สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา – บทที่ 214 เขาต้องเป็นของฉัน

สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา

คุณนายเฟิงได้ฟังคำพูดนี้ ก็ดีดเด้งลุกขึ้นมาทันที แม้แต่เสื้อคลุมก็ไม่ได้สวม รีบร้อนไปที่บ้านใหม่ทันที

เฟิงซู่เดินตามหลังไป ถึงอย่างไรก็เป็นลูกคนแรกของตระกูลเฟิงของพวกเขา

“ซือหยี่ คุณเป็นอย่างไรบ้าง? หมอล่ะ? เรียกหมอแล้วหรือยัง?”

คุณนายเฟิงเข้าไปในห้อง ฉับพลันก็เอ่ยถามอย่างเป็นห่วง

“คุณน้าหมิง คุณอย่างกังวลเลย เรียกหมอมาแล้ว”

ลู่ซือหยี่มองสีหน้าที่เป็นห่วงของคุณนายเฟิง ฉับพลันในสายตาก็ตื้นตันใจ จึงพูดปลอบให้สบายใจ

คุณนายเฟิงได้ฟังก็โล่งใจอย่างมาก แล้วถามว่า : “โอเคๆ แล้วคุณล้มได้ยังไง?”

ลู่ซือหยี่ได้ฟังคำนี้ ก็คอตกซึมเศร้า

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้ตอบ แต่ความเสียใจที่แผ่ออกมาก็ทำให้คุณนายเฟิงเข้าใจ

“ซือหยี่ คุณอย่าเสียใจไปเลย ตอนนี้ฉันจะให้จิ่งเหยากลับมา”

เธอปลอบลู่ซือหยี่ จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์โทรหาเฟิงจิ่งเหยา

“มีธุระอะไร?”

ไม่นาน เสียงที่เยือกเย็นและแหบพร่าของเฟิงจิ่งเหยาก็ดังขึ้นในโทรศัพท์ เหมือนกับคนที่เพิ่งตื่นนอน

และเรื่องจริงก็เป็นเช่นนี้จริงๆ

เวลานี้เขาพักผ่อนอยู่กับกู้ฉางฉิง

เพราะว่าเสียงโทรศัพท์นี้ ทั้งสองคนจึงถูกปลุกขึ้นมา

คุณนายเฟิงไม่รับรู้ พอได้ยินคำถามของเขาก็ชี้แจงวัตถุประสงค์โดยตรง

“เมื่อกี้นี้ซือหยี่หกล้ม คนก็ไม่สบาย คุณกลับมาเดี๋ยวนี้เลย”

เฟิงจิ่งเหยาขมวดคิ้ว คิดแล้วก็ปฏิเสธไป : “อาการไม่สบายของเธอเกี่ยวข้องอะไรกับฉัน? ไม่ไป”

พูดจบ เขาก็วางสายไป

พอดีกับที่เขาเตรียมจะวางโทรศัพท์ ก็รู้สึกว่าชุดนอนของเขาถูกดึง

เดิมทีกู้ฉางฉิงก็ได้ยินอะไรแว่วๆอยู่ข้างๆ

จะบอกว่าลู่ซือหยี่ล้มจริงๆ เธอก็ไม่เชื่อ

เพียงแต่เธอเข้าใจว่า นี่เป็นอุบายที่ทั้งสองคนบีบบังคับให้เฟิงจิ่งเหยากลับไป

ถ้าพวกเขาปฏิเสธ เกรงว่าพวกเธอยังจะคิดหาวิธีอื่น ยอมกลับไปดูอย่างที่พวกเธอต้องการน่าจะดีกว่า

คิดเช่นนี้ เธออดไม่ได้ที่จะพูดเกลี้ยกล่อม : “จิ่งเหยา เรากลับไปดูๆกันหน่อยเถอะ”

เฟิงจิ่งเหยาไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรในใจ ได้ฟังคำพูดนี้ ก็คิ้วขมวด

“ทำไม คุณอยากให้ฉันกลับไปหรอ?”

