สือเหย่นหลงแค่ได้ยินชื่อเสียงของจางเฉิงหู่ก็ตกใจจนขาอ่อนไปแล้ว ยังจะมีกระจิตกระใจแสร้งทำเป็นอยู่ต่อหน้าเซี่ยงเส้าหลงสักที่ไหน ในใจคิดอยู่อย่างเดียวคือจะหนีออกจากสถานที่นี้ได้อย่างไร
เซี่ยงเส้าหลงเดินไปที่หน้าประตูห้องและพูดกับจางเฉิงหู่ว่า “ประธานจาง ฉันว่าคุณเปลี่ยนเป็นห้องอื่นดีกว่า คุณรู้ไหมว่าอะไรคือว่ามาก่อนได้ก่อน ”
สีหน้าของจางเฉิงหู่เปลี่ยนไปทันที!ตะโกนว่า “ฉันจะให้คุณรู้ว่าอะไรคือมาก่อนได้ก่อน รปภ.!”
ยามรักษาความปลอดภัยที่มีร่างใหญ่และแข็งแรงวิ่งมาสองคน แล้วคว้าแขนของเซี่ยงเส้าหลงคนละข้าง และเตรียมที่จะลากออกไป
ในขณะนี้ฉวี่เฉิงแขกที่มีเกียรติของจางเฉิงหู่มาถึงพอดี ฉวี่เฉิงในฐานะเจ้าตระกูลชนชั้นสูง แค่มองก็รู้สึกได้ว่าสถานการณ์ไม่ปกติ สีหน้าของเขาทรุดลงทันที “ประธานจาง นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
เมื่อเห็นว่าฉวี่เฉิงรู้จักกับเซี่ยงเส้าหลง สีหน้าของจางเฉิงหู่เปลี่ยนไปทันที!
แขกคนสำคัญที่ได้รับเชิญในคืนนี้คือฉวี่เฉิง ถ้าเมืองฉวิ่เฉิงรู้จักกับเซี่ยงเส้าหลง และมีความเข้าใจผิดกัน แต่ผลที่จะตามมามันอาจคาดการณ์ไม่ได้
แม้ว่าตระกูลที่ร่ำรวยจะมีระดับที่ต่ำกว่าตระกูลชนชั้นสูงเพียงระดับเดียวเท่านั้น แต่ต่อหน้าตระกูลของชนชั้นสูง ตระกูลที่เรียกได้ว่าร่ำรวยนั้น มันเปราะบางมากเลยทีเดียว!
ในวันนี้ ก็เพราะว่าเจอฉวี่เฉิงมาที่เทียนไห่พอดี และจางเฉิงหู่ก็ถือโอกาสที่หาได้ยากนี้ ถึงจะสามารถเชิญฉวี่เฉิงมาทานข้าวด้วยกันได้!
“คุณฉวี่ คุณรู้จักกับน้องผู้ชายคนนี้ด้วยเหรอ?”
คำพูดของจางเฉิงหู่สุภาพขึ้นมาทันที
“แน่นอนอยู่แล้ว คุณเซี่ยงเส้าหลงเป็นแขกที่มีเกียรติที่สุดของตะกูลฉวี่ และก็ยังเป็นเพื่อนของฉันฉวี่เฉิงอีกด้วย ประธานจางมาแบบอารมณ์ร้อนเช่นนี้ อยากจะนำเพื่อนของตะกูลฉวี่ เราไปไหนเหรอ?”
จางเฉิงหู่รู้สึกตกตะลึง เขาไม่คิดว่าเส้นสายของเซี่ยงเส้าหลงจะใหญ่โตขนาดนี้!
รีบให้ยามรักษาความปลอดภัยปล่อยตัวอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็รีบจับมือของเซี่ยงเส้าหลงพูดด้วย ใบหน้าที่ยิ้มแย้มและอย่างสุภาพ “เข้าใจผิด!มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด!”
“เจ้าเซี่ยง ผมตาลายไปเอง และทำให้เกิดความเข้าใจผิดเพราะความโง่ของผมเอง เป็นคนบ้านเดียวกันแท้ๆ แต่กลับดูไม่ออก! มันเป็นความผิดของพี่ชายทั้งหมดเอง ดังนั้นคุณอย่าไปใส่ใจกับมันเลย!”
