สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา – บทที่ 47 คนจะซวยนี่มันซวยจริงๆ

สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา

เฟิงจิงเหยาเปิดประตูเข้าไปด้วยความสงสัย ก็เห็นเฟิงจิงเหยากำลังหาบางสิ่งบางอย่าง

มือของเขาจับท้องไว้อย่างกระวนกระวาย เปิดลิ้นชักหาทั้งหมดแล้วก็ไม่เจอ เขาสั่นไปทั้งตัว

“เป็นอะไรไหม?”

กู้ฉางชิงไม่รู้จะทำอย่างไรจึงพลักประตูเข้าไป

เธอเข้ามาก็เห็นใบหน้าที่ซีดขาวของเฟิงจิงเหยาและคิ้วที่ชนกัน มีเหงื่อที่หน้าผากไหลเต็มไปหมด เจ็บปวดจนพูดออกมาไม่ได้สักคำ

เห็นกู้ฉางชิงเดินเข้ามา จึงล้มตัวไปพิงที่ตัวของนาง

“ปวดท้องเหรอ?

เห็นเขาจับที่ท้องแน่นไม่ขยับ กู้ฉางชิงถามด้วยความความกังวล

เฟิงจิงเหยาพยักหน้าแล้วเก็บอาการไว้

“รอฉันแปปนึง! ”

เธอกระวนกระวายเล็กน้อย พยุงเขาขึ้นมานั่งบนเก้าอี้ และรีบลงไปหายาบรรเทาอาการปวดท้อง เข้าครัวไปเอาน้ำอุ่นก็รีบกลับเข้ามาที่ห้องทำงานทันที

เฟิงจิงเหยาไร้เรี่ยวแรงนอนอยู่บนโซฟา

แค่ชั่วขณะเนื้อตัวเสื้อผ้าเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ

กู้ฉางชิงดูแลเอายาและน้ำร้อนให้เฟิงจิงเหยาทาน จากนั้นก็หยิบผ้าห่มผืนเล็กๆมาห่มตัวเขา

ผ่านไปครึ่งวัน กู้ฉางชิงจึงถาม “เป็นอย่างไรบ้าง ดีขึ้นบ้างไหม? ”

เฟิงจิงเหยาไม่ตอบ แต่กลับจับมือเธอแน่นๆ

กู้ฉางชิงลูบท้องเขาและพูดปลอบเบาๆ

เสียงของเธอนุ่มนวลและผ่อนคลาย ทำให้คนรู้สึกสบายใจ

ผ่านไปพักใหญ่ เฟิงจิงเหยาดีขึ้น เขาเอียงศรีษะไปมองกู้ฉางชิงที่ดูเหนื่อยเล็กน้อยและพูดว่า “โันไม่เป็นอะไรแล้ว เธอเองก็กลับไปพักผ่อนเถอะ ”

เสียงของเขาแหบ แต่อาการก็ดีขึ้นมาก

กู้ฉางชิงพยักหน้าตอบ ” เธอก็อย่าฝืนมากสิ อย่าทำงานจนดึกๆทุกวันแบบนี้ ต้องดูแลตัวเองมากๆนะ ”

ใบหน้าเต็มไปด้วยความจริงจัง ราวกับว่าไม่ตอบตกลงเธอจะไม่ยอมไป

เฟิงจิงเหยาพยักหน้า “ฉันรู้แล้ว ”

กู้ฉางชิงจึงยอมกลับห้องไป ผ่านไปไม่กี่นาทีเขาก็เห็นเฟิงจิงเหยาเดินเข้ามา

ดูอาการแล้วดีขึ้นมาก อย่างน้อยหน้าตาก็กลับมาปกติแล้ว

กู้ฉางชิงรู้สึกประหลาดใจ

หลายวันมานี้เฟิงจิงเหยานอนที่ห้องรับแขก แต่วันนี้กลับมานอนที่ห้องนอนใหญ่

จะว่าไปห้องนอนก็เป็นของเขา รู้เรื่องน้อยก็ทุกข์น้อย กู้ฉางชิงฉลาดขึงเลือกไม่พูดอะไร