กู้ฉางฉิงเห็นความไม่พอใจในดวงตาของเขา ยิ้มแล้วพูดว่า : “วางใจเถอะ ไม่ใช่คุณครเดียว ฉันจะไปกับคุณด้วย อีกทั้งครั้งนี้เราไม่ไป ครั้งหน้าพวกเธอก็จะคิดหาวิธีให้คุณกลับไปอีกแน่นอน กลับไปดูๆหน่อยน่าจะดีกว่า”

เธอพูดจบ ก็เริ่มลุกขึ้นเริ่มจัดการตนเอง

เฟิงจิ่งเหยาได้ฟังคำพูดนี้ก็รู้สึกมีเหตุผล งั้นก็ถือโอกาสให้เธอกลับไปด้วยกันกับตนเองเลย กลับกันก็ไม่ได้ต่อต้านเหมือนตอนก่อน

……

และเวลานี้ ที่ตระกูลเฟิง

คุณนายเฟิงที่ถูกวางสายไป สีหน้าก็ไม่ค่อยดีนัก

ลู่ซือหยี่ให้ความสนใจกับเธอตลอด เป็นธรรมดาที่จะพบสีหน้าที่ไม่สบายใจของเธอ ในใจก็หม่นหมองลง

เห็นได้ชัดว่าพี่จิ่งเหยาปฏิเสธคำขอร้องของคุณน้าหมิง

กำลังคิดอยู่ หมอก็มาแล้ว

ลู่ซือหยี่สีหน้าหดหู่ให้ความร่วมมือกับการตรวจนี้

“คุณลู่ไม่เป็นอะไรมาก น่าจะไม่ระวังจึงล้มลงไป ครรภ์เลยไม่สงบ เดี๋ยวฉันจะให้ยาสงบครรภ์ ก็พอแล้ว”

หมอรายงานผลง่ายๆ คุณนายเฟิงจึงโล่งใจ วางใจลง

เธอกำลังเตรียมปลอบโยนลู่ซือหยี่ให้ดูแลครรภ์ให้ดีๆ อาหวางก็เดินเข้ามาจากดเนนอก

“คุณนาย คุณชายกลับมาแล้ว”

พอพูดคำนี้ออกมา ลู่ซือหยี่ที่เดิมทีห่อเหี่ยวก็มีชีวิตชีวาขึ้นมาในชั่วพริบตา

เธอมองไปยังสาวใช้ด้วยจิตสำนึก ในสายตาเต็มไปด้วยความชมเชยเธอ

สีหน้าที่เศร้าหมองของคุณนานเฟิงในเวลานี้ก็ผ่อนคลายลงมาไม่น้อย บ่นพึมพำว่า: “ยังถือว่าเจ้าหมอนี้มีจิตสำนึกบ้าง”

กำลังพูดพลาง เฟิงจิ่งเหยาก็พากู้ฉางฉิงเข้ามาในห้อง

“พี่จิ่งเหยา……กู้ฉางซิน ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่?”

เสียงที่อ่อนหวานของลู่ซือหยี่ยังไม่ทันได้พูดจบ ก็เปลี่ยนเป็นดุเดือดขึ้นมา

เธอจ้องมองกู้ฉางฉิงอย่างโกรธเคือง แทบอยากจะทำให้ผู้หญิงคนนี้หายสาบสูญไปจากตรงหน้าทันที

กู้ฉางฉิงเลิกคิ้ว ในใจก็หัวเราะเยาะไม่หยุด

ผู้หญิงคนนี้น่าสนใจจริงๆ ถ้าพูดตามความจริงแล้ว ตอนนี้เธอยังเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลเฟิง แต่ผู้หญิงคนนี้คล้ายกับจะแต่งตั้งตนเองเป็นคุณผู้หญิงของตระกูลเฟิงแล้ว

