ซ่งหางเหมือนโดนฟ้าผ่าใส่ เขารีบไปข้างหน้าทันที
แต่เขาก็ไม่เคยเจอหน้าเซี่ยงเส้าหลงมาก่อน จึงมีความสงสัยปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา และเซี่ยงเส้าหลงมองเห็นความสงสัยของเขาในทันทีและพูดอย่างราบเรียบว่า “ซ่งจื้อตงบอกให้ฉันมาที่นี่!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้แล้ว ซ่งหางก็มั่นใจว่าเป็นเขาในทันที!
ในเมืองเทียนไห่ไม่มีใครกล้าเป็นศัตรูกับซ่งจื้อตง ตอนที่ซ่งจื้อตงมอบหมายงานให้เขานั้น เขาอยู่คนเดียวเพียงลำพัง เพราะฉะนั้นคนที่รู้เรื่องนี้จะต้องเป็นคุณเซี่ยงตัวจริงอย่างแน่นอน!
“เชิญนั่งครับคุณเซี่ยง ผมชงชาไว้รอคุณโดยเฉพาะเลยนะ เชิญดื่มได้เลยครับ”
ซ่งหางเขากระตือรือร้นและประจบสอพลอมากขึ้น หลังจากที่เขาแน่ใจว่าแขกผู้มีเกียรติคนนั้นคือเขา
ส่วนเกาจิ้งก็ยังคงงุนงงและไม่เข้าใจเช่นเคย
นี่คือแขกผู้มีเกียรติของหัวหน้าธนาคารงั้นเหรอ?
รูปลักษณ์แบบนี้ สมควรได้รับการยกย่องซะที่ไหน?
ในขณะที่เกาจิ้งกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น ฝ่ามือของซ่งหางก็ฟาดลงบนใบหน้าของเธออย่างแรง
เพียะ!
การตบที่หนักแน่นนี้ ส่งผลให้เครื่องสำอางบนใบหน้าของเกาจิ้งเลอะเทอะไปหมด
“ยัยโง่เอ๊ย! พรุ่งนี้หล่อนไม่ต้องมาทำงานแล้ว!”
ซ่งหางไม่สนใจอย่างอื่น เขายอมเสียเรือเพื่อรักษาขุนไว้
การล่วงละเมิดเซี่ยงเส้าหลงนั้นเท่ากับการทำผิดต่ออาชีพที่มั่นคงของเขาเอง หากเซี่ยงเส้าหลงไม่พอใจกับเรื่องนี้แม้แต่นิดเดียว แค่คำพูดเดียวของเขาก็สามารถทำให้หัวหน้าธนาคารที่สูงส่งอย่างเขาสูญเสียทุกอย่างภายในชั่วพริบตาได้แล้ว!
เกาจิ้งถูกปลุกให้ตื่นโดยสิ้นเชิงจากการตบครั้งนี้ และในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเธอที่สวมเสื้อผ้าในราคาไม่เกินสองร้อยหยวนนั้น ไม่ใช่คนในระดับเธอสามารถแตะต้องได้อย่างแน่นอน
ไม่สามารถเข้าถึงได้และไม่สามารถเอื้อมถึงด้วย!
“คุณเซี่ยง ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ…”
หลังจากนั้น เขาก็เปิดตู้เซฟและหยิบบัตรออกมาก่อน “นี่คือบัตรเครดิตที่ไม่จำกัดวงเงินของธนาคารเทียนไห่ ธนาคารของเรามีบัตรแบบนี้เพียงสามใบเท่านั้น ใบนี้ได้รับคำสั่งพิเศษจากประธานซ่ง ให้ผมมอบให้คุณ และไม่ว่าคุณจะซื้ออะไรก็ตาม คุณสามารถรูดการ์ดใบนี้ได้เลย และธนาคารเทียนไห่จะจ่ายค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้กับคุณเองครับ!”
เซี่ยงเส้าหลงผงะแล้วหัวเราะและส่ายหัว เขาเป็นพี่ชายที่ดีของตัวเองจริงๆ เขารู้ว่าเขาต้องการจะทำอะไรโดยไม่ต้องพูด!
หลังจากนั้น ซ่งหางก็หยิบกุญแจรถออกมา และความอิจฉาริษยาก็ฉายออกมาจากดวงตาของเขา นี่คือกุญแจรถของโรลส์-รอยซ์ มันไม่ใช่รถธรรมดาๆเท่านั้น แต่เป็นรถโรลส์-รอยซ์รุ่นสิบสองนักษัตรที่ปรับแต่งเป็นพิเศษ มีเพียงสิบสองคันในโลกนี้เท่านั้น และรุ่นมังกรแพงที่สุดในสิบสองคันนี้ และในเวลานั้นรถโรลส์-รอยซ์รุ่นนี้มีราคาสูงถึง 80 ล้านหยวน!
และรถคันนี้ก็เป็นเครื่องมือการขนส่งที่ซ่งจื้อตงเตรียมไว้สำหรับเซี่ยงเส้าหลงอย่างไม่ต้องสงสัยเลย!
“ดีมาก รถอยู่ไหน?”
“รถจอดอยู่ที่คลับเอ็กเซลเล่ซึ่งเป็นคลับรถหรูที่ใหญ่ที่สุดในเมือง คุณสามารถไปรับรถกับคนที่ชื่ออู๋เสียนได้เลย”
เซี่ยงเส้าหลงพยักหน้าและได้ผลลัพธ์ที่น่าพอใจ เขาหยิบกุญแจรถและพร้อมที่จะจากไป ซ่งหางส่งเซี่ยงเส้าหลงไปที่ห้องโถงของธนาคารด้วยความเคารพ
และเวลานี้เจิ้งต้ากวางยังไม่ได้จากไป เขาต้องการรู้ว่าใครคือคนที่สามารถทำให้ซ่งหางเอาอกเอาใจได้ขนาดนี้ แม้จะเสี่ยงต่อการทำให้เศรษฐี 100 ล้านอย่างเขาขุ่นเคืองก็ตาม
เจิ้งต้ากวางขยี้ตาและมองภาพตรงหน้าอย่างเหลือเชื่อ
หัวหน้าธนาคารซ่งยืนอยู่หน้าประตูธนาคารและก้มหัวให้ชายหนุ่มที่แสนจะธรรมดาคนนั้นงั้นเหรอ?
และชายหนุ่มคนนี้ก็คือไอ้กระจอกที่ผู้จัดการล็อบบี้ต้องการจะขับไล่ออกไปไม่ใช่เหรอ?
“เป็น…เป็นหมอนั่นจริงเหรอเนี่ย?!”
เจิ้งต้ากวางจ้องมองเซี่ยงเส้าหลงอย่างไม่ละสายตา มุมมองทั้งสามในขณะนี้ของเขาถูกทำลายอย่างสมบูรณ์ซะแล้ว!
ครึ่งชั่วโมงต่อมาเซี่ยงเส้าหลงยืนอยู่หน้าคลับเอ็กเซลเล่
นี่คือคลับรถหรูที่ใหญ่และหรูที่สุดในเมืองเทียนไห่
คนรวยในเมืองเทียนไห่อาจจะซื้อรถหรูมูลค่ากว่า 10 ล้านหยวนได้ แต่อาจเข้ามาที่นี่ไม่ได้ การได้เป็นสมาชิกที่นี่ไม่ได้เป็นเพียงสัญลักษณ์แห่งความมั่งคั่งเท่านั้น แต่ยังเป็นสัญลักษณ์ของสถานภาพอีกด้วย
พนักงานต้อนรับหญิงของคลับกำลังทาลิปสติกอยู่
เมื่อมองเห็นมีคนเดินเข้ามาในคลับด้วยหางตาแล้ว ดวงตาของเธอก็มีแววตกใจเล็กน้อย คนคนนี้คือใคร?