เฟิงจิงเหยายังรู้สึกมึนๆเล็กน้อย หยิบเสื้อผ้าและเดินเข้าไปอาบน้ำ เสียงน้ำไหลซ่าๆแผ่วเข้ามาในหูกู้ฉางชิง ทำให้เธอนอนไม่หลับ

จึงหยิบนิตยสารเล่มใหม่ขึ้นมา รอให้เฟิงจิงเหยามานอนไปพร้อมกัน

เธอนอนอยู่บนเตียง และมือถูๆไถๆบนเสื้อผ้าเหล่านั้น ราวกับว่ากำลังศึกษาค้นคว้าบางอย่าง

ผ่านไปสักพัก ก็ได้ยินเสียงเฟิงจิงเหยาเดินออกมา

เขาห่มผ้าเช็ดตัวสีขาวบางๆไว้ ทั้งตัวยังเปียกชุ่มไปด้วยน้ำ

เห็นกู้ฉางชิงยังไม่นอน เฟิงจิงเหยาถามขณะกำลังเช็ดผม ” ช่วงนี้เธอได้วาดออกแบบอะไรบ้างไหม? ”

กู้ฉางชิงพยักหน้า “วาดสิ! ฉันอยู่แต่บ้านไม่มีอะไรทำ”

เฟิงจิงเหยาตอบ “ว่างๆอย่าลืมเอาให้ฉันดูบ้างนะ ”

“ได้สิ ” กู้ฉางชิงตอบอย่างเต็มปากเต็มคำ

เมื่อผมแห้งแล้ว เห็นเขาขึ้นมาบนเตียง ก็วางนิตยสารลงบนหัวเตียง

เฟิงจิงเหยายื่นมือไปปิดไฟบนหัวเตียง

จากนั้นกู้ฉางชิงก็รู้สึกเหมือนมีมือโอบกอดเธอจากด้านหลัง ไออุ่นลมหายใจเบาๆที่ต้นคอ เธออดไม่ได้ที่จะเอนหลังไปใกล้ๆ เป็นค่ำคืนที่ฝันหวาน

เช้าวันรุ่งขึ้น

เมื่อกู้ฉางชิงตื่นขึ้นมาก็รู้สึกข้างกายโล่งๆ ยื่นมือไปจับพบแต่ความว่างเปล่า ดูเหมือนว่าเฟิงจิงเหยาจะออกไปข้างนอกสักพักแล้ว

กู้ชางชิงยืดเส้นยืดสาย ค่อยๆใส่รองเท้าเดินไปที่หน้าต่างและเปิดผ้าม่าน

แสงแดดข้างนอกแยงตาเล็กน้อย กู้ฉางชิงไม่รีบไม่ร้อนค่อยๆเข้าไปที่ห้องอาบน้ำ

เธอแปรงฟันเสร็จกำลังจะล้างหน้า ก็ได้ยินเสียงคนเคาะประตู

“ใคร? ” กู้ฉางชิงเดินไปหน้าประตูและถาม

“ฉันเอง คุณนายรอง นายท่านบอกให้คุณทานข้าวเช้าเสร็จให้ไปที่บ้านใหญ่ ” ผู้ดูแลบ้านพูดจากด้านนอก

“ที่บ้านใหญ่มีเรื่องอะไรงั้นหรอ? ”

กู้ฉางชิงสงสัยและถาม

ดูจากความสัมพันธ์ของเธอกับคุณนายเฟิงแล้ว ทางนั้นไม่มีทางเชิญนางไปที่บ้านใหญ่แน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาวุ่นวายกันจนกู้ฉางชิงไม่อยากไปพบแม่ยายคนนี้

ไม่ต้องพูดถึง ข้างตัวเธอมีลู่ซือยวี่ที่ชอบหาเรื่องอยู่ด้วยตลอดเวลา

นิสัยของเธอไม่ชอบสนใจกับเรื่องหยุมหยิมพวกนี้ เพราะงั้นอยู่ในที่ที่พวกเขาอยู่เป็นอะไรที่ต้องทนฝืนมาก

