจะบอกทีหลัง ”

กู้ฉางชิงตอบกลับสั้นๆอืม และถามต่อ “ช่วงนี้แม่ฉันเป็นอย่างไรบ้าง? ฉันอยากเจอแม่”

อีกด้านของโทรศัพท์เงียบไปสักพัก “ฉันจะจัดการให้”

พูดจบ โทรศัพท์ก็ถูกตัดสายไป

กู้ฉางชิงถือโทรศัพท์ไว้และล้มตัวลงที่เตียง

ในที่สุดก็จบสักทีกับการอยู่แต่บ้านที่แสนน่าเบื่อ

แต่ว่าเธอก็มีความกังวลชีวิตหลังทำงานอยู่บ้าง

กู้ฉางชิงหลับตาและนึกภาพชีวิตการทำงานของเธอ สะลึมสะลึอเผลอหลับไป

เมื่อถึงกลางดึกเธอก็สะดุ้งตื่นเพราะเสียงดังจากเครื่องปรับอากาศ

กู้ฉางชิงขยี้ตาเบาๆและค่อยๆลุกจากเตียงไปปิดเครื่องปรับอากาศ

รู้สึกคอแห้ง เธอถือแก้วเดินลงบันไดทีละก้าวจะไปดื่มน้ำสักแก้ว

แต่ใครจะรู้ เมื่อเดินผ่านห้องทำงานของเฟิงจิงเหยาก็ได้ยินเสียงหายใจอย่างแรง