คนตระกูลสือตะลึงจนปากค้าง คิดว่าตัวเองตาฝาด
เป็นถึงเจ้าตระกูลจางหนึ่งในสิบยักษ์ใหญ่แห่งวงการคนรวย ต้องออกมาขอโทษเซี่ยงเส้าหลงซึ่งคือคนเร่ร่อนที่ว่างงาน
และอวิ๋นเส่วเหยนอึ้งจนตากว้าง ไม่อยากจะเชื่อ ฐานะของจางเฉิงหู่ขนาดประธานสีเที่ยนมู่ของบริษัทมู่ซือกรุปยังต้องให้ความเคารพและพูดอย่างสุภาพ!
เซี่ยงเส้าหลงกะพริบตาและพูดด้วยรอยยิ้ม “เมื่อกี้ฉันก็ได้บอกแล้วว่า ถ้ากินไม่อิ่ม ฉันจะอารมณ์เสียมาก แต่ถ้ากินอิ่มแล้วทุกอย่างก็เป็นเรื่องเล็ก!”
จางเฉิงหู่รู้สึกดีขึ้นมาทันที หัวเราะอย่างเสียงดัง “เจ้าเซี่ยงนี่ก็เป็นคนอารมณ์ดีเหมือนกัน”
“ผู้จัดการ!รีบไปจัดห้องออกมาให้น้องชายฉันที แล้วจัดอาหารและไวน์ที่ดีสุดในภัตตาคารเทียนหลานเก๋อมาเสริฟให้เขาด้วย”
“นอกจากนี้ เอาLafiteสองขวดมูลค่าแปดแสนกว่า ที่ฉันเก็บไว้ที่นี่เสิร์ฟมาพร้อมกัน!ต่อจากนี้ไป ถ้าเจ้าเซี่ยงมากินข้าวที่ภัตตาคารเทียนหลานเก๋อเมื่อไหร่ เหมือนกับว่าเป็นฉันมาเอง ยอดใช้จ่ายทั้งหมด คิดในบัญชีของฉัน!”
ไม่กี่คำ ทั้งสามคนในตระกูลสือก็ตกตะลึง ไม่กี่นาทีที่ผ่านมา พวกเขายังเยาะเย้ยคนอื่นไม่มีปัญญากินอาหารของศาลเทียนหลาน และไม่กี่วินาทีต่อมา พวกเขากลายเป็นวีไอพีอันดับต้นๆ จะกินอาหารของศาลเทียนหลานเหมือนกับกินข้าวที่บ้านทุกวันก็ไม่ใช่ปัญหา!
“ขอบคุณเจ้าตระกูลจาง เหยนเหยน เรากลับไปกินข้าวกันเถอะ!”
ในขนาดนี้ จางเฉิงหู่ชี้ไปที่สือเหย่นหลงทันที “คุณคือผู้จัดการใหญ่ของบริษัทเฟิงหลงกรุปใช่ไหม? พรุ่งนี้เป็นต้นไป คุณไปรายงานตัวที่แผนกบุคคล เลื่อนขั้นเป็นรองประธาน!”
ในมุมมองขอจางเฉิงหู่งคนที่สามารถรับประทานอาหารพร้อมกับเซี่ยงเส้าหลงนั้น ความสัมพันธ์คงจะไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน เพื่อที่จะประจบประแจงกับเซี่ยงเส้าหลง กับการแลกกับตำแหน่งรองประธานแล้วมันจะนับประสาอะไร?
พึ่งจะผ่านจากความเศร้า แล้วความสุขอันยิ่งใหญ่หล่นมาทับบนหัว สือเหย่นหลงรู้สึกหายใจเร็วถี่ขึ้น ตื่นเต้นจนรีบก้มตัวลง “ขอบคุณเจ้าตระกูลจาง!ขอบคุณเจ้าตระกูลจาง!”
ในเวลานี้เซี่ยงเส้าหลงก็หันกลับมามองจางเฉิงหู่ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “เจ้าตระกูลจาง เท่าที่ฉันดู ความสามารถของคุณสือแล้ว ตำแหน่งรองประธานคงอึดอัดเกินไป หรือว่าเอาตำแหน่งประธานโดยตรงไปเลย! ”
จางเฉิงหู่ก็ไม่ได้โง่ พอได้ยินคําพูดของเซี่ยงเส้าหลงก็รีบถามขึ้นว่า “เจ้าเซี่ยง เขาไม่ใช่เพื่อนของคุณเหรอ?”
เซี่ยงเส้าหลงหัวเราะคิกคัก “เพื่อน?แน่นอนอยู่แล้ว!”
“เมื่อกี้คุณสือยังพยายาม ช่วยหา งานเลี้ยงหมูให้ฉันอยู่เลย”
“อะไร?!”
สีหน้าของจางเฉิงหู่เปลี่ยนไปอย่างดุเดือด กัดฟันแล้วมองไปที่สือเหย่นหลง “คุณสือ นี่พรสวรรค์จริงๆ ขนาดเพื่อนของผม แค่เหมาะกับงานเลี้ยงหมูเท่านั้น วัดเล็กๆ ของบริษัทเฟิงหลงกรุปนี้ คงไม่สามารถรองรับพระพุทธรูปองค์ใหญ่อย่างคุณได้จริงๆ !”
สีหน้าของสือเหย่นหลงเปลี่ยนไปอย่างมาก “เจ้าตระกูลจาง！ไม่!ไม่ใช่อย่างนั้น”
“คุณเซี่ยง ช่วยพูดแทนฉันหน่อย”
เซี่ยงเส้าหลงแบมือของเขา “ฉันเป็นแค่คนไร้ค่า ขนาดงานย้ายอิฐยังไม่เหมาะเลย มีสิทธิ์ที่ไหนที่จะพูดแทนคุณได้อย่างไร?”
ในเวลานี้ฉวี่เฉิง เดินมาด้วยสีหน้ามืดมน “ให้แขกคนสำคัญของตระกูลฉวี่ไปเลี้ยงหมู ชักพูดจาเหิมเกริมซะจริง”
“เจ้าตระกูลจาง ประกาศลงไปในนามของฉัน เอาข้อมูลของผู้ชายคนนี้ขึ้นบัญชีดำของทุกองค์กรในมณฑลหลู่ทั้งหมด หากมีองค์กรไหนกล้าจ้างเขา เท่ากับว่าต่อต้านกับตระกูลฉวี่”
สีหน้าของสือเหย่นจิ้งเริ่มไม่ดี ทนไม่ได้ที่จะถามว่า “ด้วยความสามารถของพี่ชายแล้ว ไม่อยู่ในบริษัทเฟิงหลงกรุปของคุณ ยังมีองค์กรใหญ่หลายแห่งยอมจ้างเขาด้วยเงินเดือนสูง คุณคิดว่าคุณเป็นใคร ที่จะมาสั่งองค์กรทั้งหมดของมณฑลหลู่?”
จางเฉิงหู่มองดูเขาอย่างโง่เขลา “เขาเป็นหัวหน้าของตระกูลฉวี่ ซึ่งเป็นหนึ่งในสี่ครอบครัวที่ใหญ่ที่สุดในมณฑลหลู่ ที่มณฑลหลู่เพียงแค่เขาพูดคำเดียว ไม่มีองค์กรไหนกล้ารับพวกคุณ ถึงแม้พวกคุณจะไปขอทานข้างทาง ก็ยังไม่มีใครกล้าให้เงินพวกคุณสักบาท”
อะไร?!
ทั้งสามคนเหมือนโดนฟ้าผ่า
เขาคือเจ้าตระกูลชนชั้นสูง
คนที่เขาดูถูกเหยียดหยามว่าไร้ค่าเมื่อกี้ กลับกลายเป็นแขกผู้มีเกียรติของเจ้าตระกูลชนชั้นสูง ที่เขาอาจเอื้อมถึงไม่ได้
จางเฉิงหู่เหลือบมองสือเหย่นหลงด้วยสายตาเยาะเย้ย “ไปรุกรานใครไม่ดี ถึงไปรุกรานถึงแขกผู้เกียจของตระกูลฉวี่ เพียงแค่เขาพูดคำเดียว ที่มณฑลหลู่ก็จะไม่มีที่สำหรับเธอแล้ว งานเลี้ยงหมูก็เก็บไว้ให้ตัวเองเถอะ”
พัฟ!
