สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา – บทที่ 278 อย่าจมดิ่งในความทุกข์อีกต่อไป

สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา

หลังจากกลับมาที่ห้อง กู้ฉางฉิงแจ่มใสกระปรี้กระเปร่าไม่น้อย

เธอคาดไม่ถึงว่าเมื่อกี้ตนเองจะทำตัวออดอ้อนเหมือนเด็กให้เฟิงจิ่งเหยามาอุ้มตน ก็เขินอายขึ้นมาชั่วขณะ

แต่ที่น่าหงุดหงิด

เธอทำเรื่องอย่างนี้กับเฟิงจิ่งเหยาได้อย่างไร ไม่ใช่ว่าตัใจที่จะจากไปแล้วหรอ?

อีกทั้งผู้ชายคนนี้มีคนที่ชื่นชอบเขาไม่ขาด ไม่เคยขาดแคลนเธอเลย ดังนั้น……

กู้ฉางฉิงอย่าจมดิ่งกับความทุกข์ต่อไปเลย!

“คุณวางฉันลง”

เธอระงับการเต้นของหัวใจ แล้วพยายามดิ้นรนเพื่อที่จะลงไปที่พื้น

เฟิงจิ่งเหยาเพื่อไท่ให้เธอล้ม ก็เลยวางเธอลง

“ฉันจะไปอาบน้ำแล้ว”

หลังจากที่กู้ฉางฉิงยืนอย่างมั่นคง ไม่รู้ว่าควรจะเผชิญหน้ากับเฟิงจิ่งเหยาอย่างไร ได้แต่ทิ้งคำพูดแล้วเข้าไปในห้องน้ำเลย

เฟิงจิ่งเหยามองเธอที่หายไป ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

เขารับรู้ได้อย่างชัดเจนถึงการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของกู้ฉางฉิง ไม่เหมือนกับเมื่อกี้ ดูเหมือนไม่มีความสุขเล็กน้อย

พูดจบ เรียกมั่วหลีมาหา

“คุณผู้ชาย คุณเรียกฉันมาหรอ?”

มั่วหลีได้ข่าวจากเฟิงจิ่งเหยา ก็รีบออกจากห้องมา ด้วยสีหน้าดีอกดีใจ

เฟิงจิ่งเหยาทำเสียงตอบรับ เอ่ยถามว่า : “วันนี้เกิดเรื่องอะไรกับคุณนายรองใช่ไหม?”

มั่วหลีได้ฟังว่าที่เฟิงจิ่งเหยาเรียกเธอมาก็เพื่อถามเรื่องของกู้ฉางฉิง สีหน้าก็ดึงลงเล็กน้อย

“เรื่องราวสามารถเกิดขึ้นได้กับเธอ”

เฟิงจิ่งเหยาได้ฟังน้ำเสียงนี้ ก็คิ้วขมวด

“ระวังน้ำเสียงของคุณด้วย เธอเป็นคุณนายรองของคุณ”

เขากล่าวเตือนด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม ชั่วขณะสีหน้ามั่วหลีก็มืดครึ้มลง

“หึ คุณนายรอง? นี่เธอฟิ้งหรอ?”

เธอพูดจบ มองเฟิงจิ่งเหยาด้วยสีหน้าดื้อดึง

“คุณผู้ชาย แม้ว่าคุณจะว่าฉัน ฉันก็ไม่รู้สึกว่าตนเองผิดหรอก”

เฟิงจิ่งเหยาได้ยิน ก็ขมวดคิ้วแน่น

เห็นได้ชัดมาก นี่ทั้งสองคนเกิดความขัดแย้งอะไรกันโดยที่เขาไม่รู้

“สรุปว่าเกิดอะไรขึ้น?”

เขาถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา มั่วหลีก็เล่าง่ายๆหนึ่งรอบ

“คุณผู้ชาย ฉันแค่ทนดูไลฟ์ไสตล์ของเธอไม่ได้จริงๆ อยู่ข้างนอกก็ไปใกล้ชิดผู้ชายเหล่านั้น”

เธอพูดจบ ก็อดเรียกร้องความเป็นธรรมให้ตนเองไม่ได้ : “อีกทั้งฉันก็ไม่ได้พูดอะไร ก็แค่เตือนเธอไปสองสามคำ คาดไม่ถึงว่าเธอจะมาฟ้อง”

เฟิงจิ่งเหยาเห็นเช่นนั้น ก็เม้มปากบางๆ ทำให้คนมองความคิดของเขาไม่ออก

มั่วหลีมองสีหน้าที่สงบของเขา ในใจก็กังวลเล็กน้อย

เธอกัดฟัน พูดต่อว่า : “ฉันเกินเลยเช่นนี้ก็เพื่อคุณผู้ชาย ถ้าคุณผู้ชายรู้สึกว่าฉันทำไม่ถูก ฉันก็เต็มใจที่จะรับโทษ!”

เฟิงจิ่งเหยามองเธอ ในแววตาก็เต็มไปด้วยความจนปัญญา นวดๆหัวคิ้วเพราะปวดหัวเล็กน้อย

“ช่างเถอะ คุณกลับไปพักผ่อนเถอะ”

ไม่ว่าอย่างไร มั่วหลีก็ทำเพื่อเขา ถ้าเขาคิดเล็กคิดน้อย ก็จะทำร้ายจิตใจมั่วหลี

มั่วหลีได้ฟัง ฉับพลันก็ยิ้มขึ้นมา

“อืม คุณผู้ชายก็พักผ่อนเร็วหน่อยนะ”

เธอพูดจบ ก็หันออกไป ไม่สามารถปกปิดรอยยิ้มไว้ได้

ไม่ใช่เพียงเพราะเฟิงจิ่งเหยาไม่ตำหนิเธอเท่านั้น ทำให้เธอรู้สึกว่าผู้หญิงคนนั้นอันที่จิงในใจของคุณผู้ชายก็ไม่ได้สำคัญขนาดนั้นอย่างที่เธอคิด

นี่เธอจะไม่มีความสุขได้อย่างไร

เฟิงจิ่งเหยาเห็นคนที่ออกไปอย่างดีใจ ก็ส่ายหัวอย่างจนปัญญา แล้วเดินไปที่ห้องหนังสือ

ทว่าไม่รู้การสนทนาของพวกเขาเมื่อกี้นี้ ถูกเฟิงจิ่งเหยาได้ยินเข้าแล้ว

เดิมทีเธอจะไปอาบน้ำ พบว่าไม่ได้หยิบเสื้อผ้าที่จะเปลี่ยนมาด้วย จึงเดินออกมา ก็เลยบังเอิญได้ยิน

ในตอนแรกเธอคาดหวังนิดๆ ว่าเฟิงจิ่งเหยาจะตำหนิมั่วหลีอย่างไร

ถึงอย่างไรเธอก็เป็นภรรยาของเขา แต่ท้ายที่สุดเขาก็ไม่ได้โต้เถียงใดๆ

นี่ทำให้เธอพูดไม่ออกว่าในใจรู้สึกอย่างไร ไม่สบายใจ ผิดหวัง เยาะเย้ยตัวเอง

ก็ใช่ เธอกับเฟิงจิ่งเหยาไม่ได้มีความรู้สึกผูกพันอะไรกัน แล้วจะตำหนิลูกน้องเพื่อเธอได้อย่างไร

อีกอย่างความเอาใจใส่ของพวกเขาก็ชัดเจนมากว่าไม่ธรรมดา อย่างน้อยก็ไม่ใช่ความสัมพันธ์ทั่วๆไป

เธอคิดถึงตรงนี้ ประกายในดวงตาก็มืดมนลงอย่างมาก

เธออดกลั้นต่อความทุกข์ภายในใจ เม้มริมฝีปากแดงๆแน่นแล้วเข้าห้องน้ำไป

พอเธออาบน้ำเสร็จ ออกมาอีกครั้ง เฟิงจิ่งเหยาก็ยังคงไม่กลับมา

เธอก็ไม่ได้สนใจ เอนนอนพักผ่อนโดยตรง

……

วันต่อมา ก็ไม่รู้ว่าเพราะความรู้สึกอึดอัดภายในใจหรือไม่ พอท้องฟ้าสว่างกู้ฉางฉิงก็ตื่นแล้ว

