อย่างที่เคยบอก มู่เฉาเกอไม่ค่อยชอบกู้ฉางฉิงนัก
ยิ่งเมื่อเหตุการณ์ในห้องผู้ป่วยเมื่อสักครู่สีหน้าเธอตอนที่เห็นกู้ฉางฉิงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ จู่ๆก็มาห่วงใย จะไม่ให้กู้ฉางฉิงตกใจได้อย่างไร
จะว่าตกใจก็ตกใจ จะไม่ตกใจก็ไม่ตกใจ ใบหน้าเกรงใจตอบไปว่า “ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้วล่ะ”
มู่เฉาเกอพยักหน้า หลังจากนั้นระหว่างพวกเขาก็พูดคุยกันต่อเรื่อยๆ
ถึงแม้ว่ากู้ฉางฉิงจะรู้สึกแปลกๆ แต่ก็ตอบรับไป
สองคนพูดไป บรรยากาศเต็มไปความรักใคร่กลมเกลียว นี่ทำให้เฟิงจิ่งเหยาที่ขับรถอยู่ข้างหน้ายกยิ้มมุมปาก
และตอนนี้กู้ฉางฉิงก็กำลังคุยเรื่องงานกับมู่เฉาเกอ
มู่เฉาเกอเหมือนจะนึกอะไรได้ ใบหน้าอ่อนโยนมองไปยังกู้ฉางฉิง พูดยิ้มๆ “จริงสิ ได้ยินมาว่าบริษัทคุณออกผลงานมาใหม่น่าทึ่งมากๆ ขายดิบขายดีเลย เธอในฐานะดีไซเนอร์อยากจะให้สัมภาษณ์กับฉันไหมล่ะ? บทสัมภาษณ์ครั้งนี้จะลงในนิตยสารแฟชั่นของพวกเราด้วย รวมถึงสินค้าของเธอด้วย”
กู้ฉางฉิงนิ่งอึ้งไป
“บทสัมภาษณ์ของเธอ?”
เธอพูดอย่างไม่เชื่อ คนที่มู่เฉาเกอจะสัมภาษณ์นั้นส่วนใหญ่มีแต่คนดังทั้งนั้น
“ใช่สิ ฉันชอบคอลเลคชั่นนี้มาก และฉันก็ไม่เคยทำหัวข้อนี้ด้วย เธออยากลองหรือเปล่า?”
ทำไมมู่เฉาเกอจะไม่รู้ว่าเธอตกใจ จึงระบายยิ้มอธิบายไป
กู้ฉางฉิงช็อคไป แต่ก็ไม่ได้คัดค้านอะไร
ถึงอย่างไรนิตยสารที่มู่เฉาเกอจัดการนั้นล้วนเป็นหัวใจและแนวทางของวงการแฟชั่น ถ้าผลงานของเธอได้ลงนิตยสาร ไม่ว่าจะเป็นผลงาน ตัวเธอหรือแม้แต่บริษัท ก็มีแต่ส่งผลดีขึ้นทั้งนั้น!
และเนื่องจากกู้ฉางฉิงตอบตกลง หลังจากนั้น มู่เฉาเกอก็ยิ่งเป็นมิตรกับเธอมากขึ้น
ยิ่งเอาเรื่องงานมาใช้เป็นเหตุผลในการมากู้ฉางฉิงบ่อยๆ สอบถามเกี่ยวกับแนวคิดของการออกแบบ
และทุกครั้งก็จะพบเฟิงจิ่งเหยาที่กลับมาพอดี หลังจากนั้นทั้งสามคนก็รับประทานอาหารด้วยกัน
ถึงแม้ว่ากู้ฉางฉิงจะรู้สึกแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้พบปัญหา ทำได้แค่ปล่อยมันไป ร่วมมือกันกับมู่เฉาเกอ
วันนี้ มู่เฉาเกอก็เข้าใจเรื่องราวของกู้ฉางฉิงไม่น้อยแล้ว จึงนัดวันสัมภาษณ์
“วันศุกร์ตอนบ่ายสาม เข้ามาสัมภาษณ์ที่บริษัทของเรา ด้านนั้นฉันจัดการให้เรียบร้อย”
กู้ฉางฉิงขมวดคิ้ว
ไม่ใช่เพราะอะไรแต่เป็นเพราะคำพูดนั้น เธอต้องใช้เวลาสองวันเพราะว่าบริษัทของเธออยู่เมืองหลิน
“ทำไมล่ะ?เวลานั้นเธอไม่สะดวก?”