สือเหย่นหลงหน้าซีดและทรุดตัวลงกับพื้น เขารู้ว่าอนาคตของเขาต้องจบลงแล้ว!
ในชั่วพริบตาก็ถึงวันเกิดของอวิ๋นเส่วเหยน แต่ตัวอวิ๋นเส่วเหยนเองก็ลืมวันเกิดของเธอไปแล้ว และเซี่ยงเส้าหลงได้แอบจัดเตรียมเซอร์ไพรส์ครั้งใหญ่ให้เขา!
“พ่อค่ะ ทำไมไม่ให้หนูฉลองวันเกิดให้แม่ล่ะคะ”
เช้าตรู่อวิ๋นแยนเอ๋อบุ้ยปากเล็กน้อย มองเซี่ยงเส้าหลงด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์
เซี่ยงเส้าหลงกระซิบเบาๆ “ลูกสาวสุดที่รัก พ่อได้จัดเตรียมเซอร์ไพรส์ไว้ให้แม่โดยเฉพาะ สามารถทำให้แม่จุดประกายความรักที่มีต่อพ่อได้หรือไม่ ขึ้นอยู่กับวันนี้แล้ว!”
ระหว่างที่พูด ที่คิ้วยังมีท่าทางที่หล่อเหลาเช่นนี้ เขายังแอบเหลือบมองไปที่ร่างกายอันงดงามของอวิ๋นเส่วเหยน แล้วกลืนน้ำลายลึกๆ “ลูกคงไม่อยากเห็นพ่อต้องนอนบนโซฟาทุกคืนใช่ไหม”
แววตาของอวิ๋นแยนเอ๋อมีความลังเล
เซี่ยงเส้าหลงกัดฟันของเขา “ลูกสาวสุดที่รัก ลูกช่วยพ่อครั้งนี้ ปีหน้าพ่อจะให้แม่คลอดน้องชายให้ลูก”
“จริงเหรอ เราตกลงกันแล้วน่ะ”
ดวงตาของอวิ๋นแยนเอ๋อเป็นประกาย จากนั้นเธอก็กระโดดโลดเต้นไปทางอวิ๋นเส่วเหยน “แม่ค่ะ วันนี้หนูจะเล่นบ้านเพื่อน คืนนี้ก็ไม่กลับมานอนที่บ้านแล้วน่ะ”
อวิ๋นเส่วเหยนพยักหน้า “ไปเล่นบ้านคนอื่นเขา ต้องเชื่อฟังผู้ใหญ่เขาน่ะ อย่าสร้างปัญหาให้คนอื่นเขาน่ะ เข้าใจไหม”
“เข้าใจแล้ว ลาก่อนนะแม่!ลาก่อนนะพ่อ!”
หลังจากส่งภาระตัวเล็กๆ ไปเรียบร้อย เซี่ยงเส้าหลงก็ถูมือเดินเข้าไปแล้วพูดว่า “เราไปกันเถอะ?”
อวิ๋นเส่วเหยนมองเขาด้วยความประหลาดใจ “เธอรู้ได้อย่างไรว่าคืนนี้ฉันจะไปงานเลี้ยงของเพื่อนร่วมชั้น?”
“อะไรนะ?งานเลี้ยงเพื่อนร่วมชั้น”
ตาเซี่ยงเส้าหลงเกือบจะแทบถลนออกมา ฉันจะรู้ได้อย่างไงว่าเพื่อนร่วมห้องของเธอจะรวมตัวกันคืนนี้!
ชีวิตเหมือนหนังสือจริงๆ ไม่มีความบังเอิญ ก็เหมือนไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ว่างั้น!
