ในสายตาของทุกคนที่สงสัยและประหลาดใจ เซี่ยงเส้าหลงก้าวไปทางเยนเอ๋อ เมื่อระยะห่างระหว่างทั้งสองน้อยกว่าห้าก้าว เซี่ยงเส้าหลงก็หยุด เมื่อเขาเห็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ตรงหน้าเขา หัวใจของเขา สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง!
การสืบทอดจากสายเลือด ทำให้เขามั่นใจทันทีว่า สาวน้อยคนนี้เป็นลูกสาวของเขาอย่างแน่นอน!
เขาเย็นชาและหยิ่งผยองมาโดยตลอด แต่ดวงตาก็กลับเผยความอ่อนโยนเล็กน้อย จากใบหน้าเล็กๆ ที่ดูเกรงกลัวนั้น เขามองช้าๆ และดูอย่างละเอียด ราวกับจะขยี้เธอเข้าไปในสายตาเขา
หา?
ทันใดนั้น ตาของเขาจับจ้องไปที่แขนของเยนเอ๋อ บนแขนที่ขาว มีรอยฟกช้ำสีน้ำเงินปรากฏให้เห็นชัดเจน!
อ๊าก！
ความโกรธอย่างท่วมท้น ราวกับแสงเย็นของนรก กวาดไปทั่วสถานที่!
คือใคร? !
กล้าแตะต้องลูกสาวของนายพลน้อย? !
ขณะที่ความโกรธของเขาค่อยๆ เพิ่มขึ้น มือของหวงเทาก็ตบลงบนไหล่ของ เซี่ยงเส้าหลง พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “นี่ไอ้น้อง คุณกำลังทำอะไรอยู่?”
สายตาเซี่ยงเส้าหลงดูเฉยเมยและพูดเบาจางๆ “หาลูกสาว!”
หนึ่งคำพูดทำให้ทุกคนตกตะลึง หวงเทามองไปที่อวิ๋นเยนเอ๋อ และเซี่ยงเส้าหลงหน้าตาของพวกเขาดูคล้ายกันเล็กน้อย!
หรือว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้านี้คือคนที่ทำให้อวิ๋นเสว่เหยนท้องเมื่อ 5 ปีที่แล้ว?
“ส่งลูกมาให้ผม!”
น้ำเสียงของ เซี่ยงเส้าหลงแข็งกระด้างและเย็นชา
“คุณบอกว่าให้คุณก็ให้คุณ?”
หวงเทาหัวเราะอย่างดูถูก มองเขาอย่างเย็นชา “ผมไม่สนว่าคุณจะมาหาใคร เยนเอ๋อกำลังจะเป็นลูกสาวของผมเร็วๆ นี้ คุณไสหัวไปได้แล้ว!”
ดวงตาของเซี่ยงเส้าหลงหรี่ลงเล็กน้อย เธอเป็นถึงลูกสาวของนายพลน้อย ซึ่งมีสถานะเท่ากับเจ้าหญิงในประเทศ จะให้ชายอ้วนที่น่ารังเกียจที่อยู่ข้างหน้าเขาทำให้เสื่อมเสียตัวตนของเธอได้อย่างไร?
“ผมไม่อยากสร้างปัญหา ให้ลูกกับผมแล้วผมจะจากไปทันที”
เซี่ยงเส้าหลงระงับความโกรธในใจ เมื่อพ่อและลูกสาวพบกันครั้งแรก เขาไม่ต้องการทิ้งภาพชอบการชกต่อยไว้ในใจของเยนเอ๋อ
“ฮ่าฮ่า…ไอ้หนู! คุณนี่มันหน้าด้านจริงๆ ให้หน้าไม่เอาหน้า!”
แววดูหมิ่นฉายบนใบหน้าของหวงเทา เซี่ยงเส้าหลงสวมชุดลายพราง แม้ว่าเขาจะสะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อย ยุคนี้ ผู้ที่มีหน้ามีตาใครจะใส่เสื้อผ้าราคาถูกเช่นนี้?
“ไม่ดูตนเองเลยว่าเป็นใครหน้าไหน คู่ควรที่จะแย่งลูกสาวกับผมเหรอ?”
