“หัวหน้าแผนกเหลียง! คุณมาได้ยังไง?” สีหน้าของเฉียนไห่แย่มาก ถึงแม้ว่าตำแหน่งของผู้ที่มาเทียบเท่ากับหัวหน้าแผนกโจว แต่ว่าสถานะกลับมีความละเอียดอ่อนกว่ามาก
ผู้อำนวยการสำนักกฎหมายเมืองเทียนไห่ มีสิทธิ์ตรวจสอบ เพิกถอน ไต่สวน เจ้าหน้าที่รัฐของเมืองเทียนไห่ทุกระดับ รวมไปถึงเจ้าเมืองเทียนไห่ก็ไม่มีข้อยกเว้น เหลียงอวิ้นเซิงมีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความชอบธรรม มองดูเฉียนไห่แล้วพูดเสียงเรียบๆว่า “ทำไมล่ะ หรือว่าสารวัตรเฉียน ไม่ต้อนรับผมงั้นเหรอ?”
เฉียนไห่มีสีหน้าตกใจแล้วยิ้มเหยเก “หัวหน้าแผนกเหลียงพูดล้อเล่นแล้ว เดาว่าหัวหน้าแผนกเหลียงมาถึงนี่ด้วยตนเอง จะต้องมีงานที่ต้องจัดการอย่างแน่นอน ผมไม่รบกวนแล้ว”
“พวกเราไปกันเถอะ”
พูดพร้อมกับต้องการพาลูกจากไป แต่เสี่ยวซ่วายลูกชายของเขาไม่ยอมและนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนพื้น “พ่อครับ ผมไม่อยากไป!”
“ผู้หญิงคนนั้นตีผม พ่อต้องตีเธอให้ตาย! ตีให้ตายเพื่อแก้แค้นแทนผม!”
“เหอะๆ สารวัตรเฉียน มีอำนาจมากเลยนะ เอะอะไรก็จะตีคนให้ตาย!”
เขารู้สึกได้ถึงหนามแหลมในคำพูดของเหลียงอวิ้นเซิง เฉียนไห่เองก็ดึงสีหน้าลงมาด้วยเช่นกัน “หัวหน้าแผนกเหลียง คำพูดล้อเล่นของเด็กห้าขวบคนหนึ่ง สามารถยึดถือเป็นจริงเป็นจริงได้ด้วยเหรอครับ?”
“แต่แค่คำพูดล้อเล่นก็สะท้อนความเป็นจริงได้แล้ว!”
“คุณ!……”
สายตาของเฉียนไห่หรี่ลงเล็กน้อย จากนั้น ก็หันไปทาง เซี่ยงเส้าหลง ราวกับเพิ่งพบกันเป็นครั้งแรกยังไงยังงั้น หลังจากมองดูอย่างละเอียดแล้วก็กล่าวอย่างมีความหมายลึกซึ้งว่า “ดูเหมือนว่า บางทีผมก็มองผิดไป”
“คาดไม่ถึงเลยว่าแม้แต่หัวหน้าแผนกเหลียงก็สามารถเชิญมาปกป้องคุณได้ ผมก็เข้าใจขึ้นมาบ้างแล้วว่า ทำไมหัวหน้าแผนกโจวถึงเต็มใจปกป้องคุณขนาดนี้”
หลังจากนั้น เขาค่อยๆเดินช้าๆไปที่ด้านข้างของเซี่ยงเส้าหลงแล้วกระซิบที่ข้างหูว่า “ยังไงก็ตาม ไม่ต้องรีบไปหรอก ขอเพียงแค่คุณยังอยู่ในเมืองหนาน พวกเรายังมีเวลาทำความรู้จักกันอย่างช้าๆ!”
“ใช่แล้วล่ะ ภรรยาและลูกสาวของคุณก็สวยมาก ผมหวังว่าจะมีโอกาสได้ทำความรู้จักด้วยเช่นกัน!”
ถึงแม้ว่าเสียงจะเบา แต่น้ำเสียงนั้นให้ความรู้สึกถึงการคุกคามมากมายจนสุดจะบรรยาย!
“เฉียนไห่!”
เหลียงอวิ้นเซิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงโกรธเคือง “คุณรู้หรือเปล่าว่ากำลังพูดอะไรอยู่?!”
เฉียนไห่มองเขาอย่างบริสุทธิ์ไร้เดียงสา “ผมพูดอะไรงั้นเหรอ? บางทีผมก็อยากจะรู้จักเพื่อนใหม่สักคน หัวหน้าแผนกเหลียงต้องมาคอยดูแลด้วยงั้นเหรอ?”