“ใช่!งานเลี้ยงรุ่นของเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลาย คิดอีกที มีห้าหกปีที่ไม่ได้เจอหน้ากันละ ครั้งนี้หัวหน้าห้องบอกว่าอย่างไงก็ตามต้องไปร่วมงานให้ได้ ฉันปฏิเสธไม่ได้ ฉันก็เลยตอบตกลงไป”
“ใช่แล้ว!คุณก็ไปกลับฉันด้วยเลย!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวใจของเซี่ยงเส้าหลงก็เบิกบานในทันที ในสถานการณ์ส่วนตัวแบบนี้ อวิ๋นเส่วเหยนกลับยอมพาเขาไปด้วย นั่นพิสูจน์ได้ว่า ในใจของนาง เขาไม่ใช่คนแปลกหน้าอีกต่อไปแล้ว!
ในเวลานี้ ในห้องส่วนตัวของDiamond Star KTVคือสถานที่บันเทิงที่หรูหราที่สุดในเมืองเทียนไห่ หยวนเหอยิ้มอย่างพอใจ เมื่อมองไปที่การตกแต่งที่งดงามตรงหน้าเขา
“หัวหน้าห้อง!คุณว่าคืนนี้อวิ๋นเส่วเหยนจะมาไหม?”
ชายคนหนึ่งเหงื่อออกเต็มหน้าและเดินเข้าไปถาม
“เขาจะต้องมาแน่นอน!”
หยวนเหอพูดอย่างมั่นใจ
ในเวลานี้ หญิงสาวที่แต่งหน้าเข้มคนหนึ่ง ก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้าหึงหวง “หัวหน้าห้อง ด้วยคุณสมบัติของคุณ อยากได้ผู้หญิงแบบไหนจะหาไม่ได้ อวิ๋นเส่วเหยนเขาก็มีลูกแล้ว ทำไมคุณยังลืมเขาไม่ได้ขนาดนี้?”
หยวนเหอเหลือบมองเธอช้าๆ และมีความรังเกียจปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา “เธอจะรู้อะไร อวิ๋นเส่วเหยนเป็นเทพธิดาของฉันในสมัยเรียน เหตุใดหญิงสาวที่แต่งหน้าเข้มอย่างพวกคุณที่จะเทียบได้?”
“ตอนนี้กูเจริญแล้ว ความฝันที่เคยฝันไว้ก็สำเร็จหมดแล้ว เหลือแค่ได้ครอบครองและนอนกับเทพธิดาของกู ก็จะไม่มีอะไรที่ต้องเสียใจอีกแล้ว!”
“แต่ฉันได้ยินมาว่าจู่ๆ พ่อของเด็กคนนี้ก็ปรากฏตัวขึ้นและตอนนี้ก็ได้อาศัยอยู่กับอวิ๋นเส่วเหยนแล้ว!”
ผู้ติดตามที่ภักดีได้กระซิบเบาๆ
หยวนเหอขดริมฝีปากอย่างไม่พอใจ “เรื่องนี้ฉันเคยสอบถามมานานล่ะ ไอ้นั่นเป็นขยะไร้ค่า แต่กลับให้คนเช่นนี้ได้ครั้งแรกของอวิ๋นเสวี่ยเหยียนไป ช่างน่าเกลียดจริงๆ !”
“แต่ก็ไม่เป็นไรผู้หญิงที่ชุ่มชื้นแล้วจะมีรสชาติมากขึ้น! ”
ขณะที่เขาพูด แววตาโลภแวบผ่านดวงตาของเขา จากนั้นเขาก็พูดว่า “งานที่ฉันสั่งให้คุณทำเตรียมเรียบร้อยรึยัง?”
“ฮือๆ ……”ผู้ติดตามแอบหยิบผงสีขาวห่อหนึ่งยัดให้ในมือของหยวนเหอ “วางใจเถอะหัวหน้าห้อง คืนนี้จะทำให้คุณได้ผ่านประสบการณ์ที่ลืมไม่ลงแน่นอน!”
หยวนเหอพยักหน้าอย่างพึงพอใจ จากนั้นมองไปที่กลุ่มเพื่อนร่วมชั้นและพูดเสียงดัง “นักเรียนทุกคน จะขอขอบคุณสำหรับทุกคนนะ ในคืนนี้ หวังว่าทุกคนจะให้ความร่วมมือคืนนี้ ฉันจะสารภาพกับอวิ๋นเส่วเหยน!”