สมาชิกของคลับเอ็กเซลเล่นั้นมีไม่มากนัก และพนักงานต้อนรับก็จำได้ว่าไม่มีใบหน้าแบบนี้ในหมู่สมาชิกของคลับด้วย
แต่เธอยังคงถามอย่างสุภาพว่า “คุณกำลังมองหาใครเหรอคะ?”
ใช่แล้ว เขาต้องมาที่นี่เพื่อหาใครสักคนแน่เลย ดูจากรูปร่างของเขาแล้วมันเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นสมาชิกของเอ็กเซลเล่อย่างแน่นอน ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะมาซื้อรถที่นี่?
คลับเอ็กเซลเล่ให้บริการขายรถยนต์ก็จริง แต่มูลค่าของรถที่นี่มากกว่า 10 ล้านหยวนทั้งนั้น ไม่ใช่ว่าใครอยากซื้อก็สามารถซื้อได้ง่ายๆ!
“ฉันมาหาอู๋เสียน บอกเขาให้มาพบฉันหน่อย” เซี่ยงเส้าหลงตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
อู๋เสียนงั้นเหรอ? ! คนคนนี้กล้าเรียกชื่อของผู้ก่อตั้งคลับเอ็กเซลเล่และคนดังในเมืองเทียนไห่โดยตรงได้อย่างไร!
พนักงานต้อนรับหญิงมองดูชายหนุ่มรูปหล่อในวัยเดียวกันอย่างตั้งอกตั้งใจ และมั่นใจว่าเขาไม่ใช่คนรวยอย่างแน่นอน!
“คุณมาซื้อรถเหรอ”
“เปล่า ฉันไม่ได้มาซื้อรถหรอก แต่ฉันมารับรถน่ะ”
พนักงานต้อนรับหญิงสับสนเล็กน้อย การซื้อรถกับรับรถนั้นเป็นความหมายเดียวกันแท้ๆ แล้วทำไมเขาถึงต้องพูดแยกด้วยล่ะ?
หรือว่ารถของเขาจอดอยู่ในคลับเอ็กเซลเล่?
ความคิดนี้แวบเข้ามาในหัวของพนักงานต้อนรับ หลังจากนั้นเธอก็หัวเราะเยาะตัวเอง หยุดเพ้อเจ้อได้แล้ว ก็แค่ผู้ชายที่ใส่เสื้อผ้าในราคาไม่เกินสองร้อยหยวนคนหนึ่งเท่านั้น เขาเคยมีรถหรือไม่ยังไม่สามารถทราบได้เลย!
“คุณชายอู๋ออกไปทำธุระข้างนอกนะคะ คาดว่าจะกลับมาในไม่ช้านี้ กรุณารอสักครู่นะคะ”
ที่จริงพนักงานต้อนรับหญิงไม่รู้ว่าอู๋เสียนจะกลับมาเมื่อไร เธอคิดว่าเซี่ยงเส้าหลงนั้นไม่ใช่แขกสำคัญอะไร และเขาก็ไม่น่าจะมีธุระสำคัญอะไรหรอก แค่ประโยคง่ายๆ ก็เพียงพอแล้ว
หลังจากพูดจบ พนักงานต้อนรับหญิงก็หยิบกระจกบานเล็กขึ้นมาเพื่อแต่งหน้าอีกครั้ง
ทำงานที่คลับเอ็กเซลเล่จะต้องแต่งตัวให้สวยหรูเข้าไว้ เผื่อจะมีสมาชิกที่ร่ำรวยคนไหนมาชอบเธอก็ได้ และถึงตอนนั้นเธอก็จะกลายเป็นนกฟีนิกซ์ที่สูงศักดิ์
ในเวลานี้ มีผู้หญิงอีกคนหนึ่งเดินผ่านมา เธอสวมกระโปรงชุดเดียวกับพนักงานต้อนรับหญิงคนเมื่อกี้ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเธอเป็นพนักงานของคลับเอ็กเซลเล่เช่นกัน
สองสาวมารวมตัวและคุยเรื่องซุบซิบกัน
“ฉันได้ยินมาว่าล่าสุดคลับเอ็กเซลเล่ได้นำเข้ารถโรลส์-รอยซ์รุ่นลิมิเต็ด ว่ากันว่าเป็นรุ่นพิเศษของรุ่นมังกรในสิบสองนักษัตรอ๊ะ เจ๋งสุดๆไปเลย!”