คิดแบบนี้แล้ว กู้ฉางฉิงก็มองไปยังเฟิงจิ่งเหยาด้วยจิตสำนึก

เฟิงจิ่งเหย่สัวเกตเห็นถึงสายตาของเธอ แล้วก็มองลู่ซือหยี่ที่เหมือนคนที่ไม่ได้เป็นอะไร กล่าวด้วยเสียงที่เย็นชาว่า: “เห๊อะ พูดจาได้คล่องแคล่วขนาดนี้ ดูท่าจะไม่ได้เป็นอะไร”

ลู่ซือหยี่ถูกคำพูดเสียดสีนี้ทำให้นิ่งอึ้งไป หลังจากนนั้นก็โต้ตอบกลับมา มองไปยังคุณนายเฟิงด้วยความรู้สึกน้อยใจ

“คุณน้าหมิง……”

คุณนายเฟิงเห็นเช่นนี้ ก็กล่าวตำหนิด้วยท่าทีที่ไม่ดี: “จิ่งเหยา คุณเป็นอะไร ก็รู้ชัดเจนว่าซือหยี่ไม่สบาย ไม่สามารถทนรับการกระตุ้นได้ แล้วเอาเธอมาด้วยทำไม?”

กู้ฉางฉิงฟังถึงคำพูดนี้ ก็รู้สึกขำในความหน้าด้านของพวกเธอซะจริงๆ

เธอไม่รอให้เฟิงจิ่งเหยาช่วยเธอพูด ก็ชิงพูดเสียดสีก่อนว่า: “แม่ คุณพูดแบบนี้ ก็ไม่ถูกนะ ถ้าฉันจำไม่ผิดล่ะก็ เดิมทีฉันก็อยู่บ้านกับจิ่งเหยาอยู่แล้ว ตอนนี้ฉันก็ยังเป็นภรรยาของจิ่งเหยา ถึงแม้ฉันอยากจะอยู่ที่นี่ ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรนะ? อีกอย่างตอนนี้ฉันก็เพียงแค่กลับบ้านด้วยกันกับจิ่งเหยา ทำไมคุณถึงว่านี่ทำไม่ได้ล่ะ?”

พอพูดออกมา คุณนายเฟิงก็เหมือนถูกอุดปากสีหน้าแดงกร่ำ จ้องมองกู้ฉางฉิงอย่างเถียงไม่ออก

สุดท้าย เธอก็ทำได้เพียงยกสถานะขึ้นมากล่าวตำหนิ

“กู้ฉางซิน นี่คือท่าทีที่คุณพูดจากับฉันหรอ?”

กู้ฉางฉิงอมยิ้มไม่พูดจา แต่กลับไม่มองไปยังเฟิงจิ่งเหยา

เขามองลู่ซือหยี่ด้วยสายตาที่เย็นชาทีหนึ่ง กล่าวด้วยเสียงเคร่งขรึมว่า: “ในเมื่อพวกคุณไม่ต้องการเห็นแบบนี้ ฉันก็จะพากู้ฉางซินออกไป ส่วนบ้านหลังนี้ แม่อยากให้ใคร ก็ให้ได้เลย ฉันไม่มีข้อโต้แย้ง”

พูดจบ เขาก็ดึงกู้ฉางฉิงทำท่าทางจะออกไป

ลู่ซือหยี่เห็นก็อดไม่ได้ที่จะร้อนใจ คว้าแขนของเฟิงจิ่งเหยาจากด้านบนลงมา

“พี่จิ่งเหยา ไม่ต้องไปได้ไหม? หรือว่าคุณไม่สนใจลูกของเราสักนิดเลยหรอ? เมื่อกี้เขาเกือบจะตายแล้วนะ”

เธอมองเฟิงจิ่งเหยาด้วยสีหน้าโศกเศร้า

เฟิงจิ่งเหยาอารมณ์ไม่สะทกสะท้าน หันกลับไปมองเธอด้วยสีหน้าที่ไม่แสดงออก แล้วก็ไม่โกรธ เพียงแต่ค่อยๆดึงมือกลับ