มู่เฉาเกอเหลือบมองใบหน้าที่แปลกไป ส่งสายตาถามเธอ
กู้ฉางฉิงดึงสติกลับมา ส่ายหน้าปฏิเสธ “ไม่มีอะไร แต่ฉันต้องคุยกับจิ่งเหยาก่อนน่ะ”
มู่เฉาเกอพยักหน้า ไม่พูดอะไร
คืนวันนั้น ในตอนที่กลับมาจากบริษัท พบว่ากู้ฉางฉิงกำลังเก็บกระเป๋า แปลกใจเล็กน้อย
“เธอจะออกเดินทางไกล?”
กู้ฉางฉิงได้ยินแบบนั้น พูดเรื่องสัมภาษณ์ออกมา
เมื่อเฟิงจิ่งเหยารู้ว่าต้องไปกับมู่เฉาเกอ ก็ไม่ได้พูดอะไร แต่กลับนึกอะไรออก พูดสั่งไปว่า “จัดให้ฉันด้วย”
“หืม?”
กู้ฉางฉิงมองอย่างไม่เข้าใจ
เฟิงจิ่งเหยาพูดอธิบาย “พอดีว่าวันนั้นฉันก็ต้องไปเมืองหลินน่ะ ประจวบเหมาะจะได้ไปพวกเธอ”
กู้ฉางฉิงได้ยินแบบนั้น อดสงสัยไม่ได้ แต่ก็ดีใจไม่น้อย
เพราะว่าแบบนี้เธอจะได้ไม่ต้องกยกจากเฟิงจิ่งเหยา
เมื่อถึงวันเดินทาง มู่เฉาเกอก็มารับกู้ฉางฉิง
ในขณะที่เธอเห็นเฟิงจิ่งเหยาที่ร่วมเดินทางด้วยก็ตกใจอย่างมาก
“จิ่งเหยา คุณก็ไปด้วย?”
เธอถามขึ้น ขมวดคิ้วจนเป็นปม
เนื่องจากการที่เฟิงจิ่งเหยาเดินทางไปด้วยนั้นมันอยู่นอกเหนือจากแผนของเธอ และมันอาจจะทำให้สิ่งที่เตรียมการเอาไว้พังทลายลง
“พอดีว่ามีเรื่องต้องจัดการที่นั่น เลยไปกับพวกเธอเลยน่ะ”
เฟิงจิ่งเหยาไม่รู้ถึงท่าทีที่เปลี่ยนไปของเธอ ตอบกลับยิ้มๆ
ถึงแม้ว่ามู่เฉาเกอพอจะเดาคำตอบออก แต่พอได้ยินคำตอบออกจากปากเขา ก็รู้สึกสิ้นหวัง
เธอไม่ต้องการให้เฟิงจิ่งเหยาไปด้วยกัน แต่ก็ไม่สามารถไล่เขากลับไปได้ ทำได้เพียงร่วมเดินทางอย่างกังวล
พลบค่ำกว่าจะเดินทางกันมาถึงโรงแรม
คือโรงแรมที่มู่เฉาเกอจองเอาไว้ และก็คือกิจการของมู่ซือกรุ๊ป
เนื่องจากไม่รู้มาก่อนว่าเฟิงจิ่งเหยาจะมาด้วย เลยต้องจองห้องใหม่
เมื่อจองห้องใหม่เสร็จ มู่เฉาเกอส่งคีย์การ์ดให้ทั้งสอง
“ฉางซิน จิ่งเหยา พวกคุณกลับไปพักที่ห้องก่อน เดี๋ยวสักพักเรามารับประทานอาหารด้วยกัน ให้ฉันเป็นเจ้าของบ้านที่ดี”
เธอพูดอย่างอมยิ้ม เฟิงจิ่งเหยากับกู้ฉางฉิงไม่ได้ปฏิเสธ
หลังจากนั้นทั้งสองยกกระเป๋าไปห้องสูท มั่วหลีกับชวี่ยี่ก็ไปด้วยเช่นเดียวกัน
พวกเขาอยู่ห้องถัดไป เพื่อที่จะสะดวกต่อการดูแล
เมื่อถึงห้อง กู้ฉางฉิงเข้าไปเตรียมน้ำในอ่าง พอน้ำเต็มเธอเรียกให้เฟิงจิ่งเหยาเข้าไปอาบน้ำ และเธอก็อยู่ข้างนอกจัดการเสื้อผ้า
ไม่นาน เฟิงจิ่งเหยาอาบน้ำเสร็จ นุ้งผ้าเช็ดตัวเดินออกมา รูปร่างที่แสนงดงามของเขาทำเอากู้ฉางฉิงสติเตลิด
“หืม? ดูดี?”
เฟิงจิ่งเหยารับรู้ถึงความผิดแปลกไปของกู้ฉางฉิง อดไม่ได้ที่จะพูดหยอก
กู้ฉางฉิงพยักหน้าอย่างตกตะลึง
“ดูดี…..”
เฟิงจิ่งเหยามองดูท่าทางเงอะงะของเธอ หลุดเสียงหัวเราะออกมา
“ไม่เพียงแต่ดูดีเท่านั้นนะ สัมผัสก็ไม่แย่ เธออยากลองลูบมันดูไหมล่ะ?”
กู้ฉางฉิงมองเขาอย่างอึ้งๆ ยื่นมือออกไปเหมือนโดนครอบงำ
เมื่อนิ้วของเธอโดนเข้ากับกล้ามเนื้อของเฟิงจิ่งเหยา สัมผัสร้อนนั่นทำเธอได้สติ
“เฟิงจิ่งเหยา!”
เธอกัดฟันแน่นแล้วผลักเฟิงจิ่งเหยา มองค้อนเขา รู้สึกหงุดหงิดในใจเล็กน้อย
เธอยังลวนลามเขาต่อหน้าเฟิงจิ่งเหยาอีกด้วย ไหนจะใบหน้าน้ำลายไหลตอนเห็นร่างกายเขาอีก
ยิ่งคิดหน้าเธอก็ยิ่งแดง โดยเฉพาะตอนที่นิ้วของเขาสัมผัส ความร้อนที่ปะทะนิ้วของเธอ
ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้จะเข้าใจผิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่มีความต้องการสูงหรือเปล่า
เฟิงจิ่งเหยาเห็นท่าทางเธอทั้งอายทั้งหงุดหงิด อารมณ์ดีขึ้นมา ดึงเอวเธอมากอดเอาไว้
“อย่า…”
กู้ฉางฉิงชะงัก ซุกอยู่ที่คอของเฟิงจิ่งเหยา “คุณทำอะไร?”
เธอถลึงตามองเฟิงจิ่งเหยา
เฟิงจิ่งเหยายกยิ้มมุมปากน้อยๆ พูดยิ้มๆ “ทำให้ผู้หญิงลามกบางคนพอใจยังไงล่ะ”
พูดจบ เอาตัวกู้ฉางฉิงวางลงบนเตียง
กู้ฉางฉิงนอนแผ่อยู่บนเตียง ถามด้วยความโกรธ “ใครคือผู้หญิงลามกกัน”
เธอตอบกลับไปเสียงฉุน น้ำเสียงกลับติดลน
โดยเฉพาะตอนที่เฟิงจิ่งเหยาค่อยๆขยับตัว มันทำให้เธอใจเต้นระรัว
ในขณะที่ทั้งสองคนจะทำเรื่องแบบนี้ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
กู้ฉางฉิงดึงสติกลับมา ยิ่งดิ้นก็ยิ่งถูกรัดเอาไว้แน่น พยายามดิ้นลงจากเตียง
“มีคนเคาะประตู ฉันจะไปเปิดประตูให้เขา”
เธอพูดไป วิ่งไปตรงประตู
“จิ่งเหยา…”
มู่เฉาเกอเห็นว่าประตูถูกเปิดออก เธอจึงคิดไปว่าเป็นเฟิงจิ่งเหยา ใบหน้าประดับไปด้วยรอยยิ้ม
ยังไม่ทันได้พูดจบ ก็พบว่าคนเปิดประตูคือกู้ฉางฉิง นิ่งค้างไปเล็กน้อย โดยเฉพาะตอนที่เธอเห็นใบหน้าแดงเถือกของกู้ฉางฉิง ไม่ต้องเดาเลยว่าที่ต้องเคาะประตูซะนานนั้นทั้งสองคนกำลังทำอะไรในห้อง
ตอนนั้น ไฟโทสะก็ลุกโชนไปในจิตใจเธอ