“ไม่รู้ว่าเป็นรถของเถ้าแก่คนไหน เฮ้ ถ้าแฟนในอนาคตของฉันสามารถซื้อรถคันนี้ได้ก็ดีสิ!” ดวงตาของพนักงานหญิงเต็มไปด้วยความอิจฉา
อีกคนพูดติดตลกว่า “แล้วถ้าเป็นคนแก่ที่น่าเกลียดล่ะ!”
“ถ้าอย่างนั้น…ฉันก็ยอมแต่งงานกับเขาเช่นกัน!”
“หากได้นั่งรถแบบนี้ ถึงแม้ว่าต้องแต่งงานกับคนแก่ ฉันก็ยอม!”
“นั่นเป็นรถโรลส์-รอยซ์สิบสองนักษัตรรุ่นพิเศษเชียวนะ! มีทั้งหมด 12 คันในโลกนี้เท่านั้ แถมยังเป็นรุ่นมังกรที่แพงที่สุดซะด้วย!” หญิงสาวคนใหม่กล่าว
“นั่นคงเป็นรถของคุณชายอู๋แน่ๆเลย ฉันอยากได้คนที่ทั้งหล่อทั้งรวยอย่างประธานอู๋มาเป็นแฟนจังเลยเปอย่าง!” พนักงานต้อนรับหญิงถอนหายใจอีกครั้ง
เซี่ยงเส้าหลงไม่ต้องการเข้าร่วมการซุบซิบของหญิงสาวทั้งสอง เขาจึงนั่งลงอย่างเงียบๆ และหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงของเขา แม้ว่ายุคสมัยนี้ใครๆก็ใช้แต่สมาร์ทโฟนทั้งนั้น แต่เขายังคงใช้โทรศัพท์มือถือลอกเลียนแบบเครื่องเก่าที่ชำรุดอยู่ สภาพเสื่อมโทรมของเขาทำให้หญิงสาวที่เพิ่งเดินผ่านรู้สึกสงสารเขามาก
“ชายหนุ่มคนนี้หน้าตาก็หล่อดีนะ แต่สภาพเขาดูโทรมมากเลยอ่ะ ……”
พนักงานต้อนรับเบะปากแล้วพูดด้วยสีหน้าเศร้าๆว่า “หล่อแล้วจะมีประโยชน์อะไร มันสามารถกินได้ไหมล่ะ? ดูมือถือเขาสิ มีมูลค่าแค่ห้าร้อยหยวนมั้ง เฮ้ คนเราถ้าจนขึ้นมาในชีวิตนี้ก็จะมีแต่เรื่องน่าเศร้า!”
ยี่สิบนาทีต่อมา จู่ๆก็มีเสียงรถคำรามอยู่หน้าประตูคลับเอ็กเซลเล่
จากนั้นชายหนุ่มในชุดสูทเรียบร้อยก็เดินลงจากรถ
“คุณชายอู๋มาแล้ว!”
ใบหน้าของพนักงานต้อนรับหญิงเริ่มกระฉับกระเฉงในทันที และรีบทาบลัชออนบนใบหน้าของเธออย่างรวดเร็ว
หลังจากที่ลงจากรถ อู๋เสียนก็เดินตรงไปยังโถงต้อนรับของคลับเอ็กเซลเล่
