กู้ฉางฉิงรีบหยุดความหวั่นไหวในใจ ส่ายๆหัว ละทิ้งความคิดทั้งหมด
“กลับกันเถอะ”
เธอร้องบอกเฟิงจิงเหยา แล้วก็เดินนำหน้าออกจากสวนไป
เฟิงจิงเหยามองภาพเธอเดินจากไป ด้วยแววตาเป็นประกาย
ทั้งสองกลับมาที่ห้อง ก็ล้างหน้าบ้วนปาก แล้วก็ต่างคนต่างนอน
คืนที่สงบสุขผ่านไป
ไม่กี่วันมานี้ สงบสุขมาก สงบจนกู้ฉางฉิงไม่ชิน รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
แต่ความเป็นจริงไม่อนุญาตให้เธอคิดมากไป ก็เพราะหลายวันมานี้เธอยุ่งจนยืนไม่ติดแล้ว เหมือนลูกข่างที่หมุนไม่หยุดอยู่ตลอดเวลา
ตอนนี้ภาพการออกแบบชุดแรกของเธอและซูตี้ออกมาแล้ว ต่อไปก็เริ่มมองหาหน้าร้าน ถึงเวลายังต้องทำการโฆษณากับทุกฝ่าย
และสิ่งเหล่านี้เธอจำเป็นต้องทำด้วยตนเอง
ตลอดเช้าวันนี้ เธอรีบไปที่บริษัท ชีเสี่ยวจิ่วเดินเข้ามาพร้อมเอกสารหนึ่งกอง
“อาจารย์กู้ นี่คือที่อยู่หน้าร้านที่บริทษัทเลือไว้สองสามวันนี้ คุณลองดูๆ”
กู้ฉางฉิงรับมาแล้วเริ่มตรวจดู
ก็เห็นจ้อมูลที่อยู่ของหน้าร้านที่เลือกมาค่อนข้างดี ตั้งอยู่ในศูนย์กลางการค้า ห่างกันไม่มาก แต่จะไม่ส่งผลกระทบต่อธุรกิจของกันและกัน
“วางไว้เถอะ ฉันจะหาเวลาไปดูร้านในภายหลัง”
กำลังพูดอยู่ ห้องทำงานก็ถูกผลักเข้ามา
“กู้ฉางซิน!”
เห็นซูตี้เดินมาที่โต๊ะทำงานด้วยความโกรธ ทั้งสองมือค้ำบนโต๊ะสีหน้าโกรธเกรี้ยวจ้องมองเธอ
“ทำไมแบบร่างการออกแบบที่ฉันส่งให้คุณจึงถูกโพสต์ในฟอรัมGod’s Hand?”
กู้ฉางฉิงรู้สึกตกใจกับคำถามที่กะทันหันของเธอ ขมวดคิ้วทันที : “ฉันไม่เข้าว่าคุณพูดอะไรอยู่?”
ซูตี้เห็นว่าเธอเสแสร้งฟังไม่เข้าใจ ความโกรธในใจก็พุ่งขึ้นอีกครั้ง
“ไม่เข้าใจ? นอกจากคุณมีใครอีกในบริษัทนี้ที่มีแบบร่างการออกแบบของฉันคุณมีสิทธิ์อะไรปล่อยแบบร่างของฉันออกไป!”
ตอนนี้กู้ฉางฉิงเข้าใจสิ่งที่เธอพูดแล้ว ก็ตกใจ
“เดิมทีฉันไม่เคยเคลื่อนไหวต้นฉบับของคุณ”
“ไม่เคยเคลื่อนไหว? เห็นได้ชัดว่าจดหมายของคุณถูกส่งออกไป คุณยังมีหน้ามาบอกว่าเปล่า กู้ฉางซิน ฉันจะบอกคุณให้ การกระทำอย่างคุณนี่คือการโขมย!”
กู้ฉางฉิงสีหน้าเปลี่ยนไปทันที รีบเปิดคอมพิวเตอร์ตรวจดู ทันทีก็พบว่าแบบร่างต้นฉบับถูกส่งออกไปจากคอมพิวเตอร์ของเธอจริงๆ
เธอเห็นอย่างนี้ สีหน้าก็หม่นหมองลง
“ซูตี้ ฉันไม่รู้ว่าทำไมต้นฉบับนี้จึงรั่วไหลจากฉัน แต่เรื่องนี้ฉันรับรองได้ว่าฉันไม่ได้ทำ”
เดิมทีซูตี้ไม่เชื่อเธออยู่แล้ว จึงหัวเราะเยาะแล้วพูดว่า : “ไม่ใช่คุณแล้วจะมีใคร?”
