สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา – บทที่ 50 ฉันไม่ได้ผลักเธอ

สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา

กู้ฉางชิงตกตะลึงไปชั่วขณะ

สถานที่ที่เธออยู่กับเป้ยเป้ยห่างจากผู้คน เฟิงจิ้งซูกับคนอื่นๆก็อยู่ข้างหลังพวกเขา

เสียงเด็กตกน้ำและเสียงร้องแงๆดังขึ้น

ราวกับว่าแหย่โดนรังแตน

ในสายตาคนอื่น เหมือนว่ากู้ฉางชิงเป็นคนผลักเป้ยเป้ย

เรื่องเกิดในชั่วพริบตาเดียว กู้ฉางชิงตกตะลึงมาก

ทุกอย่างกำลังดี แต่กลับเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น

ไม่รอช้าเธอลงไปช่วยเป้ยเป้ย ก็ถูกเฟิงจิ้งซูที่มาจากข้างหลังกระชากออก “กู้ฉางซิน แกทำอะไรของแก! “

คนที่อยู่รอบๆทั้งหมดก็มารวมกันตรงนี้หมด

“เป้ยเป้ย อดทนไว้หน่อย แม่กำลังไปช่วยแล้ว”

เฟิงจิ้งซูกรีดร้องในขณะที่กำลังถอดรองเท้าส้นสูง

ตัวของเธอโยกๆสั่นไปมา ตัวเองยังทรงตัวไม่อยู่

เด็กน้อยที่ตกไปในน้ำตกใจมาก พยายามดิ้นรนทำให้สำลักน้ำไปหลายครั้ง

“โอ้ย ทำยังไงดี! “ คุณนางเฟิงกังวลจนเหงื่อท่วมหัว

ลู่ซือยวี่ที่อยู่ข้างหลังประคองเธอไว้ ตะโกน”มีใครอยู่แถวนี้ไหม! “

เฟิงจิ้งหยวนก็อยากที่จะช่วย แต่เด็กน้อยลอยออกไปไกลแล้ว

พวกเขาทำอะไรไม่ได้

ยืนเฝ้าดูเด็กน้อยที่กำลังดิ้นรนอยู่ในบ่อน้ำ

เรื่องราวทั้งหมดก็เกิดขึ้นแบบนี้ กู้ฉางชิงไม่รู้ว่ามีผลกระทบต่อเธอ

จากนั้นผู้ชายที่อยู่ในบ้านก็ตามออกมากันหมด

เฟิงจิงเหยากระโดดลงในบ่อน้ำทันที หยิบมือเดียวก็จับตัวเด็กที่กำลังร้องไห้อยู่อุ้มขึ้นมาได้

ทุกคนโล่งและถอนหายใจออกมา

โชคดีที่เฟิงจิงเหยาตัวใหญ่แข็งแรง บ่อน้ำนี้เทียบกับเขาแล้วเป็นเรื่องเล็กน้อย

เขาพาเด็กว่ายน้ำกลับมา

เป้ยเป้ยในอ้อมกอด เด็กน้อยน่าสงสารกอดคอเขาไว้ร้องไห้ไม่หยุด มือจั่มม่ำน้อยๆของเธอชี้ไปทางลูกหมาไม่ไกลจากพวกเขา สะอึกสะอึนพูดว่า “ ลูกหมา……ช่วย……”

เสียงเด็กน้อยไม่ต่อเนื่อง เฟิงจิงเหยามองไปข้างๆ ปรากฏว่ายังมีลูกหมาสีขาวอีกตัวหนึ่ง

ลูกหมาที่กำลังลอยอยู่บนผิวน้ำ ทั้งขนเปียกน้ำไปหมด เหลือแต่จมูกและตาที่ลอยโผล่อยู่บนน้ำ รูปร่างตลก

เฟิงจิงเหยาขมวดคิ้ว ยื่นมือไปจับลูกหมาและอุ้มขึ้นมาด้วย

หยดน้ำในตัวคนสองคนกับหมาหนึ่งตัว ไหลติ่งๆลงกับพื้น

ดูแล้วน่าสงสารมาก

เฟิงจิ้งซูที่กำลังโมโหไม่ยอมฟังอะไร พุ่งตัวเข้าไปตบที่หน้ากู้ฉางชิง “แกมันสารเลว จิตใจชั่วร้าย เป้ยเป้ยตัวแค่นี้ แกกลับผลักเด็กน้อยและลูกหมาลงน้ำ อยากทำให้พวกเราตกใจตายหรือไง? “