“คุณลู่ ฉันคิดว่าก่อนหน้านี้ฉันพูดชัดเจนมากแล้วนะ ถ้าเด็กเป็นลูกของฉัน ฉันก็ต้องสนใจอย่างแน่นอน แต่ข้อเสนอแรกคือ เขาต้องเป็นลูกของฉัน”

พูดถึงตรงนี้ เขาก็หยุดไปชั่วขณะ แล้วจึงกล่าวต่อไปว่า: “แน่นอน ทุกสิ่งทุกอย่างนี้ยังไม่รู้ รอให้ผ่านไปอีกสักระยะหนึ่ง ก็จะรู้ ตอนนี้คุณก็พักผ่อนไปก่อน ในเมื่อเข้ามาอยู่แล้ว ต้องการอะไร ก็สั่งพ่อบ้าน รักษาร่างกายของตนเองให้ดีซะก่อนแล้วค่อยว่ากัน”

เขาพูดจบ ก็ไม่สนใจว่าลู่ซือหยี่จะมีหรือไม่ทีคำพูด ดึงกู้ฉางฉิงออกไปโดยตรง

ลู่ซือหยี่เห็นภาพด้านหลังของพวกเขาออกไป ก็ตกตะลึง

คุณนายเฟิงเป็นห่วงเธอเล็กน้อย เข้าไปเรียกคน

“ซือหยี่ คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”

ลู่ซือหยี่ดึงสติกลับมา เธอมองทางเดินก็ไม่เห็นคนแล้ว จึงยิ้มตอบกลับมา: “คุณน้าหมิง ฉันไม่เป็นอะไร”

เธอพูดพลาง หันเดินไปยังข้างเตียง

คุณนายเฟิงเห็นเช่นนี้ ก็คิดว่าเธอไม่สบายใจ อยากจะเอ่ยปากกล่าวปลอบโยนว่า แต่ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร

แต่ไม่รู้ว่า ที่ๆเธอมองไม่เห็น ในสายตาของลู่ซือหยี่ก็ปรากฎความเด็ดเดี่ยวออกมา

เด็กจะต้องเป็นลูกของพี่จิ่งเหยาแน่นอน…..ถึงแม้จะไม่ใช่ เธอก็ต้องทำให้เขาใช่!

สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา

สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา

Status: Ongoing
ก่อนแต่งงานแทนน้องสาวเข้าไปในตระกูลเฟิง กู้ฉางชิงได้ยินว่าเฟิงจิ่งเหยาเป็นคนที่เฉยเมย ต่อมาถึงได้รู้ว่าข่าวลือล้วนเป็นเรื่องโกหก คุณเฟิงไม่เพียงแต่ไม่เย็นชา กลับเป็นคนที่อบอุ่น แต่กระตือรือร้นเป็นพิเศษในการมีทายาท มีคนพูดเป่าหูต่อหน้าเขา “คุณเฟิง ก่อนคุณจะกลับประเทศ ในทุกๆคืนภรรยาของคุณจะไม่กลับบ้าน เพราะออกไปเมาข้างนอก” เฟิงจิ่งเหยา “หลังจากฉันกลับประเทศ ตอนค่ำภรรยาของฉันจะมาอยู่ที่ห้องฉัน ปรนนิบัติฉันไม่นอนทั้งคืน” มีคนพูดอีกว่า “ก่อนคุณจะกลับมา ภรรยาของคุณช้อปปิ้งทั้งวัน เปลี่ยนรถยี่ห้อหรูไม่หยุด แถมยังมีหนุ่มคอยอยู่เธอตลอดเวลา” เฟิงจิ่งเหยา พูดต่อว่า “หลังจากฉันกลับประเทศ บัตรเครดิตทุกใบของฉัน ฉันก็อยากให้ภรรยาฉันใช้ แต่เธอไม่ต้องการ ไปกลับจากที่ทำงานก็ให้ฉันไปรับแค่คนเดียว” สำหรับคนที่เย็นชา เมื่อมีภรรยาจะคลั่งรักเป็นพิเศษ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท