วันต่อมา ดวงอาทิตย์กำลังขึ้นที่โรงแรมใหญ่ แขกจำนวนมากมารวมตัวกัน
กู้ฉางฉิงสวมชุดราตรีสีเงินยืนอยู่กับเฟิงจิ่งเหยา ต้อนรับแขกอยู่ที่หน้าประตู
คนททั้งสองคนหนึ่งสีดำคนหนึ่งสีเงิน เหมือนการแต่งกายของคู่รัก
บวกกับรูปร่างหน้าตาและความมีเสน่ห์ของคนทั้งสอง ก็ยิ่งทำให้คนมองไม่ละสายตา
“ประธานเฟิงและคุณนายรองสวรรค์ส่งมาเป็นคู่กันจริงๆ”
“ใช่ คุณนายรอง สุขสันต์วันเกิด ขอให้คุณและประธานเฟิงรักกันตลอดไป”
“แล้วก็ให้กำเนิดลูกชายที่ดีไวๆ”
“ใช่ๆ……”
กู้ฉางฉิงควงเฟิงจิ่งเหยารับคำอวยพรของแขกต่อไปอย่างสุภาพเรียบร้อย
“ขอบคุณค่ะ”
เธออมยิ้มกล่าวขอบคุณ เฟิงจิ่งเหยาก็แสดงใบหน้าอ่อนโยนอย่างหาได้ยาก พยักหน้าให้แขกที่มาร่วมแสดงความยินดี
เมื่อพวกเขากำลังทักทายแขกที่มาร่วมงาน คุณนายเฟิงพวกเขาก็มาถึง
พวกเขาได้ฟังคำพูดชมเชยกู้ฉางฉิงจากคนโดยรอบแล้ว ชัดเจนว่าใบหน้าไม่เต็มใจเล็กน้อย แต่ต่อหน้านายท่านเฟิงที่อยู่ที่นั่น ก็ต้องเก็บอาการไว้
แต่ตรงกันข้ามกับความไม่พอใจของพวกเขา นายท่านเฟิงได้ยินคำชมเชยแบบนั้นแล้ว ในใจก็ยินดีมีความสุข
พวกเขาเดินไปยังคนทั้งสอง เวลานี้กู้ฉางฉิงก็เห็นพวกเขา ทักทายอย่างสุภาพ
“คุณปู่ พ่อแม่”
คุณนายเฟิงและเฟิงซู่พยักหน้าอย่างเย็นชา ถือว่าเป็นการตอบรับ
นายท่านเฟิง กล่าวอวยพรกับกู้ฉางฉิง: “ฉางซิน สุขสันต์วันเกิด”
กู้ฉางฉิงได้ยิน ก็นึกถึงว่านายท่านเป็นคนเดียวในตระกูลเฟิงที่ทำดีกับเธอ รอยยิ้มบนใบหน้าก็อดไม่ได้ที่จะแสดงออกมา
“ขอบคุณคุณปู่”
กำลังพูดพลาง ด้านนอกก็มีแขกเข้ามาอีก เป็นครอบครัวของลู่ซือหยี่
ลู่ซือหยี่มองแวบเดียวก็เห็นเฟิงจิ่งเหยาที่รูปร่างหลิ่เหลาในกลุ่มฝูงชน ในสายตาเต็มไปด้วยความหลงใหล
“พี่จิ่งเหยา”
เธอเรียกอย่างทื่อๆ เฟิงจิ่งเหยากวาดสายตามองเธออย่างเย็นชา ไม่ได้ให้ความสนใจ แต่กลับมองกู้ฉางฉิงที่อยู่ข้างๆอย่างอ่อนโยน
ลู่ซือหยี่จ้องมอง ในสายตาที่ไม่ปกติ รอยยิ้มบนใบหน้าที่ไม่ชัดเจนเดินไปยังตรงหน้ากู้ฉางฉิง
“ฉางซิน สุขสันต์วันเกิด”
เธออวยพรอย่างเสแสร้ง
กู้ฉางฉิงแสดงออกตามมารยาท กล่าวขอบคุณด้วยสีหน้าเรียบๆ แล้วก็ไม่ได้สนใจเอไปกล่าววทักทายแขกคนอื่นต่อ
พ่อลู่แม่ลู่เห็นเช่นนี้แล้ว กวาดสายตามองกู้ฉางฉิงอย่างไม่ทิ้งร่องรอย ในสายตาก็เหยียดหยาม
พวกเขาก็ไม่ได้ทักทายกู้ฉางฉิง ไม่ยีหระเธอแต่กลับทักทายเฟิงจิ่งเหยา
“จิ่วเหยา ไม่เจอกันนานเลย ไปคุณกับคุณลุงทางด้านนั้นหน่อยไหม?”
พ่อลู่อยากพาเหิงจิ่งเหยาไป ลู่ซือหยี่ก็เข้าใจความคิดของพ่อตนเองชัดเจน ก็พูดคล้อยตามด้วยว่า
“จะว่าไปแล้วพ่อและพี่จิ่งเหยียนไม่ได้เจอกันนาน วันนี้มีโอกาสดีๆเช่นนี้ได้คุยกัน
เธอพูดพลาง กวาดสายตามองกู้ฉางฉิงอย่างไม่ทิ้งร่องรอย
ถึงแม้ว่ากู้ฉางฉิงจะทักทายแขกคนอื่นๆ แต่ทางด้านนี้ก็เบี่ยงเบนความสนใจ ในใจก็อดไม่ๆด้ที่จะหัวเราะเยาะ
ลู่ซือหยี่คนนี้กำลังคิดที่จะแยกเธอกับเฟิงจิ่งเหยาอยู่ตลอดเวลา
เธอมองไปยังเฟิงจิ่งเหยา อยากดูว่าเขาจะเลือกยังไงต่อไป
เฟิงจิ่งเหยาคล้ายกับสังเกตเห็นสายตาของเธอ มาถึงข้างๆกู้ฉางฉิง กล่าวอย่างรู้สึกเสียใจว่า: “คุณลู่ ต้องขอโทษด้วย ฉันจำเป็นต้องเป็นเพื่อนภรรยาของฉันต้อนรับแขกทางด้านนี้”
เขาพูดจบ ลู่ซือหยี่ก็แทบจะระงับความริษยาภายในใจของเธอไว้ไม่อยู่
ทางด้านพ่อลู่ก็แสดงออกมาโดยตรง
เดิมทีเฟิงจิ่งเหยาก็ไม่ได้สนใจ เขาโอบกู้ฉางฉิงแล้วกล่าวอำลา แล้วก็พาเธอไปกล่าวทักทายแขกคนอื่นๆ
กู้ฉางฉิงรับรู้ได้ถึงพลังของแขนที่บริเวณเอว แต่ในใจก็อดเต้นแรงไม่ได้
เวลานี้เธอมองสายตาของเฟิงจิ่งเหยา แม้แต่เธอเองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันอ่อนโยนมากแค่ไหน
คนทั้งสองกล่าวทักทายแขก ไม่นาน ฉินเป่ยหานก็มา
เขามองกู้ฉางฉิงที่พูดด้วยเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขอยู่ข้างๆเฟิงจิ่งเหยา หัวใจก็เจ็บแปล๊บและหดหู่ในทันที
แต่เขาก็ยังคงอดกลั้นความทรมานแล้วเข้าไปกล่าวอวยพร
“ฉางซิน สุขสันต์วันเกิด”
เขามาถึงตรงหน้ากู้ฉางฉิง กล่าวด้วยความรักใคร่ชื่นชมในสายตาที่ยากจะปิดบังว่า: “วันนี้คุณสวยมากเลย”
กู้ฉางฉิงสังเกตเห็นได้โดยธรรมชาติ รู้สึกหนังศีรษะชาขึ้นมาทันที
เพียงเพราะเธอรู้สึกได้ถึงเวลานี้ผู้ชายที่อยู่ข้างๆปล่อยอากาศอันเยือกเย็นอยู่รอบๆตัวไม่หยุด
เฟิงจิ่งเหยาคาดไม่ถึงว่า ยังมีคนที่ไม่กลัวตายกล้ามาเจาะกำแพงของเขาต่อหน้าเขา
“คุณชายฉิน ภรรยาของฉันสวยมากทุกวันอยู่แล้ว!”
เขาพูดจิกกัดประชดประชันเธอไปสองคำ เพื่อเป็นการเตือนฉินเป่ยหานอย่างเงียบๆ
ฉินเป่ยห่ยฟังไม่ออกถึงคำกล่าวเตือนในคำพูดของเขา ถึงแม้ว่าในก้นบึ้งของหัวใจเขาจะกลัวชายผู้มีอำนาจตรงหน้านี้ก็ตาม
แต่นึกถึงกู้ฉางซินแล้ว เขาก็ยังดึงดันที่จะเผชิญหน้ากับเฟิงจิ่งเหยา
“ที่แท้ประธานเฟิงก็รู้ ฉันยังคิดว่าคุณไม่รู้ซะอีก”
สายตาของคนทั้งสองประชันกันในอากาศอย่างเงียบๆ เป็นประกายไฟไปทุกทิศทาง
โดยเฉพาะคำพูดสุดท้ายของฉินเป่ยหาน สีหน้าของเฟิงจิ่งเหยาเคร่งขรึมทันที
กู้ฉางฉิงเห็นว่าสถานการณ์ไม่ปกติแล้ว ในใจก็หงุดหงิดฉินเป่ยหานที่ไม่รู้จักพูดไปพลาง เข้าไปคล้องแขนของเฟิงจิ่งเหยาไปพลาง ยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วกล่าวว่า: “ขอบคุณความห่วงใยของคุณชายฉิน เพียงแต่นี่เป็นเรื่องระหว่างสามีภรรยาอย่างพวกเรา”
ไม่พูดไม่ได้ว่า ประโยคนี้ของเธอพูดได้เหมาะสมอย่างยิ่ง
โดยเฉพาะการกระทำของเธอแล้วก็การแสดงท่าทีของเธอ ทำให้ใจของเฟิงจิ่งเหยาที่โกรธเดือดดาลสงบลงในชั่วพริบตา
เขามองไปยังฉินเป่ยหานอย่างลำพองใจ มุมปากยกขึ้นอย่างระงับไว้ไม่อยู่
ตรงข้ามกับอารมณ์ที่ดีของเขา ฉินเป่ยหานก็ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
แต่กู้ฉางฉิงไม่สนใจเขา พาเฟิงจิ่งเหยาไปทักทายแขกคนอื่นต่อ
ไม่นาน กู้หงเซินก็มา เขาเรียกกู้ฉางฉิงไปยังที่ลับตาคน ชี้แจ้งว่าอีกสักครู่เธอจะต้องทำอะไร
พูดถึงสุดท้ายแล้ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะเตือนสติอีกครั้งว่า: “ระมัดระวังการกระทำทุกอย่าง อย่าให้ฉันขายหน้า”
กู้ฉางฉิงยิ้มเยาะ แต่ไม่ได้พูดอะไร
อย่างรวดเร็วงานเลี้ยงก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ กู้ฉางฉิงขึ้นเวทีไปกล่าวคำปราศรัย
“ขอบคุณทุกคนที่มางานวันเกิดของฉันท่ามกลางงานที่ยุ่ง หวังว่าวันนี้ทุกท่านจะทานดื่มกันอย่างสนุกสนาน”
เธอพูดง่ายๆสองสามประโยค แล้วก็เดินลงเวที
ใครจะรู้ว่า พอลงไป เพื่อนในอดีตของกู้ฉางซินก็เดินเข้ามา
“ฉางซิน ใช้ได้เลย ตอนนี้อยู่ที่ตระกูลเฟิงยิ่งนานวันยิ่งเหมือนปลาได้น้ำ ฉันได้ยินมาว่างานเลี้ยงวันเกิดครั้งนี้ประธานเฟิงจัดให้เพื่อคุณใช่ไหม?”
“เชี่ย ข่าวของคุณนี่ช้ามากเลย พวกเรารู้กันตั้งนานแล้ว”
“อิอิ พวกเราอย่านอกเรื่อง ฉางซิน ฉันถามคุณหน่อย ตอนกลางคืนพวกเรายังมีกิจกรรมอีกไหม?”
คนเหล่านั้นพูดคนละคำๆ กระตือรือร้นกับกู้ฉางฉิงอย่างมาก
แต่กู้ฉางฉิงกับพวกเขาคือคนแปลกหน้า แม้กระทั่งบางคนก็ไม่รู้จัก
เธอฝืนใจฉีกยิ้มมุมปากรับมือกับเพื่อนเหล่านี้ของกู้ฉางซิน
แต่ไม่ได้เห็นว่า เฟิงจิ่งเหยาที่อยู่ไกลๆ มองทุกการกระทำของเธออยู่ในสายตา
เฟิงจิ่งเหยางุนงงกับท่าทีของกู้ฉางฉิงที่มีต่อเพื่อนเก่า อย่างไรก็ตามสำหรับคนอื่น ๆ การแสดงออกของเขาในเวลานี้ เหมือนกับการจ้องมองด้วยความรักใคร่
โดยเฉพาะที่ลู่ซือหยี่มองมา ในใจก็อิจฉาริษยาไม่หยุด
รู้สึกว่าในสายตาพี่จิ่งเหยาของเธอมีเพียงกู้ฉางซินหญิงชั่วคนนั้น
พ่อลู่แม่ลู่เห็นสีหน้าของลูกสาวไม่น่าดู ก็ไม่รู้จะทำหน้ายังไง
พ่อลู่ส่งซิกทางสายตาให้แม่จิ้น แม่ลู่เดินไปยังคุณนายเฟิงด้วยสีหน้าที่ไม่ได้คาดคิดไว้
อย่าคิดว่าพวกเขามาเข้าร่วมงานเลี้ยง ความเป็นจริงมาเพื่อให้ลู่ซือหยี่ได้กลับมายังสถานที่อีกครั้ง
แม่ลู่เดินไปถึงตรงหน้าคุณนายเฟิง ชี้ไปยังเฟิงจิ่งเหยาแล้วพูดอย่างจริงจังว่า ฉันเห็นว่าน่าจะใช้ประโยชน์ที่ทุกคนอยู่ในคืนนี้ ประกาศเรื่องที่ซือหยี่ตั้งครรภ์โดยตรง ไม่เช่นนั้นขืนยืดเยื้อต่อไป ฉันกลัวว่าจะมีการเปลี่ยนแปลง”