เธอเอียงหน้าไป ก็เห็นเฟิงจิ่งเหยาที่กำลังนอนหลับด้วยใบหน้าไร้เดียงสาอยู่ข้างๆ

แม้ว่าจะผ่านไปหนึ่งคืน ผมที่ยุ่งเหยิงก็ไม่ส่งผลต่อความหล่อเหลาของเขาแม้แต่น้อย

กู้ฉางฉิงหยุดมองอยู่สักพัก แล้วจึงดึงสติออกจากความหลงใหล

ในสายตาของเธอเต็มไปด้วยความขัดเคือง แก้มที่สีชมพูระเรื่อ ไม่นานแก้มทั้งสองข้างของเธอก็เปื้อนไปด้วยสีแดง

เธออดกลั้นความผิดปกติภายในใจและลุกขึ้นไปอาบน้ำ ในเวลาเดียวกันก็เตือนตนเองอยู่ในใจอย่างต่อเนื่อง ไม่ต้องจมดิ่งในความทุกข์อีกต่อไป

เพื่อไม่ให้ตนเองคิดฟุ้งซ่าน หลังจากกู้ฉางฉิงอาบน้ำเสร็จ ก็ไปบริษัทโดยที่ไม่ทานอาหารเช้า

วางแผนใช้งานมาทำให้ตนเองไร้ความรู้สึก

พอเธอถึงบริษัท ก็เริ่มทำงาน

แผนการเดินทางหลักของเธอในวันนี้คือการเซ็นสัญญากับบริษัทโทรคมนาคมเมื่อวาน

ขณะนี้ที่เธอต้องทำ ก็คือร่างสัญญาเอกสารออกมา

ขณะที่เธอทำงานอยู่ไม่นาน ตระกูลเฟิง เฟิงจิ่งเหยาก็ตื่น

เขาเอียงไปมองด้วยจิตสำนึก ไม่เห็นกู้ฉางฉิงก็ไม่ได้สนใจ คิดว่าเธอตื่นแล้ว

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เขาจัดการตนเองเรียบร้อยแล้วก็ลงมาชั้นล่าง

“คุณผู้ชาย อรุณสวัสดิ์ค่ะ”

มั่วหลีที่อยู่ในห้องรับแขกเห็นเขา ก็อมยิ้มกล่าวทักทาย

เฟิงจิ่งเหยาพยักหน้า: “อรุณสวัสดิ์”

พูดจบ เขาก็เดินไปยังห้องอาหาร แต่ไม่เห็นกู้ฉางฉิง ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้นมา

“พ่อบ้าน คุณนายรองล่ะ?”

มั่วหลีเห็นเช่นนี้ บนใบหน้าก็อิจฉาริษยาในชั่วพริบตา

เธอไม่ชอบที่คุณผู้ชายของตนเองที่พอตื่นขึ้นมาก็มองหาผู้หญิงคนนั้น

แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร พ่อบ้านก็เดินเข้าไปอย่างนอบน้อม

“คุณชาย วันนี้คุณนายรองไปบริษัทแต่เช้าแล้วครับ”

เฟิงจิ่งเหยาได้ยิน ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

เขากำลังคาดเดาว่าที่กู้ฉางฉิงไปบริษัทแต่เช้า ตกลงเพราะงานหรือว่ากำลังโกรธ

เมื่อเขากำลังครุ่นคิด มั่วหลีก็เดินเข้ามาด้วยความดีใจอย่างยากที่จะปิดบัง

ในที่สุดผู้หญิงคนนั้นก็ทำเรื่องที่รู้จักวางตัวบ้าง

“คุณผู้ชาย ในเมื่อคุณนายเฟิงไปก่อนแล้ว วันนี้ฉันก็ไปบริษัทกับคุณนะ”