พูดจบ เธอดูเหมือนว่าคิดอะไรอยู่ จึงพูดถากถางว่า : “จะว่าไป ไม่ใช่ครั้งสองครั้งที่บริษัทของพวกคุณทำผลงานการออกแบบรั่วไหล เคยได้ยินมาก่อนว่าบริษัทของพวกคุณมีประวัติด่างพร้อย มีเรื่องอื้อฉาวตั้งแต่ก่อตั้งเป็นต้นมา ฉันคิดไม่ออกจริงๆว่ามู่จินจะร่วมมือกับคนแบบคุณนี้ได้อย่างไร”
กู้ฉางฉิงฟังคำพูดที่เสียดสีของเธอ ก็โกรธมาก
โดยเฉพาะการที่เธอใส่ร้ายป้ายสีบริษัท ยิ่งทำให้เธอโกรธไม่หยุด
“ฉันบอกว่าไม่ใช่ฉันก็คือไม่ใช่ฉัน”
สายตาเธอราวกับไฟมองไปที่ซูตี้ กัดฟันพูดว่า : “อีกทั้งตอนนี้ยังไม่ได้ตรวจสอบแน่ชัด คุณมาทึกทักสรุปเช่นนี้ คิดด้านเดียวเกินไปหรือเปล่า คุณให้เวลาฉันตรวจสอบสถานการณ์ให้ชัดเจนสักหน่อย ฉันจะชี้แจงให้คุณอย่างแน่นอน!”
ซูตี้เห็นความมุ่งมั่นในดวงตาของเธอ ใจสั่นเล็กน้อย
ถึงแม้ว่าเธอกับกู้ฉางฉิงจะติดต่อกันไม่นาน แต่นิสัยของผู้หญิงคนนี้ ความรู้สึกโดยจิตใต้สำนึกเธอที่ได้ศึกษาไปสามสี่ส่วน
ถ้าเธอเป็นคนทำ เกรงว่าจะไม่มีเหตุผลที่พูดได้เต็มปากเต็มคำอย่างนี้
“ได้ คุณต้องการเวลา ฉันก็จะให้คุณ เพียงแต่ฉันไม่เชื่อคุณหรอก เรื่องนี้ จำเป็นต้องยกให้ผู้บริหารของพวกคุณออกหน้า!”
กู้ฉางฉิงได้ยินว่าเธอเห็นด้วยที่จะตรวจสอบ ก็โล่งใจ
“ได้ ตอนนี้เราก็ไปที่ห้องทำงานของผู้จัดการใหญ่เลย”
เธอพูดจบ ก็นำหน้าออกไปจากห้องทำงาน
ซูตี้เห็น ก็ทำเสียงไม่พอใจเดินตามหลังเธอไป
ชีเสี่ยวจิ่วมองพวกเขาที่เดินจากไป ก็มีความกังวลใจในแววตา
สักครู่ ทั้งสองคนมาถึงที่ห้องทำงานของหลี่ม่าน
กู้ฉางฉิงเคาะประตูแล้วเดินเข้าไป
“ผู้จัดการใหญ่”
หลี่ม่านมองคนทั้งสองที่เข้ามาอย่างงุนงง ทันทีก็พบความรู้สึกไม่สบายใจบนใบหน้าของเธอ ก็ปวดหัวเล็กน้อยอย่างฉับพลัน
เธอคิดว่าเพราะสองคนนี้ทะเลาะอะไรกันขึ้นมาอีกแล้ว
“เกิดอะไรขึ้น?”
เธอกล่าวถามด้วยสีหน้าที่ไม่แสดงออก
กู้ฉางฉิงกำลังจะอธิบาย ก็ถูกซูตี้ชิงเอ่ยปากไปก่อน
“ผู้จัดการหลี่ เรื่องนี้บริษัทของพวกเราต้องให้คำอธิบายกับฉัน ไม่เช่นนั้นฉันจะฟ้องร้องว่าบริษัทที่ยิ่งใหญ่ปล้นงานไป!”
