กู้ฉางฉิงไม่รู้ความคิดของมั่วหลี
เธออยู่ห้องวีไอพีพูดคุยกับทุกคนอย่างสง่างาม ยังเผยแพร่มุมมองของตัวเองมากมายเกี่ยวกับอุตสาหกรรมการออกแบบนี้ ทำให้ผู้คนต่างชื่นชมเธอไม่หยุด
“ตอนนี้เป็นอันว่าฉันเข้าใจแล้ว ว่าทำไมประธานฟู่ที่มีวิสัยทัศน์สูงส่งจึงชื่นชอบคุณ คุณกู้มีความสามารถที่ไม่ธรรมดาจริงๆ แม้แต่ฉันก็ยังอยากโขมยมาเลย”
เห็นสายตาที่เป็นประกายของชายวัยกลางคนที่จ้องมองมาที่กู้ฉางฉิง
กู้ฉางฉิงไม่พบความผิดปกติของเขา จึงยิ้มพูดอย่างถ่อมตัวว่า : “ท่านประธานวังให้เกียรติเกินไปแล้ว ทั้งหมดคือประธานฟู่นั้นเยินยอฉันอยู่”
ฟู่หยุนชวนได้ฟังคำนี้ ก็ยิ้มตอบ
ทุกคนพูดคุยๆกันจนทานอาหารเสร็จ จากนั้นก็เสนอต่อว่า จะไปสนุกกันที่คลับเฮาส์
“ฉันยังไงก็ได้ ทุกคนสนุกมีความสุขก็พอ”
ฟู่หยุนชวนได้ฟังข้อเสนอของทุกคน ก็ไม่ได้โต้แย้ง ถึงอย่างไรก็ต้องอยู่เป็นเพื่อนลูกค้า
เพียงแต่เขาเป็นห่วงกู้ฉางฉิง
“คุณกู้ล่ะ? อยากไปไหม?”
กู้ฉางฉิงกำลังคิดจะบอกว่าตนเองไม่ไป ยังมีงานที่ต้องทำ
ใครจะรู้ยังไม่ทันได้เอ่ยปาก พวกลูกค้าข้างๆก็พูดขึ้นมา
“ประธานฟู่ไปแล้ว คุณกู้จะไม่ไปหรอ?”
“ใช่ๆ คุณกู้ ยากนะที่เราจะได้มาทำความรู้จักกัน ไปสนุกด้วยกันกับพวกเราเถอะ จะได้ถือโอกาสพูดคุยเกี่ยวกับความร่วมมือกัน”
ก็เห็นชายวัยกลางคนที่ชื่มชมกู้ฉางฉิงก่อนหน้านี้เดินออกมาเชิญชวน
คำพูดที่กู้ฉางฉิงคิดอยากจะปฏิเสธ ก็เลยต้องกลืนลงไป
อย่างไรก็ตาม งานเลี้ยงครั้งนี้เป็นฟู่หยุนชวนสร้างสะพานชักใยอยู่เบื้องหลังให้เธอ เธอไม่สามารถข้ามแม่น้ำแล้วรื้อสะพานทิ้งได้ เดินหนีไปกลางคัน
เมื่อเธอกำลังจะตอบตกลง ฟู่หยุนชวนก็เดินมาข้างๆเธอ กระซิบพูดว่า : “ถ้าคุณไม่เต็มใจที่จะไป ก็กลับก่อนได้นะ ไม่เป็นไร”
กู้ฉางฉิงส่ายหน้า ยิ้มพูดว่า : “ไม่ต้องหรอก ฉันจะไปกับพวกคุณ จะปัดความสนใจของทุกคนตลอดไม่ได้”
ฟู่หยุนชวนพยักหน้า : “เอาเถอะ ถึงเวลาคุณสนุกสักพักแล้วก็กลับเถอะ พวกเขาเหล่านี้สนุกกันมาก ก็ไม่รู้ว่าจะสนุกกันถึงเมื่อไหร่ คุณเป็นผู้หญิงคนเดียว อย่าสิ้นเปลืองไปกับพวกเขาเลย”
กู้ฉางฉิงได้ฟังคำพูดเตือนอย่างหวังดีของเขา การประเมินค่าของฟู่หยุนชวนในใจยิ่งสูงขึ้น
เช่นนี้ จากนั้นคณะก็ไปหาคลับเฮาส์ระดับไฮเอนด์
หลังจากเข้าไปที่ห้องวีไอพีแล้ว ยังเป็นตามที่ฟู่หยุนชวนบอกจริงๆ คนเหล่านี้สนุกกัน แล้วก็เล่นกันอย่างสนุกสนานมาก และก่อนหน้านี้อยู่บนโต๊ะอาหารทั้งหมดเป็นคนสองประเภท