หวงเทาชี้ไปที่หน้าผากของเซี่ยงเส้าหลงด้วยความเย่อหยิ่ง หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ไปสืบดู ในเมืองเทียนไห่เมืองหนาน ทุกวันนี้ใครจะกล้ามาหาเรื่องกู?”
“กูแค่พูดคำเดียว ก็สามารถทำให้มึงหายไปจากโลกนี้ได้!”
“การขยี้คุณให้ตาย ง่ายพอๆ กับการขยี้แมลงให้ตาย!”
ทันใดนั้น ยื่นมืออ้วนคู่หนึ่งออกมาและบีบหน้าอันบอบบางของ เยนเอ๋อ “ดูสิ สาวน้อยช่างสวยงามยิ่งนัก ถ้าไม่ใช่เพราะชอบความสวยงามของเธอ คุณคิดว่าเด็กเถื่อนอย่างเธอมีคุณสมบัติเข้าตระกูลของผมเหรอ?”
“กูสงสารเธอ ให้เธอเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลหวงของผม และมีลูกให้กับตระกูลหวง แต่คุณควรอธิษฐานให้ลูกสาวของคุณ ขอให้ท้องของเธอเก่งหน่อย ถ้าสามารถคลอดลูกชายตัวดีๆ กูอาจสงสารเธอและให้อาหารเธอได้ มิฉะนั้น วันนี้กูจ่ายเงินไปเท่าไหร่ เธอจะต้องคืนเงินให้กูเท่านั้น!”
“อย่างไรก็ตาม…รูปร่างหน้าตาสวยงามแบบนี้ ไม่ว่าจะไปที่ไหน ก็สามารถขายได้ในราคาที่ดี! ฮ่าฮ่า…”
“คุณหาที่ตาย!”
ความเย็นชา ราวกับสายลมแห่งนรก โหมกระหน่ำผู้ชม!
ไม่ได้เจอมาห้าปีแล้ว เซี่ยงเส้าหลงรู้สึกผิดต่อลูกสาวของเขามาก มังกรมีเกล็ด แตะต้องมักตาย!
อวิ๋นเยนเอ๋อนั้น เป็นเกล็ดที่แตะต้องไม่ได้ที่สุดของเซี่ยงเส้าหลงอย่างไม่ต้องสงสัยในขณะนี้!
เมื่อเผชิญกับโมเมนตัมของเซี่ยงเส้าหลง ใบหน้าของหวงเทาก็ซีด แต่อย่างน้อยเขาก็ยังเป็นพี่ใหญ่ในเมืองอยู่ดี ดังนั้น แน่นอนอยู่แล้วเขาจะไม่ทำให้ตนเองเสียหน้าต่อหน้าผู้คนมากมายเช่นนี้ ปรบมือ และทันใดนั้นชายร่างใหญ่ชุดดำเจ็ดแปดคนก็รวมตัวกัน จ้องดูเซี่ยงเส้าหลงด้วยสีหน้าดุร้าย
เมื่อมีผู้ช่วย หวงเทาก็รู้สึกโล่งใจในทันที จากนั้นก็หยิ่งผยองอีกครั้ง “ไอ้หนู! วันนี้กูมีความสุข เห็นแก่ที่คุณเป็นพ่อของเยนเอ๋อ คลานออกไปจากที่นี่ ผมเป็นผู้ใหญ่ที่ใจกว้างจะไว้ชีวิตสุนัขของคุณสักครั้ง!”
สายตาของเซี่ยงเส้าหลงเย็นชา “ปากของคุณ เหม็นจริงๆ !”
“ตบปาก!”
“ครับ!”
ทุกคนพึ่งสังเกตเห็นว่า ข้างหลังของเซี่ยงเส้าหลง มีชายร่างกำยำที่ไม่พูดอะไรเลย ชายร่างกำยำที่สูงกว่าสองเมตร ระหว่างก้าวเดินดูเหมือนเนินเขา
“ลงมือ! ไม่ว่าจะบาดเจ็บหรือตายก็ตาม!”
หวงเทาชี้อย่างหยิ่งผยอง เจ็ดคนที่มีใบหน้าดุร้าย พวกเขาดึงมีดและไม้ออกมา ผู้คนผู้หญิงที่ขี้กลัวถึงกับหลับตาลง ผู้ชายคนนี้ดูแข็งแกร่งมาก แต่ถูกชายร่างใหญ่เจ็ดแปดคนที่มีอาวุธพร้อมล้อมไว้ จุดจบไม่ต้องพูดก็พอรู้
ปัง ปัง ปัง!
เสียงร้องโหยหวนดังขึ้น ครึ่งนาทีต่อมา ร่างมนุษย์นอนอยู่เต็มพื้น ส่งเสียงคร่ำครวญอย่างโศกเศร้า ไม่ตายก็บาดเจ็บสาหัส!
ฉิวหนิวเดินไปที่หวงเทาที่สีหน้าแข็งทื่อทีละก้าว หวงเทาดึงสติกลับมา ก้าวถอยหลังไปสามก้าวโดยไม่รู้ตัว สีหน้าของเขาน่าเกลียดมาก แต่คำพูด ก็ยังคงตะโกนว่า “เด็กน้อย! เดิมทียังอยากไว้ชีวิตคุณ แต่ คุณกำลังมองหาความตายด้วยตัวเอง งั้นก็อย่ามาโทษคนอื่นละกัน!”
หวงเทาชี้ไปที่เท้าของเขา “กล้ามาหาเรื่องในโรงแรมออนเซ็น โดยไม่ลองถามดูเลยว่าใครเป็นเจ้าของที่นี่!”
หลังจากพูดจบ ผู้คนจำนวนมากล่างเวทีต่างก็คิดได้ว่า โรงแรมออนเซ็นนี้ เป็นพื้นที่ของหวงเทียนหู่!
ในฐานะจอมอันธพาลของเมืองหนาน ความโหดเหี้ยมของหวงเทียนหู่นั้นโด่งดังมาก ใครก็ตามที่กล้าสร้างปัญหาบนพื้นที่ของเขา จะไม่มีใครสามารถจากไปโดยไม่เป็นอะไร!
และความสัมพันธ์ระหว่างหวงเทาและหวงเทียนหู่ เป็นลูกพี่ลูกน้อง!
หลายคนมองเซี่ยงเส้าหลงด้วยความเห็นอกเห็นใจ ชายหนุ่มคนนี้ จะโชคร้ายแล้ว!
หวงเทามองเขาอย่างเย่อหยิ่ง ชี้ไปที่ฉิวหนิว”มีชายร่างใหญ่ที่โง่เขลาที่เก่งเรื่องการชกต่อยแล้วไง?”
“ชนะเจ็ดแปดได้ ชนะเจ็บสิบแปดสิบได้ไหมล่ะ?”
“กูจะให้โอกาสคุณอีกครั้ง ก่อนที่พี่ใหญ่ของกูจะมา คุกเข่าลงและก้มกราบกูสองสามที บางที กูอาจจะอารมณ์ดี และช่วยคุณพูดคำดีๆ ให้กับเฮียหู่ ไว้ชีวิตสุนัขอย่างคุณ!”
“หวงเทียนหู่?”
เมื่อได้ยินชื่อที่คุ้นเคยเล็กน้อยนี้ เซี่ยงเส้าหลงก็หัวเราะอย่างเย็นชา”แม้ว่าเขาจะอยู่ที่นี่ ถ้าผมให้เขาคุกเข่าลง เขาก็ไม่กล้ายืน!”
“เฮียหู่ มาแล้ว!”
มีเสียงส่งมา และแขกทุกคนโดยไม่คำนึงถึงสถานะของพวกเขาจะต่ำหรือสูง ต่างก็ลุกขึ้นและโค้งคำนับเล็กน้อยไปที่ทางประตู หวงเทามองไปที่เซี่ยงเส้าหลงด้วยท่าทางที่ว่าคุณตายแน่ “ไอ้หนุ่ม กับคำพูดเมื่อกี้ของคุณ วันนี้ แม้แต่เทพเจ้าก็ไม่สามารถช่วยคุณได้!”
