เฟิงจิ่งเหยาคิดถึงเรื่องนี้ สมองของเขาก็ลื่นไหลอย่างรวดเร็ว
“ชวี่ยี่การกดเขาเอาไว้ยังคงดำเนินต่อไป และก็จับตาดูตระกูลมู่ต่อ จากนั้นจัดคนไปจับตาดูที่ตระกูลเฉิน เพื่อดูว่าพวกเขาเคลื่อนไหวอะไรลับหลังบ้าง”
ชวี่ยี่พยักหน้าและหมุนตัวเดินออกไป
สำหรับการแต่งงานของมู่เฉาเกอและเฉินยู่ชิงได้ส่งไปยังครอบครัวเฟิงในวันนั้น
เมื่อกู้ฉางฉิงทราบข่าว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสับสน และรู้สึกไม่คุ้มค่า
แม้ว่าเธอจะไม่เข้าใจสิ่งต่างๆในเรื่องธุรกิจ แต่เธอก็รู้ว่ามู่เฉาเกอตั้งเป้าไปที่ตระกูลหรือแม้แต่เฟิงจิ่งเหยา หลังจากได้ยินเรื่องพวกนี้จากปากของเฟิงจิงเหยา
แต่เพื่อที่จะตอบโต้และชดใช้ให้เธอ ความรู้สึกของเธอที่มีต่อมู่เฉาเกอเหลือเพียงแค่ความเสียใจ
ในความคิดของเธอมู่เฉาเกอเองก็ไม่ใช่คนที่ไม่เพียบพร้อม ถ้าไม่มีเฟิงจิ่งเหยา แต่ก็ยังมีผู้ชายที่ดีคนอื่นรอเธออยู่
เธอถอนหายใจ จากนั้นก็เลิกสนใจและมุ่งความสนใจไปที่เรื่องที่อยู่ในมือ
ตรงกันข้ามคุณนายเฟิงที่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
เดิมทีเธอคิดเกี่ยวกับการที่จะให้มู่เฉาเกอเป็นลูกสะใภ้ของเธอเอง แต่ตอนนี้เธอไม่เล่นเกมส์นี้ต่อ ยิ่งยังหันหลังให้กับครอบครัวเฟิงอีกด้วย
จะไม่ให้เธอโกรธอย่างไรไหว?
เรื่องร้ายแรงกว่านี้ยังมีอีก
หลังจากที่มีข่าวการแต่งงานระหว่างตระกูลมู่และตระกูลเฉินออกมา พฤติกรรมของตระกูลมู่ในช่วงไม่กี่วันนี้ก็ไม่ได้อ่อนข้ออีกต่อไปเหมือนที่ตระกูลเฟิงกดขี่ก่อนหน้านี้
ร่วมกับตระกูลเฉินหลายโครงการ และสลัดสถานะที่เสื่อมเสียชื่อเสียงก่อนหน้านี้
แม้แต่หุ้นในตลาดหุ้นก็มีแนวโน้มปรับตัวขึ้นเล็กน้อย ทำให้พวกเขามีความสุขมากที่เพียงแค่ครั้งแรกก็เริ่มที่จะต่อสู้กับการกดขี่ของครอบครัวเฟิงได้แล้ว
ปักกิ่งกำลังพลุ่งพล่านเป็นครั้งคราว
เดิมตระกูลเฟิงเป็นตระกูลที่มีทรัพยากรทางการเงินมากที่สุดในปักกิ่งและอาจกล่าวได้ว่าล้มตระกูลมู่ได้
แต่ตอนนี้ที่ตระกูลมู่มีตระกูลเฉินเข้าร่วมแล้ว ผลกระทบนี้ทำให้ตระกูลเฟิงค่อยๆรู้สึกเสียเปรียบขึ้น
ความเสียหายแปดสิบเปอร์เซ็นต์ของตระกูลมู่ ก็เพื่อต้องการถลกหนังตระกูลเฟิง ทำให้ช่วงนี้เฟิงจิ่งเหยาอยู่ไม่สุข
ไม่มีเหตุผลอื่นตระกูลมู่และตระกูลเฉินได้ปล้นโครงการของตระกูลเฟิงหลายโครงการ แม้แต่โครงการที่เฟิงกำลังดำเนินการอยู่ แต่พวกเขาก็ไม่ยอมปล่อยมันไป
ทุกวันนี้เฟิงจิ่งเหยาอยู่ในบริษัทนานขึ้นเรื่อยๆ และข่าวด้านนอกก็โน้มเอียงไปที่ตระกูลมู่มากขึ้นเรื่อยๆ
กู้ฉางฉิงเชื่อว่าเฟิงจิ่งเหยาสามารถจัดการได้ดี แต่ก็อดไม่ได้ที่จะกังวล
ในวันนี้เธอรอให้เฟิงจิ่งเหยากลับมาเป็นพิเศษ
“ทำไมยังไม่นอน?”
