กู้ฉางฉิงกลับไม่รู้ว่าแผนการร้ายกำลังคืบคลานเข้ามาหาเธอ
เพราะว่าเรื่องงานแถลงข่าว ทั้งสองวันนี้เธอจึงอยู่บ้านยุ่งกับการร่างแบบ
ในที่สุดเธอก็ทำเสร็จก่อนงานแถลงข่าวหนึ่งวัน
เธอมองไปที่ผลงานของตัวเองด้วยความพอใจ หลังจากตรวจสอบจนแน่ใจแล้ว เริ่มเก็บของเตรียมตัวไปบริษัท
หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง เธอก็ไปถึงบริษัท
หยิบต้นฉบับร่างมาเช็คแล้วเช็คเล่าแล้วเดินไปที่ห้องผู้จัดการแผนก มันจะต้องไม่มีข้อผิดพลาดให้จี้อี้จับผิดเธอ
ในขณะที่เธอกำลังตรวจสอบอย่างขะมักเขม้นจนไม่ระวังไปชนคนเข้า
แบบร่างในมือเธอตกลงที่พื้น
“ขอโทษ ขอโทษ”
เธอขอโทษไปโค้งตัวไปตรวจสอบไป ไม่ทันได้สังเกตุว่าคนที่ชนนั้นเป็นชวี่ชิงหยุน
เมื่อชวี่ชิงหยุนเห็นผลงานตกลงที่พื้น เบิกตากว้าง แววตาฉายความประหลาดใจ
“กู้ฉางซิน นี่เธอเดินไม่ดูทางหรือไง? ก่อนหน้านี้ทุกคนในบริษัทก็สงบสุขแท้ๆ พอเธอมา เจอเธอก็เลยซวยเนี่ย!”
ชวี่ชิงหยุนดูงานเสร็จ รีบเก็บสายตามาต่อว่ากู้ฉางฉิงต่อทันที
กู้ฉางฉิงได้ยินแบบนี้ หยุดชะงักที่จะเก็บของต่อ อดไม่ได้ที่จะเก็บคำว่าซวยเอาไว้ในใจ
เธอคิดไม่ถึงว่าตัวเองจะชนเข้ากับชวี่ชิงหยุน เกรงว่าเธอจะกำเริบขึ้นมา
แน่นอนว่า เธอไม่ได้เป็นคนขี้กลัวอยู่แล้วด้วยสิ
“ที่ชนเธอเป็นความผิดของฉัน ฉันจะก็ขอโทษไปแล้ว ถ้าหากว่าเธอต้องการให้ฉันชดใช้อะไร หรือว่าจะเชไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาล ถ้าเกิดว่าเจอปัญหาอะไร เป็นเพราะการชนกันครั้งนี้ ฉันยินดีที่จะรับผิดชอบ”
กู้ฉางฉิงพูดเสร็จหมุนตัวเดินเข้าไปในห้องผู้จัดการแผนก
ชวี่ชิงหยุนมองแผ่นหลังที่แสนเย่อหยิ่งของกู้ฉางฉิง โกรธจนกัดฟันแน่น
ยัยบ้านี่ รอก่อนเถอะ จะโดนไล่เหมือนหมูเหมือนหมาแน่นอน
เธอเคียดแค้นอยู่ในใจ บ่นกระปอดกระแปดแล้วออกไป
และท่าทางของเธอก็ทำให้กู้ฉางฉิงประหลาดใจไม่น้อย
หลังจากที่เธอพูดคำนั้นไปก็ไม่คิดว่าชวี่ชิงหยุนจะทำแบบนี้ คิดว่าจะต้องได้ทะเลาะกับเธอสักฉาด กลับคิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะไม่พูดอะไร ออกไปเฉยๆแบบนั้น
อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว รู้สึกว่ามันแปลกๆ กลับคิดไม่ออกว่าตรงไหนที่มันไม่ถูกต้อง ทำได้แค่เก็บมันเอาไว้ สลัดความคิดนั้นทิ้งไปแล้วเคาะประตู
ในเมื่อข้างในยังมีสงครามใหญ่รอเธออยู่
เพราะเธอรู้ดีว่าจี้อี้ไม่ค่อยพอใจเธออยู่แล้ว กู้ฉางฉิงกลัวว่าเขาจะไม่พอใจผลงานของเธอ และจ้องจะจับผิด
ในขณะที่เธอกำลังคิดอย่างหนัก เสียงจี้อี้ก็ดังขึ้นมา
“เข้ามา”
กู้ฉางฉิงดันประตูเข้าไป
“ผู้จัดการแผนก ฉันมาส่งต้นฉบับแล้วค่ะ”
กู้ฉางฉิงพูด นำต้นฉบับที่ตัวเองออกแบบวางบนโต๊ะจี้อี้
“คุณดูสิว่ามีปัญหาหรือเปล่า?”
จี้อี้ได้ยินแบบนั้น กวาดสายตาไปมองกู้ฉางฉิงหยิบค้นฉบับมาดูอย่างไม่ใส่ใจนัก
และในขณะเดียวกัน สายตาเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา
เมื่อเห็นกระดาษบนโต๊ะ ประดับไปด้วยสีสันสดใสสวยงาม การออกแบบดึงดูดสายตาได้อย่างดีเลย ถึงขนาดที่ว่าอยากจะมีไว้ในครอบครองสักชุด
และชุดนี้ทำให้เธอเห็นศักยภาพของกู้ฉางฉิงชัดเจน
และถ้าให้เวลาเธอตกตะกอนมากกว่านี้ ไม่ถึงห้า ไม่สิ สามปีก็พอ ผลงานของเธอจะต้องดีกว่าหล่อนแน่ๆ
แล้วเป็นแบบนี้จะไม่ให้เธออิจฉาได้ยังไง
เธอมองด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ กู้ฉางฉิงก็ไม่ได้รู้ความคิดของหล่อน เมื่อเห็นว่าเขาไม่พูดอะไร อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเป็นปม
“ผู้จัดการแผนก เป็นยังไงบ้าง?”
เธอถามออกไป
จี้อี้ได้สติกลับมา สายตาคมกริบ
“ต้นฉบับไม่มีปัญหา เธอไปทำงานต่อเถอะ”
เธอพูดจบ ก็เอาแบบวางไว้ข้างๆ
กลับไม่รู้ว่า คำนี้ของเธอมันทำให้กู้ฉางฉิงตะลึง มองไปที่เธออย่างประหลาดใจ
ไม่มีปัญหา?
นี่มันไม่เหมือนจี้อี้เลย
เมื่อก่อนไม่ว่าเธอจะทำอะไรเขาก็มักจะหาเรื่องเธอเสมอ แต่ครั้งนี้กลับใจดีกับเธอ รู้สึกไม่ดียังไงก็ไม่รู้
แต่ก็ช่างมันเถอะ ในเมื่อเธอพูดว่าไม่เป็นไร เธอก็ไม่จำเป็นต้องหาเรื่องใส่ตัว
“งั้นฉันออกไปละนะ”
เธอพูดจบ หมุนตัวเดินออกไปจากห้อง
……
วันถัดไป โรงแรมkelly
เนื่องจากวันนี้มีงานแถลงข่าวของบริษัท กู้ฉางฉิงจึงแต่งตัวรีบไปเตรียมตัวที่สถานที่จัดงาน
และก็เหมือนกับเธอยังมีดีไซเนอร์คนอื่นๆอีก
เต็มไปด้วยความหรูหรา ปูพรมแดงไปจนถึงทางเข้า แขกที่มาล้วนมีฐานะทั้งนั้น
แน่นอนว่าสถานที่แบบนี้จะขาดนักข่าวไปไม่ได้
ไม่ถึงสิบโมง งานแถลงก็เต็มไปด้วยแขกที่มาเข้าร่วมงานแถลงข่าว
กู้ฉางฉิงเดินไปเตรียมงานหลังฉาก
“อาจารย์กู้ ข้างนอกมีคนดังมากมายเลย!”
ชีเสี่ยวจิ่ววิ่งออกมาจากด้านข้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
“สักวันนึงเธอก็จะกลายเป็นแบบนี้ได้ ไม่ต้องอิจฉาหรอก”
กู้ฉางฉิงมองใบหน้าเจ้าเนื้อของเธอ อดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปบีบ
“อื้อ ฉันจะเจริญรอยตามเหมือนพวกเขา”
ชีเสี่ยวจิ่วไม่สนมือที่บีบของกู้ฉางฉิง พยักหน้าอย่างกล้าหาญ
กู้ฉางฉิงมองไป อดยิ้มไม่ได้ รู้สึกว่าชีเสี่ยวจิ่วช่างใสซื่อบริสุทธิ์เสียจริง
ทั้งสองคนพูดไปยิ้มไป ชวี่ชิงหยุนมองพวกเขาอยู่ไกลๆ
ยิ้มไปเถอะ ยิ้มเข้าไป เดี๋ยวเธอจะยิ้มไม่ออก
เธอคิดในใจอย่างชั่วร้าย หลังจากนั้นก็ไม่สนใจงานของกู้ฉางฉิงอีก
สิบโมงตรง งานแถลงข่าวเริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ
จี้อี้เป็นผู้รับผิดชอบงานแถลงครั้งนี้ จำเป็นจะต้องเป็นพิธีกรขึ้นเวที
“ก่อนอื่น ขอขอบพระคุณทุกท่านที่มาร่วมงานบริษัทของเราในงานแถลงข่าวคอลเลคชั่นฤดูใบไม้ร่วง ต่อไปเชิญทุกท่านรับชมผลงานการออกแบบครั้งนี้ได้เลยค่ะ”
หลังจากเธอพูดจบ เสียงเพลงดังขึ้นจากทุกสารทิศ
เธอยืนอยู่หลังฉาก เตรียมโชว์งาน
“นี่คือผลงานที่ออกแบบโดยดีไซเนอร์มู่ ชิวเยว่ ใช้ผ้าไหมสีดำอยู่ข้างล่างสุดแล้วตัดด้วยสีเหลือง ราวกับคืนเดือนมืดในฤดูใบไม้ร่วง…”
เขาพูดแนะนำผลงานด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ในขณะเดียวกันก็ให้ดีไซเนอร์ขึ้นเวทีมาอธิบายความคิด
“…สุดท้ายที่พวกเราจะแนะนำเป็นผลงานของดีไซเนอร์กู้จากบริษัทของเรา เซิ่งชิว”
หลังจากการรายงานของจี้อี้ ผลงานข้างบนจึงเปลี่ยนเป็นแบบของกู้ฉางฉิง
กู้ฉางฉิงได้ยินแบบนั้น เดินออกไปอย่างตื่นเต้น
ในขณะที่เธอเตรียมตัวที่จะออกไปแนะนำความคิดงานออกแบบ จากความเงียบเมื่อสักครู่ก็ดังขึ้นมา
“อะ นี่ไม่ใช่งานที่Kimiลู่ซือกรุ๊ปประกาศเมื่อวานหรือไง? ทำไมวันนี้ZARYถึงบอกว่าเป็นผลงานของบริษัทเขาล่ะ?”
“ผลงานชนกัน?”
“จะเป็นไปได้ยังไงกัน ฉันเคยได้ยินแต่ใส่เสื้อชนกัน ไม่เคยได้ยินออกผลงานชนกันมาก่อน”
“ก็คือสองผลงานเหมือนกันอย่างกับแกะ ฉันคิดว่าน่าจะลอกผลงานกันน่ะ”
“ฉันก็คิดแบบนั้น แต่ว่าทำแบบนี้ไม่ใช่ว่าจะกล้าเกินไปหรือไง ก่อนหน้านั้นหนึ่งวันบริษัทคนอื่นแสดงผลงาน อีกวันก็ก็อปเลย”
“เพื่อจะมีชื่อเสียง โด่งดัง จนไม่มีความเป็นคน?”
“พูดจริง ฉันว่าต่อไปเรามีอะไรสนุกๆให้ดูแล้วล่ะ”
จี้อี้ฟังคำวิพากษ์วิจารณ์พวกนั้น ยกยิ้มมุมปากทันที
เธอยกยิ้มเย็นมองไปทางกู้ฉางฉิง
ก็พบกับกู้ฉางฉิงที่นิ่งอึ้งไป