แค่เห็นผู้ชายที่แต่งตัวดีๆเมื่อกี้นี้ไม่นานก็โอบไหล่กอดคอผู้หญิงในสายอาชีพเดียวกันขึ้นมา
อาจกล่าวได้ว่ามันทำให้กู้ฉางฉิงถึงกับตกตะลึง มองไปที่ฟู่หยุนชวนอย่างทำอะไรไม่ถูก
ฟู่หยุนชวนถูกการแสดงออกอน่างตกตะลึงนี้ของเธอทำให้ตลกขบขัน จึงอธิบายกับเธอว่า
“คุ้นเคยไว้ก็ดี สิ่งเหล่านี้เป็นสถานการณ์ที่ไม่ได้เขียนไว้ในอุตสาหกรรม”
กู้ฉางฉิงยังคงรับไม่ได้ ฟู่หยุนชวนก็เข้าใจ
“คุณก็คิดว่าพวกเธอทำการค้าขายปกติก็ได้ อย่างไรก็เป็นความเต็มใจของทั้งสองฝ่าย เราดูแลตัวเองให้ปดีก็พอ”
เขามองออกว่ากู้ฉางฉิงไม่เคยเห็นเรื่องอย่างนี้มาก่อน นึกถึงความสามารถพิเศษของเธอ อดไม่ได้ที่จะเล่าเรื่องสกปรกของคนในกลุ่มให้เธอฟัง
แม้ว่ากู้ฉางฉิงยากที่จะยอมรับ แต่ยังคงจำคำพูดของเขาไว้ และหลีกเลี่ยงการออกไปคุยธุรกิจด้วยตัวเองในอนาคต เพื่อทำให้เกิดปัญหา
ทั้งสองคนกำลังพูดคุยกัน ประธานวังคนก่อนหน้านี้ก็ถือแก้วเหล้าเข้ามา
“ประธานฟู่ คุณกู้ คุยอะไรกันอยู่ ฉันขอร่วมด้วยสิ”
เขาพูดจบ ก็ไม่รู้ว่าจงใจหรือเปล่า นั่งลงอย่างใกล้ชิดกับกู้ฉางฉิงเลย ในขณะเดียวกันขาของตนเองก็แนบชิดอยู่กับขากู้ฉางฉิง
กู้ฉางฉิงขมวดคิ้ว แล้วย้ายออกไปข้างๆโดยจิตใต้สำนึก
ฟู่หยุนชวนพบความผิดปกติ เมื่อประธานวังต้องการจะเข้าใกล้กู้ฉางฉิงอีกครั้ง แขนยาวก็เหยียดออก ยกแก้วเหล้ายื่นเข้าไปด้วยความเคารพ
“ประธานวัง เมื่อตอนเย็นฉันไม่ได้ดื่มกับคุณ หาได้ยากที่ประธานวังจะว่าง คืนนี้เรามาดื่มกันอย่างถึงอกถึงใจกันเถอะ”
เขาพูดพลาง ก็ส่งสายตาไปยังกู้ฉางฉิง ทำให้เธอลุกขึ้นเปลี่ยนตำแหน่งกับตนเอง
กู้ฉางฉิงเข้าใจแล้ว ก็ส่งสายตาไปขอบคุณ
พอเธอเตรียมจะลุกขึ้น ทันใดประธานวังก็วางมือลงบนขากู้ฉางฉิงแล้วระงับเธอไว้
“ไปๆ ใครอยากจะดื่มเหล้ากับพวกนายท่านของคุณ”
เขาพูดจบ มองเหล่ไปยังกู้ฉางฉิง ยิ้มแล้วกล่าวว่า: คุณกู้ เมื่อกี้ฉันได้ยินว่าการออกแบบที่คุณพูดน่าสนใจมาก พวกเรามาคุยกันดีกว่า”
พูดจบ นิ้วมือของเขาก็ขยับขึ้นมาบนขาของกู้ฉางฉิง
กู้ฉางฉิงสังเกตเห็น สีหน้าก็เปลี่ยนไปรวดเร็ว ทันทีใบหน้าก็เคร่งขรึม ปัดนิ้วมือของเขาออกแล้วลุกขึ้นยืน
“ประธานวัง ขอให้คุณระมัดระวังด้วย”
เธอตำหนิด้วยน้ำเสียงเย็นชา ทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าประธานวังแข็งทื่อไปในชั่วพริบตา
พอเธอพูดคำนี้ออกมา คนอื่นๆในที่นั่งวีไอพีก็มองตามๆกันมา
ทันใด บรรยากาศในที่นั่งวีไอพีก็หยุดชะงักขึ้นมา
เห็นประธานวังชักสีหน้าเล็กน้อย
“คุณกู้นี่หมายความว่าอะไร?”