เฟิงจิ่งเหยามองไปที่กู้ฉางฉิงที่กำลังรอเขาอยู่และถามออกมา
“การอาบน้ำจะช่วยให้คุณผ่อนคลายได้นะ คุณไปแช่น้ำเถอะ ผ่อนคลายสักหน่อย”
กู้ฉางฉิงหลีกเลี่ยงที่จะตอบและก้าวไปข้างหน้าเพื่อปรนนิบัติใช้เฟิงจิ่งเหยา
เมื่อมองไปที่การกระทำของเธอ เฟิงจิ่งเหยาก็รู้สึกซาบซึ้ง
เขาสามารถเห็นได้ทันทีว่านี่กู้ฉางฉิงกำลังแสดงความรักต่อเขา
ดังนั้นเขาจึงไม่ปฏิเสธความใจดีของกู้ฉางฉิง เขาไปห้องน้ำและไปอาบน้ำก่อนที่เขาจะออกมาด้วยความสดชื่น
“วันนี้มีอะไรอยากจะบอกฉันไหม?”
หลังจากที่เขาออกมาเขา ก็ตรงไปที่เตียงและกอดกู้ฉางฉิงแล้วถามออกมา
กู้ฉางฉิงไม่ได้มีอารมณ์ พยักหน้าเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับความกังวลของเธอ
“ข่าวที่ฉันอ่านบนอินเทอร์เน็ตทุกวันนี้มีแต่เรื่องที่ไม่ดีต่อบริษัทของเรามากขึ้นเรื่อยๆ ตระกูลมู่เอากันให้ตายไปข้างเลยใช่ไหม?”
เฟิงจิ่งเหยาเหล่ตามอง“น่าจะ เพราะหลายคนโลภในทรัพยากรที่ตระกูลเฟิงมี อีกอย่างธุรกิจก็มีแต่เรื่องพวกนี้แหละ”
ในขณะที่เขาพูดเขาพูดถึงความสัมพันธ์ทางธุรกิจที่โหดร้ายนี้ ดวงตาของกู้ฉางฉิงก็ตกตะลึง
แต่เธอก็พอเข้าใจ
สิ่งเหล่านี้ทำให้เธอรู้สึกแย่
เนื่องจากปัญหาที่เฟิงจิ่งเหยาพบเธอไม่สามารถช่วยได้เลย
ชั่วขณะหนึ่งหัวใจของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกไม่ดี
ยิ่งไปกว่านั้นสำหรับการกำหนดเป้าหมายของตระกูลมู่ เธอรู้ว่าไม่ใช่เพียงเพราะการแข่งขันทางการค้า แต่ยังเป็นเพราะความรักและความเกลียดชังของมู่เฉาเกอ
แน่นอนว่าไม่ว่าผู้หญิงจะประสบความสำเร็จขนาดไหน ก็หลีกเลี่ยงเรื่องนี้ไม่ได้
“ขอโทษนะดูเหมือนจะช่วยอะไรฉันเรื่องเหล่านี้ไม่ได้”
เธอเอนตัวในอ้อมแขนของเฟิงจิ่งเหยาและกระซิบเบา ๆ
เฟิงจิ่งเหยามองลงไปที่เธอ กอดมือแน่นและยิ้ม: “เรื่องพวกนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ อย่าคิดมากเลย”
กู้ฉางฉิงเม้มริมฝีปากของเขา ราวกับไม่ได้รับการปลอบยังไงยังงั้น
เฟิงจิ่งเหยาเหลือบมองดูและรู้ว่าเขาแค่ก้มหน้าและจับริมฝีปากอมสีชมพูนั่นแล้วทำอะไรเขินๆเพื่อไม่ให้คนในอ้อมแขนคิดเรื่องนี้
คืนแห่งบ้าคลั่ง กู้ฉางฉิงเหนื่อยเกินกว่าที่จะคิดถึงเรื่องนี้
เธอพิงเฟิงจิ่งเหยาอย่างอ่อนแรงและหลับไปโดยไม่รู้ตัว
…..