“ได้ยินว่าวันนี้เป็นวันที่คุณหนูสี่กลับมาจากเมืองฟงเฉิน ทุกคนจะไปทานข้าวพร้อมกันที่นั่น นายท่านก็จะตามไปด้วยทีหลัง ”

ผู้ดูแลบ้านตอบกลับจากประตูด้านนอก

“ฉันรู้แล้ว อีกสักพักไป ”

กู้ฉางชิงถอนหายใจ ทันใดนั้นในสมองก็นึกถึงคนคนนึงขึ้นมา

คุณหนูสี่ของตระกูลเฟิง นามว่าเฟิงจิ้งซู เป็นคุณป้าของเฟิงจิงเหยา

นายท่านมีลูกชายสามคนลูกสาวสองคน พ่อของเฟิงจิงเหยาอายุมากสุด จากนั้นก็ลุงสองคน และเฟิงจิ้งซูกับเฟิงจิ้งหยวน

เฟิงจิ้งซูอายุมากกว่าเฟิงจิงเหยา6ปี หลายปีก่อนแต่งงานกับครอบครัวฐานะดี

ปกตินานๆจะกลับมาครั้ง เธอยังมีลูกสาวหนึ่งคนอายุราวๆห้าหกขวบ

แต่ในความทรงจำของกู้ฉางชิง กู้ฉางซินนึกขึ้นได้ว่าเคยเจอคุณป้าสองครั้งในงานฉลองด้วยกัน

ด้วยเหตุลูกสาวของเฟิงจิ้งซู วิ่งเล่นซนและไม่รู้ว่าทำอะไรของกู้ฉางชิงเสียหาย กู้ฉางชิงไม่พอใจมากและโมโหใส่เด็กน้อย

แน่นอนว่าคุณป้าสี่ไม่กินมังสวิรัติ

กู้ฉางชิงไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าถ้าไม่ไปก็จะเป็นคนเรื่องมากคนนึง

คนมันจะซวยนี่มันก็ซวยจริงเลยนะเนี่ย

แต่ถ้าไม่ไปก็ไม่ได้ กู้ฉางชิงกุมขมับ

สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา

สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา

Status: Ongoing
ก่อนแต่งงานแทนน้องสาวเข้าไปในตระกูลเฟิง กู้ฉางชิงได้ยินว่าเฟิงจิ่งเหยาเป็นคนที่เฉยเมย ต่อมาถึงได้รู้ว่าข่าวลือล้วนเป็นเรื่องโกหก คุณเฟิงไม่เพียงแต่ไม่เย็นชา กลับเป็นคนที่อบอุ่น แต่กระตือรือร้นเป็นพิเศษในการมีทายาท มีคนพูดเป่าหูต่อหน้าเขา “คุณเฟิง ก่อนคุณจะกลับประเทศ ในทุกๆคืนภรรยาของคุณจะไม่กลับบ้าน เพราะออกไปเมาข้างนอก” เฟิงจิ่งเหยา “หลังจากฉันกลับประเทศ ตอนค่ำภรรยาของฉันจะมาอยู่ที่ห้องฉัน ปรนนิบัติฉันไม่นอนทั้งคืน” มีคนพูดอีกว่า “ก่อนคุณจะกลับมา ภรรยาของคุณช้อปปิ้งทั้งวัน เปลี่ยนรถยี่ห้อหรูไม่หยุด แถมยังมีหนุ่มคอยอยู่เธอตลอดเวลา” เฟิงจิ่งเหยา พูดต่อว่า “หลังจากฉันกลับประเทศ บัตรเครดิตทุกใบของฉัน ฉันก็อยากให้ภรรยาฉันใช้ แต่เธอไม่ต้องการ ไปกลับจากที่ทำงานก็ให้ฉันไปรับแค่คนเดียว” สำหรับคนที่เย็นชา เมื่อมีภรรยาจะคลั่งรักเป็นพิเศษ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท