เหอเทียนหลงสีหน้าหมองหม่น เปิดฝาถ้วยออก จากเหตุการณ์เมื่อครู่ ทำให้แต้มคะแนนของลูกเต๋าที่เขาคาดการณ์ไว้นั้นกลับตาลปัตรไปหมด ตอนแรกคือ6แต้ม6ลูกเต๋า แต่ลอยออกไป3ลูก ส่วน3ลูกเต๋าที่เหลือก็ยิ่งยุ่งหยิงมาก แต้มทั้งหมดรวมกันยังไม่ถึงสิบคะแนน ในรอบนี้ แน่นอนชัยชนะคือของเซี่ยงเส้าหลง โดยไม่มีสงสัยใดๆ!
“คุณชายเหอ! นี่เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?”
“เมื่อกี้แขนเกิดชาขึ้นมากะทันหัน ก็เลยควบคุมแรงดันไม่ได้”
“เหอะเหอะ…… “
เซี่ยงเส้าหลงหัวเราะเบาๆ “เมื่อกี้ฉันบอกแล้ว ว่ารอบนี้ โชคจะเข้าข้างฉัน”
“มึงอย่างเพิ่งได้ใจ!”
“เมื่อกี้ก็แค่อ่อนข้อให้นาย นายถึงสามารถชนะไปได้หนึ่งเกม นายเชื่อจริงเหรอว่าโชคที่นายพูดถึง จะช่วยทำให้นายชนะในเกมรอบที่สามได้?”
สายตาเซี่ยงเส้าหลงสงสัยเล็กน้อย “ในเมื่อคุณชายเหอมั่นใจขนาดนี้ เช่นนั้น เรามาเล่นใหญ่กว่านี้ดีไหม?”
เหอเทียนหลงมองเขา “เล่นใหญ่กว่านี้? วิธีการเล่น?”
“เดิมพันครั้งละ50ล้านมันไม่มีความหมายเลย ไปๆมาๆเท่ากับว่าเราไม่ได้ไม่เสีย งั้นรอบสุดท้ายนี้ เลยขอแบบตื่นเต้นหน่อยเพิ่มการเดิมพันให้มากกว่านี้!”
พูดจบ มือก็วางขอบโต๊ะพนัน ยื่นตัวออกไปมอง ด้วยแววตาแข็งทื่อเล็กน้อย “รอบสุดท้ายนี้ เดิมพัน500ล้าน คุณชายเหอ นายกล้าหรือไม่กล้ารับ?”หลังพูดจบ ทุกคนก็เกิดความโกลาหลขึ้น
500ล้าน!
นี่ถือเป็นการเดิมพันที่ใหญ่โตจริงๆ ผู้คนมากมายในที่นี้เอาทรัพย์สินทั้งหมดที่มีมารวมกัน ก็อาจจะยังไม่ถึง500ล้านเลยมั่ง ผู้คนเหล่านี้ถึงแม้จะประหลาดใจที่เซี่ยงเส้าหลงชายหมุนที่ดูธรรมดาคนหนึ่ง สามารถเอาเงินออกมามากถึง500ล้านได้
แต่สิ่งเหล่านี้ก็ไม่ได้ขัดขวางพวกเขาในการที่จะเย้ยหยันเซี่ยงเส้าหลง
“ฉันว่าไอ้หนุ่มนี่ท่าจะบ้าไปแล้วแน่ๆ รู้ทั้งรู้ว่าเมื่อกี้เกิดข้อผิดพลาดกับคุณชายเหอทำให้ทำพลาดไป ไอ้หนุ่มนี่คงไม่ได้คิดจริงๆใช่ไหมว่าแม้แต่โชคก็ยังช่วยเหลือเขา! ”
“ฉันละเสียใจแทนพ่อของไอ้หนุ่นนี่จริงเชียว เลี้ยงอะไรไม่ดี มาเลี้ยงลูกที่ผลาญเงินเล่นเช่นนี้!”
