แน่นอนว่าจะไม่เห็นคนจะตายแล้วไม่ช่วย
ธราเทพพยักหน้า เขาเก็บณัฐณิชาไว้ข้างกายเพื่อกันพวกผู้หญิงให้ตน ไม่ใช่เพื่อทำงานหนักให้คุณปู่
ต้องเข้าใจด้วยว่าทรัพย์สินในบ้านของตระกูลทวีศักดิ์ทินโชตินั้นมากมายมหาศาลเพียงใด ถ้าให้ณัฐณิชาดูแลเรื่องน้อยใหญ่ในตระกูลทวีศักดิ์ทินโชติ เกรงว่าเขาคงไม่ได้สัมผัสแม้ปลายเส้นผม……
“คุณปู่ถอนคำสั่งเถอะครับ ผมตกลงให้ณัฐณิชามาทำงานที่บริษัทไปแล้ว” ธราเทพพูดโดยไม่เปลี่ยนสีหน้าและหัวใจก็เต้นเป็นปกติ
อะไรนะ!
ไปทำงานที่บริษัทเหรอ!
เดิมทีณัฐณิชากำลังอธิบายกับคุณปู่ด้วยเสียงเล็กเสียงน้อยว่าตัวเองไม่เหมาะที่จะเป็นแม่บ้านจริงๆ แทบอยากจะบอกว่าตัวเองเป็นคนบ้านนอกไม่รู้หนังสืออยู่รอมร่อแล้ว แต่ก็พลันได้ยินคำพูดของธราเทพที่ราวกับระเบิดท้องน้ำ
เขาตกลงกับตนเมื่อไรกันว่าสามารถไปทำงานได้
เงินเดือนเท่าไร มีวันหยุดหรือเปล่า
“ไปทำงานที่บริษัท? ธราเทพ เธอให้ณัฐณิชาไปทำงานที่บริษัทได้ยังไง” นพนันท์ไม่ชอบใจขึ้นมาอีกครั้งทันที เธอโพล่งออกมาอย่างทนไม่ได้
นานมากแล้วที่เธออยากให้นภสรณ์ไปทำงานที่บริษัท แต่นายท่านผู้เฒ่ากลับบอกว่าเป็นผู้หญิงต้องอยู่บ้านจะไปปรากฏตัวในที่สาธารณะไม่ได้ แค่อยู่บ้านเล่นเปียโนดูแลดอกไม้ก็พอแล้ว ซึ่งนพนันท์ไม่พอใจอย่างมาก ลูกสาวของตนแค่อยู่บ้านเฉยๆ เล่นเปียโนดูแลดอกไม้ แล้วจะแทรกซึมเข้าไปในแกรนด์อิมพีเรียลกรุ๊ปได้ยังไงกัน
อีกทั้งจะได้คบหากับลูกเขยที่หล่อรวยได้ยังไงกันล่ะ
“ทำไมจะไม่ได้”
ธราเทพพูดคำเดียวนพนันท์ก็หุบปากสนิทฉับพลัน……
ณัฐณิชาที่ช็อกไปยังไม่ได้สติ เธอไปทำงานที่บริษัทได้จริงเหรอ ที่นั่นคือแกรนด์อิมพีเรียลกรุ๊ป แกรนด์อิมพีเรียลกรุ๊ป สถานที่ที่บัณฑิตตั้งเท่าไรใฝ่ฝัน!
ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ตอนที่ณัฐณิชาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายมีความคาดหวังว่าจะได้งานที่เชิดหน้าชูตาแบบนี้……
สัมผัสได้ถึงการต่อต้านของนพนันท์ ณัฐณิชากลัวว่าเธอจะทำเสียเรื่อง เพราะมันไม่ง่ายที่ธราเทพจะตกลง!
“คุณน้า ฉันคิดว่าที่จริงแล้วไปทำงานที่บริษัทก็ดีนะคะ คุณดูสิฉันกับธราเทพเพิ่งแต่งงานกันได้ไม่นาน ต่อให้เป็นคู่แต่งงานใหม่ เราทั้งคู่……แน่นอนว่าต้องอยากอยู่ด้วยกันถูกไหมคะ อีกอย่างฉันอยู่บ้านทั้งวันก็แสนจะเบื่อ หรือว่าจะให้ฉันมาดูแลตระกูลจริงๆ คะ”
ณัฐณิชากะพริบตาปริบๆ มองนพนันท์อย่างคาดหวัง
คำพูดของเธอไม่เพียงแต่อุดปากนพนันท์ ยังบ่งบอกด้วยว่าตัวเองไปทำงานที่แกรนด์อิมพีเรียลกรุ๊ปเพราะไม่อยากห่างธราเทพ และอีกนัยหนึ่งก็เป็นการเตือนนพนันท์ หมายความว่าถ้าตัวเองไปแกรนด์อิมพีเรียลกรุ๊ปไม่ได้ เช่นนั้นก็ต้องอยู่ที่นี่ต่อสู้แย่งสิทธิ์ในการดูแลตระกูลกับเธอ!
“อ่า เอ่อ……”
“คุณแม่ ฉันคิดว่าพี่สะไภ้ไปทำงานที่บริษัทก็ดีนะคะ แบบนี้ก็จะได้กระชับความสัมพันธ์กับพี่ธราเทพให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้นไม่ใช่เหรอ”
ขณะที่นพนันท์ยังคงลังเล นภสรณ์ได้สติขึ้นมาแล้ว รีบจับมือเธอพร้อมกับขยิบตาให้เธอไม่หยุด สิ่งนี้ทำให้นพนันท์ไม่กล้าพูดอีก
นภสรณ์พูดได้ถูกต้อง
นพนันท์ยิ้มเต็มใบหน้าทันที ยิ้มอย่างนั้นพร้อมกับลูบมือณัฐณิชา “ณัฐณิชา น้าก็คิดว่าที่จริงเธอไปทำงานก็ดี เมื่อครู่เป็นน้าที่พิจารณาไม่รอบคอบมากพอเอง ถ้าอย่างนั้นเอาแบบนี้ เธอไปทำงานที่แกรนด์อิมพีเรียลกรุ๊ป ก็ให้นภสรณ์ไปกับเธอด้วย พวกเธอสองคนจะได้เป็นเพื่อนร่วมงานกัน”
“………..” เธอเป็นเพื่อนร่วมงานกับนภสรณ์น่ะนะ!?
ไม่สู้ฆ่าเธอให้ตายยังดีกว่า!
ณัฐณิชาน้ำตาตกใน แต่เมื่อเห็นสายตากระตือรือร้นของนพนันท์กับนภสรณ์ เธอก็ได้แต่แอบจิกฝ่ามือตัวเองด้วยความคับข้องใจ พร้อมกับตอบตกลง
ตราบใดที่ได้เข้าบริษัท จะยังไงก็ได้ทั้งนั้น!
