หนี้รัก วิวาห์จำเป็น – บทที่ 158 ให้โอกาส

ครั้งหนึ่งเหลิ่งหมิงอันเคยถูกเจี่ยนอี๋นั่วใช้มีดจ่อคอ แต่เหลิ่งหมิงอันไม่กลัวเพราะเขารู้ว่าเจี่ยนอี๋นั่วไม่มีทางฆ่าเขา แต่ตอนนี้แม้ว่าเหลิ่งเซ่าถิงจะไม่ขยับมีด เหลิ่งหมิงอันก็อดไม่ได้ที่จะประหม่า เมื่อมองไปที่ดวงตาของเหลิ่งเซ่าถิง เขารู้ว่าเหลิ่งเซ่าถิงจะฆ่าเขาจริงๆ

เหลิ่งหมิงอันพูดตัวสั่นว่า: “พี่ใหญ่ อย่ามาเล่นตลกกับฉันแบบนี้สิ ฉันตกใจนะ”

เหลิ่งเซ่าถิงหัวเราะเยาะ มองเหลิ่งหมิงอันและพูดว่า: “แกรู้จักกลัวด้วยหรอ ฉันก็คิดว่าคนอย่างเหลิ่งหมิงอันไม่กลัวอะไรซะอีก กล้าส่งคนมาสอดแนมใกล้ๆฉัน?”

เหลิ่งหมิงอันหายใจเข้าลึกๆ กัดริมฝีปากแน่นและพูดอย่างเย็นชา: “พี่ใหญ่ ตอนนี้…..ผู้หญิงที่สำคัญที่สุดของพี่คือกู้เค่อหยิงหรอ?”

“เหอะ…… ” เหลิ่งเซ่าถิงหัวเราะเยาะ: “ต่อให้จะเป็นกู้เค่อหยิงหรือเจี่ยนอี๋นั่ว พวกเธอเป็นแค่คนให้กำเนิดลูกเท่านั้น กู้เค่อหยิงแค่โชคดีที่ได้ลูกชาย ไม่อย่างนั้นแกคิดว่าฉันยังจะเก็บไว้หรอ? ฉันไม่รังเกียจหรอก ถ้าแกจะนอนกับเธอ แต่ระวังอย่าให้ท้อง ไม่อย่างนั้นเด็กคนนั้นไม่รอดแน่ ฉันไม่ได้ต้องการผู้หญิงที่ซื่อสัตย์ การมีอยู่ของกู้เค่อหยิง เพียงแค่ทำให้ฉันเป็นเหมือนคนธรรมดาที่มีภรรยา”

“เซ่าถิง กลับมาแล้วหรอ” จู่ๆเสียงของกู้เค่อหยิงก็ดังออกมาจากห้อง

เมื่อกู้เค่อหยิงเห็นว่าเหลิ่งหมิงอันกำลังยืนคุยกับเหลิ่งเซ่าถิง กู้เค่อหยิงก็ตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ยิ้มให้เหลิ่งเซ่าถิงและพูดว่า: “เซ่าถิง กลับมาแล้วก็กลับห้องก่อนเถอะ”

เหลิ่งเซ่าถิงหัวเราะเบาๆหันศีรษะและพยักหน้าให้กู้เค่อหยิง พูดด้วยรอยยิ้ม: “วันนี้เฉิงเยี่ยเป็นยังไงบ้าง?”

กู้เค่อหยิงตอบด้วยรอยยิ้ม: “วันนี้เฉิงเยี่ยเป็นเด็กดีมาก แถมพูดได้อีกหลายคำ”

ในขณะที่กู้เค่อหยิงพูดก็จ้องมองที่เหลิ่งหมิงอัน เหลิ่งเซ่าถิงมองไปที่เหลิ่งหมิงอันอย่างเย็นชา จากนั้นก็เดินเข้าไปที่ประตูห้อง เหลิ่งหมิงอันเม้มริมฝีปากแน่นและหายใจออกมา เมื่อมองเหลิ่งเซ่าถิงเขาคล้ายกับเหลิ่วอวิ๋นเซียวมาก รู้สึกเหมือนกำลังมองศพที่ตายไปแล้ว

“ ไม่แปลกที่พวกเขาเป็นฝาแฝด พวกเขาเหมือนกันมาก” เหลิ่งหมิงอันพูดวอย่างงุนงง

แม้ว่าเหลิ่งอวิ๋นเซียวจะถูกคุณนายเหลิ่งฆ่าไปแล้ว แต่อดีตของเหลิ่งอวิ๋นเซียวก็ยังคงทำให้เหลิ่งหมิวอันกลัวเล็กน้อย แม้ว่าเหลิ่งหมิงอันจะฆ่าเหลิ่งเฉิงอวี่และเหลิ่งอวิ๋นเซียวราวกับฆ่าพ่อ สิ่งที่เหลิ่งอวิ๋นเซียวทำนั้นทำ เป็นแค่เด็กมันเป็นฆาตกรโดยกำเนิดและเขาไม่สามารถคิดตามจิตสำนึกของคนทั่วไปได้เลย

มีเพียงเหลิ่งอวิ๋นเซียวเท่านั้นที่ขาดการศึกษาของตระกูลเหลิ่ง ก็เลยทำให้เหลิ่งหมิงอันมีความรู้สึกที่อยู่สูงกว่าเหลิ่งอวิ๋นเซียว แต่ตอนนี้เหลิ่งเซ่าถิงไม่เพียงได้รับการศึกษาที่ดี แต่ยังมีความเฉยเมยและความโหดร้ายคล้ายกับเหลิ่งอวิ๋นเซียว ซึ่งทำให้เหลิ่งหมิงอันเริ่มรู้สึกหวาดกลัวในใจ

เหลิ่งหมิงอันแตะคอของเขาและหายใจเข้าลึกๆสองสามครั้ง ก่อนที่เขาจะตั้งสติกลับมา ทันใดนั้นเขาก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ถ้าเป็นเหลิ่งเซ่าถิงเมื่อก่อน เหลิ่งหมิงอันก็จัดการเจี่ยนอี๋นั่วต่อได้ แต่ตอนนี้จะจัดการกับเซ่าถิงทีมีอำนาจมากขนาดนี้ได้ยังไง?

เขาเป็นเหมือนพลังที่แท้จริงของตระกูลเหลิ่ง ในตอนนี้เย็นชามีพลังโหดร้าย ไม่มีความรู้สึกใดๆ และจัดการใครก็ได้ราวกับว่าไม่มีจุดอ่อน

เหลิ่งหมิงอันขมวดคิ้ว เม้มริมฝีปาก จ้องไปที่ประตูของเหลิ่งเซ่าถิงและค่อยๆหันเดินกลับไป

เมื่อกู้เค่อหยิงหันกลับมาและปิดประตู เธอก็ตะลึงเล็กน้อย ที่ร้านอาหารของหลิวจ่อซิง กู้เค่อหยิงได้เห็นแล้วว่าเหลิ่งเซ่าถิงใส่ใจเธอ เพราะเจี่ยนอี๋นั่วเคยเป็นภรรยาของเหลิ่งเซ่าถิง และเซ่าถิงก็ไม่ได้สนใจเธอ ตอนนี้กู้เค่อชิงรู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สำคัญที่สุดของเหลิ่งเซ่าถิง

แต่เหลิ่งหมิงอันแปลกๆ หลังจากกลับมา เขาก็เย็นชาต่อเธอราวกับว่าเขาไม่สนใจเธอเลย กู้เค่อหยิงคิดถึงเหลิ่งหมิงอัน และอดไม่ได้ที่จะมองไปที่เหลิ่งเฉิงเยี่ย เธอมองดูใบหน้าของเฉิงเยี่ย เธอรู้สึกว่าเหลิ่งเฉิงเยี่ยไม่เหมือนเหลิ่งหมิงอันเลย

เหลิ่งหมิงอันมีดวงตาสีพีชและรูปลักษณ์ที่หล่อเหลา แม้ว่าเธอจะไม่ได้สวยเลิศเลอ แต่เธอก็ยังโดดเด่น ทำไมเหลิ่งเฉิงเยี่ยถึงมีเปลือกตาชั้นเดียวและจมูกที่แบน ไม่เหมือนเหลิ่งหมิงอัน อาจเป็นสาเหตุที่เด็กยังไม่โตหรือเปล่า?

“เธอกำลังคิดอะไรอยู่?” เหลิ่งเซ่าถิงเหลือบมองไปที่กู้เค่อหยิงที่จ้องมองความว่างเปล่าและถามอย่างเย็นชา

กู้เค่อหยิงผงะไปครู่หนึ่งแล้วตอบว่า: “เซ่าถิง ฉันกำลังคิดเรื่องครอบครัวอยู่ คืออย่างงี้ เมื่อวานป้าสามซื้อของมาให้ฉันเยอะมากและขอร้องฉัน เธอบอกว่าตอนนั้นลูกชายของเธอสับสนและขายหุ้นออกไป ตอนนี้เขาต้องการที่จะเอาคืน เซ่าถิง ที่จริงพวกเราร่ำรวยมากแล้ว ทำไมต้องผลักพวกเขาไปอยู่ทางตัน? ครั้งนี้ปล่อยพวกเขาไปเถอะ ยังไงเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน”

“ครอบครัวเดียวกัน?” เหลิ่งเซ่าถิงหัวเราะ หันไปมองกู้เค่อหยิงและพูดด้วยรอยยิ้ม: “ฉันก็อยากเป็นครอบครัวเดียวกันกับพวกเขาเหมือนกัน แต่น่าเสียดายที่พวกเขาเสียโอกาสสุดท้ายไป เธออย่าคิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ เหลิ่งเฉิงอวี่ตายไปแล้ว เพราะงั้นก็ไม่จำเป็นต้องทำตามที่พวกเขาขออีก”

“อะไรนะ?” ดวงตาของกู้เค่อหยิงเบิกกว้าง: “ตายแล้วงั้นหรอ? เกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้น?”

“ถูกฆ่าตาย เธอจำเลขาที่อยู่ข้างๆฉันได้ไหม? เขาเป็นคนทำ” เหลิ่งเซ่าถิงมองไปที่กู้เค่อหยิงและพูดด้วยรอยยิ้ม : “ไม่ใช่แค่เขาตายคนเดียว ลูกชายเขาก็ตายแล้วเหมือนกัน”

กู้เค่อหยิงขมวดคิ้วและพูดว่า: “พระเจ้า ป้าสามน่าสงสารที่สุด ทำไมถึงมาเจออะไรแบบนี้?”

เหลิ่งเซ่าถิงเหล่ไปที่กู้เค่อหยิงและพูดด้วยรอยยิ้ม: “ไม่ใช่เธอเจอ แต่ทั้งหมดเป็นเพราะฉันเอง”

กู้เค่อหยิงเบิกตากว้างทันที มองไปที่เหลิ่งเซ่าถิงและพูดอย่างรีบร้อน: “อะไรนะ? นี่มัน……นี่มันฆ่าคน……”

เหลิ่งเซ่าถิงมองไปที่กู้เค่อหยิงด้วยรอยยิ้มและพูดว่า: “เธอรู้ไหมว่าทรัพย์สินของลุงสามมีเท่าไหร่? อย่างน้อยสองพันล้านเหรียญสหรัฐและมีสมบัติซ่อนอยู่มากมาย หลังจากที่กำจัดเขาแล้ว เฉิงเยี่ยของเราได้รับทรัพย์สินเพิ่มขึ้น และเธอก็ได้รับเครื่องประดับสวยๆ แล้วมันยังไง?”

กู้เค่อหยิงหายใจเข้าลึกๆ: “เธอ……เธอรู้หรอว่าฉันได้รับอะไรบ้าง?”

เหลิ่งเซ่าถิงพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม: “แน่นอน ฉันรู้ เธอเป็นภรรยาของฉัน ฉันจะไม่สนใจทุกการเคลื่อนไหวของเธอได้ยังไง”

กู้เค่อหยิงกัดริมฝีปากของเธอแน่นและแทบจะโพล่งออกมาเหลิ่งเซ่าถิงรู้เรื่องที่เธออยู่กับผู้ชายคนอื่นงั้นหรอ?

เหลิ่งเซ่าถิงดูเหมือนจะมองผ่านความคิดของกู้เค่อหยิง เหลิ่งเซ่าถิงพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม: “ฉันรู้ ฉันเข้าใจความเหงาของเธอ เป็นผู้หญิงของฉัน ฉันต้องให้ชีวิตที่ดีและชีวิตที่มีความสุขกับเธอ แต่ระวัง อย่าให้ท้องโตขึ้นมา เดี๋ยวจะลำบาก”

กู้เค่อหยิงตัวสั่นและพูดว่า “เธอรู้งั้นหรอ? รู้ได้ยังไง?”

เหลิ่งเซ่าถิงหัวเราะและพูดว่า: “เพราะฉันต้องการภรรยา และเธอเหมาะสม ไม่ต้องห่วง ตราบใดที่เธอยังเป็นภรรยาของฉัน ฉันก็จะเก็บเธอไว้”

เมื่อเหลิ่งเซ่าถิงพูดถึงตรงนี้ ถอดเสื้อสูท เดินเข้าไปในห้องทำงานและพูดว่า: “วันนี้ฉันยังมีงานต้องทำอีกเยอะ เธอไปพักเถอะ”

กู้เค่อหยิงขมวดคิ้วและพูดว่า: “ถ้า……ถ้าเจี่ยนอี๋นั่วยังเป็นภรรยาของเธอ เธอก็ยังจะเก็บฉันไว้ใช่ไหม?”

เหลิ่งเซ่าถิงเม้มริมฝีปากและพูดด้วยรอยยิ้ม: “จะเป็นไปได้ยังไง? เธอมีแค่ลูกสาวคนเดียว”

ในขณะที่เหลิ่งเซ่าถิงพูด เขาเหลือบมองเหลิ่งเฉิงเยี่ยที่กำลังนอนหลับอยู่ข้างๆ เขาและก้มศีรษะลงด้วยรอยยิ้ม กู้เค่อหยิงไม่กล้าถามเหลิ่งเซ่าถิงว่าเคยไปตรวจดีเอ็นเอของเขากับเฉิงเยี่ยไหม เธอรู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก กู้เค่อหยิงอยู่กับเหลิ่งเซ่าถิงมาเป็นเวลาสามสี่ปี แต่เธอกลับไม่รู้จักผู้ชายคนนี้เลย

สำหรับเหลิ่งเซ่าถิง กู้เค่อหยิงเป็นแค่คู่นอนเท่านั้น แค่เพียงตอบสนองความต้องการของเขา กู้เค่อหยิงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลยจริงๆ แม้แต่ความรู้สึกของเขาที่กำลังมีความสุขหรือโกรธ กู้เค่อหยิงก็ไม่สามารถบอกได้

กู้เค่อหยิงนอนบนเตียงอย่างกระวนกระวาย ใส่เสื้อผ้าของเธอเข้าด้วยกันและหลับไป ได้ยินเสียงเซ่าถิงลุกออกจากห้องเธอถึงกล้าลุกขึ้นมา เธออุ้มเฉิงเยี่ยขึ้นมาและมองไปรอบๆอย่างกระวนกระวาย รู้สึกราวกับว่ามีบางสิ่งที่น่ากลัวจ้องมองมาที่เธอ

ในขณะนี้เจี่ยนอี๋นั่วเพิ่งได้รับโทรศัพท์จากซวีอี้เฟย ซวีอี้เฟยชวนเจี่ยนอี๋นั่วและเจี่ยนซวงมาทานอาหารเย็นด้วยดัน เจี่ยนอี๋นั่วตกลง เธอเปลี่ยนชุดให้เจี่ยนซวงและพูดด้วยรอยยิ้มกับเจี่ยนซวง: “ซวงซวง แม่กำลังจะไปเดทกับลุงคนหนึ่ง ลูกลองไปเจอเขาดู ดูว่าลูกชอบเขาไหม”

ดวงตาของเจี่ยนซวงสว่างขึ้น พูดด้วยความดีใจว่า: “แม่ แม่เจอลุงคนนั้นแล้วหรอ? ซวงซวงว่าแล้ว ต้องเจอลุงคนนั้น”

เจี่ยนอี๋นั่วยิ้มและส่ายหัว: “ไม่ใช่ลุงคนนั้น คราวนี้เป็นลุงหมอ”

เจี่ยนซวงเม้มริมฝีปากทันทีและพูดว่า: “หืม? ลุงหมอ? ซวงซวง ไม่ชอบลุงหมอ ลุงหมอจะฉีดยาและให้ยาซวงซวงกินยา เปลี่ยนลุงได้ไหม? ซวงซวงชอบลุงที่ทำขนม ลุงที่ชอบทำกับข้าวและลุงที่ขายนม ”

เจี่ยนอี๋นั่ว ยิ้มและพูดว่า: “ซวงซวง อย่าเลือกปฏิบัติกับอาชีพของคนอื่น ลุงหมอก็สำคัญมากเช่นกัน ถ้าไม่มีลุงหมอ เวลาซวงซวงไม่สบายจะทำยังไง? ซวงซวงจะไม่หายนะ ลุงหมอสำคัญใช่ไหมล่ะ…… ”

เจี่ยนซวงโค้งริมฝีปากของเธอและพูดว่า: “ดูเหมือนจะสำคัญนิดหน่อย……แต่ซวงซวงก็ยังชอบลุงที่เจอในสวนสาธารณะ…… ลุงคนนั้นไม่ใช่หมอแน่ๆ เพราะเขาสวมชุดดำ ไม่ใช่ชุดสีขาว…… ”

เจี่ยนอี๋นั่วย่อตัวลง มองไปที่เจี่ยนซวงและถามด้วยรอยยิ้ม: “ถ้าซวงซวงไม่ชอบลุงคนนี้จริงๆ งั้นแม่ก็ไม่ไปเจอเขาแล้ว โอเคไหม?”

เจี่ยนซวงส่ายหัว: “ไม่เอา แม่สัญญากับเขาแล้ว แม่ห้ามผิดคำพูด”

เจี่ยนอี๋นั่วบีบจมูกของเจี่ยนซวงและพูดด้วยรอยยิ้ม: “ตัวแสบ งั้นไปด้วยกัน ดูว่าซวงซวงชอบเขาไหม?”

เจี่ยนซวงพยักหน้าและพูดว่า: “ให้โอกาสเขาได้รู้จักซวงซวง”