ออกแรงทั้งหมดตบไปหน้า ทั้งตัวเธอสั่นไปหมด

คนอื่นๆก็มองดูกู้ฉางชิงขณะโดนตบด้วยสายตาโกรธเคือง

กู้ฉางชิงโดนตบจนเดินเซถอยหลังหนึ่งก้าว สมองก็มึนๆไปหมด

เธอกำลังจะอธิบาย ก็โดนเฟิงจิ้งซูพุ่งเข้ามาผลักแรงๆทีนึง

เฟิงจิ้งซูตะโกนสุดเสียง ไม่สนใจเหตุผลของกู้ฉางชิง “กู้ฉางซิน แกยังไม่พอใจกับเรื่องคราวก่อนใช่ไหม แกก็ถือว่าเป็นพี่สะใภ้ของเป้ยเป้ย ทำไมถึงโหดร้ายขนาดนี้ “

กู้ฉางชิงที่ยืนอยู่ข้างบ่อน้ำจะช่วยเป้ยเป้ย ถูกเธอผลักไปหนึ่งทีจึงตกลงไปในบ่อน้ำ

น้ำเย็นเยือกในบ่อเข้าท่วมไปทั้งหูของเธอ สมองรู้สึกว่างเปล่าไปหมด

สถานการณ์ที่ยากลำบากแบบนี้ สายตาทุกคนจ้องไปที่เธออย่างดูถูกเหยียดหยาม

กู้ฉางชิงรู้สึกใบหน้าร้อนรนไปหมด ราวกับว่ากำลังถูกเผาไหม้

เฟิงจิ้งซูไม่หยุด ชี้ไปที่จมูกของเฟิงจิงเหยา “นี่คือภรรยาที่ดีของแก! “

ข้อกล่าวหาที่ไม่มีหลักฐาน ไม่มีใครพูดอะไรกับกู้ฉางชิงสักคำ

ทุกคนเฝ้าดูปฏิกิริยาของเฟิงจิงเหยาว่าจะจัดการกับผู้หญิงใจร้ายคนนี้อย่างไร

แม้แต่กู้ฉางชิง…..ที่กำลังลอยอยู่ในน้ำ ก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่เฟิงจิงเหยา

เขาเพิ่งตรวจดูเด็กน้อยเสร็จ ก็ยืนขึ้นอย่างนิ่งๆ

สถานการณ์ดีขึ้น เป้ยเป้ยหายตกใจแล้ว สำลักน้ำเล็กน้อยแต่ไม่ได้เป็นอะไรมาก

เฟิงจิ้งซูไม่ยอม เฟิงจิงเหยายังคงหน้านิ่งสงบ

เขาไม่ได้พูดอะไรและส่งเด็กให้เธออย่างใจเย็น”เธอพาเด็กเข้าไปข้างในก่อน! ผู้ดูแลบ้านเรียกหมอมาที่บ้าน ให้หมอตรวจดูอย่างละเอียดอีกครั้ง “

“รับทราบ!” ผู้ดูแลบ้านตอบ แล้วร้อนรนวิ่งไปทางสวนของนายท่านออกไป

ตระกูลเฟิงมีบ้านหลายหลังไม่ไกลกันนัก หมอประจำบ้านก็พักอยู่ในบ้านของนายท่าน

ในขณะนั้น ทุกคนลืมไปว่ากู้ฉางชิงยังอยู่ในบ่อน้ำ

เฟิงจิ้งซูพาเด็กไปด้วยความโมโห พูดกับกู้ฉางชิงด้วยความเคืองว่า “กู้ฉางชิง เรื่องของวันนี้ยังไม่จบแน่นอน! “

สายตาที่ดุร้ายของเธอราวกับว่าจะกลืนกินกู้ฉางชิง

เป้ยเป้ยกลัวและดึงเสื้อของเธอ เห็นคนรับใช้พาชายสวมเสื้อสีขาวเดินมาจากทางนุ้น เธอตะคอกและอุ้มเด็กน้อยเข้าไปในบ้าน

“คุณป้าสี่ฉันมีเสื้อที่เพิ่งซื้อให้เป้ยเป้ย ฉันจะไปเอามาให้ อย่าให้เด็กเป็นหวัด “ ลู่ซือยวี่รีบไปเอามาให้

ใบหน้าเธอเต็มไปด้วยความเป็นห่วง ดูเป็นคนใจกว้างเลย

ได้รับคำชมต่างๆมากมายจากความหวังดีนี้

เฟิงจิ้งหยวนยังยืนอยู่ข้างบ่อน้ำ ดูสภาพของกู้ฉางชิง หัวเราะเยาะและเดินตามเข้าบ้านไป

ทันใดนั้นผู้คนที่เต็มไปหมดข้างบ่อน้ำก็หายโล่งไปหมด

กู้ฉางชิงยังลอยอยู่ในน้ำ ตะเกียกตะกายไม่ให้น้ำเข้าหู ผมของเธอเปียกพันน้ำไปหมดและเสื้อผ้าของเธอก็ติดแน่นไปทั้งตัว

เธอมองไปที่พวกเขา ในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกเยือกเย็น

เธอรู้วิธีว่ายน้ำ แต่เมื่อกี้มัวแต่ดูผู้คนที่ยืนนิ่ง อ้าปากค้างพวกนั้น

ไม่รู้เหมือนกันร่างกายของเธอเหมือนถูกแช่แข็ง

สายตาของกู้ฉางชิงมองไปด้านหลังของทุกคน จ้องไปที่เฟิงจิงเหยาที่กำลังหันกลับมา

เธออ้าปาก พูด: “ฉันไม่ได้ผลักเธอ”

เฟิงจิงเหยาไม่ตอบกลับ

กู้ฉางชิงคิดว่าเขาไม่เชื่อใจเธอ ในใจราวกับว่าถูกใครบางคนบีบ หายใจเริ่มลำบาก

“ทุกคนเห็นหมดแล้ว แกยังจะมาเล่นลิ้น เรื่องของวันนี้ไม่จบแบบนี้แน่นอน! “

คุณนายเฟิงหันกลับมาพูดอย่างเย็นชา

ไม่มีใครเชื่อเธอ กู้ฉางชิงรู้สึกหมดหนทาง

เธอมองเฟิงจิงเหยาและพูดว่า “ไม่ใช่ฉัน ฉันพยายามจะช่วยเด็กน้อย “

เฟิงจิงเหยากระโดดลงมา โอบที่เอวเธอกระซิบเบาๆว่า “มีเรื่องอะไร ขึ้นไปก่อนค่อยพูด! “

กู้ฉางชิงเดาไม่ออกการแสดงท่าทีออกมาของเขา ยิ่งไม่เข้าใจแบบนี้หมายความว่าอะไร

น้ำที่เย็นเยือกทำให้เธอหน้าซีดไปหมด

ในขณะเดียวกันเธอรู้สึกว่าในใจเธอถูกควักออกโล่งไปหมดแต่ก็เหมือนถูกแช่ด้วยน้ำแข็งไว้

ไม่มีความอบอุ่น รู้สึกทรมานแม้แต่หายใจก็ไม่สะดวก

เธอทำได้เพียงจับมือตัวเองแน่นๆ อับอายและขึ้นฝั่ง

สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา

สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา

Status: Ongoing
ก่อนแต่งงานแทนน้องสาวเข้าไปในตระกูลเฟิง กู้ฉางชิงได้ยินว่าเฟิงจิ่งเหยาเป็นคนที่เฉยเมย ต่อมาถึงได้รู้ว่าข่าวลือล้วนเป็นเรื่องโกหก คุณเฟิงไม่เพียงแต่ไม่เย็นชา กลับเป็นคนที่อบอุ่น แต่กระตือรือร้นเป็นพิเศษในการมีทายาท มีคนพูดเป่าหูต่อหน้าเขา “คุณเฟิง ก่อนคุณจะกลับประเทศ ในทุกๆคืนภรรยาของคุณจะไม่กลับบ้าน เพราะออกไปเมาข้างนอก” เฟิงจิ่งเหยา “หลังจากฉันกลับประเทศ ตอนค่ำภรรยาของฉันจะมาอยู่ที่ห้องฉัน ปรนนิบัติฉันไม่นอนทั้งคืน” มีคนพูดอีกว่า “ก่อนคุณจะกลับมา ภรรยาของคุณช้อปปิ้งทั้งวัน เปลี่ยนรถยี่ห้อหรูไม่หยุด แถมยังมีหนุ่มคอยอยู่เธอตลอดเวลา” เฟิงจิ่งเหยา พูดต่อว่า “หลังจากฉันกลับประเทศ บัตรเครดิตทุกใบของฉัน ฉันก็อยากให้ภรรยาฉันใช้ แต่เธอไม่ต้องการ ไปกลับจากที่ทำงานก็ให้ฉันไปรับแค่คนเดียว” สำหรับคนที่เย็นชา เมื่อมีภรรยาจะคลั่งรักเป็นพิเศษ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท