มือของภัทรินยังคงสั่น แต่กลับหวาดกลัวออร่ารุนแรงที่แผ่ออกจากร่างกายของณัฐณิชาฉับพลันจนไม่กล้าขยับเขยื้อน
ทำไมจู่ๆ นังณัฐณิชาถึงได้เปลี่ยนไปเป็นคนละคน ออร่าแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง!
“ฉันชั้นต่ำ? งั้นเธอเป็นอะไร แฟนของคนต่ำช้าก็ยังแย่งไม่ใช่เหรอ” ณัฐณิชาเอาลิ้นดุนเหงือก ตรงที่ภัทรินเพิ่งตบมันบวมแดงอย่างรวดเร็ว เหงือกมีรสคาวเลือด
ผู้คนที่เฝ้าดูอย่างกระตือรือร้นอยากรู้อยากเห็นอยู่โดยรอบต่างเงี่ยหูฟัง
สีเลือดบนใบหน้าของภัทรินค่อยๆ จางหายไป มองเธออย่างเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน “อย่าคิดว่าเธอแต่งงานกับประธานของแกรนด์อิมพีเรียลกรุ๊ปแล้วจะทำอะไรก็ได้นะ เขาที่เป็นมหาเศรษฐีจะต้องการคนอย่างเธอได้ยังไง เธอมันก็แค่ผู้หญิงนอกรีตที่ไม่เคยได้เรียนมหาวิทยาลัย แถมยังชอบแย่งของของคนอื่น!”
ภัทรินโกรธจนปากพล่อย
ตั้งแต่เจอณัฐณิชาตรงประตูสำนักงานกิจการพลเรือนในวันนั้น รเณศก็เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เวลาทานข้าวกับเธอก็มีท่าทีไม่ใส่ใจ ตกกลางคืนเธอแต่งตัวสวยมีเสน่ห์มาก แต่เขาไม่มีความปรารถนาที่จะสัมผัสตัวเองด้วยซ้ำ!
แล้วจะให้เธอที่เพิ่งแต่งงานทนได้ยังไง
“ณัฐณิชา เธอมันก็แค่ผู้หญิงมือสอง รเณศไม่ต้องการเธอ เธอคิดว่าตัวเองมีอะไรดี” ภัทรินด่าออกไปอย่างเจ็บแสบ
“อย่างน้อย ฉันก็ไม่แย่งแฟนของเพื่อน เธอคิดว่าไงล่ะ”
ณัฐณิชายิ้ม เธอไม่อยากเถียงกับภัทรินที่นี่ว่าใครเป็นคนชั้นต่ำ เพราะที่นี่คือแกรนด์อิมพีเรียลกรุ๊ป ณัฐณิชาก็ยังไม่ได้โง่ขนาดนั้น
เธอไม่อยากให้ชื่อเสียงของตัวเองแย่ลงเรื่อยๆ
ดังนั้นจึงหมุนตัวไปพูดกับฐิติกานต์ที่อยู่ข้างๆ ว่า “เลขาฐิติกานต์รบกวนคุณเรียกรปภ.มาโยนผู้หญิงคนนี้ออกไปหน่อย”
“เธอ เธอกล้าดียังไง เธอมันใช้อำนาจรังแกคน!”
เผชิญหน้ากับการแผดเสียงของภัทริน ณัฐณิชายกมือขึ้นลูบคาง มองเธออย่างครุ่นคิด สายตาของเธอเหมือนกำลังสังเกตบางอย่างอย่างละเอียด ภัทรินเห็นแล้วรู้สึกทำตัวไม่ถูก แต่ก็ยังคงยืดอกเชิด
“อย่างแรก เธอแน่ใจเหรอว่าเป็นคนน่ะ อย่างที่สอง” ทันใดนั้นณัฐณิชาก็ยกยิ้มเจ้าเล่ห์ ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว เดินเข้าไปใกล้ภัทรินและพูดเสียงต่ำว่า “ฉันใช้อำนาจรังแกคนแล้วยังไง ถ้าเธอสามารถแต่งงานกับประธานสักคนได้ ก็ค่อยใช้อำนาจรังแกคนแล้วกันนะ โอ้จริงสิ ฉันลืมไป……เธอมันของมือสองที่รเณศเคยเล่น เดาว่าคงไม่มีประธานคนไหนชายตาแลเธอหรอก”
ณัฐณิชาพูดจบ ภัทรินพลันตัวสั่นงันงก
เธอมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างตกตะลึง ณัฐณิชาปากคอเราะร้ายขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน!
“เธอ เธอ……”
“ฉันจะรอดู” ณัฐณิชายกมือขึ้น รปภ.ที่ฐิติกานต์เรียกมานานแล้วทำการลากภัทรินออกไป
ณัฐณิชาเหลือบไปเห็นว่า ปณิดาที่ก่อนหน้านี้เคยหาเรื่องได้วิ่งตามออกไปด้วย
ดูไปแล้ว ภัทรินคงมาหาปณิดาที่บริษัท แต่นี่นับว่าเป็นการรวมหัวกันของพวกอสรพิษหรือเปล่านะ
เมื่อเธอพูดจบ ก็เก็บสำรวมท่าทีที่เพิ่งแสดงออกไป
“เลขาฐิติกานต์เราไปกันเถอะ”
ฐิติกานต์ตามณัฐณิชาไปเงียบๆ แต่มือที่ห้อยอยู่ข้างตัวกลับกำแน่น ดูเหมือนว่า ณัฐณิชาจะห่างไกลจากความใสชื่อที่เห็นภายนอกมากนัก!
การต่อสู้ครั้งนี้ ดูเหมือนจะโจมตีไม่ง่ายเสียแล้ว
แม้แต่เธอเองก็ไม่รู้ตัว ว่าตัวเองมองณัฐณิชาด้วยสายตาริษยามากแค่ไหน
จนกระทั่งหลังจากณัฐณิชากลับไป ความกดดันในสำนักงานถึงได้จางหายไป ทุกคนเหมือนจะเพิ่งได้สติ ก้มหน้าก้มตาทำเรื่องของตัวเอง
สวรรค์ นายหญิงประธานแข็งแกร่งเฉียบขาด ล่วงเกินไม่ได้!