เขาจ้องมองกู้ฉางฉิงด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ
กู้ฉางฉิงโมโหอย่างมาก เธออยากจะตำหนิคนๆนี้ แต่สติปัญญาก็เตือนเธอว่าอย่าทำให้คนๆนี้ไม่พอใจ
ช่วงเวลานี้ คนทั้งสองก็ต่างยืนกรานไม่ยอมอ่อนข้อต่อกัน
ฟู่หยุนชวนเห็นเช่นนี้ ก็รีบเข้าไปกล่าวคลี่คลายว่า: “ประธานวัง คุณกู้ไม่ใช่คนที่อยู่ในกลุ่ม คุณอย่าเข้าใจผิด”
กู้ฉางฉิงฟังถึงคำพูดนี้ ก็รู้ว่าประธานวังคนนี้คิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ใช้ร่างกายเพื่อแลกโครงการแบบนั้น ก็ขยะแขยงขึ้นมาทันที
ถึงแม้จะต้องการจะจากไป
แต่สุดท้ายเธอก็ไม่ได้ทำแบบนี้ ถ้าเธอออกไปแบบนี้ คนที่จะลำบากก็คือฟู่หยุนชวน
เธอยืนเงียบๆอยู่ด้านหลังฟู่หยุนชวน ฟังเขาช่วยตนเองพูด ในใจก็ซาบซึ้งอย่างมาก
“เรื่องนี้ต้องโทษฉัน ที่เริ่มแรกไม่ได้พูดกับคุณให้ชัดเจน ฉันจะลงโทษตัวเองสามแก้ว”
ฟู่หยุนชวนพูดพลาง รินเหล้าให้ตนเองสามแก้ว ดื่มต่อเนื่องกันจนหมด
ประธานหวังเห็นเช่นนี้ รู้ว่าฟู่หยุนชวนต้องการปกป้องกู้ฉางฉิงในคืนนี้ เพื่อไม่ให้ส่งผลกระทบต่อไมตรีของพวกเขา ก็ปล่อยวางชั่วคราว
“เอาล่ะ เห็นแก่หน้าของประธานฟู่ เรื่องนี้ฉันก็ไม่คิดเล็กคิดน้อยแล้ว แต่ภายหลังคุณกู้ออกมาเที่ยวจะต้องพูดให้ชัดเจน ไม่เช่นนั้นจะถูกคนเข้าใจผิดได้ง่ายๆ”
เขากลับโยนความความผิดแล้วสั่งสอนกู้ฉางฉิง
กู้ฉางฉิงฟังแล้วถึงกับพูดไม่ออก ในใจก็โมโหเดือดดาลขึ้นมาอย่างรุนแรง
ถ้าไม่ใช่สองบริษัทมีการทำความร่วมมือกัน เธออยากจะยกเหล้าบนโต๊ะสาดเข้าไปที่เขาจริงๆ
เพื่อหลีกเลี่ยงความใจร้อนของตนเอง เธอจึงหาข้ออ้างที่จะไปห้องน้ำ
พอออกจากที่นั่งวีไอพี เธออดไม่ได้ที่จะพ่นความขุ่นมัวออกมา
คืนนี้ถือว่าเป็นการเปิดหูเปิดตาเธออย่างมาก
เธอคิดพลาง ก็เดินไปยังห้องน้ำไปพลาง
สองสามนาทีต่อมา เธอก็จัดการอารมณ์ความรู้สึกจองตนเองใหม่ จึงออกมาจากห้องน้ำ แต่ไม่คาดคิดว่ามั่วหลีจะมาขวางอยู่ที่หน้าประตู
“หลีกไป!”
เธอขมวดคิ้วกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
มั่วหลีไม่สะทกสะท้าน
กู้ฉางฉิงเห็นเช่นนี้ ก็มองเธออย่างเย็นชา
“คุณต้องการทำอะไรอีก?”
มั่วหลีได้ยิน สุดท้ายก็แสดงสีหน้าที่ไม่พอใจ
เธอมองกู้ฉางฉิงอย่างรังเกียจ กล่าวตำหนิว่า: “กู้ฉางซิน คุณยังมีหน้ามาถามฉันอีกว่าจะทำอะไร คุณรู้ไหมว่าตนเองมีฐานะอะไร?”
กู้ฉางฉิงขมวดคิ้ว: “ฐานะอะไร?”
มั่วหลีถูกท่าทางที่ไม่รู้ความผิดของเธอทำให้โกรธอย่างมาก
“เชอะ แต่ไหนแต่ไรฉันไม่เคยเจอผู้หญิงที่หน้าไม่อายแบบคุณนี่เลย เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว แต่ก็เหมือนกับหญิงโสเภณีคนหนึ่ง ดื่มเหล้าหยอกล้อกับกลุ่มผู้ชาย นี่คุณเอาคุณผู้ชายของฉันไปไว้ที่ไหน?”
