กู้ฉางฉิงทอดถอนใจอยู่ในใจ จำใจต้องเผชิญหน้ากับความเป็นจริง
เธอคิดๆดูแล้ว จึงสั่งกับชีเสี่ยวจิ่วว่า : “เสี่ยวจิ่ว อีกสักครู่คุณไปเตรียมห้องทำงานให้นักออกแบบซู อย่าลืมเก็บกวาดให้สะอาดหน่อยนะ”
ชีเสี่ยวจิ่วได้ยินว่าต้องไปเตรียมห้องทำงานให้ซูตี้ สีหน้าก็ไม่ค่อยเต็มใจ
จะขัดขวางนี่ก็คือคำสั่ง ท้ายที่สุดยังต้องพยักหน้าตอบรับ
“ฉันรับทราบแล้ว อีกสักครู่ฉันจะพาคนไปเก็บกวาด”
กู้ฉางฉิงพยักหน้า แล้วก็ให้เธอออกไปทำงาน
ตอนเย็น เธอเลิกงานกลับไป คาดไม่ถึงว่าเฟิงจิงเหยาก็กลับมาก่อนเวลา
ทั้งสองคนรับประทานอาหารร่วมกัน
ระหว่างทานาหาร เฟิงจิงเหยาก็เอ่ยถามว่า : “นักออกแบบจากทางRCนั้นวันนี้มาถึงแล้ว เป็นยังไงบ้าง?”
กู้ฉางฉิงได้ยิน ก็หยุดการกระทำไปชั่วขณะ
“ฉันได้อ่านข้อมูลที่ผ่านมาของเธอแล้ว มีความสามารถไม่เลว เพียงแต่คนยุ่งยากเล็กน้อย”
เธอพูดจบก็นึกถึงการโต้เถียงกันในตอนกลางวัน
เฟิงจิงเหยาไม่เข้าใจ ได้ฟังเธอพูดอย่างนี้ จึงขมวดคิ้วแล้วถามว่า : “เกิดอะไรขึ้น?”
กู้ฉางฉิงเห็นเช่นนี้ ไม่อยากให้เขาเข้าไปมีส่วนร่วม”
“ไม่เป็นไร ปัญหาเล็กๆน้อยๆก็เท่านั้น ฉันจัดการได้”
เฟิงจิงเหยาได้ยิน เห็นว่าในแววตาเธอไม่ได้ฝืนใจ ใจก็รู้ว่าเธอไม่อยากให้ตนช่วย ก็ไม่ได้บีบบังคับ
“งั้นก็ได้ คุณก็จัดการไปตามสมควร”
กู้ฉางฉิงพยักหน้า
ทั้งสองคนรับประทานอาหารเสร็จ ก็ต่างคนต่างไป
กู้ฉางฉิงกลับมาที่ห้อง ทำงานในมือเสร็จแล้ว ก็วาวตัวเพื่อผ่อนคลายเล็กน้อย
เมื่อเธอออกมาจากห้องน้ำ ก็สดชื่นขึ้นเยอะ
เธอวางแผนว่าจะพักผ่อน โทรศัพท์ที่หัวเตียงก็ดังขึ้น เป็นเบอร์แปลก
เธอคิดๆดูแล้วก็ยังคงรับสาย
“ฮัลโหล สวัสดีค่ะ”
“ใช่คุณกู้ไหม? ที่นี่คือเย่เม่ยบาร์ มีผู้หญิงที่ชื่อซูตี้ดื่มจนเมาอยู่ในบาร์ของเรา รบกวนคุณมารับหน่อย”
กู้ฉางฉิงได้ฟังถึงคำพูดนี้ ก็ขมวดคิ้ว แต่ว่าไม่ได้ปฏิเสธ
“ฉันทราบแล้ว เดี๊ยวฉันไป”
พูดจบ เธอก็วางสายไป เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วรีบออกไป
ถึงอย่างไรซูตี้ก็เพิ่งมา เธอไม่อยากให้เกิดเหตุอะไร ที่จะส่งผลกระทบต่อความร่วมมือของทั้งสองบริษัท
ไม่นาน เธอก็มาถึงเย่เม่ยบาร์ เห็นไฟนีออนหลากสีสัน ยังมีชายหญิงที่เสื่อมโทรมอยู่โดยรอบ ในแววตาเธอเต็มไปด้วยความไม่สบายใจ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เธอเดินเข้าไปในบาร์ ความมืดสลัวด้านในยังมีกลิ่นควันบุหรี่รวมทั้งเสียงเพลงที่อึกทึกยิ่งทำให้อึดมันมากยิ่งขึ้น
เธออดทนต่อความไม่ชอบไว้ในใจและตามหาซูตี้โดยรอบ ท้ายที่สุดเธอเห็นซูตี้อยู่ที่เคาท์เตอร์บาร์
พบว่าเธอเปลี่ยนชุดแล้ว มีความเซ็กซี่เกินกว่าความสามารถในตอนกลางวันมาก
โดยเฉพาะกระโปรงที่สั้นรัดรูป ทำให้อวดส่วนเว้าส่วนโค้งที่มีเสน่ห์ของเธอได้อย่างชัดเจน
และข้างๆเธอยังรายล้อมไปด้วยผู้ชายที่ไม่ประสงค์ดีกับเธอ แต่เหมือนว่าเธอจะมองไม่ออก ยังหยอกล้อกับพวกเขาไม่หยุด
กู้ฉางฉิงเห็นแล้ว ก็ร้อนรนอยู่ในใจ รีบเดินเข้าไป
“ซูตี้”
ซูตี้ได้ยินเสียง ก็เอียงมองอย่างสงสัย หลังจากพบว่าเป็นกู้ฉางฉิง ในแววตาก็ประกายความประหลาดใจ : “เอ๊ะ……คุณผู้หญิงคนนี้มาได้อย่างไร?”
เธอพูดจบ ผู้ชายข้างๆเธอก็มองมาทางกู้ฉางฉิง อีกทั้งในแววตายังมีความประหลาดใจ
พวกเขาส่งสายตาให้กันก็เข้าใจโดยไม่ต้องพูด
เป็นธรรมดาที่กู้ฉางฉิงจะสังเกตุเห็นสายตาของพวกเขา ก็ตื่นตระหนกเข้าไปประคองซูตี้
“คุณดื่มจนเมาแล้ว ฉจะรับคุณกลับ”
เธอพูดจบ ก็ดึงซูตี้ออกมา
แต่ใครจะรู้เดิมทีซูตี้ไม่ได้ซาบซึ้งน้ำใจ ผลักเธอออก
“ใครต้องการให้คุณมารับ ฉันยังดื่มเหล้าไม่หมดเลย”
เพิ่งพูดจบ พวกผู้ชายข้างๆเธอก็เอะอะโวยวายขึ้นมา
“จริง เหล้านี่ยังดื่มไม่หมดเลย จะกลับไปทำอะไร น้องอยู่ที่นี่ดื่มกับพวกพี่สองสามแก้วไม่ดีกว่าหรอ”
ก็เห็นชายคนหนึ่งที่ย้อมผมสีทองหรี่ตามาแล้วยื่นมือจะมาจับกู้ฉางฉิง ทว่ากู้ฉางฉิงปัดออกอย่างรวดเร็ว
“อย่ามาแตะต้องฉัน!”
เธอกล่าวเตือนด้วยน้ำเสียงเย็นชา ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับอันธพาลเหล่านี้ ดึงซูตี้แล้วโน้มน้าวอีกครั้ง
“คุณอยากดื่มเหล้า เรากลับไปดื่มได้ ที่นี่มันไม่ปลอดภัย”
แต่ทว่าซูตี้ก็เหวี่ยงเธออกไปอย่างหงุดหงิด
“คุณนี่น่ารำคาญ กลับไปดื่มมีอะไรน่าสนใจล่ะ?”
เธอเพิ่งพูดจบ ชายอันธพาลสองสามคนนั้นก็โวยวายขึ้นมา
“ใช่ กลับไปดื่มเหล้ามีอะไรน่าสนใจกว่าอยู่ที่นี่ซะที่ไหน คนสวย อยากไปดื่มกับเราที่ชั้นบนไหม ที่นั่นมีเหล้าที่ดีกว่านี้ คืนนี้พวกพี่จะดื่มเป็นเพื่อนคุณไม่เมาไม่เลิกดีไหม?”
เวลานี้ซูตี้ดื่มจนเมาแล้วจริงๆ เดิมทีไม่มีความสามารถที่จะพิจารณาว่าชายเหล่านี้มุ่งร้ายหรือเปล่า แล้วก็ไม่อยากไปกับกู้ฉางฉิง ในเวลานั้นก็หลงพยักหน้าตอบรับ
“โอเค ไป เราไปดื่มที่ชั้นบนกัน”
เธอพูดจบ เดินไปที่ลิฟท์อย่างโซซัดโซเซ
ชายสองสามคนเห็นเช่นนี้ ในแววตาแสดงออกอย่างผิดปกติ ทว่ากู้ฉางฉิงกระวนกระวายใจไม่หยุด
“ซูตี้ คุณไปไม่ได้นะ!”
เธอรีบจะไปดึงซูตี้ แต่ทว่าไม่รอให้เธอดึงซูตี้ไปอีกครั้ง จากนั้นผู้ชายสองสามคนก็เข้ามารายล้อม
“คนสวย ในเมื่อเพื่อนจองคุณอยากไปดื่มเหล้ากับพวกฉัน คุณวางใจ ก็ยอมตามๆไปเถอะ”
พวกเขาพูดจบ ก็รายล้อมด้านหลังกู้ฉางฉิง ผลักเธอเข้าไปทางลิฟท์
“พวกคุณทำอะไร หลีกไป!”
กู้ฉางฉิงเห็นเช่นนี้ ในใจตื่นตระหนกมาก เสียใจมากที่ไม่ได้พูดอะไรกับเฟิงจิงเหยาตอนฉันออกมา
เธอทำน้ำเสียงดุด่าใส่คนสองสามคน แต่เดิมทีก็ไม่มีประโยชน์กับชายเหล่านี้
……
และในเวลาเดียวกันนี้ ที่ตระกูลเฟิง
เฟิงจืงเหยาทำงานเสร็จก็กลับมาที่ห้อง ก็พบว่ากู้ฉางฉิงไม่อยู่ โทรหาเธอโดยจิตใต้สำนึก
กู้ฉางฉิงได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ก็เห็นเป็นสายของเฟิงจิงเหยา ดีใจในแววตา รับสายทันที
แต่ยังไม่ทันได้พูดรับสาย โทรศัพท์ก็ถูกคนแย่งรับไป
“คุณทำอะไร? รีบคืนโทรศัพท์มาให้ฉัน”
เธอมองคนที่ฉกโทรศัพท์ไปด้วยความโกรธ
เดิมทีชายคนนั้นไม่ได้สังเกตว่าโทรศัพท์เชื่อมต่ออยู่ พูดหัวเราะเยาะว่า : “คนสวย จะรับสายอะไร ไปดื่มกับพี่ก็พอ พาผู้หญิงคนนี้ไปข้างบน”
เขาพูดจบ คนอื่นๆก็เริ่มฉุดรั้งกู้ฉางฉิงเข้าไป
“ปล่อยฉัน——”
กู้ฉางฉิงต่อสู้ดิ้นรน แต่เธอคนเดียวต่อสู้ฝ่ายตรงข้ามสองสามคน ท้ายที่สุดก็ถูกลากเข้าไปในลิฟท์
ในโทรศัพท์ เฟิงจิงเหยาที่ได้ยินน้ำเสียงที่ตื่นตระหรกของเธอ ชั่วพริบตาในแววตาก็ดุดันขึ้นมา
เขาไม่คิดอะไรคว้ากุญแจแล้วรับออกไป
……
ในบาร์ กู้ฉางฉิงกับซูตี้ถูกชายสองสามคนดึงเข้าไปในลิฟท์แล้ว
ตรงกันข้ามเสียงหัวเราะสนุกสนานของซูตี้ กู้ฉางฉิงก็รู้สึกตกใจ
เธอไม่กล้านึกถึงว่าหลังจากเข้าไปในลิฟท์ คนเหล่านี้จะทำอย่างไรกับเธอ
และโกรธเป็นฟืนเป็นไฟไม่เลิกที่ซูตี้ดื่มจนเมา
หากรู้ก่อนว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนดี ก็ไม่มาหรอก!
เห็นว่าพวกเธอถูกดึงเข้าไปในลิฟท์ กู้ฉางฉิงก็ร้อนรนไม่หยุด
ในใจก็เริ่มสิ้นหวังแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นประตูลิฟต์ปิดลงอย่างช้าๆ
ไร้พลังความกล้าหาญมากขึ้น
เวลานี้เธอคาดหวังอย่างยิ่งว่าเฟิงจิงเหยาจะปรากฏตัวขึ้นอย่างฉับพลัน
แต่เธอรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ ก็โทรศัพท์เมื่อกี้นี้ เธอก็ไม่รู้ว่าตนเองได้รับสายไหม
ในช่วงเวลาคับขันหัวเลี้ยวหัวต่อนี้ จู่ๆมือหนึ่งก็มาขวางลิฟท์ที่กำลังจะปิด ไม่นานน้ำเสียงที่เยือกเย็นก็ดังขึ้น
“พวกคุณ……คิดจะพาคนไปแบบนี้ ไม่ได้หรอกนะ”