ไม่กี่วันต่อมา แนวโน้มของตระกูลเฟิงก็ยิ่งแย่
พ่อแม่ของเฟิงจิ่งเหยาก็ให้ความสนใจเช่นกัน
คืนนั้น เฟิงจิ่งเหยาที่ไม่ค่อยกลับมาก่อนเวลา ได้รับแจ้งจากแม่บ้านที่บ้าน
“นายน้อย คุณนายรอง นายใหญ่ให้ฉันแจ้งว่าคืนนี้จะทานอาหารเย็นที่บ้านหลังใหญ่”
เฟิงจิ่งเหยาพยักหน้า “ฉันเข้าใจแล้ว รบกวนกลับไปบอกคุณปู่ว่าฉันอาบน้ำเสร็จแล้วจะไป”
แม่บ้านพยักหน้าและจากไปโดยทิ้งเฟิงจิ่งเหยาและกู้ฉางฉิงเอาไว้
“มื้อเย็นคืนนี้อาจจะคุยเกี่ยวกับเรื่องบริษัท แม่ของฉันอาจจะพูดอะไรบางอย่างที่น่าอึดอัดได้ ในตอนนั้นเธอไม่ต้องคิดมากและปล่อยให้ฉันจัดการก็พอ”
เฟิงจิ่งเหยาพอรู้ว่าอาหารค่ำคืนนี้จะมีอะไรบ้างและหลังจากที่แม่บ้านจากไปเขาก็อธิบายให้กู้ฉางฉิงฟัง
กู้ฉางฉิงยิ้ม และแสดงออกว่าเขาจะไม่สนใจมัน
ผ่านไปครึ่งชั่วโมงทั้งสองก็เดินไปที่บ้านหลังใหญ่
พ่อแม่ของเฟิงจิ่งเหยานั่งอยู่ในห้องอาหารแล้ว
“คุณปู่ คุณพ่อ คุณแม่”
เมื่อเห็นแบบนี้เฟิงจิ่งเหยาก็ทักทายทันที
กู้ฉางฉิงตามมาติดๆ
เมื่อเทียบกับเฟิงจิ่งเหยาที่ได้รับความเป็นมิตรสนิทสนม เมื่อทักทายกู้ฉางฉิง นอกจากคุณปู่เฟิงแล้ว เฟิงซู่กับคุณนายเฟิงนั้นก็ทำสีหน้าที่ไม่ดีนัก
หากไม่ใช่เพราะคุณปู่อยู่ คุณนายเฟิงอาจไล่กู้ฉางฉิงออกไปแล้วก็ได้
ในความคิดของเธอ ที่ตระกูลเฟิงมีปัญหาเช่นวันนี้และทั้งหมดเกิดจากตัวปัญหาอย่างเธอ
“นั่งลงเถอะ”
นายท่านเฟิงแสร้งทำเป็นมองไม่เห็นใบหน้าของคู่สามีภรรยาแห่งตระกูลเฟิง และจึงทักทายพวกเขาด้วยความกรุณา
เฟิงจิ่งเหยาพยักหน้าและพากู้ฉางฉิงไปที่ที่นั่ง
เมื่อพ่อบ้านเห็นพวกเขาพร้อมหน้าพร้อมตา ก็ให้คนรับใช้เริ่มเสิร์ฟอาหาร
ในระหว่างอาหารค่ำทั้งครอบครัวรับประทานอาหารอย่างเงียบๆ
เมื่อทานอาหารเย็นใกล้จะเสร็จ นายท่านตระกูลเฟิงก็ทำลายความเงียบด้วยการถามเกี่ยวกับบริษัทออกไป
“จิ่งเหยา มีแผนจะจัดการกับข่าวลือด้านนอกยังไงบ้าง?”
เขาเช็ดมุมปากและขมวดคิ้วเพื่อมองไปที่เฟิงจิ่งเหยา
“คุณปู่ ผมตั้งใจจะไม่ใส่ใจกับข่าวลือในตอนนี้ ผมวางแผนที่จะรักษาเสถียรภาพของตลาด ข่าวลือเหล่านี้จะไม่ทำลายมันได้”
เฟิงจิ่งเหยาไม่ได้ปกปิดความคิดของเขา
แต่ก็ทำให้นายท่าแห่งตระกูลเฟิงคนนี้ก็พอใจเช่นกัน
“ไม่เลว ที่มีความคิดที่จะพยายามทำให้ไม่รับผลกระทบนั้นมีประโยชน์มากกว่า”
คุณนายเฟิงรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าคุณปู่ไม่สนใจเรื่องนี้เลยและเธอก็ยิ่งรู้สึกเป็นทุกข์
ช่วงนี้เฟิงจิ่งเหยาน้ำหนักลงไปเยอะเพราะออกไปทำงานตั้งแต่เช้ากว่าจะกลับก็ดึก
ในความคิดของเธอมันเป็นเพราะกู้ฉางฉิง
“พ่อคะ มันไม่ควรจะพูดอย่างงั้นนะคะ ฉันอยากจะบอกว่าเรื่องนี้สามารถแก้ไขได้อย่างสันติ แต่อาจจะมีคนบางคนไม่รู้สถานะของตัวเอง และทำให้ทั้งครอบครัวเฟิงต้องมาพัวพัน ”
หลังจากที่เธอพูดจบ ก็จ้องมองกู้ฉางฉิงอย่างไม่เป็นมิตร
ริมฝีปากสีแดงของกู้ฉางฉิงเม้มแน่น
ในความเป็นจริงเธอยังรู้สึกว่าเรื่องในครั้งนี้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอ
คุณนายเฟิงเหลือบเห็นว่าไม่มีใครตอบกลับเธอ เหมือนจะอยากพูดอะไรระบายออกมา เอาก้อนความรู้สึกไม่พอใจในใจเธอพูดออกมา