“สารวัตรเฉียน!”
น้ำเสียงของเซี่ยงเส้าหลงราวกับอยู่ในคุก ดูเหมือนว่าอุณหภูมิภายในห้องเล็กๆจะลดลงอย่างกะทันหันลงไปหลายองศา ทำให้คนรู้สึกหนาวเหน็บ
“ดูเหมือนว่าคุณจะเคยชินกับการวางอำนาจบาตรใหญ่ แต่กลับลืมไปเรื่องหนึ่ง”
“ในโลกใบนี้ ไม่มีใครปิดฟ้าด้วยฝ่ามือเดียวได้ อย่างน้อยที่สุด คุณที่เป็นแค่ผู้ตรวจการตัวเล็กๆก็ไม่คู่ควร!”
อวิ๋นเสว่เหยนและอวิ๋นเยนเอ๋อคือต่อมโมโหของเซี่ยงเส้าหลง เมื่อไปแตะต้องต่อมโมโหนี้ เฉียนไห่ก็ไม่ต่างอะไรกับคนที่ตายไปแล้วในใจของเซี่ยงเส้าหลง!
“ผมคู่ควรหรือไม่ คอยดูก็แล้วกัน!”
สายตาที่เฉียบขาดของเฉียนไห่จ้องมองเขาอย่างลึกซึ้ง “พวกเราไปกันได้แล้ว”
“หยุด!”
ในที่สุดเซี่ยงเส้าหลงก็ขยับแล้ว โดยก้าวออกมาด้านหน้าและยืนอยู่ตรงหน้าเขา ถึงจะมองตรงไปข้างหน้า แต่นำมาด้วยความรู้สึกเหมือนภูเขาไท่ซานอันยิ่งใหญ่ “ผมให้พวกคุณไปได้แล้วงั้นเหรอ?”
ในเวลานี้ เหลียงอวิ้นเซิงเองก็รีบเอ่ยปากพูดเช่นกัน “ถูกต้อง คุณไปไม่ได้”
“เหอะๆ ……”
เฉียนไห่หัวเราะ “หัวหน้าแผนกเหลียง ถึงแม้ว่าผมจะเป็นสารวัตรเมืองหนาน แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาทำงาน ผมก็เป็นเพียงแค่ชาวบ้านธรรมดาๆ ข้อหนึ่งไม่ได้ทำผิดกฎหมาย และสองไม่ได้ก่ออาชญากรรมอะไรเลย ทำไมคุณถึงไม่ยอมให้ผมไปล่ะ?”
“คุณไม่ได้ทำผิดกฎหมาย? ไม่ได้ก่ออาชญากรรมงั้นเหรอ?”
เซี่ยงเส้าหลงทวนซ้ำคำพูดของเขาอีกรอบ แต่ในน้ำเสียงนั้นกลับมีความเย้ยหยันอย่างลึกซึ้ง แต่คนที่เย่อหยิ่งและบ้าอำนาจ ถึงแม้จะไม่มีรอยด่างพร้อย น่ากลัวว่าแม้แต่ส้นเท้าก็ไม่น่าเชื่อถือ!
ใครจะรู้ว่าเฉียนไห่วางท่าเคร่งขรึมแล้วเอ่ยว่า “ถ้าคุณพูดว่าผมมีความผิด ถ้าอย่างนั้น ขอให้คุณแสดงหลักฐานออกมาด้วย!”
“ไม่อย่างนั้น หัวหน้าแผนกเหลียงอยู่ที่นี่แล้ว ผมก็สามารถฟ้องคุณข้อหาใส่ร้ายและหมิ่นประมาท!”
สีหน้าของเหลียงอวิ้นเซิงย่ำแย่ขึ้นมาเล็กน้อย เขาเดินไปที่ฝั่งของเซี่ยงเส้าหลงแล้วเอ่ยกระซิบเสียงว่า “พวกเราได้ตรวจสอบเฉียนไห่มานานกว่าสามเดือนแล้ว แต่ว่าเขาปกปิดไว้ดีมาก ไม่ว่าจะตรวจสอบจากช่องทางไหน แต่ก็ไม่พบหลักฐานการกระทำความผิดกฎหมายของเขาเลยครับ”
สันนิษฐานได้เลยว่าเฉียนไห่เองก็มีความมั่นใจมากจึงมีความหยิ่งผยองมากขึ้น ขณะที่มองเหลียงอวิ้นเซิง “หัวหน้าแผนกเหลียง ถ้าหากรู้ว่าผมฝ่าฝืนกฎระเบียบตรงไหน ถ้าอย่างนั้นตัวผมขอต้อนรับคุณให้มาดื่มชาที่สำนักงานของผมพร้อมนำหลักฐานมาด้วยตอนไหนก็ได้!”
“สารวัตรเฉียน ไม่ต้องรีบร้อน รออีกเดี๋ยว หลักฐานที่คุณต้องการจะมาในไม่ช้า”
มุมปากของเซี่ยงเส้าหลงปรากฏเป็นรอยยิ้มลึกลับ
ใจของเฉียนไห่รู้สึกไม่สงบขึ้นมาทันที
ในเวลานี้เอง คนที่อยู่ด้านหลังของเหลียงอวิ้นเซิงที่ถือโทรศัพท์อยู่ได้ร้องตะโกนออกมาว่า “ผู้อำนวยการครับ! มีแล้ว! มีแล้ว!”
เหลียงอวิ้นเซิงขมวดคิ้ว “มีอะไร?”
“หลักฐานครับ!”
คนคนนั้นมองไปที่โทรศัพท์แล้วอ่านอย่างรวดเร็ว “บริษัทอันเหอกรุปติดสินบนสารวัตรเฉียนไห่เป็นเงินสามล้านในรูปแบบของเงินสด แบ่งเป็นที่โรงน้ำชาอี้เหอ ที่ใต้สะพานเทียนเหมินอย่างต่ำเก้าแห่ง ด้วยวิธีการทำธุรกรรมแบบตัวต่อตัวเก้าครั้งกับคนห้าคน โดยตัวตนของทั้งห้าคนนี้คือ เฉียนไห่หลิง เฉียนเสวซู เฉียน……ซึ่งล้วนเป็นสมาชิกตรกูลของเฉียนไห่ หลังจากนั้นเงินสามล้านจะถูกแยกเป็นชุดๆ สำหรับโอนไปยังบัญชีต่างประเทศซึ่งชื่อบัญชีเป็นอาของเฉียนไห่”
“ต้าหลงอสังหาริมทรัพย์ที่ระบุชื่อว่าเป็นบริษัทรักษาสิ่งแวดล้อมได้ติดสินบนสารวัตรเฉียนไห่เป็นอสังหาริมทรัพย์จำนวนสามชุดโดยให้……”
หลักฐานถูกเรียงออกมาทีละอย่าง และจำนวนเงินของแต่ละอันนั้นช่างน่าตกตะลึง
ใบหน้าของเหลียงอวิ้นเซิงแสดงถึงความโกรธ แต่เฉียนไห่ไม่มีความเย่อหยิ่งอีกต่อไป มือและเท้าของเขาเย็นเฉียบ!
“เฉียนไห่!”
“ไม่น่าแปลกใจเลยที่ผมตรวจสอบคุณมาสามเดือน แต่กลับตรวจไม่พบหลักฐานใดๆที่เกี่ยวข้องกับคุณ คิดไม่ถึงเลยว่าคุณคิดไว้อย่างลึกซึ้ง เงินแต่ละก้อนเคลื่อนไหวกลับไปกลับมาอย่างน้อยสิบครั้ง แต่ว่าสวรรค์นั้นยุติธรรม ทำผิดต้องถูกลงโทษ ครั้งนี้ ยากที่คุณจะหลบหนีได้แล้ว”
เฉียนไห่สงบลงอย่างรวดเร็ว ไม่ได้สนใจต่อเสียงคำรามของเหลียงอวิ้นเซิง แต่กลับหันไปทางเซี่ยงเส้าหลง มีร่องรอยความหวาดกลัวอยู่ในดวงตาที่ดึงดูดผู้คน “เป็นคุณงั้นเหรอ?”
ไม่แปลกที่เขาจะหวาดกลัว สิ่งเหล่านี้ เฉียนไห่ทำอย่างลับๆ ไม่เช่นนั้น เหลียงอวิ้นเซิงคงไม่ตรวจสอบเขาถึงสามเดือนและไม่พบอะไรเลย แต่ทันทีทันใดนั้นเอง ทั้งหมดได้ถูกเปิดเผยออกมา ยิ่งไปกว่านั้นยังเต็มไปด้วยรายละเอียดปลีกย่อยขนาดนี้จะต้องเป็นคนที่ครอบครองพลังงานอันยิ่งใหญ่และน่าจะเป็นบุคคลที่อยู่สูงทะลุฟ้าเลยน่ะสิ!
“ผมไม่ได้ทำ ใครทำอะไร สวรรค์ล้วนดูอยู่!”
“เฉียนไห่ คุณรับสินบาทคาดสินบนและทำผิดกฎหมาย เพราะว่าความโลภโมโทสันของคุณทำให้คนนับไม่ถ้วนต้องพบกับความทุกข์และหายนะ กรรมได้ย้อนคืนแล้วแล้วก็ถึงเวลาที่ต้องชดใช้ด้วยเช่นกัน!”
“ชดใช้งั้นเหรอ? เหอะๆ……ไร้สาระ!”
“เงินพวกนี้มันเกี่ยวข้องกับญาติของผม แล้วเกี่ยวข้องกับผมอีกได้ยังไง?”
“เงินเหล่านี้ถึงจะตรวจสอบมาถึงผมที่อยู่ปลายสุด แต่ก็เป็นเงินจำนวนเพียงเล็กน้อย ถึงจะตัดสินโทษ จะให้ผมติดคุกได้สักกี่ปีกัน?!”
“ครั้งนี้ผมยอมรับโทษ!”
“รอจนออกมาแล้ว พวกเราค่อยมาคิดบัญชีกันช้าๆแล้วกัน!”
“คุณยังคิดที่จะออกมางั้นเหรอ?” เซี่ยงเส้าหลงหัวเราะ “น่ากลัวว่าคุณจะคิดมากเกินไปสักหน่อยแล้ว”
“เงินเล็กน้อยเพียงแค่นี้ คุณคิดจะขังผมไว้ตลอดชีวิตคงไม่ได้ละมั้ง?” เฉียนไห่เอ่ยด้วยความประมาท
“เรื่องที่สามารถแก้ไขได้ด้วยกระสุนนัดเดียว ทำไมจะต้องสูญเสียวัตถุดิบให้มากด้วยล่ะ?”
ทันทีที่เสียงของเซี่ยงเส้าหลงจบลง เสียงโทรศัพท์ที่ฝั่งนั้นได้ดังขึ้นอีกครั้ง
“ผู้อำนวยการ มีหลักฐานใหม่มาอีกแล้วครับ”
“ชาวบ้านในหมู่บ้านโฮ่วถังอู่เจิ้งหัว เจี่ยงเทียนหลิงและคนอื่นๆรวมสิบสามคน รายงานโดยใช้ชื่อจริงว่าสารวัตรเฉียนไห่รับสินบน และภรรยาของเฉียนไห่ใช้ชื่อในนามของเฉียนไห่จ้างวานฆ่า บิดเบือนให้เป็นอุบัติเหตุต่างๆจนทำให้สิบสามคนนี้ เสียชีวิตเก้ารายและพิการสี่ราย”
“คู่สามีภรรยาตงเหวยซู่เป็นชาวบ้านในหมู่บ้านต้าตง เพราะได้รายงานเฉียนไห่ ถูกภรรยาของเขาจึงใช้ชื่อในนามของเฉียนไห่……”
หนี้เลือดทีละอัน ยี่สิบเอ็ดชีวิต พร้อมชื่อเสียงเรียงนาม! ช่างน่าสยดสยอง!
ตอนนี้เอง ในที่สุดสีหน้าของเฉียนไห่ได้เปลี่ยนไปแล้ว เขาตัวสั่นและหันหน้ากลับไปมองภรรยาคนสวยที่ร่วมเรียงเคียงหมอนกันมาด้วยสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ “นี่ ……ทั้งหมดนี่คุณเป็นคนทำงั้นเหรอ?”
เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าผู้หญิงที่อ่อนหวานและอ่อนโยนอยู่ภายใต้เขา กลับเป็นฆาตกรที่เลือดเย็นถึงเพียงนี้!
คุณหญิงเฉียนกลับมีท่าทางสงบนิ่ง “พวกเขาจะรายงานคุณ หากคุณหมดอำนาจแล้ว ถ้าอย่างนั้นเงินและอำนาจของพวกเราก็ไม่เหลืออะไรเลย”
“มันก็แค่กลุ่มชาวบ้านเท่านั้น ตายก็ตายไปเถอะ มากที่สุดก็แค่เสียเงินนิดหน่อย มีคุณอยู่ จะต้องกลัวอะไร!”
“คุณ! ……”
เฉียนไห่ยกฝ่ามือขึ้นสูง แต่ค้างอยู่นานไม่ได้ฟาดลงมา เขามองดูใบหน้าที่สงบนิ่งของภรรยาตรงหน้า ในเวลานี้กลับรู้สึกตกใจกลัวเล็กน้อย เขาตามใจภรรยาจนกลายเป็นแบบนี้ไปโดยไม่รู้ตัว ในความคิดของเธอผู้เป็นภรรยา ณ ดินแดนแห่งนี้ เขาเป็นจักรพรรดิ สามารถทำอะไรได้ตามอำเภอใจ แม้แต่การปล้นฆ่าแล้วเผา ก็เป็นเรื่องปกติธรรมดา!
“คุณคะ จะเอาอะไรกับคำพูดไร้สาระของเขากันล่ะ!”
“ฉันเห็นว่าวันนี้พวกเขาไม่มีความสุขกันอยู่แล้ว ไม่อย่างนั้น ฉันจัดเตรียมคนพวกนั้นมาทำให้พวกที่น่ารังเกียจเหล่านี้หายไป!”
เฉียนไห่บินหนีภรรยาที่อยู่ข้างๆเขาราวกับหนีแมลงวัน เขาในเวลานี้จะหยิ่งผยองเหมือนก่อนหน้านี้ได้ที่ไหนกัน เขาเอ่ยด้วยใบหน้าที่วิงวอนว่า “ หัวหน้าแผนกเหลียง! คุณได้ยินหมดแล้วนี่ครับ เรื่องติดสินบน ผมยอมรับทั้งหมด แต่เรื่องจ้างวานฆ่า เธอเป็นคนทำทั้งสิ้นเลยนะครับ ไม่เกี่ยวอะไรกับผมเลย!”
ต่อให้ติดสินบนอีกเท่าไหร่ มากที่สุดก็คือเข้าไปนั่งในคุก แต่ยี่สิบเอ็ดชีวิตนั่น มันมากพอที่จะโดนสอบสวนในชั้นศาล!
ก่อนหน้านี้เมื่อเห็นภรรยาที่หลอกลวงสามีในอินเตอร์เน็ต เฉียนไห่หัวเราะเยาะเย้ยอย่างหนัก แต่คิดไม่ถึงเลยว่า ภรรยาของตนเอง จะขุดหลุมฝังเขาโดยตรงแบบนี้!
“หัวหน้าแผนกเหลียง!”
จู่ๆ เซี่ยงเส้าหลงก็นึกขึ้นมาได้ “หลักฐานเหล่านี้ เพียงพอหรือไม่?”
เหลียงอวิ้นเซิง ตกตะลึง “หรือว่าหลักฐานทั้งหมดนี้เป็นของคุณ……”
พูดไปได้ครึ่งประโยคก็ปิดปากลงทันทีทันใด เมื่อนึกถึงตัวตนของบุคคลผู้นี้แล้ว ก็ชัดเจนในใจทันที ใช่แล้วล่ะ ด้วยการใช้วิธีการทะลุฟ้าของนายพลน้อย การตรวจสอบหลักฐานชิ้นเล็กๆนี้ ย่อมเป็นเรื่องกล้วยๆอยู่แล้ว
มองเห็นลักษณะท่าทางที่นบนอบของเหลียงอวิ้นเซิง ทันใดนั้นเฉียนไห่ก็เหมือนกับมีปฏิกิริยาตอบสนองกลับมา เขากระโจนไปอยู่แทบเท้าของเซี่ยงเส้าหลง “คุณผู้ยิ่งใหญ่และมีอำนาจ ยกโทษให้ผมด้วย! ครั้งนี้ยกโทษให้ผมเถอะ!”
เซี่ยงเส้าหลงค่อยๆโน้มตัวลงช้าๆ แล้วกระซิบเบาๆที่ข้างหู “เดิมทีคุณก็จะไม่ตายหรอก แต่ว่าคุณก็ไม่ควรและไม่ควรเลยจริงๆ ที่ข่มขู่คุกคามเอาภรรยาและลูกของผม”
“ทำชั่วไว้มากสุดท้ายจะย้อนมาฆ่าตัวเอง ถ้าชาติหน้ามีจริง จงจำประโยคนี้ไว้ซะ อย่าทำให้คนต้องโกรธแค้น เพราะเหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน!”