“ฉันละแทบจะอดใจรอไม่ไหวที่จะเห็นสีหน้าของไอ้หนุ่มนี่เมื่อตอนที่มันเสียเงินไป500ล้าน ฮ่าฮ่าฮ่า……”
อวิ๋นเสว่เหยนเบิกตากว้าง “คุณบ้าไปแล้ว!เราจะไปเอาเงิน500ล้านมาจากไหน?”
“อีกอย่างต่อให้พวกเรามี คุณคิดว่าเกมที่สามนี้เราจะชนะได้เหรอ!”
เซี่ยงเส้าหลงยิ้มเล็กน้อย “เชื่อผมนะ ในเมื่อโชคมาถึงแล้ว ก็คงไม่หนีไปไหนแน่นอน!”
ดวงตาเหอเทียนหลงมืดครึ้ม “ไอ้หนุ่ม ในเมื่อนายอยากรีบมอบเงินให้ฉัน ถ้าฉันไม่รับไว้ มันก็จะดูน่าเกลียด!”
“ได้! 500ล้าน! ฉันตกลง!”
เซี่ยงเส้าหลงหยิบสมุดเช็คที่ซ่งจื้อตงให้เขาออกมา ด้านบนว่างเปล่า ตามคำที่ซ่งจื้อตงบอกนั้น จำนวนเงินในสมุดเช็คนี้ เซี่ยงเส้าหลงสามารถเขียนได้ตามใจชอบ แค่อย่าเกินทรัพย์สินที่เขามี เช็คขึ้นได้แน่นอน!
“เงิน500ล้านของฉันอยู่นี่ คุณชายเหอ แล้วของนายละ?”
สีหน้าของเหอเทียนหลงเต็มไปด้วยความลำบากใจ ตอนแรกนึกว่าแค่งานประมูลธรรมดา เลยไม่ได้พกเงินมามากมายขนาดนั้น ทั้งเนื้อทั้งตัวรวมกันก็มีแค่200ล้านเท่านั้น
เห็นสีหน้าอันน่าเกลียดของเขา เซี่ยงเส้าหลงหัวเราะเสียงเบา “เหอะเหอะ เป็นถึงลูกหลานของราชาพนัน แม้แต่500ล้านก็เอาออกมาไม่ได้?”
เขาพูดด้วยความเยาะเย้ย เหอเทียนหลงไม่อาจทนฟัง ตบโต๊ะ “ไอ้หนุ่น นายพูดมั่วอะไรของนาย!”
“ทั่วประเทศ มีเพียงไม่กี่คนที่กล้าเปรียบเทียบเรื่องเงินกับตระกูลราชาพนัน กับอีแค่500ล้าน คุณชายอย่างฉันทำไมจะไม่มี?”
“ในตัวของฉันมีเงินสดอยู่200ล้าน บวกกับสิ่งนี้ มากพอที่จะถึง500ล้านหยวน!”
พูดไปก็โยนสัญญาเล่นหนึ่งลงบนโต๊ะอย่างแรง!
หญิงสาวที่อยู่ข้างๆอุทานออกมาด้วยความตกใจ ด้วยความกังวลจึงเกลี้ยกล่อมว่า “คุณชาย นี่คือสัญญาที่ดินที่ทำร่วมกับท่านเฮยอู่ในครั้งนี้ คุณท่านกำชับแล้วกำชับอีกให้นำมันกลับไปให้ได้ คุณเอาออกมาเดิมพันแบบนี้ ถ้าเกิดว่า……”
“อย่าพูดมาก! เธอคิดว่าฉันจะแพ้เหรอ?”
เหอเทียนหลงคำรามเสียงต่ำ จากนั้นมองไปยังเซี่ยงเส้าหลง “ว่าไง เริ่มได้หรือยัง!”
เซี่ยงเส้าหลงฮึหนึ่งที “นั้นมันคืออะไรของนาย นายว่ามันมีมูลค่า300ล้านก็300ล้านงั้นเหรอ!”
“นายดูให้ชัดเจน นี่คือที่ดินริมน้ำทองที่ฉันเพิ่งซื้อมาจากท่านเฮยอู่เมื่อกี้นี้ ซื้อมาในราคา400ล้าน ตอนนี้เอามาลงพนันในราคา300ล้าน ยังไม่พออีกหรือ?”
เซี่ยงเส้าหลงหัวใจเต้นแรง คืนนั้นตอนที่ดื่มเหล้ากับซ่งจื้อตง ก็ได้ยินเขาเกริ่นถึงเรื่องที่ดิน โดยเฉพาะที่ดินริมน้ำทองที่ถูกใจมากเป็นพิเศษ แต่ที่ดินนั้นเป็นของเฮยเหล่าอู่ เป็นตายก็ไม่ยอมเอ๋ยปาก แล้วยังมีโครงการใกล้เคียงอีกสองโครงการก็ขาดทุนไปไม่น้อย หากสามารถชนะโฉนดที่ดินนี้ได้ ไม่ได้สำคัญอะไรต่อเซี่ยงเส้าหลง แต่สำหรับซ่งจื้อตง มันจะเป็นการเซอร์ไพรซ์อันยิ่งใหญ่!
“ได้!”
เดิมพัน!
เหอเทียนหลงหัวเราะเย็นชา หยิบฝาถ้วยพร้อมลูกเต๋าขึ้นมา รวบรวมสติทั้งหมดจดจ่ออยู่กับการเขย่าถ้วย วางถ้วยและเปิดฝาถ้วยในอึดใจเดียว 6แต้ม6ลูกเรียงกันเป็นแถวแนวตั้งตรง จนน่าสะดุดตา!
“คุณชายเหอนี่เยี่ยมมาก!”
“สมแล้วที่เป็นหลานของราชาพนัน สุดยอดจริงๆ!”
“ฮี่ฮี่…… ฉันตั้งหน้าตั้งตารอดูสีหน้าของไอ้หนุ่นนั้นแล้วฮ่าฮ่า……”
เมื่อต้องเผชิญหน้าหน้า6แต้ม6ลูกนั้น เซี่ยงเส้าหลงยังคงสงบนิ่งไม่ตกใจ ใส่ลูกเต๋าลงในฝาถ้วยแล้วเขย่าสามที และวางลงบนโต๊ะ
“ไอ้หนุ่ม ยอมแพ้แล้วหรือ?”
เหอเทียนหลงมองเขาอย่างได้ใจ “แต่ฉันไม่ได้ใจดีขนาดนั้นนะ จะไม่ปล่อยนายไป เพียงเพราะนายยอมแพ้หรอก!”
“อีกอย่าง ฉันก็กำลังจะได้ใช้เงินของนาย นอนกับผู้หญิงของนาย คิดไปคิดมา เริ่มจะอดใจไม่ไหวแล้ว ฮ่าฮ่า……”
“นายนึกว่า นายชนะแล้วหรือ?”
“ฮึ่ม! ต่อให้นายโชคดี เขย่าออกมาเป็น6แต้ม6ลูกเหมือนกัน ตามกฎของโต๊ะพนัน ใครเปิดฝาก่อนเป็นผู้ชนะ!”
“นอกเสียจากว่าในฝาถ้วยนั้น จะมีลูกเต๋าเพิ่มมาหนึ่งลูก!”
“คุณชายเหอนี่ฉลาดจริงๆ ว่าแต่ ในฝาถ้วยฉัน มีลูกเต๋าเพิ่มมากกว่าหนึ่งลูก!”
ค่อยๆยกฝาถ้วยขึ้น ทุกคนเบิกตากว้าง เมื่อเห็นแต้มคะแนนในฝาถ้วยแล้ว ทุกคนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ สีหน้าทุกคนเต็มไปด้วยความตกตะลึง!
จากเดิมลูกเต๋า6ลูก แตกออกเป็นครึ่ง 6แต้ม6ลูกหนึ่งแถว 1แต้ม6ลูกหนึ่งแถว เรียงกันอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ราวกับมีดตัดออกมาก็มิปาน!
ลูกเต๋า12.5ลูก รวมกันเป็นคะแนน42แต้ม!
ปัง! ปัง! ปัง!
ฝาถ้วยหล่นลงสู่บนโต๊ะ สายตาเหอเทียนหลงเหนื่อยล้า นั่งลงเก้าอี้ราวกับเป็นอัมพาต “ทำไมถึงเป็นแบบนี้?”
“ขอโทษด้วยนะ ดูแล้ว ฉันเป็นผู้ชนะ!”
เซี่ยงเส้าหลงยิ้มบางๆ แล้วหยิบโฉนดที่ดินบนโต๊ะมา เหอเทียนหลงตบโต๊ะทันที กัดฟันพูดว่า “ครั้งนี้ ฉันยอมรับความพ่ายแพ้ แต่ว่า ของบางอย่าง แม้จะสวยงาม แต่ยากที่จะเอามาได้นะ!”
“โฉนดที่ดินวางไว้นี่ ทุกเรื่องที่เคยเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ถือว่าหมดสิ้นกันไป ตระกูลเหอ ยินดีที่จะคบนายเป็นเพื่อน!”
ขณะที่กำลังพูด น้ำเสียงเหอเทียนหลงเต็มไปด้วยความหยิ่งยโส ราวกับว่าการที่ยอมคบเซี่ยงเส้าหลงเป็นเพื่อนนั้นถือเป็นเกียรติของเซี่ยงเส้าหลงอย่างยิ่ง
แต่เซี่ยงเส้าหลงกลับยิ้มเล็กน้อย “ต้องขออภัยอย่างยิ่ง สำหรับฉัน ตระกูลเหอ ยังไม่คู่ควรที่จะเป็นเพื่อนกับฉัน!”
“นายรู้ไหมว่านายกำลังพูดอะไรอยู่?”
ดวงตาของเหอเทียนหลงเย็นยะเยือก
“แอ๊ะ คุณชายเหอนี่กำลังข่มขู่ผมใช่ไหม? หรือว่า อยากกลับคำต่อหน้าฝูงชนในที่สาธารณะนี้?”
นัยน์ตาของเหอเทียนหลงฉายแววมืดครึ้ม ตระกูลเหอเริ่มต้นจากการพนัน โดยเฉพาะศักดิ์ศรีสำคัญยิ่งนัก หากเขากล้ากลับคำ สิ่งที่ต้องศูนย์เสียไม่ใช่แค่โฉนดที่ดินนี้ แต่เป็นชื่อเสียงของวงตระกูลที่สะสมกันมานับร้อยปี!
แต่โฉนดที่ดินใบนี้สำหรับเขา มันสำคัญมาก มันไม่ใช่ปัญหาแค่เงินอย่างเดียว แต่เป็นหมากตัวสำคัญที่เกี่ยวข้องกับอนาคตของตระกูลเหอ หากเขาทำเรื่องนี้พัง ลองจินตนาการก็รู้ได้ว่า เหอเทียนหลงจะถูกลงโทษจากตระกูลอย่างไรบ้าง!
“ได้! ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฉันก็ไม่มีอะไรจะพูด!”
“แต่สุดท้ายฉันก็ขอเตือนนายไว้ว่า เอาของที่ไม่ควรเอา ก็เหมือนมันที่ร้อนมือ ระวัง จะร้อนมือจนได้แผล!”
เหอเทียนหลงพูดประโยคทิ้งท้ายไว้อย่างดุดัน จากนั้นจึงหมุนตัวออกไป แล้วเสียงจางๆของเซี่ยงเส้าหลงก็ดังขึ้น
“คุณชายเหอ ช้าก่อน!”
“นายยังลืมอะไรไปหนึ่งอย่างใช่ไหม!”
มุมปากของเซี่ยงเส้าหลงโค้งขึ้นเล็กน้อย “เงินพวกนี้ คืนเงินที่ฉันชนะได้จากที่โต๊ะพนัน แต่การเดิมพันเมื่อกี้นี้ รู้สึกว่านายยังไม่ได้ทำตามนะ!”
ทุกคนเข้าใจทันที การเดิมพันเมื่อกี้ หากเหอเทียนหลง ต้องเปลื้องเสื้อผ้าทั้งหมด แล้วเปลือยกายวิ่ง1รอบ!
“ไอ้หนุ่ม! นายอย่าได้คืบจะเอาศอก!”
ดวงตาของเหอเทียนหลงแดงก่ำ จ้องมองเซี่ยงเส้าหลง รวมกับว่าจะกลืนกินตัวเขาทั้งเป็น!
“ดูจากท่าทางแล้ว คุณชายเหอจะกลับคำหรือ?”
น้ำเสียงของเซี่ยงเส้าหลงเย็นชาลง
“หยุดพูดเรื่องไร้สาระ ฉันจะกลับคำ แล้วนายจะทำอะไรฉันได้?”
เหอเทียนหลงชูคอขึ้น หากต้องเปลือยกายวิ่งหนึ่งรอบ งั้นหน้าของเหอเทียนหลงจะเอาไปไว้ไหน ต้องอับอายขายหน้าไปหมด ไม่ต้องคิดที่จะกลับไปที่เมืองอ้าวแล้ว กระโดดน้ำทะเลฆ่าตัวตายซะจะดีกว่า!
“ฮึ่ม! นั้นมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับคุณ!”
พูดจบ ร่างของเซี่ยงเส้าหลงขยับร่างเฉียบพลัน จากนั้นเหอเทียนหลงก็รู้สึกว่าเสื้อผ้าแนบแน่น ในขณะที่ทุกคนยังไม่ทันตั้งตัว ก็เห็นมีเศษผ้าที่ขาดรุ่ยบินหล่นลง เพียงแค่พริบตา เหอเทียนหลงรู้สึกเย็นไปทั้งตัว จากนั่นเสียงกรีดร้องของผู้หญิงก็ดังขึ้น เขาเกิดตัวสั่น รีบก้มหน้าลงมอง เสื้อผ้าที่ราคาแพงทั้งตัว ตอนนี้กลับกลายเป็นแค่เศษผ้าที่ขาดรุ่ย ทั้งเนื้อทั้งตัว เหลือเพียงกางเกงในตัวเดียว!
เซี่ยงเส้าหลงยิ้ม มองไปที่กางเกงในสพันจ์บ๊อบสแควร์แพน์สีเขียวอ่อนของเขา แล้วพูดว่า “รสนิยมคุณชายเหอนี่….. จุ๊จุ๊ ต้องบอกว่าเซ็กซี่มาก!”
เสียงหัวเราะต่ำดังขึ้นทีละนิดทีละนิด ราวกับการจุดสายประทัดค่อยๆรามไปจนสุดท้ายประทัดดังปัง เสียงหัวเราะดังสนั่นห้องโถง แม้แต่ใต้ท้องเรือก็ยังได้ยิน
สีหน้าของเหอเทียนหลงแดงก่ำด้วยความเขินอาย แม้แต่คำพูดโหดร้ายสักคำก็พูดไม่ออก รีบวิ่งหนีไป!
เซี่ยงเส้าหลงหัวเราะแล้วพูดกับอวิ๋นเสว่เหยนว่า “เป็นไงบ้าง ผมบอกแล้วว่า โชค ก็ยังยืนอยู่เคียงข้างเรา!”
อวิ๋นเสว่เหยนเขินอายจนใบหน้าแดงก่ำ ตวัดหมัดใส่เขาหนึ่งที พูดอย่างไม่พอใจว่า “ก็…. ก็ไม่ควรฉีกขาดเสื้อผ้าเขาแบบนั้นนี่นา!”
“ก็เขาคิดไม่ดีกับเธอ อุตส่าห์เหลือผ้าคลุมหน้าชิ้นสุดท้ายไว้ให้เขา ถือว่าออมมือมากพอแล้ว!”
อวิ๋นเสว่เหยนกลอกตาใส่เขา แต่ความหวานที่อยู่เบื้องหลังในคำพูดอันน่าเกรงขามนี้ ทำให้หัวใจของเธอหวานขึ้นเล็กน้อย เลยไม่ถือสาอะไรอีกต่อไป!
คลื่นลมผ่านไปอย่างรวดเร็ว เวลาผ่านไปอย่างไว จุดเด่นของค่ำคืนนี้ งานประมูลกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว!