หลี่ม่านฟังถึงตรงนี้ สีหน้าก็ตกใจ รีบมองไปยังกู้ฉางฉิงทันที
“ผู้จัดการแผนกกู้ ตกลงมันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
กู้ฉางฉิงจนใจ ทำได้เพียงเล่าเรื่องต้นฉบับการออกแบบที่ถูกเปิดเผยออกมา
“ฉันก็ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง นักออกแบบซูส่งภาพต้นฉบับให้ฉันแล้วก็รั่วไหลไปจากคอมพิวเตอร์ของฉัน แต่ฉันไม่รู้อะไรทั้งสิ้น”
หลี่ม่านฟังเรื่องภาพต้นฉบับที่ถูกเปิดเผยอย่างคาดไม่ถึง สีหน้าเปลี่ยนไปทันที
ใครก็ตามที่ทำเสื้อผ้าจะรู้ดีว่า ภาพวาดการออกแบบที่ยังไม่เผยแพร่มีความสำคัญต่อแต่ละบริษัทเพียงใด
อาจกล่าวได้ว่า นี่คือโอกาสในการยึดตลาด
เธอแสดงความสนใจกับคำพูดของกู้ฉางฉิงทันที พบว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติ จึงกล่าวตำหนิทันที: “รั่วไหลจากในคอมพิวเตอร์คุณ ทำไมคุณถึงไม่รู้ คอมพิวเตอร์เป็นของส่วนตัวที่คุณใช้อยู่คนเดียวไม่ใช่หรอ?”
กู้ฉางฉิงฟังถึงคำพูดนี้ ยังคิดว่าหลี่ม่านและซูตี้คล้ายกับสงสัยว่าเธอเป็นคนเปิดเผย
พอดีกับเธออยากจะเอ่ยปากอธิบาย แต่หลี่ไม่ให้โอกาสเธอเอ่ยปาก
“คุณซู สถานการณ์เรื่องนี้ร้ายแรงมาก บริษัทของพวกเราจะไล่ตามตรวจสอบให้ถึงที่สุด”
เธอมองซูตี้แล้วกล่าวแสดงความคิดเห็น
อันที่จริงเธอก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะตำหนิกู้ฉางฉิง เพียงแต่ทำแบบนี้เพื่อให้ซูตี้เห็น
ถึงอย่างไรคนอื่นก็ไม่รู้ถึงฐานะทางสังคมของก็ฉางฉิง แต่เธอรู้ชัดเจน
ซูตี้ไม่รู้ถึงความคิดในใจของเธอ ฟังคำพูดของเธอ เอ่ยปากอย่างคาดเดาความคิดไม่ได้ว่า: “เกรงว่าเมื่อพวกคุณตรวจสอบออกมาแล้ว จะปกป้องคนที่ลงมือ”
พูดจบ เธอก็กวาดสายตามองสีหน้าที่ไม่ดีของกู้ฉางฉิงที่อยู่ข้างๆ
กู้ฉางฉิงอึดอัดกลัดกลุ้มใจ
“ที่ฉันพูดไม่ใช่หมายถึงว่าคุณทำนะ”
เธอจ้องมองซูตี้ กัดฟันกล่าวว่า
หลี่ม่านเห็นแนวโน้มที่คนทั้งสองจะทะเลาะกันขึ้นมา ก็รีบเข้าขัดขวางทันที
“คุณซู เรื่องนี้ส่งผลกระทบถึงบริษัทแล้ว พวกเราไม่สามารถปกป้องคนผิดใดๆทั้งสิ้น รวมถึงผู้จัดการแผนกกู้ ถ้าตรวจสอบผลสรุปแล้วเป็นปัญหาของเธอจริงๆ พวกเราจะต้องลงโทษอย่างเฉียบขาด แล้วจะชี้แจ้งให้คุณพึงพอใจ!”
ซูตี้ฟังคำพูดนี้แล้ว จึงพึงพอใจ
เธอกวาดสายตามองสีหน้ากู้ฉางฉิงที่คร่ำเครียด สองมือกอดอกแล้วกล่าวว่า: “ดี มองไปยังหน้าของผู้จัดการหลี่ ฉันให้เวลาพวกคุณสามวัน หลังจากสามวันถ้าคุณไม่ให้คำตอบที่ฉันพึงพอใจ อย่ามาตำหนิฉันที่ต้องรายงานกับบริษัทไปตามขั้นตอนปกติ”
หลี่ม่านฟังคำพูดเธอที่เต็มไปด้วยการใช้อำนาจข่มขู่นี้ ในใจก็ไม่สบายใจอย่างมาก
แต่ใครก็บอกว่าพวกเขาเป็นฝ่ายผิด จึงทำได้เพียงยิ้มตอบรับ
……
ในเวลาเดียวกัน สำนักงานใหญ่เฟิงซื่อกรุ๊ป ชวี่ยี่ได้รับข่าวก็รายงานเฟิงจิงเหยาทันที
“ท่านประธาน ทางด้านบริษัทใหม่เกิดเรื่องอีกแล้ว
เขารายงานเรื่องราวคร่าวๆเล็กน้อย ฟังแล้วเฟิงจิงเหยาก็ขมวดคิ้ว
“ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้?”