เฟิงจิ่งเหยาเหลือบตามองไปยังเธอ กล่าวอย่างไม่ยอมให้โต้แย้งว่า: “ไม่ต้องหรอก คุณก็ไปคุ้มกันคุณนายรองเหมือนเดิม”

มั่วหลีฟังแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าก็แข็งทื่อไปในชั่วพริบตา

เธอไม่อยากไปคุ้มกันหญิงชั่วคนนั้นโดยสิ้นเชิง แต่ไม่กล้าฝ่าฝืนคำสั่งของคุณผู้ชาย

ทำได้เพียงอดกลั้นความไม่เต็มใจภายในใจ พยักหน้าแล้วกล่าวว่า: “ฉันรับทราบ”

เรื่องเหล่านี้ กู้ฉางฉิงล้วนไม่รู้

เธอพิจารณาอยู่ที่บริษัทหลายรอบ ในที่สุดก็จัดทำสัญญาออกมา

“ผู้จัดการใหญ่ คุณลองดู นี่คือสัญญาที่จัดทำขึ้นตามข้อเรียกร้องของบริษัทโทรคมนาคม”

เธอทำสัญญาเอกสารเสร็จแล้ว ก็ส่งไปให้หลี่ม่านตรวจสอบในทันที

หลี่ม่านรับมา พลิกขึ้นมาอ่านอย่างจริงจัง

“ไม่เลว มีมาตรฐานชัดเจนในทุกๆด้าน คุณเอาไปเซ็นต์สัญญาเถอะ”

ไม่นาน หลี่ม่านก็อ่านจบ นำสัญญาส่งกลับไป

“งั้นตอนนี้ฉันก็จะไปฟู่ซื่อกรุ๊ป”

กู้ฉางฉิงรับสัญญากลับมา วางแผนที่จะออกไป

ไม่คาดคิดว่าพอออกจากห้องทำงาน ก็ได้รับโทรศัพท์จากฟู่หยุนชวน

“ประธานฟู่”

“คุณกู้ ต้องขอโทษด้วย เกี่ยวกับการเซ็นต์สัญญาในวันนี้จำต้องเลื่อนเวลาออกไป”

น้ำเสียงที่รู้สึกเสียใจของฟู่หยุนชวนที่ดังขึ้นในโทรศัพท์ ทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของกู้ฉางฉิงแข็งทื่อไปในทันที

สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา

สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา

Status: Ongoing
ก่อนแต่งงานแทนน้องสาวเข้าไปในตระกูลเฟิง กู้ฉางชิงได้ยินว่าเฟิงจิ่งเหยาเป็นคนที่เฉยเมย ต่อมาถึงได้รู้ว่าข่าวลือล้วนเป็นเรื่องโกหก คุณเฟิงไม่เพียงแต่ไม่เย็นชา กลับเป็นคนที่อบอุ่น แต่กระตือรือร้นเป็นพิเศษในการมีทายาท มีคนพูดเป่าหูต่อหน้าเขา “คุณเฟิง ก่อนคุณจะกลับประเทศ ในทุกๆคืนภรรยาของคุณจะไม่กลับบ้าน เพราะออกไปเมาข้างนอก” เฟิงจิ่งเหยา “หลังจากฉันกลับประเทศ ตอนค่ำภรรยาของฉันจะมาอยู่ที่ห้องฉัน ปรนนิบัติฉันไม่นอนทั้งคืน” มีคนพูดอีกว่า “ก่อนคุณจะกลับมา ภรรยาของคุณช้อปปิ้งทั้งวัน เปลี่ยนรถยี่ห้อหรูไม่หยุด แถมยังมีหนุ่มคอยอยู่เธอตลอดเวลา” เฟิงจิ่งเหยา พูดต่อว่า “หลังจากฉันกลับประเทศ บัตรเครดิตทุกใบของฉัน ฉันก็อยากให้ภรรยาฉันใช้ แต่เธอไม่ต้องการ ไปกลับจากที่ทำงานก็ให้ฉันไปรับแค่คนเดียว” สำหรับคนที่เย็นชา เมื่อมีภรรยาจะคลั่งรักเป็นพิเศษ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท